بیهوشی و درد
سال:1399 | دوره:11 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: همودیالیز موجب طولانی شدن زندگی بیماران مبتا به نارسایی مزمن کلیه میشود اما عوارض همودیالیز همواره موجب رنج این بیماران میشود. درد مزمن از شایع ترین مشکلات بیماران تحت همودیالیز است و یک موقعیت ناتوان کننده است که با برخی از متغیرهای روان شناختی همراه میشود لذا جستجوی روش هایی برای کاهش درد این بیماران اهمیت دارد براین اساس این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر شدت درد بیماران کلیوی تحت همودیالیز اجرا شد. مواد و روش ها: : روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران تحت درمان با همودیالیز شهر زنجان در سال 1397 بودند. 20 نفر با روش هدفمند انتخاب و به روش تصادفی ساده به کمک قرعه کشی در دو گروه 10 نفری جایگزین شدند. جهت انجام مداخله بیماران گروه آزمایش در طی دو ماه در 8 جلسه ا ساعته شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را به صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکردند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس عددی 11 نقطه ای11-(NRS (Scale Rating Numbered point-11 استفاده شد. داده ها با روش تحلیل واریانس چند متغیره و با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که پس از انجام مداخله، نمره مقیاس شدت درد به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد)01/0 >P)و مرحله در هیچ کدام از زیر مقیاسها معنیدار نبود(0/01>P) نتیجه گیری: به طورکلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان روش درمانی موثری در کاهش شدت درد بیماران کلیوی تحت همودیالیز محسوب میگردد. لذا پیشنهاد میشود درمانگران و متخصصین از این نوع مداخله برای ارتقا سلامت بیماران استفاده نمایند.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع آسیبهای مچ پا در میان بازیکنان بسکتبال در اثر کاهش دامنه حرکتی دورسی فلکشن و در نتیجه تضعیف عملکرد مچ پا یا ضعف درتعادل این افراد، استفاده از برنامه های تمرینی مناسب بسیار مهم میباشد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تراباند بر درد، تعادل پویا و عملکرد بسکتبالیستهای نوجوان آماتور دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا میباشد. مواد و روش ها: 30 نوجوان بسکتبالیست (12 تا 17 سال) دارای محدودیت دورسی فلکشن مچ پا در این تحقیق نیمه تجربی شرکت کردند که به دو گروه تجربی (15=n) و کنترل (15=n) تقسیم شدند. ارزیابی دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا، تعادل، عملکرد و درد به ترتیب به وسیله تست النچ با تحمل وزن، تستY، تست cut-v و آزمون VAS صورت گرفت. سپس ورزشکاران گروه تجربی تمرینات تراباند را به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 30 دقیقه انجام دادند. یافته ها: نتایج آزمونهای آماری نشان داد که تمرینات تراباند بر درد، دامنه حرکتی دورسی فلکشن، تعادل پویا و عملکرد نوجوانان بسکتبالیست دارای محدودیت دورسی فلکشن تاثیر داشته و به طور معنی داری باعث افزایش دامنه حرکتی، تعادل و عملکرد و همچنین کاهش درد در مچ پا شده است (0/05> p). نتیجه گیری: افزودن برنامه های تمرینات تراباند به تمرینات متداول نوجوانان بسکتبالیست میتواند باعث افزایش تعادل، دامنه حرکتی مفصل مچ پا و بهبود عملکرد شود که احتمالا میتواند از بروز آسیبهای مچ پا پیشگیری کند.

زمینه و هدف: درد مزمن فشارهای عاطفی و روانی بسیاری را به همراه دارد و یک تجربه روانشناختی پیچیده است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی رابطه باورهای مرتبط با درد و اضطراب درد با افسردگی در بیماران مبتا به آرتریت روماتویید انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. بدین منظور از میان بیماران مبتا به آرتریت روماتویید شهر اصفهان بیمار به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش 240 به کلینیک های روماتولوژی مراجعه کردند، 1397که در بهار به پرسشنامه های افسردگی، ادراک و باورهای درد و اضطراب مرتبط با درد پاسخ دادند. همچنین داده های حاصل از پژوهش با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل همبستگی نشان داد، باورهای مرتبط با درد و اضطراب درد با افسردگی رابطه معنادار داشتند. همچنین باورهای مرتبط با درد و اضطراب درد توان پیش بینی افسردگی را در بیماران مبتا به آرتریت روماتویید داشتند. نتیجه گیری: آرتریت روماتویید یک بیماری مزمن، پیش رونده است، که عملکردهای روانشناختی بیماران را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین برای درمان این بیماری توجه خاص به سامت روانشناختی بیماران پیشنهاد می شود.

