مجله دانشکده پزشکی
سال:1398 | دوره:77 | شماره:9 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: مرگ ومیر نوزادان به عنوان یک شاخص استاندارد برای توسعه سیستم های مراقبت بهداشتی هر کشور حایز اهمیت است. با توجه به اینکه در مطالعات انجام شده در کشور آمارهای متفاوتی از شیوع مرگ و میر در نوزادان در بخش مراقبت های ویژه را ارایه داده و شیوع کلی آن در کشور ایران همسان نیست، بنابراین هدف این مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز تعیین شیوع کلی مرگ و میر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران می باشد. روش بررسی: پژوهش کنونی با روش متاآنالیز و در بررسی پایگاه های Scientific Information Database (SID), Magiran، Medline (PubMed) و Scopus و ScienceDirect و Google Scholar از فروردین 1380 تا شهریور 1397 انجام شد. پس از بررسی، 12 مقاله انتخاب و با استفاده از مدل اثرات تصادفی به وسیله نرم افزار Comprehensive meta-analysis, version 3 (Biostat, Englewood, NJ, USA) تحلیل شد. یافته ها: شیوع کلی مرگ و میر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران 21/8% (31/6-14/4% CI 95%)، بیشترین شیوع مرگ و میر در نوزادان بخش مراقبت های ویژه در اصفهان با 64/4% (70/9-57/5% CI 95%) و کمترین شیوع مرگ و میر در نوزادان بخش مراقبت های ویژه بابل با 5/1% (6/7-3/8% CI 95%) به دست آمد. با افزایش حجم نمونه در مطالعات مورد بررسی، شیوع مرگ و میر نوزادان کاهش معناداری یافت. همچنین با افزایش سال انجام پژوهش، فراوانی مرگ و میر نوزادان بخش مراقبت های ویژه افزایش پیدا کرد (0/05>p). نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای مرگ و میر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران لازم است سیاستگزاران سلامت در زمینه افزایش آگاهی والدین و همچنین اقدامات موثر درمانی، تصمیمات موثری را مدنظر قرار دهند.

زمینه و هدف: امروزه روش های جراحی در بیماران با پارگی رباط صلیبی قدامی کاربردهای فراوانی در درمان داشته است و به دنبال آن با نتایج موفقیت آمیز همراهی داشته است. بنابراین هدف از پژوهش کنونی تعیین و مقایسه نتایج بازسازی رباط صلیبی قدامی به دو روش لوپ ثابت و لوپ قابل تنظیم است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 60 بیمار مراجعه کننده به مرکز درمانی و آموزشی کاشانی اصفهان (تحت نظارت و حمایت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان) از فروردین 1396 تا اسفند 1397 انجام گرفت. 30 بیمار با روش لوپ ثابت و 30 بیمار با روش لوپ قابل تنظیم تحت عمل جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی قرار گرفتند. نتایج پس از عمل در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میزان فراوانی استاتیک لاکسیتی زیر mm 8 در گروه لوپ ثابت 83/3% و در گروه دیگر 76/7% بود که اختلاف معناداری بین دو گروه از این نظر وجود نداشت. همچنین هیچ گونه عفونتی در دو گروه دیده نشد. اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر دامنه حرکت و نمره زانو پیش و پس از عمل وجود نداشت. پس از عمل 96/7% از گروه لوپ ثابت و 86/7% از گروه لوپ قابل تنظیم به فعالیت عادی بازگشتند. بین دو گروه اختلاف معناداری از نظر بازگشت به فعالیت عادی و میزان رضایتمندی وجود نداشت. نتیجه گیری: استفاده از گرفت لوپ ثابت و لوپ قابل تنظیم روش های موثر، مفید و کم عارضه ای برای درمان بیماران با رباط صلیبی قدامی بود.

