مجله علوم پزشکی فیض
سال:1398 | دوره:23 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: استرپتوکوکوس موتانس مهم ترین عامل پوسیدگی دندان ها می باشد. در پژوهش حاضر، خواص ضدباکتریایی اسانس و عصاره هیدرو الکلی گیاه اکالیپتوس میکروتکا و نانوذره نقره در مقایسه با اثرات تعدادی از آنتی بیوتیک های استاندارد، علیه سویه ای از باکتری مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، خواص ضدباکتریایی ترکیبات موردنظر و آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین-کلاوولانیک اسید، کلرامفنیکل و سیپروفلوکساسین به روش نفوذ دیسک در آگار علیه سویه استاندارد باکتری استرپتوکوکوس موتانس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بااستفاده از نرم افزار آماری SPSS آنالیز شد. برای شناسایی ترکیبات شیمیایی عصاره و اسانس گیاه مورد آزمایش نیز از سیستم دستگاه کروماتوگراف گازی-طیف سنج جرمی (GC/MS) استفاده شد. نتایج: بیشترین مقدار قطر منطقه عدم رشد باکتری موردآزمایش، مربوط به تلفیقی از ترکیب عصاره و اسانس گیاه اکالیپتوس میکروتکا و نانوذره نقره به میزان 0/2± 23 میلی متر و کمترین آن مربوط به تلفیق اسانس این گیاه و نانوذره نقره به میزان 1/0± 7 میلی متر بود. همچنین قطر منطقه عدم رشد باکتری مذکور تحت تاثیر آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین-کلاوولانیک اسید، کلرامفنیکل و سیپروفلوکساسین به ترتیب 0/1± 9، 2/0± 22 و 0/1± 8 میلی متر ثبت شد. در اسانس گیاه موردآزمایش، 44 ترکیب شناسایی شد که ترکیبات اصلی آن به ترتیب شامل اکالیپتول، آلفا پینن، ال-ترانس-پینوکارئول بودند. در عصاره این گیاه هم، 30 ترکیب شناسایی شد که ترکیبات اصلی به ترتیب شامل اکالیپتول، گلوبولول و آرومان دندرون می باشد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که نانوذره نقره در تلفیق با عصاره و اسانس گیاه اکالیپتوس میکروتکا فعالیت ضدمیکروبی مناسبی علیه باکتری بیماری زای استرپتوکوکوس موتانس دارد.

سابقه و هدف: اثر همسایگی پرتویی، بروز آثار بیولوژیکی در سلول هایی است که به طور مستقیم تحت تابش پرتو قرار نگرفته اند؛ بلکه آثار پرتوی، از طریق پیام های صادره از سلول های تابش دیده در آن ها القا می شود. یکی از روش های غیرتهاجمی درمان سرطان، استفاده از امواج فراصوت می باشد. بازده درمانی این روش همانند درمان با پرتوهای یونیزان می تواند تحت تاثیر اثر همسایگی تغییر کند که این مطلب لزوم بررسی اثر همسایگی ناشی از امواج فراصوت را می رساند. در این پژوهش تاثیر تابش امواج فراصوت درمانی بر بیان ژن P53 در سلول های همسایه مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: سلول ها به سه گروه کنترل (بدون درمان)، هدف (سلول های در معرض تابش امواج فراصوت) و همسایه (سلول های تابش ندیده و دریافت کننده محیط کشت سلول های هدف) تقسیم شدند. سلول های گروه هدف، تحت تابش فراصوت قرار گرفتند و پس از یک ساعت محیط کشت آن ها به سلول های گروه همسایه منتقل شد. میزان بقای سلولی و همچنین میزان بیان ژن P53 به ترتیب بااستفاده از تست MTT و Real-time PCR بررسی شد. نتایج: درصد بقای سلولی گروه هدف در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت، اما در گروه همسایه این تفاوت معنادار نبود. میزان بیان ژن P53 در گروه همسایه در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد. نتیجه گیری: اثر همسایگی به دنبال تابش فراصوت ایجاد شد و آن می تواند میزان بیان ژن P53 را در سلول های همسایه افزایش دهد.

