زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1399 | دوره:23 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

مقدمه: پلاسنتا آکرتا عوارض بسیار خطرناکی برای مادر و نوزاد به همراه دارد. تشخیص به موقع این عارضه می تواند خطرات تهدید کننده سلامت مادر و نوزاد را کاهش دهد. با توجه به عدم استفاده از MRI در تشخیص به موقع پلاسنتا آکرتا در ایران، مطالعه حاضر با هدف بررسی دقت MRI و سونوگرافی در تشخیص پلاسنتا آکرتا در زنان مستعد مراجعه کننده به بیمارستان های زنان سطح شهر تبریز انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در طی سال های 95-1394 در بیمارستان های زنان شهر تبریز با مشارکت 38 زن مستعد پلاسنتا آکرتا انجام شد. بیماران پس از معاینه به مرکز تصویربرداری (سونوگرافی و MRI) ارجاع شدند و نتایج تصویربرداری با نتایج پس از سزارین مطابقت داده شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون آماری مک نمار انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در بررسی های انجام شده توسط MRI تعداد 17 نفر (47/89%) پلاسنتا آکرتا داشتند، در حالی که بر اساس بررسی نتایج سونوگرافی، تعداد 12 نفر (15/63%) پلاسنتا آکرتا داشتند. مقایسه اختصاصیت و حساسیت نشان داد که حساسیت (70%) و اختصاصیت (93%) سونوگرافی به طور معناداری نسبت به حساسیت (79%) (048/0=p) و اختصاصیت MRI (100%) (039/0=p) کمتر است. نتیجه گیری: دقت، حساسیت و قدرت پیش بینی استفاده از تکنیک MRI در تشخیص به موقع این عارضه خطرناک در مقایسه با سونوگرافی بسیار مناسب بوده و می تواند در زنان مستعد پلاسنتا آکرتا به کار برده شود.

مقدمه: با توجه به ایمنی اندوانسترون در مقایسه با سایر داروهای ضد لرز، عوارض کمتر آن و همچنین نتایج متناقض استفاده از این دارو در پیشگیری از لرز پس از جراحی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تجویز وریدی اندوانسترون قبل از عمل در پیشگیری از لرز ناشی از بیهوشی در اعمال جراحی زنان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1398 با مشارکت 100 زن در بیمارستان الزهرا (تبریز) انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم شدند و به گروه مداخله 2 میلی لیتر (8 میلی گرم) اندوانسترون و به گروه کنترل 2 میلی لیتر نرمال سالین تزریق شد. شدت لرز هر بیمار بر اساس معیار تعیین شدت لرز (LAS) ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون خی دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مقایسه تعداد افراد مبتلا به شدت لرز پس از بیهوشی، 6 نفر (12%) از گروه انداونسترون و 21 نفر (42%) از گروه کنترل دارای شدت لرز بیشتر از 3 بودند که دو گروه اختلاف آماری معناداری داشتند (001/0=p). نتیجه گیری: اندوانسترون به عنوان یکی از آنتاگونیست های 5-HT3 می تواند در پیشگیری از لرز پس از بیهوشی عمومی در جراحی های زنان مؤثر واقع شود، اما نمی تواند لرز را به صورت کامل مهار نماید.

مقدمه: بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، اثرات دقیق سزارین بر سطح سلامت مادر و نوزاد نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامد مادر و نوزاد پس از زایمان واژینال، سزارین با بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی انجام شد. روش کار: در این مطالعه گذشته نگر، 122 پرونده پزشکی از زنانی که تحت عمل زایمان طبیعی و سزارین غیراورژانس در بیمارستان مادر و کودک غدیر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز طی سال 95-1394 قرار گرفته بودند، در سه گروه 36 نفره (زایمان واژینال، سزارین با بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی) مورد بررسی قرار گرفتند. ضربان قلب، فشارخون مادر و همچنین نمره آپگار و گازهای خون بندناف بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برای داده های پارامتری بین گروه ها و اندازه گیری مکرر برای ارزیابی تأثیر زمان در گروه ها استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نمره آپگار دقایق 1 و 5 بین گروه ها اختلاف معنی داری نداشت (به ترتیب 39/0=p و 91/0=p). PH جنین در گروه سزارین با بی حسی نخاعی (05/0=p) و PO2 و HCo3 در گروه سزارین با بیهوشی عمومی بیشتر بود (04/0=p). فشارخون سیستولیک پس از زایمان در زنان تحت بیهوشی نخاعی و فشارخون دیاستولیک در زنان تحت بیهوشی عمومی تفاوت معنی داری با دو گروه دیگر داشتند (05/0>p). نتیجه گیری: فشارخون سیستولیک پس از زایمان در زنان تحت بیهوشی نخاعی و فشارخون دیاستولیک در زنان تحت بیهوشی عمومی نسبت به سایر گروه ها بالاتر بود. PH خون نوزاد در گروه سزارین با بی حسی نخاعی و فشار اکسیژن و بی کربنات در خون بندناف نوزادان گروه تحت عمل سزارین با بیهوشی عمومی، بیشتر بود، اما نمره آپگار و فشار دی اکسیدکربن بین گروه ها تفاوتی نداشت.

