آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1398 | دوره:20 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

هدف آسیب بخش هایی از عصب حلزونی دهلیزی نه تنها موجب کم شنوایی و ناشنوایی حسی عصبی می شود، بلکه ممکن است به واسطه آسیب به بخش وستیبولار این عصب، با مشکلات تعادلی نیز همراه باشد و این دلیلی است که در پی آن افراد کم شنوا و ناشنوا با مشکل تعادل روبه رو هستند. با توجه به توسعه روزافزون ورزش معلولان و به ویژه ناشنوایان که به عنوان بخشی از افراد فعال جامعه محسوب می شوند، لازم است مطالعات دقیقی درباره تعادل ناشنوایان که در بخش مهمی از فعالیت های روزمره و عملکردهای ورزشی دخیل است، انجام شود؛ بنابراین این تحقیق در نظر دارد به طور کلی مهارت های تعادلی افراد ناشنوا را در مقایسه با همتایان عادی بررسی کند. روش بررسی در این مطالعه، مرور جامعی در رابطه با بررسی تعادل در ناشنوایان از طریق جست وجو در پایگاه های سینال، پدرو، تریپ، امبیس، پابمد، ساینس دایرکت، گوگل اسکالر و COCHRANCE REVIEW با کلیدواژه های Deaf و Postural control in Deaf Hearing Loss، Deafness، Balance، Balance in Deaf و همچنین در پایگاه های فارسی گوگل اسکالر، مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، مد لیب (بانک جامع مقالات پزشکی)، ایران مدکس، پژوهشگاه علوم و فناوری ایران، بانک اطلاعات نشریات کشور با کلیدواژه های تعادل در ناشنوایان، کنترل پاسچر در ناشنوایان، ناشنوا، ناشنوای مادرزادی و تعادل از سال 1932 تا ژوئن 2018 انجام شد. علاوه بر این، جست وجوی دستی و بررسی کامل منابع مقالات برای یافتن مقالاتی که از طریق جست وجوی الکترونیکی یافت نشدند انجام شد. مقالات با عناوین English language، Persian language، Human، Original article و Review article محدود شدند. پس از گردآوری نتایج جست وجو، ابتدا عنوان و سپس خلاصه مقالات مطالعه شد. چنانچه مقالات با معیار ورود و خروج همخوانی داشت، از نتایج آن ها در مطالعه مروری استفاده و در غیر این صورت کنار گذاشته می شد. یافته ها بر اساس معیارها و اهداف تحقیق، 51 مقاله پس از مراحل ارزیابی انتخاب شد. 48 مقاله به صورت متن کامل و مابقی به صورت خلاصه فراهم شد. به طور کلی در سه حالت مختلف بررسی کرده بودند: 1. مقایسه تعادل ناشنوایان در مقایسه با همتایان عادی، 2. تاثیر سن بر تعادل ناشنوایان، 3. تاثیر پروتکل های تمرینی بر تعادل ناشنوایان. نتیجه گیری به نظر می رسد ناشنوایان در مواقعی مشکل تعادل دارند که اطلاعات سیستم دهلیزی تنها منبع حسی موجود باشد، ولی در شرایطی که اطلاعات سیستم های حس عمقی و بینایی در دسترس ناشنوایان باشد، مشکل تعادل در مقایسه با همتایان عادی ندارند. همچنین مطالعات مختلف نشان دادند ناشنوایان با افزایش سن، نقص تعادلی ناشی از سیستم دهلیزی را با سیستم های بینایی و حس عمقی جبران می کنند و به نظر می رسد سیستم های بینایی و حس عمقی ناشنوایان بهتر یا برابر با همتایان سالم خود باشند، اما هنوز مشخص نشده است که در ناشنوایان کدام سیستم حسی با افزایش سن غالب می شود و بهتر از سیستم های دیگر به حفظ تعادل ناشنوایان کمک می کند. همچنین مرور مطالعات نشان داد همه برنامه های تمرینی و پروتکل های توان بخشی تاثیر مثبتی بر تعادل ناشنوایان دارد، اما اینکه کدام برنامه های تمرینی تاثیر بهتر و ماندگاری طولانی بر تعادل ناشنوایان دارند، هنوز مشخص نشده است و مطالعات کمی در این حیطه انجام شده است. علاوه بر این، استفاده از آزمون های تعادلی که با آن به بررسی تعادل و همچنین میزان تاثیرگذاری پروتکل های تمرینی بر تعادل پرداخته می شود، همان ابزارهایی است که در دیگر گروه های جامعه استفاده می شود و این ممکن است برای اندازه گیری تعادل ناشنوایان نامناسب باشد، چون هنوز مشخص نشده است که ناشنوایان از چه راهبرد های حرکتی ای برای حفظ تعادل خود استفاده می کنند؛ بنابراین، برای نتیجه گیری نهایی درباره تعادل ناشنوایان باید مطالعات پایه درباره آزمون های مناسبی که با آن بتوان تعادل ناشنوایان را به درستی اندازه گیری کرد، انجام داد تا بتوان گزارش های دقیق و با کیفیت خوب درباره تعادل ناشنوایان ارائه داد.