سابقه و هدف: بیماری مالتیپل اسکلروزیس (ام اس) با تغییرات پاتولوژیکی زیادی در ارتباط است و آسیب های کبدی یکی از مهم ترین پیامدهای آن می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و مصرف ژل رویال بر آنزیم های AST، ALT و ALP بیماران مالتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 42 نفر بیمار مبتلا به ام اس در 4 گروه: 1-ورزش+ژل رویال (10 نفر)، 2-ورزش+دارونما (10 نفر)، 3-ژل رویال (11 نفر) و 4-دارونما (11 نفر) تقسیم شدند. تمرین به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه روی چرخ کارسنج و با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه آغاز شد. سپس شدت تمرینات به صورت پلکانی افزایش یافت و در هفته ششم به 80 درصد ضربان قلب بیشینه رسید. دوز مصرف روزانه ژل رویال 1000 میلی گرم بود. غلظت سرمی آنزیم های کبدی پیش و پس از انجام پژوهش اندازه گیری شد. نتایج: مقادیر آنزیم های AST، ALT و ALP در مقایسه با پیش آزمون در گروه های «ورزش+ژل رویال» و «ورزش+دارونما» کاهش معنی داری داشتند (0/05>P). همچنین آنزیم ALT در گروه «ژل رویال» نیز کاهش معنی داری را نشان داد. نتایج تحلیل آماری نشان از کاهش معنی دار این آنزیم ها در گروه های «ورزش+ژل رویال» و «ورزش+دارونما» در مقایسه با گروه های «کنترل» و «ژل رویال» در پایان هفته ششم داشت (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد تمرین هوازی به همراه مصرف ژل رویال بیشترین اثر کاهنده بر مقادیر سرمی آنزیم های کبدی را در بین بیماران مالتیپل اسکلروزیس داشته، باعث تاثیر مثبت بر آنزیم های کبدی و به ویژه مقادیر آنزیم ALT بیماران می شود.

سابقه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل موثر در ایجاد ناباروری آسیب اکسیداتیو به سلول های بیضه توسط رادیکال های آزاد می باشد.-N استیل سیستئین (NAC) از جمله ترکیبات آنتی اکسیدان است که قادر به بازیافت رادیکال های آزاد، جلوگیری از آسیب بافتی و همچنین محافظت از اسپرم می باشد. هدف از انجام این مطالعه خلاصه کردن اطلاعات کارآزمایی های بالینی انجام شده در رابطه با بررسی اثر NAC بر روی پارامترهای استرس اکسیداتیو، تعداد، حرکت و مرفولوژی اسپرم در مردان نابارور است. مواد و روش ها: با جست وجو در پایگاه های علمی PubMed، Google Scholar، Science Direct، Scopus و Web of Science بااستفاده از کلیدواژه هایN-Acetyl-L-cysteine, NAC, Infertility, Sterility مطالعات منتشرشده در بین سال های 2018-1990 استخراج شدند. از میان انواع مطالعات استخراج شده، فقط کارآزمایی های بالینی به مطالعه، وارد و انواع دیگر ازجمله: مطالعات مقطعی، آینده نگر، گذشته نگر، مروری و. . . خارج شدند. بنابراین معیار ورود به مطالعه، مکمل یاری N-استیل سیستئین در نظر گرفته شد. نتایج: NAC به عنوان بخشی از گلوتاتیون، در بازسازی ذخایر و افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی نقش دارد و به دلیل وجود گروه سولفیدریل در آن، توانایی پاکسازی رادیکال های آزاد از طریق واکنش با گونه های فعال اکسیژن دار را دارا می باشد. از سویی دیگر، افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن در اثر عدم تعادل بین مواد پراکسید و آنتی اکسیدان، بر روی غشای پلاسمایی اسپرم، می تواند اثر منفی بر عملکرد اسپرم داشته باشد. نتیجه گیری: در بیشتر مطالعات تاثیر مثبت مکمل NAC بر روی پارامترهای اسپرمی، ظرفیت آنتی اکسیدانی و آنزیم های آنتی اکسیدانی اثبات شده است، اما به دلیل کم بودن مطالعات، نیاز به کارآزمایی های بیشتری می باشد.

