تحقیقات تولیدات دامی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

در گاوهای شیری پر تولید به دلیل تغییرات گسترده فراسنجه های خونی و سیستم هورمونی پس از زایمان، سرکوب سیستم ایمنی پستانی مشاهده می شود. به منظور بررسی تاثیر طولانی مدت (48 ساعت) دست کاری متابولیت ها و هورمون ها بر بیان mRNA ژن های آنتی اکسیدانی کد شده به وسیله Nuclear erythroid 2-related factor 2 (Nrf2) در بافت پستانی از تعداد 24 راس گاو هلشتاین که در اواخر شیردهی بودند استفاده شد. تیمارها شامل 48 ساعت تزریق مداوم انسولین (6n=؛ HypoG)، انسولین و گلوکز (5n=؛ EuG)، بتاهیدروکسی بوتیرات (5n=؛ HyperB) و محلول نمکی 9/0% (8n=؛ Control) بود. یک هفته قبل و 48 ساعت بعد از شروع آزمایش از دو کارتیه عقبی بافت پستانی نمونه برداری شد. RNA کل، استخراج و پس از اندازه گیری بیان mRNA ژن های مرجع و ژن های مرتبط با Nrf2به وسیله روش qPCR، تفاوت تغییر بیان mRNA ژن های منتخب ارزیابی شد. ایجاد هایپرانسولین یوگلایسمیک سبب کاهش بیان mRNA ژن های کاتالاز، هم اکسیژناز 2، گلوتاتیون اس ترانسفراز 3 میکروزومی، NAD (P) H دهیدروژناز کوئینون 1، سوپراکسید دیسموتاز 1 در گروه EuG نسبت به قبل از شروع تزریق متابولیت ها شد (05/0P<). هایپرانسولین یوگلایسمیک سبب کاهش بیان mRNA ژن گلوتاتیون پراکسیداز 3 در مقایسه با تیمار بتاهیدروکسی بوتیرات به میزان دو برابر شد (05/0P<). با توجه به این نتایج می توان نتیجه گرفت که کاهش گلوکاگون همراه افزایش انسولین و گلوکز نرمال موجب کاهش بیان mRNA برخی از ژن های آنتی اکسیدانی مرتبط با Nrf2 شده که این امر می تواند افزایش حساسیت پستان و خطر ابتلا به بیماری های دیگر نظیر ورم پستان را در پی داشته باشد.

پیدا کردن نیم رخ بیان ژنی در طول سال های اخیر، منجر به شناسایی ژن های خاص در پاسخ به بیماری های گوناگون شده است. یکی از این بیماری های مهم در صنعت طیور، بیماری آنفولانزا است. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی ژن های موثر در بروز آنفولانزای ناشی از ویروس H5N1 با استفاده از فرا تحلیل دو مجموعه داده ریزآرایه DNA که بیان ژن های میزبان در پاسخ به آنفولانزا را مورد بررسی قرار داده بودند، بود. فراتحلیل نشان داد که ژن های STK17B، CCL4، MCM9، IRF7 و IL6 با روش های Fisher، AW و maxP متمایز بیان می شوند. برای تایید تمایز بیان ژن های شناسایی شده در آزمایشگاه از Real-time PCR استفاده شد. بدین منظور از نمونه هایی استفاده شد که پیش تر با ویروس H5N1 چالش داده شده بودند. نتایج برای هر پنج ژن انتخابی، تمایز بیان آنها را در حالت مواجهه با آلودگی و حتی جهت تنظیمی بیان را که در فرا تحلیل مشاهده شده بود، در سطوح معنی دار تایید نمود، به گونه ای که ژن های IL6، IRF7 و CCL4 افزایش بیان و ژن های STK17B و MCM9 کاهش بیان نشان دادند. این نتایج پیشنهاد می دهند فرا تحلیل روشی بسیار قوی در شناسایی ژن هایی است که ممکن است در پژوهش های انفرادی مورد توجه قرار نگیرند. این ژن ها ممکن است نقش حیاتی در تنظیم پاسخ میزبان ایفا نمایند.