هدف و زمینه: کمردرد یکی از مهمترین علل بازنشستگی زود هنگام در ورزشکاران محسوب میشود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و حسی-حرکتی بر درد، عملکرد و ترس از حرکت در ورزشکاران مرد بازنشسته مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح آن مطالعه ای دو گروهی همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. نمونه های پژوهش 30 ورزشکار مرد بازنشسته مبتا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بودند که به صورت دو سو کور تصادفی شده و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. شدت درد با مقیاس دیداری درد، میزان ناتوانی با پرسشنامه اوسوستری و برای تعیین میزان ترس از حرکت از مقیاس تمپا استفاده شد. گروه تجربی هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات حسی-حرکتی را انجام و گروه کنترل هیچ گونه مداخله درمانی را تجربه نکردند. برای بررسی اختاف بین گروهی از آزمون u من ویتنی و برای بررسی اختاف درون گروهی از آزمون ویلکاکسون در سطح معناداری 0/05>p استفاده گردید. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر پس از هشت هفته تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و حسی-حرکتی کاهش معناداری را در میزان شدت درد و ترس از حرکت و افزایش معناداری را در عملکرد ورزشکاران مرد بازنشسته مبتا به کمردرد مزمن غیراختصاصی نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش قدرت و ثبات ناحیه مرکزی بدن همراه با توسعه کنترل عصبی-عضالنی ناشی از بهبود عملکرد حس عمقی متعاقب تمرینات ثبات مرکزی و حسی-حرکتی ممکن است موجب کاهش شدت درد و ترس از حرکت و افزایش عملکرد در ورزشکاران مرد بازنشسته مبتا به کمردرد مزمن غیراختصاصی گردد.

زمینه و هدف: مدیریت ناکافی درد حاد مصدومان در مراحل پیش بیمارستانی واقعیت معمولی است که روزانه بطور مکرر رخ می دهد، و عوارض جسمی و روحی فراوانی دارد. از آنجایی که مصرف داروهای کنترل درد توسط تکنسین های فوریت های پزشکی کشور، در اورژانس پیش بیمارستانی ممنوعیت مصرف دارد. توجه به شیوه های غیر دارویی کنترل درد می تواند به بهبود وضعیت مدیریت درد و کیفیت مراقبت مصدومین کمک نماید. لذا این مطالعه با هدف تدوین و بومی سازی راهنمای بالینی مدیریت درد غیر دارویی در اورژانس پیش بیمارستانی انجام شد. مواد و روش: پژوهش حاضر به روش مطالعه تکاملی چند مرحله ای انجام شده است. در مرحله اول مرور سیستماتیک مقالات، کتب و راهنما های بالینی مدیریت درد حاد پیش بیمارستانی با رویکرد جامع انجام شد و راهنماهای بالینی دارای بیشترین ارتباط با موضوع انتخاب و بررسی کیفیت آنها با ابزار اگری انجام گرفت. در مرحله بعد، پیش نویس راهنمای بالینی بومی شده بر اساس توصیه های راهنماهای بالینی دارای بیشترین امتیاز، تدوین شد، سپس از روش دلفی و پنل حضوری متخصصین جهت تدوین نهایی توصیه های راهنمای بالینی بومی شده استفاده شد. یافته ها: تعداد 27 توصیه ی از توصیه های مورد اجماع مشارکت کنندگان درمرحله دلفی، به عنوان توصیه نهایی در نظر گرفته شدند و با ذکر منبع آنها به صورت راهنماهای بالینی بومی سازی شده مدیریت غیر دارویی درد مصدومین در اورژانس پیش بیمارستانی تدوین شد. نتیجه گیری: بررسی های انجام شده نشان داد، در کشور ایران هیچ نوع راهنمای عملکرد بالینی یا دستور العمل مکتوب در زمینه مدیریت غیر دارویی درد در محیط های پیش بیمارستانی تا کنون منتشر نشده است، بنابراین مراکز اورژانس می توانند از توصیه های این راهنمای بالینی استفاده کنند و بخشی از نیاز تکنسین های فوریت های پزشکی در مدیریت درد مصدومین را مرتفع و منجر به ارتقای وضعیت مدیریت درد گردند.

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش صمیمیت زناشویی و هوش معنوی در پیشبینی درد پس از جراحی سزارین انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنانی بود که در بیمارستانهای دولتی شهر قم در تابستان 1397 تحت عمل جراحی سزارین انتخابی قرار گرفته بودند و با روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس 200 نفر انتخاب شدند، و با پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی (2001) پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008) و پرسشنامه درد مک گیل (1997) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین صمیمیت زناشویی و هوشی معنوی با درد پس از زایمان رابطه منفی و معناداری وجود دارد، و صمیمیت زناشویی و هوش معنوی 17/0 درصد سهم در پیش بینی درد پس از جراحی سزارین دارند...

