آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1379 | دوره:1 | شماره:3 (مسلسل 3) |تعداد مقالات:18

هدف از انجام این کارآزمایی بالینی، بررسی نقش تسهیل کننده روش کرانیوساکرال تراپی در کاهش اسپاستی سینه اندام تحتانی کودکان دایپلژی اسپاستیک بوده است. این بررسی، در جامعه آماری 100 کودک فلج مغزی صورت گرفته و 36 کودک دایپلژی اسپاتیک در دامنه سنی 8-3 سال در دو گروه 18 نفری کنترل و مورد، تحت مطالعه قرار گرفتند.افراد هر دو گروه، طی 30 جلسه درمانی به صورت 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت یک ساعت تحت درمان قرار گرفتند. در گروه مورد ابتدا تکنیک های عمومی و ده گانه و سپس تکنیکهای موضعی کرانیوساکرال تراپی انجام می شد، سپس مطابق روش بوبت تحت درمان قرار می گرفتند اما در گروه شاهد تنها از روش بوبت استفاده می شد. ارزیابی تونوس عضلانی به وسیله معیار Modified Ashworth دامنه حرکتی غیرفعال به وسیله گونیامتری، مرحله رشد حرکتی توسط معیار بوبت انجام گرفت.کلیه کودکان در طی سه ماه، دوبار (یک بار پیش از شروع درمان و یکبار در پایان مدت تعیین شده) مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج حاصله در هر گروه، توسط آزمون آماری "تی زوجی"، و بین دو گروه توسط آزمون آماری " تی مستقل" با یکدیگر مقایسه شد، در مورد نتایج حاصله نیز از آزمون "همبستگی" به منظور بررسی همبستگی ها استفاده گردید، و برای بررسی ارتباط بین جنس و گروههای مورد تحقیق، آزمون "کای دو" مورد استفاده قرار گرفت.نتایج حاصله نشان دهنده بهبودی معنی دار در هر دو گروه بود؛ اما در گروه ورد، کاهش هایپر تونیسیته اداکتورهای رانی و پلانتارفلکسورهای مچ پا بیشتر از گروه شاهد بود؛ همچنین در گروه مورد افزایش دامنه حرکتی غیرفعال ابداکشن رانی و دورسی فلکشن مچ پا بیشتر از گروه شاهد بود و نیز ارتباط معنی داری بین افزایش دامنه حرکتی غیرفعال ابداکشن رانی و بهبود مرحله رشد حرکتی با کاهش هایپرتونیسیته اداکتورهای رانی دیده شد.

مقدمه: یکی از شکایات معمول بیماران ایسکمیک قلب ناتوانی جنسی است. بعد از اولین انفارکتوس میوکارد معمولا میزان فعالیت جنسی در بیماران کاهش می یابد. این کاهش در فعالیت جنسی، در بیماران مذکر و مونث تفاوتی ندارد. شایعترین مشکلات جنسی در بیماران کرونری کاهش یا از بین رفتن میل جنسی، ناتوانی جنسی و انزال زودرس یا دیررس است. بازتوانی، در کاهش بسیاری از عوارض همراه بیماریهای قلبی مثل اضطراب و استرس نقش موثری داشته است. هدف از این تحقیق بررسی اثر بازتوانی قلبی روی میزان فعالیت جنسی بیماران است.مواد و روش تحقیق: در این مطالعه 60 بیمار شرکت داشتند، افراد شرکت کننده همگی مذکر بودند و سن آنها بین 35 تا 65 سال بود. سی نفر در گروه کنترل و سی نفر در گروه مورد قرار گرفتند. کلیه بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بودند و یک ماه از زمان بستری شدن آنها در CCU  گذشته بود. گروه مورد از بیمارانی تشکیل شده بود که جهت بازتوانی قلبی به قسمت بازتوانی مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان معرفی شده بودند. گروه شاهد بیمارانی بودند که بعد از ترخیص از CCU تحت بازتوانی قلب قرار نگرفته بودند. قبل از شروع مطالعه، پرسشنامه های مربوطه برای هر دو گروه پر شدند، سپس بازتوانی گروه مورد آغاز شد. میزان اضطراب و افسردگی توسط پرسشنامه SCl 90 بررسی شد. سنجش فعالیت جنسی توسط پرسشنامه ای که شامل 10 پرسش بود، انجام شد. پرسشنامه ها، قبل و بعد از بازتوانی توسط یک پرسشگر تکمیل می شدند.نتایج: محاسبات آماری توسط نرم افزار SPSS انجام شد. ابتدا میانگین نمره های هر مورد، قبل و بعد از بازتوانی محاسبه شد. میانگین تغییرات برای هر کدام از موارد تحت بررسی، توسط تی تست زوجی در گروه مورد و شاهد جداگانه مقایسه شدند. میانگین تغییرات به دست آمده در گروه های مورد و شاهد توسط تی تست مستقل مقایسه شدند. در کلیه موارد تحت بررسی میانگین نمرات قبل و بعد از بازتوانی به طور معنی داری کاهش یافته بود، غیر از لیبیدو که افزایش نمره داشت.P<0.05  در مقایسه گروه بازتوانی با گروه شاهد، فقط در مورد افسردگی و میل جنسی و ناتوانی جنسی این تغییرات تفاوت معنی داری داشتند، p<0.05 در مورد انزال زودرس و اضطراب تفاوتها معنی دار نبودند.بحث: این یافته ها نشان می دهند که احتمالا بازتوانی قلبی روی ناتوانی جنسی تاثیر مثبت دارد. در هر دو گروه، بهبود قابل توجهی در وضعیت بیماری مشاهده شده است. علت معنی دار نبودن تفاوت بین گروه مورد و شاهد در سایر موارد ممکن است مربوط به کم بودن تعداد نمونه باشد.

