هدف: ابعاد شخصیت در تصمیم گیری افراد موثر می باشد و می تواند قضاوت حسابرس را تحت الشعاع قرار دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط وجدان، توافق پذیری، احساسات-تفکر و ریسک پذیری با قضاوت حسابرس با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده، توصیفی همبستگی است. 380 نفر از حسابرسان مشغول به کار در رده های حسابرس ارشد و بالاتر بعنوان نمونه در دسترس انتخاب گردید. روایی و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل اکتشافی داده ها و معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد توافق پذیری رویکردی موجب کاهش و توافق پذیری اجتنابی موجب بهبود کیفیت قضاوت حسابرسان می گردد. هم چنین نتایج نشان داد حسابرسان با تیپ شخصیتی متفکر در مقابل احساسی قضاوت حرفه ای تری دارند. ریسک پذیری نتیجه مدار موجب کاهش و ریسک پذیری نامعین موجب بهبود کیفیت قضاوت حرفه ای حسابرسان می شود. علاوه براین تمام ابعاد شخصیت (به جز وجدان) با واسطه خودکارآمدی حرفه ای بر قضاوت حسابرسان تاثیر معنی داری داشت. نتیجه گیری: نتایج دلالت بر نقش شخصیت در قضاوت حسابرسان دارد. خودکارآمدی در این ارتباط نقش میانجی را ایفا میکند لذا باید در بهبود فرآیند حسابرسی به این عوامل توجه نمود. دانش افزایی: پژوهش حاضر نخستین بار در ایران نقش واسطه ای خودکارآمدی بر ارتباط بین وجدان، توافق پذیری، احساسات-تفکر و ریسک پذیری با قضاوت حسابرسان را مورد بررسی قرار داده است. یافته های پژوهش به توسعه ادبیات حوزه رفتاری حسابرسی و نظریه های مربوط به آن کمک می کند.