مجله دانشکده پزشکی
سال:1398 | دوره:77 | شماره:12 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: نیتریک اکساید به وسیله Endothelial nitric oxide synthase (eNOS) تولید می شود. اختلال در تولید نیتریک اکساید باعث ایجاد عوارض دیابت نوع دو می شود. مطالعه حاضر، اثر پلی مورفیسم G894T ژن eNOS را بر روی دیابت نوع دو و نفروپاتی دیابتی بررسی می کند. روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی از شهریور 1395 تا آذر 1396 در درمانگاه تخصصی دیابت بیمارستان گلستان شهر اهواز انجام شد. گروه شاهد بدون سابقه ابتلا به دیابت و بیماری های التهابی و متابولیکی بود. گروه مورد دیابت نوع دو پس از گذشت 10 سال هیچگونه عوارض عروق کوچک را نشان نداد. گروه مورد نفروپاتی در دو نوبت مراجعه متوالی، آلبومین اوری غیرنرمال را نشان داد. معیار خروج افراد از مطالعه دارا بودن بیماری های خاص، انجام دیالیز و پیوند کلیه بود. ژنوتیپ پلی مورفیسم G894T ژن eNOS با استفاده از روش Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) تعیین گردید. یافته ها: فراوانی بیشتر آلل جهش یافته T، ژنوتیپ هموزیگوت TT و سطوح بالاتر پارامترهای بیوشیمیایی (مانند نیتروژن اوره خون و قندخون ناشتا) در بیماران دیابتی در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد باوجود ارتباط معنادار بین پلی مورفیسم G894T ژن eNOS و دیابت نوع دو، رابطه معناداری با نفروپاتی دیابتی و دیابت نوع دو حاصل نشد. مقادیر نسبت شانس برای نفروپاتی دیابتی به میزان1/1 (0/76=p) و 0/8 (0/6=p) به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه تاییدکننده ارتباط معنادار آلل T و ژنوتیپ TT پلی مورفیسم G894T ژن eNOS با استعداد به بیماری دیابت نوع دو و عدم ارتباط آن با نفروپاتی دیابتی بود.

زمینه و هدف: ویروس آنفلوانزای تحت تیپ H9N2 که در بسیاری از مناطق ایران به صورت اندمیک وجود دارد به عنوان یک کاندید جهت ایجاد پاندمی های آینده مطرح است. در مطالعه حاضر مدت زمان دفع ویروس آنفلوانزای اندمیک ایران (تحت تیپ H9N2) از طریق مدفوع و ترشحات حلقی مرغ نژاد تخم گذار مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: این مطالعه تجربی از تیر 1396 تا مهر 1396 در مرکز تحقیقات علوم و فناوری تشخیص آزمایشگاهی دانشگاه علوم پزشکی شیراز و بخش علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شده است. در ابتدا ویروس آنفلوانزا با مشخصات A/Chicken/Iran/SH-110/99 (H9N2) در مایع آلانتوییک تخم مرغ جنین دار کشت داده شد و EID50 ویروس با روش Reed and Muench تعیین گردید. سپس مقدار EID50/ml 106 ویروس از طریق بینی به جوجه های نژادهای لاین تلقیح گردید. نمونه بردای از حلق و مدفوع پرندگان در روزهای 2، 5، 10 و 17 پس از تلقیح انجام شد. وجود ویروس در نمونه های پرندگان چالش شده با استفاده از روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلی مراز-رونوشت معکوس (RT-PCR) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: دفع ویروس آنفلوانزا از ترشحات حلقی و مدفوع پرندگان دو روز پس از آلودگی آغاز شد و به ترتیب تا روزهای 10 و 17 ادامه داشت. بیشترین میزان خطر آفرین بودن ماکیان تجاری مبتلا به آنفلوانزا، روزهای دو تا پنج پس از آلودگی بود. نتیجه گیری: ردیابی ویروس در نمونه های پرندگان چالش شده با ویروس آنفلوانزای H9N2 نشان داد که ویروس به مدت طولانی تری می تواند از طریق مدفوع پرنده آلوده، در مقایسه با ترشحات حلق، به محیط اطراف منتشر گردد و برای انسان در تماس مشکل آفرین باشد.