هدف خانواده، مرکز و هسته اصلی مراقبت هاست. بنابراین موثرترین خدمات آن هایی هستند که بر نقش خانواده در درمان تاکید می کنند. هدف از این مطالعه، بررسی نحوه ارائه خدمات خانواده محور در ایران از سوی کادر درمانی و توان بخشی است که به خانواده ها و کودکان خدمات ارائه می کنند. روش بررسی در این مطالعه 150 نفر از ارائه دهندگان خدمات شرکت داشتند که از میان پزشکان، پرستاران، ماماها، درمانگران توان بخشی و نیز دانش آموختگان رشته بهداشت عمومی انتخاب شده بودند. ابزار تحقیق، پرسش نامه سنجش فرایند مراقبت برای ارائه دهندگان خدمت بود. پس از تکمیل این پرسش نامه توسط شرکت کنندگان در تحقیق، داده های حاصل، با نسخه 22 نرم افزار IBM SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نتایج نشان داد میانگین مولفه های پرسش نامه سنجش فرایند مراقبت، بین زنان و مردان ارائه دهنده خدمت، با یکدیگر اختلاف معنادار آماری ندارد. میانگین مولفه های پرسش نامه مراقبت در ارائه اطلاعات کلی در گروه پزشکی به لحاظ آماری، معنادار و بیشتر از گروه علوم پایه است. میانگین نمره مولفه های نشان دادن حساسیت بین فردی، ارائه اطلاعات کلی و میانگین نمره کل در مراکز مختلف ارائه دهنده خدمت با یکدیگر اختلاف معنادار آماری دارند. همچنین میانگین نمره مولفه های نشان دادن حساسیت بین فردی، ارائه اطلاعات کلی و نیز میانگین نمره کل پرسش نامه فرایند مراقبت در مراکز خصوصی به لحاظ آماری، معنادار و بیشتر از مراکز دولتی است. اختلاف میانگین مولفه های نشان دادن حساسیت بین فردی، رفتار محترمانه با مردم، ارائه اطلاعات کلی و اختلاف میانگین نمره کل پرسش نامه فرایند مراقبت در گروه های مختلف سنی شرکت کنندگان با یکدیگر نیز از نظر آماری معنادار هستند و میانگین همین مولفه ها در رشته های مختلف با یکدیگر آمار مختلفی را نشان می دهند. نتیجه گیری پاسخ های شرکت کنندگان نشان داد مراکز درمانی و توان بخشی از لحاظ رفتار محترمانه با مراجعان خوب عمل می کنند، ولی ارائه اطلاعات کلی و نشان دادن حساسیت بین فردی از زمینه های نسبتا ضعیف آن هاست. میانگین این مولفه ها و همچنین میانگین نمره کل پرسش نامه در رشته های توان بخشی، بیشترین میزان را داشته است و بعد از آن به ترتیب رشته های پزشکی و دیگر رشته های کادردرمانی، حائز رتبه بودند. لازم است که آموزش کادر درمانی و توان بخشی بر حیطه هایی که ضعیف بوده است، بیشتر متمرکز شود تا بدین ترتیب بتوان کیفیت خدمات مبتنی بر خانواده را افزایش داد.