ژن Kiss1 به عنوان یکی از ژن های موثر بر باروری شناخته شده است. در مطالعه حاضر چندشکلی های یک قطعه 331 جفت بازی از اگزون یک و یک قطعه 286 جفت بازی از اینترون یک ژن Kiss1 و ارتباط آن ها با صفت تولیدمثلی تعداد بره به ازای هر زایش در 100 راس میش نژاد مهربان مورد بررسی قرار گرفت. روش های چندشکلی فضایی تک رشته ای مبتنی بر واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR-SSCP) همراه با توالی یابی DNA برای شناسایی چندشکلی های احتمالی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده چندشکلی تک نوکلئوتیدی در سه جایگاه (g. 102C>T، g. 155G>C و g. 272G>A) با چهار الگوی متفاوت SSCP (هاپلوژنوتیپ) در اگزون یک بود. برای اینترون یک، تمامی نمونه ها دارای الگوی باندی مشابه بودند و هیچ چندشکلی شناسایی نشد. مقایسه فراوانی های مشاهده شده با مورد انتظار برای هاپلوژنوتیپ های مورد مطالعه با کمک آزمون کای اسکور نشان داد که فراوانی ژنوتیپ های مربوط به جهش های g. 102C>T و g. 272G>A در اگزون یک به طور معنی داری متفاوت و در تعادل هاردی-واینبرگ نبودند (001/0>P). در بررسی پیوستگی بین هاپلوژنوتیپ های شناسایی شده با صفت تعداد بره به ازای هر زایش، ارتباط معنی داری مشاهده شد (P<0. 05). نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان دادند که تنوع موجود در اگزون یک ژن Kiss1 را می توان برای برنامه های انتخاب به کمک نشانگرها در گوسفندان نژاد مهربان مورد توجه قرار داد.

هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارزش اقتصادی و اهداف اصلاح نژادی صفات عملکردی گوسفند نژاد لری در نظام پرورش روستایی با دو راهبرد زایش سالیانه و سه زایش در دو سال بود. پارامترهای عملکردی، مدیریتی و اقتصادی 32 گله (مطابق فرمول تعیین حجم نمونه کوکران) تحت پوشش طرح اصلاح نژاد دام سبک با ظرفیت 3000 راس میش، مربوط به سال های 1392 الی 1394برای دوچرخه تولیدی با استفاده از یک مدل زیستی-اقتصادی تجزیه وتحلیل شد. اطلاعات عملکردی از سامانه ثبت اطلاعات مرکز اصلاح نژاد دام کشور و اطلاعات مدیریتی و اقتصادی از طریق تهیه پرسشنامه و مصاحبه حضوری با دامداران جمع آوری شدند. نتایج نشان داد، سود حاصل به ازای هر راس میش در راهبرد زایش سالیانه و سه زایش در دو سال به ترتیب 1723376 و 3429140 ریال است. در هر دو راهبرد، تغذیه با بیش از 75 درصد بالاترین درصد کل هزینه ها و فروش گوشت با 5/98 درصد بالاترین درصد کل درآمدها را به خود اختصاص دادند. همچنین در هر دو راهبرد، ضریب اقتصادی نسبی تعداد بره در هر زایش، دارای بالاترین ضریب اقتصادی نسبی و تولید پشم با ضریبی معادل 1 کمترین ضریب نسبی در بین صفات مطالعه شده را به خود اختصاص دادند. تعداد بره متولدشده به ازا هر راس میش و میزان آبستنی مهم ترین صفات در اهداف اصلاحی میش ها و صفات اوزان (از تولد تا پایان یک سالگی) وزنده مانی بره ها نیز از تولد تا یک سالگی مهم ترین صفت در اهداف اصلاحی بره ها برای هر دو راهبرد موردمطالعه بودند. راهبرد سه زایش در دو سال به علت افزایش تعداد بره مازاد قابل فروش برتر از راهبرد یک زایش در سال بود.