مقدمه: این احتمال وجود دارد که سطوح روی در بیماران سرطانی کمتر از افراد عادی باشد و همین امر موجب طولانی شدن روند درمانی این بیماران می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای نقش روی در بهبودی زخم پس از جراحی هیسترکتومی شکمی در زنان مبتلا به سرطان و بدون سرطان و ارتباط آن با شاخص های آنتروپومتریک زنان مراجعه کننده به بیمارستان های سطح شهر تبریز انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی در سال 1397 در بیمارستان های تبریز با مشارکت 84 زن (پس از جراحی هیسترکتومی شکمی) انجام شد. اطلاعات جمعیت شناختی، شاخص های آنتروپومتریک، سطح سرمی روی و وضعیت بهبودی زخم (بر اساس پرسشنامه محقق ساخته) هر بیمار پس از هیسترکتومی شکمی ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سطح سرمی روی در بیماران گروه مبتلا به سرطان 93/4± 13/43 و در افراد بدون ابتلاء به سرطان 42/11± 73/118 میکروگرم بر دسی لیتر بود (009/0=p). اکثر بیماران مبتلا به سرطان (42/71%) در مدت زمانی بیشتر از حد متوسط زخمشان بهبود یافته بود، حال آنکه اکثر بیماران بدون سرطان (95/80%) با بهبودی نرمالی همراه بودند (003/0=p). همبستگی بین سطح روی تنها در شاخص وزن در بیماران سرطانی به صورت مثبت و معنادار (005/0=p، 112/0+=r) بود و در سایر شاخص های بیماران سرطانی و بیماران غیرسرطانی، ارتباط مثبتی مشاهده شد، اما از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: سطوح پایین روی منجر به اثرات نامطلوب در روند بهبود به موقع در بیماران سرطانی پس از هیسترکتومی شکمی نسبت به افراد غیرسرطانی می شود.

مقدمه: حاملگی مولار، یک نوع بارداری غیرطبیعی است که به دو دسته مول هیداتیفرم کامل و ناقص تقسیم می شود. میزان بروز آن در کشورهای مختلف و نیز مناطق مختلف در یک کشور متفاوت بوده و در مناطق آسیایی میزان بروز آن بیشتر از سایر نقاط جهان گزارش شده است؛ به طوری که گاهاً عوامل خطر و علائم بالینی آن نیز در نواحی مختلف، متفاوت می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل خطر و علائم بالینی مول هیداتیفرم در زنان باردار مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی آیت الله روحانی بابل انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی گذشته نگر طی سال های 96-1390 بر روی تمامی زنان باردار با تشخیص قطعی مول هیداتیفرم به روش پاتولوژی که به مرکز آموزشی-درمانی بیمارستان آیت الله روحانی بابل مراجعه کردند، صورت گرفت. اطلاعات بیماران شامل مشخصات دموگرافیک و بالینی در قالب چک لیست تهیه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، کای دو انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در طی سال 96-1390 تعداد 19145 بارداری در بیمارستان روحانی بابل وجود داشت؛ بر اساس گزارش پاتولوژی 70 مورد حاملگی مولار ثبت شده بود. از 70 نفر مورد ارزیابی 28 نفر (40%) دچار مول هیداتیفرم کامل و 41 نفر (6/58%) مول هیداتیفرم نسبی بودند. بیماران مبتلا به حاملگی مولار اغلب در محدوده سنی 35-20 سال قرار داشتند. 31 نفر (3/44%) دارای گروه خونی O بودند و شایع ترین علامت بیماران خونریزی (4/61%) بود. نتیجه گیری: میزان بروز مول به نسبت سایر نقاط جهان بالا بود و همچنین شیوع مول هیداتیفرم ناقص به نسبت سایر مطالعات بیشتر بود. عوامل خطر احتمالی حاملگی مولار، سابقه حاملگی مولار، گروه خونی O مثبت بود. بیشترین علائم بالینی حاملگی مولار، خونریزی بود.