هدف کم توانی ذهنی، تمام جنبه های زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. کودکان کم توان ذهنی، توان هوشی پایینی دارند، ولی شرایط آموزشی، محیط زندگی و رابطه ای که با اطرافیان، به ویژه والدین خود دارند، تاثیر مهمی در توانمندی های بالقوه آنان بر جای می گذارد. با توجه به محدودیت ها و مشکلات کودکان کم توان ذهنی در حافظه فعال، لزوم تدارک برنامه هایی که به ارتقای توانمندی این گروه از افراد در حافظه فعال بینجامد، بسیار با اهمیت است. یکی از مهم ترین عوامل در بررسی دقیق رشد شناختی و بهبود حافظه، مشارکت فعال در اوقات فراغت است. اوقات فراغت موضوع مهمی است که یکی از عناصر اصلی نیازهای انسان در زندگی امروزی را تشکیل می دهد و استفاده از برنامه اوقات فراغت غنی و متناسب، با نتایج موثری همراه است. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه اوقات فراغت عرش بر نیمرخ حافظه فعال دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر است. روش بررسی این پژوهش، مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل است. در این پژوهش، 30 دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر که به روش نمونه گیری تصادفی ساده از مدارس استثنایی شهر اصفهان انتخاب شده اند، شرکت داشتند و آزمودنی ها به دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه اوقات فراغت عرش را در 16 جلسه (هفته ای دو جلسه؛ هر جلسه 60 دقیقه ) دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل، آموزشی دریافت نکردند. ابزار استفاده شده در این پژوهش، مجموعه آزمون حافظه فعال برای کودکان (2001) بود. اطلاعات به دست آمده از مقیاس مد نظر، قبل و بعد از مداخله با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری با به کارگیری نسخه 23 نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها در ابتدا مفروضه های عادی بودن و همگنی واریانس کوواریانس متغیرها ارزیابی شد. آزمون کلموگروف اسمیرنوف حاکی از آن بود که همه متغیرها، عادی هستند (P>0/05). آزمون باکس هم فرض همگنی واریانس-کوواریانس را تایید کرد. بنابراین مفرو ض های آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری برقرار است و می توان برای تجزیه و تحلیل داده ها از این آزمون آماری استفاده کرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد برنامه اوقات فراغت عرش بر نیمرخ حافظه فعال آزمودنی ها، تاثیر معناداری داشت (P<0/0001). همچنین نتایج، حاکی از اثر معنادار آموزش برنامه اوقات فراغت عرش بر خرده مقیاس های مجری مرکزی، صفحه دیداری فضایی و حلقه واج شناختی در آزمودنی ها بود (P<0/001). با توجه به مجذور اتا می توان بیان کرد به ترتیب 63، 61 و 68 درصد تغییرات هر یک از خرده مقیاس های مجری مرکزی، صفحه دیداری فضایی و حلقه واج شناختی به دلیل شرکت آزمودنی ها در برنامه اوقات فراغت عرش بود. نتیجه گیری بر اساس یافته های این پژوهش، برنامه اوقات فراغت عرش سبب بهبود نیمرخ حافظه فعال دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر شد. بنابراین، می توان از این برنامه به منظور ارتقای توان بخشی شناختی این دانش آموزان در حوزه حافظه فعال استفاده کرد همچنین برنامه ریزی، به منظور به کارگیری برنامه اوقات فراغت عرش برای آن ها اهمیت ویژه ای دارد.

