بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1397 | دوره:23 | شماره:82 |تعداد مقالات:5

عفونت هلیکوباکترپیلوری که در کشورهای درحال توسعه شیوع بالایی دارد؛ بعنوان عامل اصلی بروز اغلب انواع گاستریت، زخم و سرطان معده شناخته شده است. اگرچه ریشه کنی این عفونت از اولویتهای بهداشتی به شمار میرود؛ مقاومت آنتی بیوتیکی در بسیاری از موارد درمان معمول را با مشکل مواجه می سازد. بسیاری از مطالعات پیش بالینی کارایی برخی از محصولات طبیعی را در مقابله با عفونت هلیکوباکتر پیلوری نشان داده اند. این نتایج در مطالعات انسانی ممکن است رد یا تائید شود. هدف ما مروری بر مواد خوراکی میباشد؛ که تاکنون در کارآزمایی های بالینی بر علیه عفونت هلیکوباکتر پیلوری مورد آزمون قرار گرفته اند. ما در پایگاه های علمی Google scholar، PubMed، Science Direct و SID با استفاده از کلید واژه های مرتبط و بدون محدوده زمانی به جست و جوی مقالات مرتبط پرداختیم. بنظر میرسد پروبیوتیک ها، لاکتوفرین شیر، سیاهدانه و محصولات واکنش میلارد میزان ریشه کنی این عفونت را بالا برده و عوارض جانبی تهوع، اسهال و درد شکمی ناشی از دارو درمانی را کاهش میدهند. علاوه بر این اثر ضد هلیکوباکتر پیلوری متوسط یا کوتاه مدت روغن زیتون بکر، کلم بروکلی و کرن برری نیز گزارش شده است. بنظر میرسد؛ بهره گیری از مواد طبیعی آنتی باکتریال موجب ارتقای کارایی درمان دارویی شود. جهت تعیین دقیق دوز و شیوه آماده سازی موثر محصولات طبیعی مذکور مطالعات کارآزمایی بالینی بیشتر مورد نیاز است.

سابقه و هدف: گیاه زنیان ازخانواده چتریان می باشد. اسانس و عصاره ی دانه این گیاه حاوی ترکیباتی هستند که خاصیت های بیولوژیکی آن را نشان می دهد. این پژوهش با هدف مقایسه اثر ضدمیکروبی اسانس و عصاره متانولی گیاه زنیان انجام پذیرفت. روش کار: ترکیبات شیمیایی این گیاه دارویی با GC-MS بررسی شد و 7 ترکیب مختلف که در مجموع 85 درصد کل وزن اسانس گیاه را تشکیل میدهند، شناسایی شدند و ترکیبات گروه های عاملی آن با استفاده از آنالیز FTIR بررسی شدند. سپس با استفاده از روش ماکرودایلوشن خاصیت ضدباکتریایی آن ها با تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) حداقل غلظت کشندگی (MBC) علیه باکتری های اشریشیاکلی (ATCC25922) و انتروکوکوس فکالیس( ATCC29212 ) بررسی شدند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که اسانس زنیان از اجزای اصلی زنیان تیمول( 29% )، لیمونن( 21% ) و گاما تریپنن( 18. 675% ) تشکیل شده است. گروهای عاملی بدست آمده از پیک های حاصله FT-IR، حاکی از وجود ترکیبات فلانوئیدی در عصاره آن می باشد که خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی آن به اثبات رسیده است. نتایج برای عصاره متانولی زنیان، (MIC)، mg/ml15. 62 را علیه باکتری انتروکوکوس فکالیس mg/ml31. 25 را علیه باکتری اشریشیاکلی نشان می دهد (MBC)، g/ml125 علیه انتروکوکوس فکالیس و 62. 5mg/ml علیه باکتری اشریشیاکلی بدست آمده است. MIC و MBC اسانس این گونه علیه باکتری انتروکوکوس فکالیس mg/ml 5 و علیه باکتری اشریشیاکلی mg/ml0. 625 یافت شدند. نتیجه گیری: اسانس زنیان و عصاره متانولی آن نقش به سزایی در خاصیت ضدمیکروبی ایفا می کنند و اسانس آن به مراتب قوی تر از عصاره آن عمل می کند.

سابقه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و اثرات آنتاگونیستی آنها با تمرکز بر بررسی ژن های KPC-2 و OXA-10 در ایزوله های پسودموناس آئروژینوزا و اسینتوباکتر بومانی انجام گردید. روش کار: الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، اثرات آنتاگونیستی آنها با ایمی پنم با روش دیسک دیفیوژن آگار و تولید آنزیم های بتا لاکتاماز طیف گسترده ازروش دیسک ترکیبی و MIC ایزوله ها با روش E-test انجام شد. پس از استخراج DNA باکتریهای مورد آزمایش وجود ژن های KPC-2 و OXA-10 همراه با پرایمر اختصاصی 16SrRNA باسیل های گرم منفی با روش PCR دوگانه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بیشترین میزان مقاومت در ایزوله های پسودوموناس آئروژینوزا نسبت به آنتی بیوتیک کاربنی سیلین (7 / 72%) و در ایزوله های اسینتوباکتربومانی نسبت به آنتی بیوتیک های کاربنی سیلین، سفتازیدیم، سفتریاکسون و آزترونام(9 / 92% )مشاهده گردید. بیشترین اثر آنتاگونیستی در ایزوله های پسودوموناس آئروژینوزا بین ایمی پنم با سفتازیدیم (7 / 25% )و (25 / 66 % )به عنوان MDR تعیین شدند در روش دیسک ترکیبی 29 ایزوله (2 / %36 )مولد آنزیم های SESBL بودند در حالیکه با روش PCR به ترتیب 53 ایزوله (2 / 66% )و 57 ایزوله (2 / 71% )دارای ژن مقاومت بتالاکتاماز KPC-2 و OXA-10 بودند که بسته به نوع باکتری، ژن KPC-2 در پسودوموناس آئروژینوزا و اسینتوباکترباکتربومانی بترتیب (7 / 69% و 50 %) و ژن OXA-10 (7 / 72% و 3 / 64 %) مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به گستردگی کسب ژن های مقاومت دارویی در ایزوله های بالینی، استناد به نتایج آنتی بیوگرام جهت درمان در مراکز بیمارستانی کافی به نظر نمیرسد و نیاز به پایش مداوم سویه های مولد آنزیم های بتا لاکتاماز طیف گسترده و کارباپنماز ی در ابعاد گسترده و تغییر پروتکل درمانی عفونتها بصورت دوره ای ضرورت دارد.