سابقه و هدف: اختلال اضطراب فراگیر یکی از مشکلات جدی در سلامت روان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر درمانی تحریک مغز از روی جمجمه بااستفاده از جریان مستقیم الکتریکی (tDCS) بر اجتناب تجربه ای و میزان نگرانی افراد دچار اختلال اضطراب فراگیر انجام گرفته است. مواد و روش ها: در این طرح پژوهشی 30 نفر از افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر با روش نمونه گیری هدفمند از مراجعه کنندگان به کلینیک شهر تهران انتخاب شدند. همه آزمودنی ها قبل و بعد از درمان با پرسشنامه های پذیرش و عمل (AAQII) و نگرانی (PSWQ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. افراد به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش 15 جلسه درمان tDCS دریافت کردند. به این ترتیب که افراد هر روز به مدت 20 دقیقه در ناحیه مغزی F3/F4 با شدت 2 میلی آمپر در معرض درمان قرار گرفتند. نتایج: داده ها بااستفاده از آزمون کوواریانس چندمتغیره، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در بهبود اجتناب تجربه ای و نگرانی تفاوت معناداری وجود دارد (0/001=P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مداخله تحریک الکتریکی مغز ممکن است در بهبود اجتناب تجربه ای و نگرانی افراد دچار اختلال اضطراب فراگیر موثر باشد.

سابقه و هدف: ابتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) مشکلات روان شناختی متعددی ایجاد می کند که کیفیت زندگی بیماران را کاهش می دهد. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) بر میزان هم جوشی شناختی، علائم جسمانی و شناختی اضطراب و سطح کیفیت زندگی بیماران MS است. مواد و روش ها: تعداد 50 بیمار زن مبتلا به MS به صورت تصادفی تحت درمان ACT و آموزش مهارت های زندگی (LSE)قرار گرفتند. درمان ACT به صورت 8 هفته پیاپی و هر جلسه 90 دقیقه برای گروه مداخله اجرا شد. داده های به دست آمده بااستفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر (ANOVA) و بااستفاده از نرم افزارSPSS مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: در تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تفاوت معنی داری بین دو گروه ACT و LSE از نظر تغییرات میزان هم جوشی شناختی، علائم جسمانی اضطراب، علائم شناختی اضطراب و کیفیت زندگی وجود نداشت و نمره کلیه متغیرها در دو گروه کاهش معنی داری داشت (0/05

سابقه و هدف: امروزه پروتئین ها و مسیرهای سلولی مهمی شناسایی شده اند که منجر به تنظیم بافت چربی سفید و تبدیل آن به بافت چربی قهوه ای می شوند که پروتئین های PPARγ و PRDM16 پروتئین های کلیدی در این تنظیم هستند. دیابت از عوامل مهم چاقی و ایجاد عوارض می باشد که می تواند در عملکرد این دو پروتئین اختلال ایجاد کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر 4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT; High-Intensity Interval Training) بر محتوای پروتئین های PPARγ و PRDM16 در بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی نر چاق مبتلا به دیابت می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 16 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی (با میانگین وزن 20± 300 گرم) انتخاب و پس از دیابتی شدن ازطریق تزریق STZ و نیکوتین آمید به روش تصادفی به 2 گروه تمرین دیابتی و کنترل دیابتی تقسیم شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت 4 هفته به فعالیت ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t-مستقل استفاده شد. نتایج: تغییر معنی داری در محتوای پروتئین های PPARγ (0/16=P) و PRDM16 (0/83=P) به دنبال 4 هفته تمرین HIIT در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرین HIIT منجر به تغییر معنی دار محتوای پروتئین های PPARγ و PRDM16 نشده است. به نظر می رسد شدت تمرین ورزشی HIIT عامل مهمی در این نتیجه باشد که باید به آن توجه کرد.