زمینه و هدف: ارزیابی ایمنی زایی واکسن هاری با یک روش ارزان، سریع، دارای دقت بالا و سازگار با ارزش های اخلاقی بسیار مهم است، بنابراین پژوهشگران به ارایه روش های گوناگونی از جمله انتشار یک طرفه شعاعی، روش آزمایشگاهی ارایه شده توسط انستیتوی سلامت ملی آمریکا پرداخته اند. مطالعه حاضر با هدف جایگزینی یک روش برون تنی سازگار با معیارهای اخلاق پزشکی به جای روش درون تنی انجام شد. با پذیرش این نکته که ایمنی زایی واکسن هاری، وابسته به مقدار آنتی ژن گلیکوپروتیینی موجود در آن است و این که آنتی بادی مونوکلونال تا خوردگی صحیح گلیکوپروتیین ویروس هاری را تشخیص می دهد، مقدار جزو گلیکوپروتیینی می تواند نشان دهنده مقدار ایمنی زا بودن واکسن باشد. روش بررسی: این مطالعه کاربردی از شهریور 1395 تا شهریور 1397 در آزمایشگاه مرکز همکاری های سازمان بهداشت جهانی برای رفرانس و تحقیقات هاری انستیتو پاستور ایران در تهران انجام گرفت. ما برای تعیین مقدارگلیکوپروتیین ویروسی در واکسن های مختلف هاری یک الایزای ایمنی-تسخیری (Immune-capture enzyme-linked immunosorbent assay, ELISA) طراحی کردیم. یافته ها: در منحنی استاندارد شیب خط برابر (0/0013R2=0/98 (P= محاسبه شد. در واکسن های انسانی میانگین بین 7/366-5/554 (انحراف معیار 0/1039-0/0463 به ترتیب) و ضریب تغییرات 2/436-0/778 و در واکسن های حیوانی میانگین 5/993-2/293 (انحراف معیارها 0/2724-0/0041) و ضریب تغییرات 4/546-0/182 تعیین گردید. برای واکسن حیوانی ضریب همبستگی پیرسون 0/99 و برای واکسن انسانی این ضریب 0/95 به دست آمد. همچنین ضریب همبستگی توافقی برای واکسن حیوانی 0/98 و برای واکسن انسانی 0/98 بود که نشان دهنده وجود توافق متوسط رو به بالا در نمونه های واکسن های انسانی و حیوانی است. نتیجه گیری: کیت الایزای طراحی شده دارای تکرارپذیری، دقت بینابینی و استواری مناسبی برای سنجش میزان گلیکوپروتیینی واکسن هاری بود که ارتباط مستقیمی با ایمنی زایی واکسن داشت.

زمینه و هدف: میزان عود و مرگ ومیر در سرطان پروستات لوکالیزه با خطر بالا، زیاد است. از طرف دیگر، استفاده از شیمی درمانی در سرطان پروستات متاستاتیک، باعث بهبود بقای کلی بیماران شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر شیمی درمانی نئوادجونت تنها، در افزایش بقای بیماران سرطان پروستات لوکالیزه با خطر بالا، انجام شد. روش بررسی: این یک مطالعه مروری نظام مند بود و پایگاه های داده شامل Scopus، Medline، PubMed، Google Scholar، Cochrane و Embase مورد جستجو قرار گرفتند. واژه های مورد استفاده شامل Prostate, cancer, adenocarcinoma, Neoadjuvant, chemotherapy, chemotherapy alone, systemic therapy بود. فقط مطالعاتی که پژوهشی اصیل بودند و اختصاصی بر روی شیمی درمانی نئوادجونت تنها، کار کرده بودند، شناسایی شدند. یافته ها: در مجموع 17 مطالعه پژوهشی اصیل شناسایی شدند. همه این مطالعات فاز یک و یا فاز دو بودند. تمام این مطالعات نشان دادند که شیمی درمانی نئوادجونت تنها، در بیماران کانسر پروستات با خطر بالا، کمابیش به خوبی تحمل می شود. عوارض ایجاد شده، بیشتر در حد عوارض خفیف (درجه یک و دو) بودند. عوارض درجه سه و چهار، ناچیز بود. بقای دو ساله عاری از عود تا 68/5% و بقای پنج ساله عاری از عود تا 49% گزارش شده است. همچنین بقای کلی پنج ساله، از 35 تا 48% بوده است. نتیجه گیری: به کارگیری شیمی درمانی نئوادجونت تنها در سرطان پروستات لوکالیزه با خطر بالا، آشکارا باعث افزایش میزان بقای بیماران نشده است و اختلاف نظر زیادی در این زمینه، در مطالعاتی که تاکنون انجام شده است وجود دارد.