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف اسانس گیاهان آویشن و کاکوتی بر عملکرد، جمعیت میکروبی و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی انجام شد. در این تحقیق از 420 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و 15پرنده در هر تکرار استفاده شد. اسانس گیاه آویشن یا کاکوتی در سطوح 50، 100 و 150 میلی گرم در هر کیلوگرم جیره اضافه و یک جیره فاقد اسانس به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج بدست آمده در پایان دوره، تیمار آزمایشی حاوی کاکوتی در سطح 50 میلی گرم به طور معنی داری افزایش وزن بالاتری نسبت به تیمار شاهد داشت (05/0>P). همچنین استفاده از تیمارهای آزمایشی حاوی آویشن و کاکوتی در سطح 50 میلی گرم سبب افزایش مصرف خوراک جوجه های گوشتی شد (05/0>P). تیمارهای آزمایشی در پایان دوره، از نظر ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشتند. تیمار آزمایشی حاوی اسانس آویشن در سطح 150 میلی گرم و کاکوتی در سطح 50 میلی گرم بالاترین شاخص کارآیی تولید (05/0>P) را نشان دادند. تیمارهای آزمایشی حاوی آویشن در سطوح 100 و 150 میلی گرم به صورت معنی داری سبب افزایش جمعیت لاکتوباسیل و کاهش کلی باسیل روده شدند (05/0>P). بر اساس نتایج این آزمایش، سطوح مختلف اسانس آویشن اسانس آویشن به صورت معنی داری باعث تقویت پاسخ ایمنی همورال و سلولی جوجه های گوشتی شد، اما سطوح مختلف اسانس کاکوتی تاثیرمعنی داری بر پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی نشان نداد.

به منظور ارزیابی تاثیر عصاره گیاهان آنیسون و گلپر به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک های محرک رشد، آزمایشی با استفاده از 400 قطعه جوجه نر و ماده گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار در دوره سنی یک تا 42 روزگی انجام شد. جیره شاهد بر پایه ذرت– کنجاله سویا و فاقد افزودنی بود و چهار جیره دیگر به ترتیب با افزودن 200 میلی گرم از افزودنی های عصاره دانه آنیسون، عصاره دانه گلپر، آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین و 100 میلی گرم پروبیوتیک پریمالاک به هر کیلوگرم از جیره شاهد تهیه شدند. در روز 38 آزمایش از هر تکرار یک قطعه جوجه انتخاب و از ورید بال، سه میلی لیتر خون جهت بررسی فراسنجه های بیوشیمیایی در لوله آزمایش جمع آوری شد. بیشترین میانگین افزایش وزن روزانه (9/57 گرم) در گروه تغذیه شده با جیره شاهد و کمترین آن (6/52 گرم) در گروه تغذیه شده با تیمار پروبیوتیک مشاهده شد (05/0>P). میانگین خوراک مصرفی روزانه گروه های تغذیه شده با تیمارهای آزمایشی گلپر، آنیسون و پروبیوتیک کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>P)، ولی بین تیمار آنتی بیوتیک با سایر تیمارها اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. اختلاف میانگین ضریب تبدیل خوراک تیمارهای آزمایشی از نظر آماری معنی دار نبود. بیش ترین مقدار لاشه بدون پوست جوجه های گوشتی در تیمار شاهد و کم ترین آن در تیمار حاوی آنتی بیوتیک مشاهده شد (05/0>P). با توجه به نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر، می توان از عصاره گیاهان آنیسون و گلپر به عنوان جایگزین هایی برای آنتی بیوتیک ها، در جیره جوجه های گوشتی استفاده نمود.