زمینه وهدف: امروزه ابتلا به اختلال مولتیپل اسکلروزیس افزایش یافته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر شش هفته ماساژ در آب برسرعت راه رفتن، کنترل پاسچر(تعادل استاتیک و دینامیک)، شدت درد، خستگی وکیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهرستان خمینی شهر بود. مواد و روش ها: در این پژوهش یک کار آزمایی صورت گرفت به شکلی که تعداد 30 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با نمره ناتوانی 2 تا 5 به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی همراه با کورسازی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه ماساژ در آب (میانگین سن 33/8± 60/39، قد 04/6± 00/160سانتی متر و توده بدنی 74/3± 59/26 کیلوگرم بر متر مربع و گروه کنترل(سن 56/6± 00/36، قد 92/2± 86/158 سانتی متر و توده بدنی 33/2 ± 95/26 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی یک برنامه ماساژ درمانی در آب را به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و به مدت زمان 20 دقیقه اندام تحتانی(ران، زانو، ساق، مچ و کف پا) دریافت کردند. گروه کنترل فعالیت های طبیعی زندگی روزانه را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی سرعت راه رفتن با تست راکپورت، تعادل استاتیک و دینامیک به ترتیب توسط آزمون تعدیل شده لک لک و Y، شدت درد توسط مقیاس بصری درد، خستگی توسط پرسشنامه MFIS و کیفیت زندگی توسط مقیاس36SF ارزیابی شد. داده های حاصل با استفاده از آمار توصیفی پالایش گردید. سنجش طبیعی بودن توضیع داده ها توسط آزمون شاپیرو_ویلک انجام و تحلیل داده ها برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده گردید، همچنین از نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 استفاده شد. سطح معناداری 0/05>p در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که شش هفته ماساژدر آب بر سرعت راه رفتن، کنترل پاسچر(تعادل استاتیک و دینامیک)، شدت درد، خستگی وکیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تاثیر معنی داری داشت(0/05>p). نتیجه گیری: بر این اساس می توان نتیجه گیری: کرد که ماساژ در آب برای افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می تواند موثر باشد. لذا به متخصصین ماساژ درمانی توصیه می شود از این روش های بازتوانی برای بهبود سرعت راه رفتن، کنترل پاسچر (تعادل استاتیک و دینامیک)، شدت درد، خستگی وکیفیت زندگی در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس استفاده نمایند.

هدف: سندروم درد پتلافمورال شایع­ ترین اختلال زانو در زنان جوان است. اختلالات الگوهای حرکتی اندام تحتانی در طی فعالیت­ های همراه با تحمل وزن میتواند به طور مستقیم روی درد ارجاعی تاثیرگزار باشد. هدف از این پژوهش تعیین تأثیر تمرینات فیدبکی والگوس زانو بر درد، گشتاور اکسنتریک ران، زاویه والگوس زانو و عملکرد در افراد دارای سندروم درد پتلافمورال بود. روش بررسی: 32 زن مبتلا به سندروم سندروم درد پتلافمورال با میانگین سن 18/6± 6/22 سال انتخاب و به­ صورت تصادفی در دو گروه کنترل (16=n) و تجربی (16=n) تقسیم­ بندی شدند. قبل و پس از اجرای تمرینات، به منظور اندازه­ گیری گشتاور اکسنتریک ران، درد و زاویه والگوس زانو به ترتیب از دستگاه داینامومتر ایزوکنتیک، مقیاس آزمون بصری(VAS)، دوربین فیلم­ برداری و همچنین آزمون­ های عملکردی اندام تحتانی استفاده شد. از آزمون­ های آماری آنالیز واریانس اندازه­ گیری مکرر، تی وابسته و مستقل برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته­ ها: بر اساس یافته­ های این تحقیق، در گروه تجربی تغییرات معناداری در نسبت حداکثر گشتاور ابداکتور به اداکتور (001/0=p) و اکسترنال روتیتور به اینترنال روتیتور (001/0=p)، درد(001/0=p) و زاویه والگوس زانو (001/0=p) و عملکرد(001/0=p) مشاهده شد که نشان داد تمرینات کنترل والگوس زانو گشتاور اکسنتریک ران، درد، زاویه والگوس زانو و عملکرد را بهبود داد. نتیجه­ گیری: تحلیل نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات فیدبکی کنترل والگوس زانو تاثیرات سودمندی در افراد دارای سندروم درد پتلافمورال داشت؛ که منجر به تغییرات در متغیرهای بیومکانیکی مانند گشتاور اکسنتریک ران، متغیرهای عملکردی، زاویه والگوس زانو و درد شد.

شروع سال میادی 2020، زمان بسیار خوبی برای نگاه انداختن به آن دسته از موضوعاتی است که به احتمال زیاد برای ادامه دهندگان آنها تاثیر زیادی دارد. در میان موضوعات مختلف و مهم، رصد مطالعات مربوط به رشته ی پزشکی و علوم وابسته به آن به دلیل مواجه بودن این رشته با مرگ و زندگی مردم اهمیت ویژه ای دارد ...