زمینه و هدف: اندازه گیری فشار شریانی یکی از مانیتورینگ های استاندارد در اتاق عمل می باشد. در طی بیهوشی عمومی، فشارخون می تواند با روش های غیرتهاجمی و تهاجمی، اندازه گیری شود. مقایسه اندازه گیری تهاجمی فشارخون در بیماران کاندید عمل جراحی ازوفاژکتومی ارزیابی نشده است. هدف از این مطالعه، مقایسه فشارخون مستقیم و غیرمستقیم در این بیماران می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه ی مشاهده ای آینده نگر، از خرداد 1396 تا فروردین 1397، 42 بیمار کاندید ازوفاژکتومی در پوزیشن سوپاین، در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارزیابی شدند. بیماران با بلوک کامل قلبی و تفاوت فشار شریانی دو بازو بیشتر از mmHg 10 از مطالعه خارج شدند. پس از القای بیهوشی، شریان رادیال برای اندازه گیری مستقیم کانوله گردید و فشارخون غیرمستقیم به وسیله ی کاف از دست دیگر در چهار بازه زمانی، T1 (پس از کانوله کردن شریان رادیال)، T2 (حین آزادسازی مری)، T3 (پس از آناستاموز) و T4 (در پایان عمل) اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین اختلاف اندازه گیری غیرمستقیم و مستقیم فشارخون سیستولیک، 2/93± 0/85، 2/90± 8/42-، 3/60± 6/50، 2/60± 2/67 و دیاستولیک 2/67± 1/53، 2/22± 4/57، 2/58± 2/10 و mmHg 1/53± 1/03 به ترتیب در بازه های زمانی T1 تا T4 بود. در تمام بازه های زمانی، تفاوت آماری بین دو روش اندازه گیری فشارخون سیستولی و دیاستولی مشاهده نگردید (0/77=p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، فشارخون تهاجمی و غیرتهاجمی در تمام بازه های زمانی اندازه گیری شده در طی عمل جراحی با هم توافق داشته و اختلاف معناداری از این بابت مشاهده نشد.