هدف کودکان کم توان ذهنی، علاوه بر مشکلات ارتباطی و اجتماعی، با والدین، برادران و خواهران و معلمان خود هم مشکل دارند. ماهیت پایدار طرد اجتماعی به آسانی سبب انزوای اجتماعی این کودکان می شود. درنتیجه کودکان و بزرگسالان کم توان ذهنی، دوستان کمی دارند. آن ها ناامید هستند، ولی می خواهند دوست داشته شوند. آن ها تلاش می کنند دوستانی پیدا کنند ولی تلاش آن ها، شانسشان را برای تعامل با دیگران به حداقل می رساند و چرخه معیوبی را ایجاد می کند. با توجه به ویژگی هایی که برنامه آموزش ارتباط بدون خشونت دارد، به نظر می رسد این برنامه بتواند مشکلات ارتباطی کودکان کم توان ذهنی را کاهش دهد و تعامل مادرکودک را بهبود بخشد. آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت یکی از روش های ارتقای مهارت های ارتباطی والدین با کودکان کم توان ذهنی است، چراکه این والدین با مشکلاتی در ارتباط با فرزندان خود مواجه هستند. امروزه تلاش های زیادی برای بهبود تعامل مادرکودک در مادران کودکان با نیازهای ویژه، به خصوص مادران کودکان کم توان ذهنی صورت می گیرد؛ بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت بر تعامل مادرکودک در مادران با کودک کم توان ذهنی انجام شد. روش بررسی این پژوهش، یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام مادران کودکان کم توان ذهنی مرکز روزانه آموزشی و توان بخشی البرز، وابسته به سازمان بهزیستی تشکیل دادند. 30 نفر از مادران کودکان کم توان ذهنی با روش نمونه گیری دردسترس از مرکز توان بخشی البرز واقع در شهرستان البرز استان قزوین انتخاب و سپس در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش، در هشت جلسه آموزشی (هفته ای دو جلسه و هر جلسه 90 دقیقه) در برنامه آموزش ارتباط بدون خشونت شرکت کردند، در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزار استفاده شده در این پژوهش مقیاس رابطه والد کودک پیانتا (1992) بود. مقیاس رابطه والدکودک پیانتا را مادران برای آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. اطلاعات به دست آمده از پرسش نامه در قبل و بعد از مداخله با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و نسخه 22 نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها در ابتدا مفروضه های عادی بودن و همگنی واریانس کوواریانس متغیرها ارزیابی شد. آزمون کلموگروف اسمیرنوف حاکی از آن بود که همه متغیرها عادی هستند (P>0/05). آزمون باکس هم فرض همگنی واریانس کوواریانس را تایید کرد؛ بنابراین، مفروضه های آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری برقرار است و می توان برای تجزیه و تحلیل داده ها از این آزمون آماری استفاده کرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد بین میانگین نمرات پس آزمون رابطه مادر با کودک کم توان ذهنی در گروه های آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/001). همچنین نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون خرده مقیاس های تعارض، نزدیکی و وابستگی در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/001). بر اساس مجذور اتا می توان عنوان کرد 67 درصد تغییرات رابطه مادر با کودک کم توان ذهنی به علت اثر مشارکت آزمودنی ها در برنامه آموزشی ارتباط بدون خشونت است. همچنین بر اساس مجذور اتا می توان عنوان کرد به ترتیب 63، 65 و 66 درصد تغییرات هریک از مولفه های تعارض، نزدیکی و وابستگی از مشارکت آزمودنی ها در برنامه آموزشی ارتباط بدون خشونت ناشی می شود؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت در بهبود رابطه مادر با کودک کم توان ذهنی تاثیر مثبت داشته است. نتیجه گیری والدین کودکان کم توان ذهنی نسبت به دیگر والدین کودکان استثنایی، به میزان بیشتری در ارتباط با فرزندشان مشکل دارند. برای این کودکان در موقعیت های اجتماعی دوراندیشی نشده است و از حقوق اجتماعی خود محروم می شوند. متاسفانه، آن ها جایگاه اجتماعی منفی را تجربه می کنند که کسب موفقیت را دشوار و به آرزویی همیشگی تبدیل می کند. آموزش ارتباط بدون خشونت موجب بهبود رابطه مادر با کودک کم توان ذهنی می شود؛ بنابراین، برنامه ریزی برای ارائه آموزش برنامه ارتباط بدون خشونت برای مادران با کودک کم توان ذهنی اهمیت ویژه ای دارد.