زمینه و هدف: آنوریسم مغزی موجب خونریزی درون جمجمه ای می شود که در نهایت می تواند به نقص عضو و یا مرگ بیمار بیانجامد. به همین دلیل، تحلیل بیماری و علل و خطرات ایجاد شده توسط آن از منظر بیومکانیکی اهمیت زیادی دارد. پژوهش کنونی با هدف شناخت خطر رشد و پارگی آنوریسم مغزی یک بیمار صورت پذیرفت. روش بررسی: نوع مطالعه، شبیه سازی محاسباتی، زمان مطالعه از آذر 1395 تا شهریور 1397 در دانشگاه تهران است. در پژوهش کنونی، با هدف بررسی آنوریسم مغزی بیمار خاص، از روش برهمکنش سیال-ساختار استفاده شد. همچنین، با در نظر گرفتن سرعت سیستول به عنوان شرایط اولیه مساله، دامنه سیال خون در سه مدل سیال (نیوتنی (Newtonian)، غیرنیوتنی کار و (Non-Newtonian Carreau) و پاورلا (Non-Newtonian power-law)) حل شد. سپس نتایج فشار بر روی دیواره برای حل به ANSYS software, version 15. 0 (ANSYS Inc., Canonsburg, PA, USA) انتقال یافت و براساس سه مدل (الاستیک خطی، هایپرالاستیک نئوهوکین و مونی-ریولین 5 پارامتری) حل شد. یافته ها: تنش برشی، فشار، سرعت جریان، جابه جایی دیواره و تنش فون میزز (von-Mises stress) استخراج شد. با توجه به نتایج، دیواره به طور متوسط mm 1/8 جابه جا شد. همچنین، در میزان جابه جایی دیواره شریان با جنس دیواره ثابت و مدل مادی متفاوت برای خون، تفاوت چندانی مشاهده نشد. اما در صورت در نظر گرفتن مدل خون ثابت و جنس دیواره متفاوت در اندازه جابه جایی، تفاوت چشمگیری مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به میزان جابه جایی دیواره آنوریسم در این بیمار با هندسه و محل آنوریسم خاص، بافت اعصاب 3 و 6 مغز تحت فشار قرار گرفته و در معرض آسیب بود. کمترین تنش برشی نیز در نزدیک گردن آنوریسم بود که موجب تحریک سلول اندوتلیال در همین ناحیه آنوریسم می گردید.

زمینه و هدف: دکسمدتومیدین (Dexmedetomidine) یک آگونیست α 2 آدرنورسپتور است که آرامش بخشی عالی با کمترین ناپایداری قلبی-عروقی یا دپرسیون تنفسی را فرآهم می کند و ممکن است برای تسهیل خارج کردن لوله تراشه و جلوگیری از پاسخ های همودینامیک آن مفید واقع شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر دکسمدتومیدین بر روی پاسخ های همودینامیک در طی خارج کردن لوله تراشه بود. روش بررسی: در یک مطالعه تحلیلی آینده نگر از اردیبهشت 1396 تا اردیبهشت 1397، پنجاه زن 20 تا 50 ساله کاندید عمل جراحی کوله سیستکتومی تحت بیهوشی عمومی در بیمارستان امام خمینی (ره)، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، به طور تصادفی در دو گروه مساوی وارد مطالعه شدند. ده دقیقه پیش از پایان جراحی انفوزیون دکسمدتومیدین با دوز 0/8 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (µ g/kg) در گروه مطالعه شروع و در گروه کنترل نیز نرمال سالین به عنوان پلاسبو تجویز شد. پس از خروج لوله تراشه، فشارخون، تعداد ضربان قلب، درصد اشباع اکسیژن در دقایق 0، 1، 2، 3 و 5 و میزان آرام بخشی با استفاده از جدول رمزی در ریکاوری اندازه گیری و ثبت گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که تعداد ضربان قلب و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک هنگام اکستوباسیون در بیمارانی که دکسمدتومیدین دریافت کردند به طور معناداری نسبت به گروه کنترل پایین تر بود. همچنین در بیماران گروه مطالعه 80% همکاری کننده، آگاه به زمان و مکان بودند در حالی که در گروه شاهد این مقدار 28% بود (0/001=p). نتیجه گیری: انفوزیون وریدی دکسمدتومیدین با دوز µ g/kg 0/8، 10 دقیقه پیش از خروج لوله تراشه باعث پایدار شدن همودینامیک بیماران و تسهیل اکستوباسیون شد.

زمینه و هدف: اسکلروز سیستمیک یک بیماری خودایمنی بافت همبند است که باعث درگیری عروق کوچک و رسوب کلاژن در پوست و احشای داخلی بدن می شود. بیماران براساس نوع درگیری پوستی به دو گروه محدود و منتشر تقسیم می شوند. براساس مطالعات، شیوع بیماری اسکلروز سیستمیک 15 مورد در صدهزار نفر برآورد شده است که از این میزان، زنان با نسبت سه برابر بیشتر از مردان، عمده ی بیماران را تشکیل می دهند. هدف این مطالعه بررسی علایم بالینی و آزمایشگاهی این بیماری می باشد. روش بررسی: در این مطالعه که به صورت توصیفی-مقطعی در سال های 1380 تا 1394 بر روی 200 بیمار مبتلا به اسکلرودرمی مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان گلستان اهواز صورت گرفت، علایم بالینی و آزمایشگاهی بیماران از طریق پرونده بیماران گردآوری شد. یافته ها: از مجموع 200 بیمار مبتلا به اسکلرودرمی، 91/5% زن و 8/5% مرد بودند. میانگین سنی مبتلایان 44 سال بود. شایع ترین نژاد با شیوع 78/5%، نژاد لر بوده است. 68% بیماران مبتلا به نوع منتشر اسکلرودرمی و موارد محدود اسکلرودرمی 32% بود. پدیده رینود در 100% بیماران و اسکلروداکتیلی در 5/88% مبتلایان وجود داشت. 54/5٪ بیماران دچار عوارض ریوی و فیبروز بینابینی ریه بودند. موارد مثبت ویژگی های آزمایشگاهی به صورت آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA) %93، آنتی توپوایزومراز (Anti-Scl-70) 77/5٪ و آنتی بادی آنتی سانترومر (ACA) 70% برآورد گردید. نتیجه گیری: بیماران اسکلرودرمی در استان خوزستان بیشتر زنان میان سال و از نژاد لر بودند که در دو سوم موارد مبتلا به نوع منتشر این بیماری بودند.