سابقه و هدف: زنان مبتلا به سرطان پستان، سیستم دفاع آنتی اکسیدانی به ویژه سطح کاتالاز، اکسیداسیون لیپیدی و توان هوازی مطلوبی ندارند. باتوجه به اثر مطلوب تمرینات ورزشی بر این عوامل، هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات دایره ای با شدت بالا بر سطوح سرمی کاتالاز و مالون دی آلدئید و بیشینه اکسیژن مصرفی زنان نجات یافته از سرطان پستان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 17 زن نجات یافته از سرطان پستان به طور داوطلبانه شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (9 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرینات را انجام دادند. گروه کنترل در این مدت هیچ نوع فعالیت ورزشی نداشتند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، نمونه خونی از آزمودنی ها توسط کارشناس آزمایشگاه، در حالت ناشتا بین ساعت 7 و 30 دقیقه تا 8 گرفته و سطوح سرمی کاتالاز CAT و مالون دی آلدئید MDA و بیشینه اکسیژن Vo2max مصرفی اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده و سطح معنی داری 0/05>P در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد که در متغیرهای نسبت دور کمر به دور باسن WHR (0/090=P)، وزن (0/284=P) و MDA (0/154=P) تفاوت غیرمعنادار و در متغیرهای Vo2max (0/0005=P) و CAT (0/036=P) تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود فعالیت های ورزشی کوتاه مدت و کارآمد مانند تمرین HICT باتوجه به سهولت و اثرات مفید برای زنان مبتلا به سرطان سینه به منظور کاهش فشار اکسایشی و بهبود توان هوازی به عنوان یک مکمل درمانی غیردارویی استفاده شود.

سابقه و هدف: فاکتور رشد اندوتلیال عروق (VEGF) و اندوستاتین (ES) از مهم ترین علل آنژیوژنز و بهبود عملکرد قلبی بعد از انفارکتوس میوکارد می باشند. یکی از روش های درمانی این بیماری بهره گرفتن از برنامه ورزشی است؛ بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی فزاینده بر بهبود وضعیت آنژیوژنز و تعادل در فاکتورهای VEGF و ES موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد، 20 سر موش صحرایی با نژاد ویستار (8 هفته ای و با وزن 30± 230 گرم) پس از القای انفارکتوس با ایزوپروترونول (150 میلی گرم در کیلوگرم) به طور تصادفی به 2 گروه 10 تایی تمرین هوازی فزاینده و شاهد تقسیم شدند. گروه تمرین برای مدت 8 هفته تحت مداخله برنامه ی تمرین هوازی فزاینده قرار گرفت (هفته ای 3 جلسه، برای 50-20 دقیقه با سرعت 18-12 متر در دقیقه). 24 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین، نمونه خون وریدی سطوح سرمی VEGF و ES جمع آوری شد و به روش الیزا مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 0/05>P استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون تی نشان داد تمرین هوازی موجب افزایش معنی دار سطوح سرمی VEGF در موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارد شد (0/04=P)؛ درحالی که متعاقب برنامه ورزشی تغییر معنی داری در مقادیر سرمی ES مشاهده نشد (0/58=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی فزاینده موجب افزایش VEGF در موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارد می شود که می تواند نقش مهمی در بهبود فرآیندهای آنژیوژنز و جایگزینی مویرگ های بسته شده داشته باشد.