هدف تاثیرگذارترین سرمایه هر سازمان، منابع انسانی آن سازمان است. ارتقای منابع مالی و منابع فیزیکی از گسترش منابع انسانی حاصل می شود. بررسی و شناخت عوامل موثر بر عملکرد شغلی یکی از برنامه های مهم مدیریت در بخش کلان محسوب می شود تا از این راه عوامل مرتبط با آن مانند جذب، آموزش، پرورش و حفظ کارکنان به شکل بهتری، از سوی مدیریت منابع انسانی، برنامه ریزی و اجرا شود. رعایت ارزش های اخلاقی مانند تعهد به کار، صداقت و درستی در کار، موجب افزایش عملکرد شغلی و موفقیت سازمان می شود. این پژوهش با هدف تبیین رابطه اخلاق کاری با عملکرد شغلی کارکنان اداری درمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی و مراکز تابعه در سال 1396انجام شد. روش بررسی این پژوهش به روش مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی انجام شد. جامعه آماری پژوهش همه کارکنان اداری درمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی و مراکز تابعه (بیمارستان روان پزشکی رازی، بیمارستان توان بخشی رفیده و مرکز توان بخشی نظام مافی) در سال 1396 و تعدادشان 1502 نفر بود و از میان آن ها نمونه آماری، شامل 250 نفر از کارکنان به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش متشکل بود از پرسش نامه روا و پایا شده 15 سوالی عملکرد شغلی پاترسون، پرسش نامه 50 سوالی اخلاق کاری گریگوری سی پتی که چهار بعد (دلبستگی و علاقه، جدیت و پشتکار، روابط سالم و روح جمعی و مشارکت ) داشت و پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی. برای تجزیه و تحلیل داده ها، در بخش آمار توصیفی از شاخص هایی چون جداول آماری و توزیع و درصد و در بخش آمار استنباطی با توجه به غیرعادی بودن توزیع داده ها از آزمون های ناپارامتری ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یومن ویتنی استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد بین اخلاق کاری و ابعاد آن با عملکرد شغلی کارکنان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. (P<0/001، R2 =0/366). با توجه به اینکه مقدار ضریب همبستگی بعد دلبستگی و علاقه اخلاق کار با عملکرد شغلی 0/563، مقدار ضریب همبستگی بعد پشتکار اخلاق کار با عملکرد شغلی 0/569، مقدار ضریب همبستگی بعد روابط سالم اخلاق کار با عملکرد شغلی 0/512 و مقدار ضریب همبستگی بعد روح جمعی اخلاق کار با عملکرد شغلی 0/570 بود، بین همه ابعاد اخلاق کاری و عملکرد شغلی رابطه معناداری وجود دارد (P<0/001). نتیجه گیری با توجه به رابطه مستقیم اخلاق کاری و عملکرد شغلی می توان گفت که ارتقای اخلاق کاری کارکنان با افزایش عملکرد کارکنان همراه است، بدین منظور برای ارتقای وضعیت اخلاق کاری و عملکرد شغلی کارکنان، پیشنهاد می شود، توجه بیشتری به اخلاق کاری در ابعاد مختلف برنامه های معرفتی و یادگیری سازمانی، برای افزایش عملکرد و مشارکت فعالانه کارکنان در امور سازمانی و عمل به مسئولیت های فردی شود و مدیران دانشگاه و مراکز تابعه برای افزایش سطح عملکرد شغلی کارکنان خود به ابعاد مختلف اخلاقی کارکنان اداری درمانی توجه جدی کنند و برای ارتقای سطح اخلاقی کارکنان از طریق برگزاری کارگاه های آموزشی، تشکیل تیم های حل مسئله و نظام تشویق کارکنان خود بکوشند.