 سندرم Q-T طولانی با منشا ناشناخته بیماری غیرشایعی است که باعث تغییرات غیرطبیعی دپلاریزاسیون در الکتروکاردیوگرام بیماران می شود و به صورت سنکوپ یا اختلال هشیاری ناشی از تاکیکاردی یا فیبریلاسیون بطنی رخ می دهد. این سندرم می تواند باکری حسی - عصبی مادرزادی، به صورت اتوزومال مغلوب انتقال یابد (سندروم ژرول لانگ نیلسن).هدف از این مطالعه، بررسی و یافتن الکتروکاردیوگرامهای غیرطبیعی در کودکان باکری حسی - عصبی در جمعیت شهر تهران بود؛ کاری که تاکنون در ایران صورت نگرفته است. از میان 1190 بیمار با ناشنوایی، 799 بیمار کری حسی - عصبی داشته اند، سن متوسط آنان 3.8±13 سال و 63% دختر، 37% پسر هستند. سابقه خانوادگی ناشنوایی در19  ٪ موارد یافت می شد. انحراف محور در 56 مورد (7%)، اختلالات هدایتی در 12 مورد (1.5 درصد)، سندروم WPW در 2 مورد (0.25 درصد)، برادیکاردی سینوسی در 4 مورد (0.5 درصد) و آریتمی - سینوسی در 3 مورد (0.38 درصد) مشاهده شد.فاصله Q-T در این جمعیت با متوسط 32 msec و انحراف معیار 28.9 با حداقل 200ms و حداکثر 500 ms و Q-T اصلاح شده با متوسط 383 و انحراف معیار 29.3 تعیین شد (حداقل 232 ms  و حداکثر527 ms ) سندرم Q-T طولانی در 4 بیمار (0.5 درصد) 3 دختر و یک پسر، یافت شد. از این 4 بیمار، 2 مورد کری کامل و 2 مورد کاهش شنوایی عمیق داشتند. در هیچ یک از بیماران باکری خفیف، افزایش فاصله Q-T مشهود نبود. تنها یکی از بیماران سمپتوماتیک بود که سالها با تشخیص صرع تحت درمان دارویی قرار گرفته بود.این یافته ها، وجود سندرم Q-T طولانی در بیماران با کاهش شنوایی حسی - عصبی را نشان می دهد. بنابراین، گرفتن الکتروکاردیوگرام برای تمامی این بیماران توصیه می شود تا از آریتمی های بطنی و مرگ ناگهانی متعاقب آن جلوگیری به عمل آید.

تقویت عضلات ارادی و نیز افزایش تحمل عضلانی از اهداف مهم برنامه های فیزیوتراپی هستند و بدین منظور، روشهای متعدد تمرین درمانی و استفاده از تحریکات الکتریکی مورد مطالعه قرار گرفته و از هر کدام، نتایج سودمندی حاصل شده است. با این حال، پیشبرد بازده روشهای متعدد و رسیدن به روشهای مفیدتر در این زمینه، همواره راه تحقیقات این بخش از فیزیوتراپی را باز گذاشته است. در این مقاله، قصد ما ارایه نتایج حاصل از یک رژیم تقویت و افزایش تحمل عضلانی در مردان سالم در گروه سنی 31-21 سال با استفاده از جریانهای تداخلی است. نمونه 34 نفری مورد مطالعه به روش غیرتصادفی از جامعه دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی در تهران انتخاب شدند و برنامه مورد مطالعه تحریک الکتریکی و گرفتن 15 انقباض حداکثر و ایزومتریک 25 ثانیه ای با استراحت 35 ثانیه به مدت 15 دقیقه به طور روزانه روی عضله دو سر بازویی سمت راست با فرکانس 60-40 هرتز و فرکانس حامل 2000 هرتز بود. برای ارزیابی تاثیر برنامه دو هفته ای پارامترهای فعالیت الکتریکی عضله و آنتروپومتریک مدنظر بوده است. آزمون آماری "تی زوجی". تغییر معنی داری در مدت موج برانگیخته عضلانی، حداکثر فعالیت الکتریکی عضله در انقباض ایزومتریک ارادی، تحمل عضلانی، قطر استراحت بازو، قطر حداکثر انقباض عضلانی نشان داده بود، ولی تغییر دامنه موج برانگیخته عضلانی معنی دار نبود. بدین ترتیب، نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در افراد سالم می توان از رژیم تحریک الکتریکی به منظور تقویت عضلات ارادی و افزایش تحمل عضلانی استفاده کرد.

