جهانی رسانه
سال:1397 | دوره:13 | شماره:2 (پیاپی 26) |تعداد مقالات:7

یکی از مسائل عمده ای که اخیرا با توسعه ابزارهای الکترونیکی و به تبع آن ایجاد بسترهای ارتباطی تحت وب مورد توجه فراوان قرارگرفته، موضوع شهرت مجازی و یا اصطلاحا در مدل پیشرفته ی آن سلبریتی بودن است. پژوهش حاضر به دنبال واکاوی عوامل موثر بر استفاده از شبکه اجتماعی درکسب شهرت مجازی افراد با تبیین نظریه کاشت است. این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی و با روش پیمایشی بر مبنای طیف لیکرت انجام شده است. این پژوهش با نمونه ای شامل 384 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه جمع آوری شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart-Pls استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین ابعاد مختلف نرم افزارهای اجتماعی با کسب شهرت مجازی ارتباط معنادار وجود دارد و از میان این فاکتورها، استفاده از کارکردهای شبکه اجتماعی بیشترین تاثیر را در کسب شهرت مجازی افراد دارد.

مقاله ی حاضر با استفاده از نظریه ی بازنمایی و بهره گیری از تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف، به چگونگی بازنمایی مناسبات سیاسی در فیلم «هویت» (حاتمی کیا، 1364) می پردازد و پس از تبیین زمینه ی سیاسی و معرفی جناح ها و گروه های موجود در دوره ی تولید متن، موضع گیری فیلم در میان گفتمان های رقیب را مشخص می کند. در نهایت پس از تحلیل متن فیلم، استخراج انواع گفتمان (و تفاسیر آنها از زمینه های موقعیتی و بینامتنی) و تبیین آنها، ادعا می شود فیلم «هویت» در ابتدا با حمایت از گفتمان اسلام گرای طرفدار امام خمینی، که به طور خاص، حزب جمهوری اسلامی نماینده ی آن بوده است، با گفتمان های لیبرال سکولار، چپ سکولار و دیگر نگرش های اسلامی رقیب، مخالفت می کند و سپس با توجه به اختلاف درونی این گروه اسلام گرا، با حمایت از موضع گیری ها و رویکردهای جناح چپ سنتی (که در آن زمان جریان حاکم در کشور بوده است) آن را بر جناح راست سنتی ترجیح می دهد.

هدف تحقیق شناسایی میزان و نحوه استفاده از تکنیک های اقناعی در تولید محتوا و دروازه بانی مطالب مرتبط با طرح «انصراف از دریافت یارانه» در شبکه یک تلویزیون جمهوری اسلامی ایران و سه روزنامه «ایران»، «اعتماد» و «کی هان» است. این پژوهش به دنبال آن بود تا مطالعه کند آیا تکنیک های استفاده شده در موضوع تحقیق در چهار رسانه مورد مطالعه مبتنی بر اصول اقناعی مطرح شده در منابع به روز هستند یا خیر؟ برای انجام دادن این تحقیق از دو روش «تحلیل محتوا» و «تحلیل مضمون» استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد در موضوع «انصراف از دریافت یارانه» همصدایی بین رسانه های مورد مطالعه وجود نداشته و تفاوت معنی داری بین آنها وجود داشته است. نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که در رسانه های مطالعه شده مطالبی با مضامین منفی در خصوص این طرح و مجری آن (دولت یازدهم) منتشر شده است که می تواند تبیین کننده دلایل شکست این طرح باشد. بر اساس یافته ها، خالقان پیام، استفاده هدفمندی از تکنیک ها و اصول اقناعی نداشته اند و نحوه استفاده از برخی از اصول در پیام ها برخلاف شیوه اصلی بوده است ضمن آنکه بر اساس نتایج به نظر می رسد این طرح بین اجبار و اقناع شناور بوده و مسئولان در بین تلاش های اقناعی برای انصراف از دریافت یارانه به عنوان فداکاری و حذف غیر نیازمندان به عنوان واکنش رسمی تکلیف مشخصی نداشتند.

بازنمایی ملیت ها در آثار ادبی متفاوت، گواهی بر آشکار ساختن روابط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی میان کشورها است. مرجان ساتراپی (1969-تاکنون)، نویسند هایرانی تبار ساکن فرانسه، اختلافات فرهنگی میان ملیت ها را در مشهورترین رمان گرافیکی خود، چهارگانه پرسپولیس (2003-2000) به تصویر کشیده است. ساتراپی به واسطه رسانه کمیک، تصویرهای ذهنی و الگوهای کلیشه ای را به تصویر می کشد. در توالی تصاویر این هنر دنباله دار، نویسنده از مفاهیم تصویر شناسی کشور «نگریسته» و «نگرنده» سود می برد. این مقاله با تاکید بر نگرش دو قطبی غرب در نشان دادن تصویری منفی از یک ایرانی، از یک سو بازنمایی ایران و از سویی دیگر بازتاب آن در غرب را، مطالعه می کند. هدف از تدوین مقاله، تحلیل از رقابت میان فرهنگ ها است؛ این رقابت بر مبنای دیدگاه های مغرضانه وابسته به تصویرهای کلیشه ای، جهان را به دو قطب شرق و غرب تقسیم می کند. در پایان این نتیجه حاصل می شود که در پرسپولیس، چگونه تصاویر ذهنی نهادینه شده از یک ملت در رسانه کمیک، در قالب «تصویر نابه خود»، «دگر تصویر» و «فراتصویر» آشکار می شوند.