هدف بیماری ام اس یک اختلال مزمن التهابی، دمیلینیزاسیون و نورودژنراتیو سیستم عصبی مرکزی و همچنین شایع ترین علت غیرتروماتیک ناتوانی نورولوژیک در افراد جوان است. ابتلا به بیماری ام اس در میان زنان، به ویژه زنان جوان نسبت به مردان در سراسر دنیا حدود 1/5 تا سه برابر بیشتر است. تخریب میلین در هر ناحیه ای از مغز ممکن است علائم خاصی را بروز دهد. یکی از علائم ناتوان کننده اختلال در تعادل و راه رفتن است که با اشکال در جابه جایی از یک مکان به مکان دیگر، حفظ وضعیت ایستاده و انجام فعالیت های عملکردی مثل راه رفتن و دورزدن همراه است. همه این عوامل فرد را در معرض از دست دادن تعادل و افتادن قرار می دهد. شیوع زیاد ام اس در اصفهان، این شهر را در زمره مناطق ریسک متوسط تا زیاد ام اس در آسیا و اقیانوسیه قرار داده است. از این رو این پژوهش بر آن است از دیدگاه کل نگر کاردرمانی، عوامل جسمانی و شناختی موثر بر راه رفتن افراد مبتلا به ام اس (قدرت عضلات اندام تحتانی، شناخت و توجه) را در شهر اصفهان بررسی کند. روش بررسی این پژوهش از نوع همبستگی تحلیلی بود و در آن از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد. جامعه مطالعه شده تمام بیماران مبتلا به ام اس در مرداد سال 1396 در شهر اصفهان بودند که در این مطالعه بر اساس فرمول حجم نمونه و معیارهای ورود و خروج 70 بیمار (24 مرد و 46 زن با میانگین سنی 7 /55± 32/20) مبتلا به ام اس محاسبه و به مطالعه وارد شدند. معیارهای ورود شامل داشتن بیماری ام اس با تشخیص و تایید پزشک نورولوژیست با بررسی ام آرآی بیمار، توانایی خواندن و نوشتن و همچنین توانایی حداقل صد متر راه رفتن مستقل بود. معیارهای خروج نیز وجود هرگونه بیماری نورولوژیک دیگر و تمایل نداشتن بیمار برای همکاری در پژوهش در نظر گرفته شد. پس از ارائه توضیحات کافی و کسب رضایت آگاهانه درباره پژوهش، پرسش نامه و آزمون های مذکور برای انجام پژوهش به آن ها ارائه و تکمیل شد. در این مطالعه از آزمون های بررسی مختصر وضعیت شناختی، 10 متر راه رفتن، برخاستن و رفتن، برخاستن از صندلی و آزمون استروپ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نسخه 16 نرم افزار SPSS و آزمون ضریب همبستگی پیرسون (با توجه به فاصله ای بودن متغیرها) و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. یافته ها در این پژوهش 70 بیمار مبتلا به ام اس واجد شرایط مشارکت داشتند. نتایج به دست آمده همبستگی منفی و معناداری را بین نمرات آزمون سرعت راه رفتن (10 متر راه رفتن) با نمرات متغیرهای قدرت عملکردی عضلات اندام تحتانی (0/001>P) و توجه (0/01=P) نشان دادند. همچنین همبستگی معنی داری نیز بین قدرت عضلات اندام های تحتانی با میزان تعادل دیده شد (0/01=P). نتایج آزمون رگرسیون گام به گام نشان داد متغیر قدرت عملکردی عضلات اندام تحتانی بیشترین سهم را در تبیین واریانس میزان سرعت راه رفتن در این افراد داشته است. نتیجه گیری بر اساس یافته های این مطالعه، بین عوامل جسمانی و شناختی اثرگذار بر تعادل و راه رفتن در افراد مبتلا به ام اس که هنوز قادر به راه رفتن هستند (قدرت عملکردی عضلات اندام تحتانی، شناخت و توجه) قدرت عملکردی عضلات اندام تحتانی مهم ترین عامل اثرگذار بر تعادل و سرعت راه رفتن در این بیماران است و باید در فرایند توان بخشی، به ویژه کاردرمانی در این بیماران، توجه بیشتری به برنامه تقویت عضلات اندام های تحتانی شود.