زمینه و هدف: باوجود عوارض خطیر جانبی آمفوتریسین B، هنوز برخی از فرم های این دارو بهترین انتخاب درمانی برای بیماران با عفونت های قارچی مهاجم هستند. با تجویز درست پروتکل پیش درمانی می توان تا حدودی از بروز برخی عوارض ناخواسته آمفوتریسین B به ویژه واکنش های حین تزریق، پیشگیری کرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی و انواع واکنش های حین تزریق و ارزیابی الگوی پیش درمانی رایج برای تجویز آمفوتریسین B طراحی گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بیمارانی که از بهمن 1395 تا اسفند 1396 در بیمارستان های سیدالشهداء (ع) و الزهراء (س) اصفهان بستری شده و داروی آمفوتریسین B دریافت نموده اند، وارد مطالعه شدند. نحوه عملکرد پزشکان در تجویز پیش درمان ها و نیز داده های مربوط به واکنش های حاد حین انفوزیون دارو، شامل تب، لرز، ترومبوفلبیت، سردرد، تهوع و استفراغ ثبت گردید. یافته ها: در این دو مرکز درمانی، بیشترین دارویی که به عنوان پیش درمان مورد استفاده قرار می گرفت هیدروکورتیزون بود. دیفن هیدرامین به دلیل نداشتن شکل دارویی مناسب در هیچکدام از این مراکز استفاده نمی شد. واکنش های حین تزریق شایع شامل تهوع و استفراغ، تب و لرز، کهیر، سردرد و افت فشارخون بوده و در 19 نفر (27%) از بیمارانی که پیش درمان دریافت نکرده بودند و دو نفر (3%) از بیمارانی که تنها یک نوع داروی پیش درمان دریافت کرده بودند، دیده شد. 20 نفر (28%) از بیماران دچار تب، لرز و سردرد و هفت نفر (10%) از بیماران دچار تهوع و استفراغ شدند. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، تنها بیمارانی دچار عارضه حین تجویز دارو شدند که فقط یک نوع پیش درمان دریافت کرده و یا هرگز پیش درمانی برایشان در نظر گرفته نشده بود. بنابراین نتایج این مطالعه بر لزوم پیش درمانی مناسب در کنترل واکنش های حین تزریق دارو تاکید دارد.

زمینه و هدف: برای بقای علمی و دستیابی به نوآوری ایجاد تغییر در ساختار ذهنی دانشجویان و شناسایی متغیرهای بازدارنده خلاقیت ضروری است. این پژوهش با هدف شناسایی متغیرهای شناختی بازدارنده خلاقیت در دانشجویان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه با رویکرد تحلیل محتوای کیفی نوع جهت دار مبتنی بر مرور متون علمی و نظرات افراد متخصص و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختارمند به مدت 20 تا 70 دقیقه از اسفند 1393 تا آبان ماه 1394 اجرا شد. با 17 دانشجوی استعداد درخشان با کمک ضبط در رکوردر دیجیتال در محل مرکز استعدادهای درخشان و مرکز پژوهش های دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران مصاحبه شد و استخراج طی چندین بار گوش کردن و نوشتن صورت گرفت. این دانشجویان از رشته های مختلف پزشکی و بیشتر دانشجویان رتبه های اول و تک رقمی کنکور سراسری بودند و در کارهای پژوهشی دانشگاه در حال فعالیت بودند. داده ها با مصاحبه نیمه ساختارمند گردآوری شدند، تحلیل داده با جست وجوی کلمات مشخص به روش دستی انجام شد. یافته ها: متغیرهای بازدارنده خلاقیت با توجه به ارتباط معنایی در چهار زیر طبقه اصلی قرار گرفتند. این طبقات شامل: بازدارنده های مربوط به استاد، بازدارنده های مربوط به روش های تدریس و ارزیابی، بازدارنده های مربوط به دانشجو و بازدارنده های مربوط به نظام آموزشی دانشگاه شده اند. سپس از این چهار طبقه 10 کد نهایی استخراج گردید که به عنوان متغیرهای بازدارنده خلاقیت آورده شدند. عدم استقبال اساتید از ایده های نو، مغفول ماندن خلاقیت در بستر آموزشی دانشگاه و ضعف انگیزه در دانشجویان از کدهای اصلی بازدارنده خلاقیت بودند. نتیجه گیری: شخصیت و نگرش استاد به خلاقیت، روش های تدریس و محیط آموزشی دانشگاه از مهمترین دسته متغیرهای شناختی بازدارنده در ارتقای خلاقیت هستند.