زمینه و هدف: بیماری های مادرزادی قلبی، دومین دسته از آنومالی های شایع در نوزادان را تشکیل می دهند که تشخیص زودهنگام این بیماری ها به درمان بهتر آن کمک می کند. در این مطالعه به بررسی فراوانی و علل مشاوره های قلب در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان پرداخته شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی تمامی 250 مشاوره قلب انجام شده در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان شهید بهشتی کاشان از فروردین 1392 تا پایان اسفند همان سال مورد بررسی قرار گرفت. داده هایی چون علت درخواست مشاوره، نوع زایمان، سن مادر، نوع ازدواج، سابقه ی فامیلی بیماری های مادرزادی قلبی، داروهای مصرفی مادر، بیماری های زمینه ای مادر، تشخیص نهایی و نیاز به پیگیری بیماران در پرسشنامه طراحی شده ثبت شد. یافته ها: میانگین سنی نوزادان مشاوره شده، 5/14± 4/84 روز و با سن بارداری 3/65± 33/93 هفته بود. جنس مرد و زایمان سزارین بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. وضعیت و عملکرد قلبی در 84% از نوزادان طبیعی گزارش شد. شایع ترین بیماری قلبی تشخیص داده شده نقص های سپتوم با 27/5% و باز ماندن مجرای شریانی با 17/5% بود. ارتباط معناداری بین زایمان زودرس و تشخیص بیماری های مادرزادی قلبی وجود داشت (0/001

زمینه و هدف: امروزه بیماری قلبی و عروقی یکی از شایع ترین علت های مرگ و میر در جهان به شمار می آید و به نظر می رسد جایگاه هورمون پاراتیرویید می تواند نقش مهمی در بیماری های قلبی و عروقی داشته باشد. بنابراین این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی هورمون پاراتیرویید در بیماران مبتلا به سکته قلبی، آنژین ناپایدار و عروق کرونر نرمال انجام شد. روش بررسی: روش انجام این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی است که جامعه پژوهش شامل افراد مبتلا به سکته قلبی، آنژین ناپایدار و کرونر نرمال مراجعه کننده به بیمارستان امام علی (ع) شهر کرمانشاه بود که تعداد 120 نفر از بیماران واجد شرایط به صورت در دسترس از دی 1395 تا فروردین 1396 وارد مطالعه شدند و در سه گروه قرار گرفتند. سطح سرمی از طریق آزمایش خون در بیماران این سه گروه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج مطالعه، میانگین سطح سرمی پاراتیرویید در حالت کلی و بدون گروه بندی برابر با pg/dl 18/32 بود. بیشترین میزان سطح سرمی پاراتیرویید در گروه کرونر نرمال و کمترین آن در گروه آنژین ناپایدار بود. در افرادی که سابقه مصرف سیگار نداشتند تفاوت معناداری بین گروه های مختلف مطالعه از نظر میانگین سطح سرمی هورمون پاراتیرویید وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از مطالعه نشان داد، میزان سطح سرمی پاراتیرویید با بیماری های قلبی-عروقی از جمله آنژین ناپایدار نسبت به گروه کنترل ارتباط دارد، می توان با بررسی آزمایشگاهی سطح سرمی هورمون پاراتیرویید در افراد مشکوک پیش بینی لازم در مورد سکته قلبی، آنژین ناپایدار و کرونر نرمال را انجام داد و از ابتلا به این بیماری ها با آزمایش جلوگیری نمود.