اسکلروز منتشر بیماری مزمنی است که بیشتر، زنان را گرفتار می کند. بروز بیماری از سن نوجوانی شروع و به تدریج افزایش یافته، بعد از 35 سالگی کاهش پیدا می کند. توزیع جغرافیایی این بیماری بسیار ناهمگون بوده و شیوعش از 5 درصد هزار تا 250 درصد هزار متغیر است. ایران، از مناطق با شیوع پایین (5 درصد هزار) محسوب می شود و با توجه به جمعیت، انتظار می رود حداقل 3000 بیمار مبتلا به M.S. در ایران موجود باشد. توزیع سنی، جنسی و دیگر فاکتورهای اپیدمیولوژیک این بیماری در ایران هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است و این پژوهش گامی در این راه است. این مطالعه، روی تمامی بیماران M.S. بستری شده در مراکز آموزشی درمانی تهران در سال 1377 (187 نفر) انجام شد. پس از جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه، یافته های پژوهش نشان داد که: اکثر بیماران مورد مطالعه مونث (63.3% مونث و 36.4% مذکر) بوده و نسبت جنسی زن به مرد حدود 1.74 به یک می باشد. اکثر بیماران متاهل بوده و متوسط سن شروع بیماری 28 سال است. اولین تظاهر بیماری در 49.2 % بیماران (بالاترین فراوانی) ضعف اندام و در 33.7% تاری دید و دوبینی و در 32.2 % اختلالات حسی بود. شایعترین نشانه بالینی، اشکال در راه رفتن بوده و اکثر بیماران با کمک دیگران یا با وسیله کمکی قادر به راه رفتن هستند. امید که این پژوهش، آغازگر مطالعات تحلیلی بعدی باشد.

هدف بررسی حاضر ساخت آزمون لب خوانی بزرگسالان فارسی زبان، ارزش یابی آن روی گروه دارای شنوایی هنجار و اجرای آن روی گروهی از بزرگسالان دچار ضایعه شنوایی اکتسابی بوده است. این بررسی در سه مرحله تهیه مواد، ارزش یابی و اجرای آزمایشی انجام شده است. در مرحله اول، با الگو برداری از آزمون "دنور" (آلپینرو همکاران 1970) آزمونی شامل 20 جمله محاوره ای، روزمره و ساده تهیه شد. در مرحله ارزش یابی آزمون بر روی 105 بزرگسال با شنوایی هنجار اجرا شد. در این مرحله، از دو گوینده (زن و مرد) استفاده شد. در اجرای آزمایشی، 48 فرد دچار ضایعه شنوایی اکتسابی (متوسط/ متوسط. شدید/ شدید) مورد بررسی قرار گرفتند و آزمون به صورت دیداری صرف و دیداری شنیداری روی آنان اجرا شد. بر اساس نتایج به دست آمده، آزمون ساخته شده آزمونی روا و پایا برای ارزیابی توانایی لب خوانی است.

آزمون تشخیصی بین دو نقطه، یک آزمون حسی عملکردی معتبر و قابل دسترسی است که در ضایعات دست و معاینات نورولوژیک کاربرد دارد و درک آن در ناحیه کورتکس حسی صورت می گیرد. این بررسی به صورت توصیفی تحلیلی و مقطعی انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه شامل 240 دختر و پسر نابینا و بینا 20-10 سال بوده است. آزمون 2 PD در ناحیه کف دست و توسط کالیپر استاندارد صورت گرفت و نهایتا، نتایج زیر به دست آمد:- دقت 2 PD کف دست راست بینایان در مقایسه با نابینایان، بویژه در نیم دهه 15- 10 بیشتر بوده است. دقت این تست در پسران بیشتر از دختران است.- دقت2 PD  در نیم دهه 20-15 سال بیشتر از 15- 10 سال و همین طور در دست غالب بیش از دست مغلوب به دست آمد و جالب اینکه، دقت این آزمون در مناطق مختلف یک دست دارای اختلافی به این شرح است: دقت انگشتان شست > اشاره > کوچک > حلقه > وسط.