هدف از انجام این تحقیق تعیین ارزش غذایی هفت گونه از علف های هرز موجود در مزارع یونجه و مقایسه آنها با یونجه بود. علوفه های مورد بررسی شامل تلخه، بومادران و ریش قوش از خانواده کاسنی، شبدر شیرین و یونجه از خانواده بقولات و دم روباهی، علف پشمکی و علف باغ از خانواده گندمیان بودند. نمونه برداری از گونه های مورد مطالعه در مرحله برداشت یونجه از مزرعه (10% گلدهی مزرعه) انجام شد. نمونه های برداشت شده به دو بخش تقسیم شده، بخشی از نمونه ها در مزرعه به مدت 72 ساعت هوا خشک شده و بخش دیگر به صورت تازه برای انجام آزمایشات خوشخوراکی مورد استفاده قرار گرفت. خوشخوراکی با استفاده از شاخص مصرف کوتاه مدت تعیین شد. بر اساس نتایج بدست آمده، یونجه با 3/14درصد و دم روباهی با 36/8 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار پروتئین خام را در بین علوفه های مورد آزمایش داشتند (05/0>P). بیشترین و کمترین میزان الیاف نامحلول در پاک کننده خنثی مربوط به دم روباهی و شبدر شیرین به ترتیب با 70/58 و 76/33 درصد ماده خشک بود (05/0>P). ریش قوش و تلخه به ترتیب با 83/28 و 49/19 درصد بیشترین و کمترین میزان الیاف نامحلول در پاک کننده اسیدی را دارا بودند (05/0>P). تلخه بیشترین میزان انرژی قابل متابولیسم و ماده خشک قابل هضم تخمینی را دارا بود (05/0>P). غلات بالاترین خوشخوراکی نسبی را بین گونه های مورد بررسی در حالت تازه و کمترین خوشخوراکی نسبی را در حالت خشک دارا بودند (05/0>P). به طور کلی این تفاوت ها در ترکیبات شیمیایی و خوشخوراکی بین یونجه و علف های هرز باید در تنظیم جیره های غذایی نشخوارکنندگان مدنظر قرار گیرد.

برنامه ریزی، تعیین راهبرد و راهکار های مناسب در توسعه صنعت نو غانداری و ایجاد زنجیره ارزش، مستلزم در اختیار داشتن اطلاعات و تصویری کامل از وضعیت این حرفه و نگرش نوغانداران است. پژوهش حاضر به منظور بررسی عوامل موثر بر مشارکت نوغانداران باتجربه استان گیلان در طرح های توسعه ای زنجیره ارزش نوغان صورت گرفت. در این راستا، از الگوی اقتصادسنجی انتخاب دوتایی لاجیت و داده های مقطعی مربوط به 133 نوغاندار استان گیلان استفاده شد. داده ها بر مبنای رابطه کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده در سال 1395 جمع آوری شد. نتایج نشان داد که مساحت تلمبار، عمر توتستان، سطح رضایت مندی نوغاندار از عملکرد تخم نوغان و سطح مشارکت زنان خانوار در فرایند تولید اثر مثبت و مستقیم بر احتمال مشارکت نوغاندار در طرح های توسعه ای زنجیره ارزش نوغان دارد. در حالی که سن نوغاندار و نسبت درخت توت اصلاح شده به کل درختان در توتستان نوغاندار اثر منفی بر متغیر یاد شده دارد. همچنین، نتایج نشان داد که در بین متغیرهای مورد بررسی، هر یک درصد تغییر متغیر میزان رضایت مندی بهره بردار از عملکرد تخم نوغان توزیع شده بیشترین اثرگذاری مثبت (54/0) و هر یک درصد تغییر متغیر توضیحی سن نوغاندار بیشترین اثرگذاری منفی (95/0-) را بر احتمال مشارکت نوغانداران در طرح های توسعه ای زنجیره ارزش نوغان دارد. توجه به اثرگذاری مشخصه های فردی نوغاندار و پارامترهای مرتبط با سامانه تولید بهره برداران در تدوین سیاست های زنجیره ارزش نوغان نقش شایان توجهی در اثربخشی آن خواهد داشت.