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک شایع ترین اختلال آندوکرین در زنان سنین باروری می باشد. در صورت عدم درمان در طولانی مدت، احتمال ایجاد مخاطرات مزمن در فرد مبتلا، افزایش می یابد که سندرم متابولیک یکی از مهمترین آن هاست. پژوهش کنونی با هدف مقایسه دریافت غذایی درشت مغذی ها در زنان دچار تخمدان پلی کیستیک با یا بدون ابتلا به سندرم متابولیک انجام شد. روش بررسی: پژوهش کنونی از نوع مورد-شاهدی لانه گزینی شده با روش نمونه گیری در دسترس از مرداد 1393 تا شهریور 1394 تحت حمایت دانشگاه تربیت مدرس در بیمارستان آرش و یک مطب خصوصی در تهران انجام شد. گروه مورد، 14 بیمار مبتلا به تخمدان پلی کیستیک به همراه سندرم متابولیک و گروه شاهد 28 بیمار با تخمدان پلی کیستیک بدون سندرم متابولیک را شامل می شدند. درشت مغذی های مورد بررسی شامل انواع چربی ها (تام، اشباع، تک غیراشباع، چند غیر اشباع، ترانس)، کربوهیدرات، پروتیین و فیبر بودند. دریافت غذایی با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک 168 آیتمی (168-item semi-quantitative food frequency questionnaire, FFQ) بررسی شد. یافته ها: دریافت چربی تام (45/17± 146/62 vs. 32/79± 59/91 و 0/00<1p)، به طور معناداری در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بیشتر بود لیکن دریافت چربی اشباع (11/08± 11/14 vs. 6/76± 19/73 و 0/004=p)، چربی های تک غیر اشباع (12/66± 14/15 vs. 7/76± 26/16 و 0/00<1p) و چندغیراشباع (9/18± 9/02 vs. 6/45± 17/22 و 0/002=p)، کربوهیدرات (121/08± 182/34 vs. 77/11± 365/64 و 001/<0p)، پروتیین (42/85± 42/74 vs. 24/04± 78/06 و 0/00=1p)، فیبر تام (15/09± 17/77 vs. 22/64± 35/97 و 0/00<1p) در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود. تمامی نتایج برحسب گرم مصرفی در روز بیان گردیده اند. نتیجه گیری دریافت غذایی درشت مغذی ها در بیماران دچار تخمدان پلی کیستیک مبتلا و غیرمبتلا به سندرم متابولیک به طور معناداری با یکدیگر تفاوت داشت.

زمینه و هدف: عفونت های داخل رحمی منجر به درگیری ارگان های مختلف بدن جنین از جمله چشم می شود. تعیین فراوانی و پاسخ بالینی ضایعات چشمی به داروهای اختصاصی در شیرخواران مبتلا به عفونت های مادرزادی توکسوپلاسما و سایتومگالوویروس هدف این مطالعه بود. روش بررسی: این مطالعه کوهورت تاریخی از مهر 1390 تا آبان 1396، در بخش کودکان و چشم، بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران انجام شد. بیماران شامل 78 شیرخوار با عفونت داخل رحمی (اثبات شده) و درگیری چشمی (کاتاراکت، گلوکوم و رتینیت) بودند. شیرخوارانی که آزمایشات تکمیلی و تشخیصی، معاینات چشمی نداشتند، مراجعه و پیگیری نکردند و درمان موثر دریافت نداشتند، از مطالعه حذف شدند. سه نفر فوت کردند. درنهایت 37 بیمار (25 سایتومگالوویروس و 12 توکسوپلاسما) وارد مطالعه و تا یک سال پاسخ بالینی ضایعات چشمی ارزیابی شد. یافته ها: از 12 توکسوپلاسما، پنج بیمار درمان کامل و چهار مورد پاسخ بالینی مناسب داشتند. از 25 سایتومگالوویروس، 18 بیمار درمان کامل و 9 بیمار پاسخ بالینی مناسب داشتند. نتیجه گیری: ضایعات چشمی در 80% موارد توکسوپلاسما و 50% سایتومگالوویروس بهبود یافتند.

زمینه و هدف: قطع عضو، یکی از انواع شدید آسیب به خود است که به قصد صدمه به بدن، انجام می گیرد. چشم، دستگاه ژنیتال و دست، اعضای مهمی هستند که مورد هدف قرار می گیرند. تاکنون، قطع آلت تناسلی توسط خود، در جهان کمتر گزارش شده است و شایع ترین علت آن اختلالات سایکولوژیک و در راس آن ها سایکوزها هستند. معرفی بیمار: مرد ساله مجرد، مبتلا به اختلال دوقطبی، که از دوران نوجوانی تحت درمان قرار داشت. وی سابقه سوء مصرف مواد و همین طور روابط جنسی متعدد را داشت. از دو ماه پیش، توهمات شنوایی بیمار مبنی بر قطع آلت تناسلی شروع شده بود که در نهایت در روز حادثه، منجر به این اقدام شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد مجموعه عواملی مانند ابتلای بیمار به سایکوز به دنبال اختلال دوقطبی، سوء مصرف مواد، عقب ماندگی ذهنی، داشتن روابط جنسی متعدد و همین طور رابطه قوی عاطفی با مادر می تواند به عنوان محرک برای اقدام به قطع آلت تناسلی باشد.