زمینه و هدف: درمان عفونت های ناشی از آسینتوباکتر بائومانی به علت مقاومت های دارویی چندگانه مشکل است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی درمان ترکیبی کلیستین و ریفامپیسین در درمان پنومونی وابسته به ونتیلاتور به علت آسینتوباکتر بائومانی مقاوم به ایمی پنم می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه تحلیلی از آبان 1393 تا خرداد 1394 تعداد 50 بیمار در مرکز آموزشی درمانی ولیعصر (عج) اراک تحت درمان استاندارد با کلیستین و ریفامپین قرار گرفتند و متغیرهای بالینی آنالیز گردیدند. یافته ها: 31 بیمار (62%) بیمار پس از درمان ترکیبی بهبود یافتند، چهار بیمار (8%) در اثر عفونت و 15 بیمار (30%) به دلایل دیگر فوت کردند. میانگین میزان نیتروژن اوره خون و کراتینین به طرز معناداری افزایش داشت و تب، فشارخون، شمارش گلبول های سفید، شمارش افتراقی و مورتالیتی کاهش پیدا کردند. نتیجه گیری: کلیستین و ریفامپین یک ترکیب ایمن و موثر در درمان پنومونی وابسته به ونتیلاتور ناشی از ایزوله های آسینتوباکتر بائومانی مقاوم به ایمی پنم است.

زمینه و هدف: امروزه اضافه وزن و چاقی در کودکان از جمله نگرانی های اصلی سلامتی می باشند. هدف از انجام این پژوهش بررسی فراوانی و عوامل موثر بر این اختلالات در کودکان پیش دبستانی شهر کرمان بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و از دی تا اسفند 1395 در دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شده است که در آن 731 کودک پیش دبستانی با روش نمونه گیری آسان انتخاب و فراوانی اضافه وزن و چاقی با استفاده از شاخص توده بدنی برای سن آن ها محاسبه شد. یافته ها: تعداد 376 پسر (51/5%) و 355 دختر (48/5%) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. فراوانی اضافه وزن و چاقی به ترتیب 9/2% و 8/1% بود. بین اضافه وزن و چاقی با جنسیت، تعداد خواهر و برادر و تحصیلات والدین رابطه معنادار وجود نداشت ولی در رتبه تولد یک اختلاف مرزی مشاهده گردید (0/05=P). نتیجه گیری: اضافه وزن و چاقی در کودکان پیش دبستانی از فراوانی بالایی برخوردار بود.

زمینه و هدف: یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در احتمال موفقیت روش های ایمپلنت دندانی می توان به کیفیت و کمیت استخوان فک اشاره نمود. در این مطالعه، به بررسی کارایی چسب استخوانی به منظور تحریک بازسازی استخوان تحلیل رفته در دو بیمار پرداخته شد. معرفی بیمار: این پژوهش به صورت یک مطالعه موردی در درمانگاه آل مرتضی شهر قم از خرداد تا بهمن 1395 انجام شده است. در این مطالعه، ml 10 از خون دو بیمار به صورت مجزا دریافت گردید و جهت جداسازی فیبرین غنی از پلاکت، به مدت هشت دقیقه تحت سانتریفوژ با دور rpm 1300 قرار گرفتند. سپس، فیبرین غنی از پلاکت جهت تهیه چسب استخوانی، با استخوان آلوژن ترکیب شد. چسب استخوانی تهیه شده همراه با ایمپلنت داخل استخوان فک بیمار استفاده شد. نتیجه گیری: چسب استخوانی به دلیل دارا بودن فاکتورهای رشد متعدد، قابلیت استفاده به عنوان یک روش مناسب جهت تحریک بازسازی استخوان تحلیل رفته فک را دارا می باشد.

سیاست سلامت مجموعه دستورالعمل هایی است که توسط سیاستگذاران و مدیران ارشد نظام سلامت در حوزه های تأمین مالی، تولید منابع و ارایه خدمات سلامت بهمنظور بازیابی، ارتقا و حفظ سلامتی مردم جامعه تدوین می شود و راهنمای تصمیم گیری مدیران سطوح پایین است. مدل های مفهومی متعددی برای سیاستگذاری سلامت توسعه یافتند که راهنمای سیاستگذاران در تدوین، اجرا و ارزشیابی سیاست های سلامت هستند...