هدف اسکلروزیس چندگانه (ام اس) از جمله اختلالات مزمن و خود ایمنی ناشی از میلین زدایی در سیستم عصبی مرکزی است. اختلالی که می تواند به کاهش بهزیستی روان شناختی منجر شود. کاربرد مداخله موسیقی عصب شناختی با توجه به تاثیر آن بر آسیب های عصب شناختی و بهبود سازش یافتگی های این گروه با توجه پژوهشگران روبه رو شده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی موسیقی عصب شناختی بر بهزیستی روان شناختی زنان مبتلا به اسکلروزیس چندگانه انجام شد. روش بررسی این پژوهش، مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه 20 نفر از زنان 20 تا 30 سال مبتلا به ام اس از نوع عود بهبودی که عضو انجمن ام اس بودند با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. این افراد پس از همگن سازی از نظر متغیرهایی نظیر میزان تحصیلات، سن، تاهل، شغل و سطح خفیف شاخص گسترده ناتوانمندی (EDSS<4) و پس از اعلام رضایت و اجرای پیش آزمون با روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ملاک های خروج از مطالعه شامل نداشتن نشانه های روان شناختی (نظیر افسردگی ) و حضورنیافتن در هرگونه مداخله موسیقیایی در طول دوره بازپروری بود. مداخله موسیقی عصب شناختی مبتنی بر آموزش موسیقیایی کنش اجرایی مایکل تات (2005) با همکاری یک متخصص موسیقی طراحی شد. هشت عنوان برنامه آموزشی عبارت بودند از: کنش اجرایی، تنظیم هدف، انگیزش گروهی، کنترل بر انگیختگی، بازداری، مسولیت پذیری، حل مسئله و خلاقیت، و تصمیم گیری و خلاقیت. پس از محاسبه اعتبار درونی برنامه، 30 جلسه برنامه موسیقیایی به صورت هر هفته دو جلسه به مدت 3 ماه در محل انجمن ام اس ایران برای گروه آزمایش برگزار شد، در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1995) فرم کوتاه 42 سوالی و شاخص گسترده ناتوانمندی کورتزکه (1983) برای ارزیابی ناتوانی جسمی در افراد مبتلا به ام اس بود. اطلاعات به دست آمده از پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره آنکووا و چند متغیره مانکووا تجزیه و تحلیل شد. یافته ها پس از بررسی مفروضه های تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره و حذف اثر پیش آزمون، نتایج نشان دهنده آن بود که مداخله بر بهزیستی روان شناختی تاثیر معناداری داشته است (0/050/38) بر اساس جدول کوهن متوسط است. به علاوه، اگرچه مداخله بر زیرمولفه های بهزیستی اثر معناداری نداشته است (0/05

هدف مادران کودکان با فلج مغزی به دلیل وجود کودک متبلا به فلج مغزی، مستعد فشارهای هیجانی مانند استرس، اضطراب و افسردگی هستند که به فعال شدن طرح واره های هیجانی مانند نشخوار فکری، ابراز نکردن هیجانات، عدم ارزش های والاتر و احساس گناه منجر می شود. این باورهای منفی درباره هیجانات سبب ایجاد افکار ناکارآمد و عادت الگوهای رفتاری نامناسب می شود که سلامت روان مادران را تحت تاثیر قرار می دهد. در این صورت انجام مداخله هایی همچون آموزش ذهن آگاهی می تواند با تنظیم توجه، توسعه آگاهی فراشناختی، تمرکززدایی و پذیرش نسبت به محتویات ذهنی خود، در کاهش طرح واره های هیجانی ناسازگار آن ها موثر باشد. با توجه به آنچه گفته شد، هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی، بر کاهش طرح واره های هیجانی (نشخوار فکری، ابرازنکردن احساسات، عدم ارزش های والاتر و احساس گناه) مادران کودکان با فلج مغزی است. روش بررسی این پژوهش به