بحث بازنمایی در فلسفه شناخت قابل اتساع به بحث دروازه بانی خبر در مباحث رسانه است. این که از نگاه سردبیران خبر چه گزارش هایی ارزش خبری دارند تاحدودی به این جهت می دهد که مخاطبان دنیا را چگونه ببینند. مجموعه خبرهایی که با معیارهای مرسوم برگزیده می شود و مورد تکرار و تاکید قرار می گیرد در محاکات از دنیای واقعی خلل ایجاد می کند. این که دروازه بانی خبر متاثر از عوامل متعددی، از قبیل پول، ایدئولوژی، گرایش سیاسی، روابط قدرت، سفارش سرمایه گذار، و نیز نوع نگاه ناخودآگاه خبرنگار قرار دارد، به فراوانی مورد اشاره و بحث بوده است. مقاله حاضر در مقام تقویت این فرضیه است که رسانه حرفه ای، که گویی در تعریف آن برکناربودن از موارد فوق مفروض است، بنابر اصول حرفه ای گری، که تبعیت از ذائقه مشتری و کسب مخاطب بیشتر از ارکان آن است، نوع دیگری از اخلال در بازنمایی مطابق واقع صورت می دهد: بنابر ذائقه عمومی اخبار حاوی حادثه و هیجان جذاب تر است، و چنین اخباری اغلب اخبار منفی است. با تمرکز و تاکید بر این اخبار، رسانه دنیایی را وامی نماید که بسا بدتر از آنی است که واقعا هست. یافته مقاله این است که اریب مزبور جدی و منشا خطا و خطر است.

پیشرفت های اخیر فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی موجب شده تا شیوه های نوینی برای کسب اطلاعات و ارتباطات سیاسی از طریق نسل دوم فناوری های وب بوجود آید. بدلیل محدودیت ایجاد محافل عمومی بحث و گفتگو و روند کاهنده علاقه مردم به رسانه های سنتی نظیر روزنامه و غیره، نقش رسانه های اجتماعی مبتنی بر وب2 همواره رو به افزایش بوده است. هدف پژوهش حاضر مطالعه اثرگذاری فناوری های وب2 بر مشارکت سیاسی رای دهندگان در انتخابات پیشین می باشد. پژوهش حاضر به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه طراحی شده و با حجم نمونه 384 نفر در بین رای دهندگان بالای 18 سال استان مازندران انجام شده است. این پژوهش بدنبال پاسخگویی به این پرسش بوده آیا بین استفاده از رسانه های اجتماعی و مشارکت سیاسی رابطه معناداری وجود دارد؟ برای آزمون فرضیه ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. طبق نتایج بدست آمده از تحلیل پرسشنامه؛ بین استفاده خبری کاربران با میزان مشارکت سیاسی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین بین مدت زمان استفاده، عضویت و فعالیت تفریحی کاربران از فناوری های وب2 با میزان مشارکت سیاسی رابطه معناداری وجود ندارد.

هنر چند رسانه ای به منظور شکستن کیفیت خطی و سنتی فضا و زمان، بر آن است تا ادراک جدیدی از پدیده فضا و زمان را در محیط دیجیتال فراهم آورد و به طور بنیادین آنها را بازآرایی کند. این نوع هنری همچنین قابلیت های منحصر به فردی در فضا و زمان اثر و در تعامل با کاربران ایجاد می کند. این مقاله بر آن است تا به شناسایی دو شاخه ی مهم هنر رسانه ای جدید، یعنی هنر واقعیت مجازی و واقعیت افزوده بپردازد. در این راستا با روش نمونه گیری انتخابی، آثار دنیل استیگمن مانگرین و الساندرو راواگنان به عنوان دو هنرمند اصلی این دو شاخه ی هنری مورد شناسایی قرار گرفت. چارچوب نظری با استفاده از نظریه گوتفرید بوهم و ای جی لسینگ تدوین شده است. روش مورد استفاده توصیفی تحلیلی و گردآوری مطالب نیز کتابخانه ای و با استفاده از منابع اینترنتی بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که فضا و زمان در آثار هنر جدید رسانه ای به طور عام و هنر واقعیت مجازی، هنرواقعیت افزوده به طور خاص به وسیله کاربرد فرارسانه ای خود، نیروی بالقوه ای را برای آنچه حضور مجازی نامیده می شود، جهت خلق تجربه ای از بی واسطگی به نمایش میگذارد و مخاطب را در این فضا و زمان غوطه ور می سازد و یا آن را یا زمان و فضای واقعی ترکیب می کند. نهایتا فضا و زمان در این نوع آثار بسیار سیال و پویا هستند که در امتداد آن تماشای منفعلانه ی مخاطب در درک فضا و زمان اثر را از بیننده صرف به تعامل گری فعال مبدل می کند. طبق نظریه بوهم، زمان نمایش توسط هنرمندان از پیش شکل گرفته و مدت زمان دریافت آثار هر دو نوع هنری وابسته به تعاملگری و کنش مخاطبان است و با حضور ایشان معنا می گیرد. هم چنین مخاطب در درک این آثار طبق نظر لسینگ می تواند از خوانش های همزمان و متوالی برای درک فضا و زمان آثار بهره ببرد.