بیماری M.S. یک بیماری مزمن دستگاه اعصاب مرکزی است که در آن پوشش میلین به صورت موضعی تخریب می شود. این بیماری یکی از علل مهم ناتوانی در سنین جوانی و میانسالی بوده و عمدتا در سنین 30-20 سالگی شایع است. به ندرت در سنین کمتر از 10 سال و بالای 60 سالگی شروع می شود. تخمین زده می شود که حدود 1.1 میلیون نفر در دنیا به این بیماری مبتلا باشند. از آنجا که M.S. نواحی مختلف دستگاه عصبی را درگیر می کند می تواند علایم متفاوتی را نیز ایجاد نماید. سیر کلینیکی بیماری از نوع خوش خیم تا فرمهای سریعا پیشرونده متفاوت است و عموما بیماری با حملات رفت و برگشتی مشاهده می شود . حملات اولیه معمولا بهبود می یابند ولی با تکرار حملات، به تدریج عوارض عصبی به صورت دایمی باقی می مانند. علت بیماری M.S.  ناشناخته است. در مطالعات انجام شده مکانیسمهای اتوایمیون، عفونتهای ویروسی و ژنتیک را دخیل می دانند. عوامل محیطی در شروع و تکرار حملات می تواند موثر باشد. شیوع M.S.  در زنان بیشتر از مردان است و از لحاظ جغرافیایی، در نواحی که از خط استوا دورتر هستند بیشتر دیده می شود.از آنجا که بیماران M.S. با طیف گسترده ای از علایم گرفتاری دستگاه عصبی مراجعه می کنند، در مقاطعی از دوره درمان دارویی نیاز به اقدامات فیزیوتراپی و بازتوانی دارند. این اختلالات بیشتر به صورت اختلالات شناختی، بینایی، اشکال در صحبت کردن، اشکال در بلع غذا، ضعف، اسپاستیسیتی، اختلالات حسی، مخچه ای، ادراری و مدفوع بروز می کند. این نوشتار، بیشتر روی اقدامات بازتوانی بیماران M.S. تاکید دارد.

عوامل روانشناختی از دو طریق بر بیماران نورولوژیک تاثیر می گذارند. یکی مستقیم و از طریق آسیب وارد به نسوج عصبی و دیگر، غیرمستقیم و به مثابه واکنشی در برابر ناتوانی و معلولیت ایجاد شده.افسردگی: اغلب مانعی در برابر پیشرفت فرآیند توانبخشی است. اصلاح نگرش بیمار به ناتوانی، تقلیل استرسهای محیطی و تقویت شبکه حمایتی بیمار همراه با تجویز داروهای ضد افسردگی مانع کناره گیری زودرس او از برنامه های توانبخشی می شود.خستگی مزمن: با کاهش سطح فعالیت بیمار، احتمال دستیابی او را به اهداف تعیین شده توانبخشی کاهش می دهند. حمایت، اطمینان بخشی، و گاه داروهای ضد افسردگی مفید واقع می شوند.واکنش هیستری: اغلب با ناتوانیها و بیماریهای مزمن همراه شده و مانع ارزیابی و تشخیص صحیح می شود. روشهای رفتاری معمولا نتیجه بخش هستند.تغییر خودپنداره: از ویژگیهای بارز بیماران نخاعی است. مشاوره و گفتگوی آزادانه درباره تغییر خودپنداره و مشکلات جنسی ضروری است. سایر فرمهای بیان جنسی را باید به بیمار آموزش داد.درد مزمن: اختلالی ناتوان کننده است یافته های فیزیکی معمولا بی اهمیت هستند، از این رو گمان می رود عوامل روانشناختی در آن نقش عمده تری داشته باشند. از فیزیوتراپی و کاردرمانی شدید باید اجتناب کرد. داروهای ضد افسردگی در اکثر موارد مفیدند.هیجان پذیری مفرط: معمولا در ضایعات لوب فرونتال دیده می شود و ناشی از اختلال کارکرد اجرایی است. تکانسوری و عدم بازداری ممکن است به پرخاشگری یا رفتارهای نامناسب جنسی منجر شود. تجویز محتاطانه داروهای روانگرا، کاربرد روشهای رفتاری، گاه بستری شدن کوتاه مدت در بیمارستان مفید خواهد بود.تغییرات شناختی: در بسیاری از بیماریهای مغزی دیده می شود. کمبود توجه، کندی پردازش اطلاعات، اختلال در تواناییهای ارتباطی و ضعف حافظه صلاحیت بیمار را برای ورود به برنامه توانبخشی به مخاطره می افکنند. ارزیابی عصب - روانشناختی به تعیین نوع و دامنه آسیبهای موجود کمک می کند. از داده های آن می توان برای آموزش اعضای تیم توانبخشی و ارایه رهنمود برای برقراری تعامل موثرتر با بیماری استفاده کرد.