روش نیمه تجربی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه کنترل و آزمایش انجام شد. جامعه آماری، شامل همه مادران کودکان با فلج مغزی است که در سال 1396 به مرکز توان بخشی الوند شهر مشهد مراجعه کردند. نمونه های پژوهش 20 نفر از افراد داوطلب بودند که بر اساس نتایج ناشی از پیش آزمون و ملاک های ورود انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. ملاک های ورود به جلسه شامل این موارد بودند: داشتن حداقل تحصیلات سیکل به منظور انجام بهتر تکالیف مربوط به آموزش و داشتن کودک با فلج مغزی که شدت اختلالش بر اساس تشخیص پزشک متخصص در سطح متوسط یا شدید باشد. ابزار استفاده شده در پژوهش، پرسش نامه طرح واره های هیجانی لیهی بود که پیش از مداخله و پس از آن، مادران در دو گروه کنترل و آزمایش تکمیلش کردند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، مداخله ذهن آگاهی را به صورت گروهی، در هشت جلسه 90 دقیقه ای به مدت 2 ماه دریافت کردند و در این مدت گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیف داده ها و استنباط داده ها ارائه شد. آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی، از آزمون F برای بررسی همگنی شیب های رگرسیون، آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای بررسی عادی بودن توزیع متغیرها در پیش آزمون و پس آزمون و از آزمون لوین و t-test برای بررسی همگنی واریانس ها و برابری میانگین ها به عنوان مفروضات اجرای تحلیل کوواریانس استفاده شده است. برای آزمون فرضیات پژوهش، آزمون های آماری تحلیل کوواریانس و تی تفاضل به کار گرفته شده است. تحلیل های این پژوهش با نسخه 16 نرم افزار SPSS انجام شده است. یافته ها یافته های پژوهش نشان می دهد آموزش ذهن آگاهی در مادران کودکان با فلج مغزی گروه آزمایش باعث کاهش طرح واره نشخوار فکری (t=2/57؛ P<0/05)، طرح واره ابرازنکردن احساسات (t=8/87؛ P<0/05) و طرح واره احساس گناه (t=2/4؛ P<0/05) می شود؛ اما در طرح واره عدم ارزش های والاتر (t=2/73؛ P>0/05) تاثیر د رخورتوجهی نداشته است. نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان می دهد ذهن آگاهی می تواند از طریق افزایش آگاهی و تمرکز به عنوان یک آموزش موثر برای بهبود طرح واره های هیجانی مادران کودکان با فلج مغزی استفاده شود. آموزش ذهن آگاهی، الگویی را برای کاهش نشخوار فکری فراهم می کند و به مادران آموزش می دهد که از نوسان های خلقی خود، آگاهی داشته باشند و از فنون ذهن آگاهی برای آگاهی از پردازش اطلاعاتی که افکار و هیجانات را تداوم می بخشند استفاده کنند. افزایش آرامش و آگاهی همراه با مهربانی، کنجکاوی و رضایت از بودن در زمان حال را در فرد ایجاد می کند که به کاهش نشخوار فکری منجر می شود. ارزش های والاتر در مادران، باورهای تغییرناپذیر است که تابع فرهنگ و منحصر به هر فرد است؛ بنابراین، آموزش ذهن آگاهی بر ارزش های والاتر تاثیر معناداری نداشته است. در مراقبه نشستن، فرد باید به خود اجازه بدهد هیجانات را با ملایمت و کنجکاوی ابراز کند و سپس از ژست و حالت چهره خودآگاه باشد و آن را با وضعیت فعلی خود سازگار کند، سپس هیجانات و احساس جسمی خود را بدون سرکوب و تغییر، ابراز کند. احساس شفقت به خود در ذهن آگاهی، رنج ناشی از گناه را به عنوان بخشی از زندگی می پذیرد و به ایجاد انگیزه در فرد برای کاهش درد و رنج و احساس گناه منجر می شود.