سابقه و هدف: بیش برانگیختگی یکی از مکانیسم های آسیب شناختی اصلی در اختلال بی خوابی مزمن است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی همخوانی بین بیش برانگیختگی زیستی و روان شناختی در پاسخ به رفتاردرمانی شناختی و رفتاردرمانی شناختی همراه با تکنیک های فراشناختی است. مواد و روش ها: پس از ارزیابی های تشخیصی و بررسی ملاک های ورود و خروج، چهار بیمار (شامل یک مرد و سه زن؛ طیف سنی: 21 تا 34) در دو گروه رفتاردرمانی شناختی و رفتاردرمانی شناختی به همراه تکنیک های فراشناختی قرار گرفتند. تمامی بیماران در شش دفعه، با مقیاس برانگیختگی پیش از خواب و شاخص بازدهی خواب سنجیده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از معناداری بالینی (درصد بهبودی)، اندازه ی اثر و بهبودی تشخیصی استفاده شد. نتایج: بین بیش برانگیختگی زیستی و روان شناختی در جلسات اولیه ی درمان، هم خوانی خیلی کمی دیده می شود. همخوانی بین این شاخص ها، همان طور که جلسات پیش می رود، بیشتر می شود. همچنین، هر دو درمان توانستند بیش برانگیختگی زیستی و روان شناختی در مراحل پس از درمان و پیگیری 1 و 3 ماهه را، به طور معنادار کاهش دهند. اندازه ای اثر به دست آمده، بین 0/74 تا 1/93 بود. به علاوه، بازدهی خواب تمامی بیماران طی مراحل پس از درمان بین 89 تا 94 درصد و در مرحله ی پیگیری 3 ماهه، بین 88 تا 90 درصد بود. نتیجه گیری: به عکس جلسات ابتدایی درمان، هم خوانی بین بیش برانگیختگی زیستی و روان شناختی، در پایان درمان و پیگیری 3 ماهه افزایش یافت. هر دو درمان می توانند به طور معناداری بیش برانگیختگی را کاهش و بازدهی خواب را افزایش دهند.

سابقه و هدف: علی رغم سابقه چندساله در معرفی دیالیز صفاقی به عنوان یک روش درمانی جایگزین عملکرد کلیه، میزان استقبال از این روش همچنان پایین است. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر رفع موانع، بر آگاهی و قصد انجام دیالیز صفاقی در بیماران مبتلا به مرحله نهایی بیماری کلیوی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه شبه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون، 45 بیمار دارای اندیکاسیون دیالیز صفاقی که واجد ملاک های ورود به پژوهش بودند، به شیوه هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته، بود. پس از نمونه گیری، برنامه آموزشی مبتنی بر رفع موانع گزارش شده در پیشینه پژوهشی برای آزمودنی ها ارائه شد. این برنامه به صورت فردی و عمدتا در قالب یک جلسه 75-60 دقیقه ای ارائه شد. نتایج، با استفاده از آزمون های آماری T زوجی و مک نمار مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر رفع موانع، باعث افزایش معنادار آگاهی بیماران در مورد دیالیز صفاقی شده است (0/01

سابقه و هدف: افزایش تعادل سالمندان از طریق فعالیت بدنی نه تنها به بهبود سلامت و افزایش استقلال و عدم وابستگی سالمندان می انجامد، بلکه از تحمیل هزینه های سنگین مرتبط با سقوط و عوارض ناشی از آن بر جامعه و خانواده می کاهد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی و تعیین مزایای تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا، تعادل پویا و تعادل عملکردی سالمندان می باشد. مواد و روش ها: تحقیقات تا اکتبر 2018 مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند. کلمات کلیدی Pilates همراه با aging, elderly, old subjects، برای بررسی ادبیات تحقیق در پایگاه های اطلاعاتی Medline, Embase, PubMed, Scopus و SID مورد جستجو قرار گرفتند. نتایج: تعداد 228 مقاله در مرحله جستجو استخراج شد که از بین آن ها تعداد 19 مقاله برای بررسی نهایی انتخاب شد. نتایج متاآنالیز نشان داد تمرینات پیلاتس، حجم اثر بالا و معنی داری (0/000= P) بر زمان برخاستن و رفتن (TUG) (Hedges g=1/078)، حجم اثر متوسط و معنی داری بر تعادل عملکردی (Hedges g=0/685) و حجم اثر کم و معنی داری بر تعادل ایستا (Hedges g=0/353) داشتند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق متاآنالیز نشان داد که تمرینات پیلاتس، تمرینات موثر در بهبود تعادل ایستا، پویا و تعادل عملکردی سالمندان بود. به تحقیقاتی با کیفیت بالای بیشتری نیاز است تا اثر تمرینات پیلاتس را بر دیگر جنبه های تعادل سالمندان که توجه کمتری به آن شده است، در مدت طولانی تر و میزان ماندگاری اثرات آن را در برنامه پیگیری، بررسی کنند.