مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1398 | دوره:37 | شماره:542 |تعداد مقالات:3

مقدمه: یکی از علل مرگ و میر ناشی از سرطان پستان، مقاومت دارویی و فعالیت ضد آپوپتوزی سلول های سرطانی است. عوامل اپی ژنتیک در هر دوی این فرایندها نقش دارند. Micro RNA (miRNA)ها عوامل اپی ژنتیک هستند که بیان نابه جای آن ها سرطان را شتاب می بخشند. والپروئیک اسید، یک داروی مهار کننده ی هیستون داستیلاز است که عملکرد ضد سرطانی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر والپروئیک اسید بر بیان miR-125b به عنوان یکی از miRNAهای سرکوب کننده ی تومور در سرطان پستان و بیان ژن های ضد آپوپتوزی B-cell lymphoma 2 (BCL-2) و Myeloid cell leukemia-1 (MCL-1) به عنوان اهداف احتمالی miR-125b در رده های سلولی MDA-MB-231 و Michigan Cancer Foundation-7 (MCF-7) بود. روش ها: در این مطالعه ی تجربی، ابتدا رده های سلولی MDA-MB-231 و MCF-7 در شرایط بهینه کشت داده شدند. زیستایی سلول ها در غلظت های متفاوت والپروئیک اسید و زمان های 48 و 72 ساعت با روش MTT اندازه گیری شد. بیان miR-125b و ژن های BCL-2 و MCL-1 با روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون One-way ANOVA واکاوی شدند. یافته ها: والپروئیک اسید با افزایش دز و زمان، به طور معنی داری منجر به کاهش زیست پذیری هر دو رده ی سلولی می شود. همچنین، والپروئیک اسید منجر به افزایش معنی دار miR-125b در هر دو رده ی سلولی می گردد (010/0 > P). در سلول های MCF-7، این دارو منجر به کاهش معنی دار ژن های BCL-2 و MCL-1 می شود (001/0 > P)، اما تفاوت در بیان این دو ژن در سلول های تیمار شده ی MDA-MB-231 نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود (050/0 < P). نتیجه گیری: احتمال می رود والپروئیک اسید از طریق مداخله در فرایندهای اپی ژنتیکی و با تاثیر بر بیان ژن های BCL-2 و MCL-1 می تواند به عنوان گزینه ی مناسب در تحقیقات سرطان پیشنهاد شود.

مقدمه: مسمومیت ناشی از مصرف وانکومایسین یک عارضه ی شایع در بیماران تحت درمان با این دارو می باشد، اما تا کنون نظریه ی واحدی در خصوص پیش گیری از آن ارایه نشده است. این مطالعه، با هدف تعیین تاثیر مصرف ویتامین C در پیش گیری از مسمومیت کلیوی ناشی از مصرف وانکومایسن انجام گرفت. روش ها: در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 96 بیمار تحت درمان با وانکومایسین در دو گروه 48 نفره توزیع شدند. در گروه مورد، 500 میلی گرم ویتامین C خوراکی دو بار در روز به مدت 10 روز تجویز شد و در گروه شاهد، مداخله ای انجام نشد. بیماران دو گروه در بدو شروع درمان و در روزهای 2، 4، 6، 8 و 10 از نظر سطح سرمی کراتینین، کلیرانس کراتینین و بروز مسمومیت کلیوی مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: موارد بروز مسمومیت کلیوی در گروه مورد 3 نفر (25/6 درصد) و در گروه شاهد 6 نفر (0/12 درصد) بود و بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (320/0 = P). در عین حال، خطر نسبی بروز مسمومیت کلیوی در گروه شاهد 1/4 برابر گروه دریافت کننده ی ویتامین C بود (034/0 = P، 4/15-12/1 = Confidence interval یا CI 95 درصد، 1/4 = Relative risk یا RR). نتیجه گیری: مصرف ویتامین C باعث کاهش خطر بروز مسمومیت کلیوی ناشی از مصرف وانکومایسین می گردد و با توجه به مفید بودن این ویتامین در پیش گیری از مسمومیت های ناشی از استرس اکسیداتیو، مصرف آن پیشنهاد می شود.

مقدمه: سرطان پستان، دومین علت عمده ی مرگ ناشی از سرطان در بین زنان است که عوامل مختلفی در ایجاد آن دخالت دارند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر نشانگرهای تومور مهم بر روی بقای زنان مبتلا به این سرطان با استفاده از واکاوی شفا یافته ی Bayesian (Bayesian cure analysis) بود. روش ها: این مطالعه به صورت تحلیل بقای گذشته نگر با استفاده از روش Kaplan-Meier و مدل شفا یافته ی Bayesian انجام شد. اطلاعات لازم برای تمامی 500 زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز پرتودرمانی شهید رمضان زاده یزد از سال های 94-1389 ثبت گردید. از نرم افزار R نسخه ی 3. 6. 1 برای واکاوی داده ها استفاده و 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: با استفاده از روش Kaplan-Meier میزان بقای 6 ساله ی زنان مبتلا به سرطان پستان 737/0 برآورد گردید. میانگین سنی 16/11 ± 03/48 سال و میانگین زمان بقا، 23/4 ± 64/97 ماه بود. نتایج حاصل از واکاوی شفا یافته ی Bayesian نشان داد که متغیرهای Ki67 (28/2-01/1 = Prediction intervals یا PI 95 درصد، 34/1 = Hazard ratio یا HR) و Estrogen receptor (ER) (36/2-99/1 = PI 95 درصد، 11/2 = HR) بر روی مخاطره ی مرگ و متغیر ER (57/0-26/0 = PI 95 درصد، 38/0 = OR) روی بهبودی بیماران تاثیر معنی داری داشتند. نتیجه گیری: طبق واکاوی شفا یافته ی Bayesian در این مطالعه، متغیر گیرنده ی استروژن، بر روی بقای کوتاه مدت و بهبودی بیماران موثر بود. می توان از مدل های شفا یافته، در شرایط مناسب برای تحلیل بقای بیماران با درصد بالای بهبودی استفاده و بقای بلند مدت بیماران را از بقای کوتاه مدت آنان جدا نمود. این روش آماری، می تواند تفسیر دقیق تری از آن چه در بقای داده ها وجود دارد، ارایه نماید.