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از مهمترین عوامل ایجاد طیف وسیعی از عفونتها از زخم های ساده تا عفونتهای پیچیده ادراری در بیمارستان و جامعه محسوب می شود. در طی دهه های گذشته، مقاومت سویه های استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به کلاسهای مختلف آنتی بیوتیکی مانند متی سیلین افزایش پیدا کرده که همین امر درمان آنها را با مشکل مواجه ساخته است. این مطالعه با هدف جداسازی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم و حساس به متی سیلین مولد بیوفیلم از بیماران مبتلا به عفونت ادراری در شهر اصفهان در طی سالهای 1394-1396 به انجام رسیده است. روش کار: در طی 2 سال در مجموع تعداد 729 نمونه ادرار از بیماران مبتلا به عفونت ادراری در یک بیمارستان مرجع در شهر اصفهان جمع آوری شدند. تمامی سویه ها با استفاده از آزمون PCR و پرایمر اختصاصی شناسایی شدند و توانایی تولید بیوفیلم در میان این سویه ها با استفاده از روش ها کیفی کنگورد آگار و کمی میکروتیتر پلیت مورد سنجش قرار گرفت. مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های حساس و مقاوم به متی سیلین مولد بیوفیلم نسبت به 15 آنتی بیوتیک تعیین گردید. یافته ها: در مجموع تعداد 294 سویه استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از آزمون PCR مورد شناسایی قرار گرفت که 7 / 50 درصد سویه ها مولد اسلایم بودند که از این تعداد 102 سویه به عنوان سویه های مولد بیوفیلم انتخاب شدند. در میان سویه های مولد بیوفیلم، 9 / 56 درصد سویه ها نسبت به سفوکسی تین مقاوم بودند و بالاترین میزان مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیکهای پنی سیلین، اریترومایسین و سیپروفلوکساسین نشان دادند. به استثناء کلرامفنیکل، اختلاف معنی داری میان سویه های مقاوم و حساس به متی سیلین از نظر مقاومت به کلاسهای مختلف آنتی بیوتیکی مشاهده گردید. علاوه بر این، تمامی سویه ها نسبت به لینزولاید و کینوپریستین دالفوپریستین حساسیت نشان دادند.نتیجه گیری: حضور و دوام سویه های مولد بیوفیلم بسیار مقاوم به درمان در میان بیماران در بیمارستان مورد بررسی، نشان دهنده انتقال و انتشار گسترده این سویه ها در این بیمارستان است.

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین از پتانسیل بالایی برای کسب مقاومت نسبت به عوامل ضدمیکروبی برخوردار است که درمان عفونتهای ناشی از آنرا با چالش مواجه می کند. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداسازی شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری واجد سوند نسبت به داپتومایسین در طی 3 سال در شهر تهران به انجام رسیده است. روش کار: در مجموع 419 سویه استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شده از بیماران با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مورد شناسایی قرار گرفتند. سویه های مقاوم به متی سیلین با استفاده از دیسک سفوکسی تین و پرایمرهای اختصاصی ژن mecA مورد شناسایی قرار گرفتند و حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد اگزاسیلین نیز در میان سویه های مقاوم تعیین گردید. همچنین، حضور تایپ های مختلف SCCmec و ccr با استفاده از آزمون multiplex-PCR مشخص گردید. به منظور تعیین مقاومت سویه های مقاوم به متی سیلین نسبت به آنتی بیوتیک داپتومایسین از روش دیسک دیفیوژن استفاده گردید. یافته ها: صد و هشت سویه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به دیسک سفوکسی تین و واجد ژن mecA در میان سویه ها شناسایی گردید که 97 درصد واجد SCCmec تایپ III و تایپ 3 ccr بودند. همچنین، SCCmec تایپ IVa و تایپ 2 ccr نیز در 3 درصد از سویه ها شناسایی گردید. علاوه بر این، در میان سویه های مقاوم به متی سیلین 56 درصد نسبت به غلظت ≤ 256 میکروگرم/میلی لیتر اگزاسیلین مقاوم بودند و با استفاده از روش دیسک دیفیوژن، 86 درصد سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک داپتومایسین مقاومت نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که داپتومایسین گزینه مناسبی جهت درمان بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان مورد نظر محسوب نمی شود.