مقدمه: ژن های ترومبوفیلی غالباً به عنوان مهم ترین عوامل خطر در ایجاد بیماری های قلبی-عروقی، ترومبوآمبولی و از همه مهم تر برای سقط های حاملگی گزارش می شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع این پلی مورفیسم ها در زنان مراجعه کننده به یکی از آزمایشگاه های پاتوبیولوژی مولکولی تهران انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی-توصیفی بر روی 591 نمونه خون بایگانی شده زنانی که با اختلالات سقط جنین و ناباروری از بهمن ماه 1392 تا اردیبهشت سال 1396 به یکی از آزمایشگاه های تشخیص مولکولی تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران برای مطالعه پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی با استفاده از روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفتند. روش حاضر از نظر ویژگی، حساسیت و دقت توسط کنترل های مثبت و منفی برای جهش های مورد مطالعه و همچنین توسط نرم افزار های بیوانفورماتیک از نظر صحت عملکرد بر اساس دستورالعمل های تشخیصی سازمان بهداشت جهانی و مقالات معتبر علمی مورد تأیید و بررسی قرار گرفت. یافته ها: در مطالعه حاضر هموزیگوسیتی ژن های پروترومبین (AA)، لیدن (AA) و (TT)HPA-1 تشخیص داده نشد. از بین ژنوتیپ ها، وقوع آلل های وحشی (3/96%) و هتروزیگوت FII (7/3%) به ترتیب بیشترین و کمترین میزان شیوع را دارا بودند. ژن MTHFR 1298 A>C در مقایسه با سایر ژن ها بالاترین فراوانی را در بین 296 بیمار دارا بود. میزان فراوانی هتروزیگوسیتی ژنوتیپ های PAI-1، MTHFR1298، MTHFR677، فاکتور XIII، HPA-1، β-Fibrinogen، فاکتور V لیدن و پروترومبین به ترتیب 6/72%، 70%، 5/40%، 4/29%، 5/25%، 20%، 4/4% و 7/3% بود. نتیجه گیری: هتروزیگوسیتی ژن های MTHFR 1298، MTHFR 677 و PAI-I از شیوع قابل ملاحظه ای برخوردار هستند و بایستی مورد بررسی و دقت نظر بیشتری جهت راهکارهای درمانی به ویژه در اختلالات انعقادی و سقط جنین قرار گیرند.

مقدمه: ارائه خدمات پس از زایمان، از مهم ترین عوامل پیشگیری پیامدهای ناخواسته مادری می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مراقبت دوره پس از زایمان در منزل بر سلامت مادر انجام شد. روش کار: مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1394 بر روی 62 مادر در مرحله پس از زایمان در اصفهان انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته در ویزیت های سه گانه دوران پست پارتومجمع آوری شد. هر نوبت مداخله در منزل، مراقبتهای پس از زایمان طبق پروتکل کشوری ارائه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های تی مستقل، دقیق فیشر، کای اسکوئر و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: پس از مداخله تفاوت آماری معنی داری در ارتباط با عفونت (029/0=p) و درد و تورم در محل بخیه ها (021/0=p) و جود درد در قسمت شکم، بخیه، ساق، پستان، دندان (026/0=p) در دو گروه آزمون و کنترل مشاهده شد، لذا در گروه آزمون به طور معناداری شرایط بهتر از گروه کنترل بود. همچنین میانگین نمره آگاهی از الگوی صحیح شیردهی (02/0=p) و رضایت مندی از نحوه عملکرد تیم مراقبت (001/0>p) در گروه آزمون به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: ارائه خدمات مراقبت پس از زایمان در منزل موجب افزایش سلامت مادران در جهت کاهش مواردی از قبیل درد شکم، پهلو، ساق و ران، پستان، دندان و مشکلات محل اپی زیاتومی شد. این مداخله موجب بهبود فرآیند شیردهی و افزایش رضایت مندی آنها شد.

مقدمه:سندرم تخمدان پلی کیستیک،یک اختلال اندوکرینی شایع در زنان است و مقاومت انسولینی از یافته های بالینی این سندرم است که نقش مهمی در پیشرفت اختلالات لیپیدی ایفا می کند,نمایه و بارِ گلیسمی رژیم غذایی می تواند روی لیپیدهای خون اثرگذار باشد,به دلیل محدودیت مطالعات انجام شده در این زمینه،مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط نمایه و بارِ گلیسمی رژیمی و سطح لیپیدهای سرم در PCOS انجام گرفت,روش کار:این مطالعه مورد-شاهدی در سال 1395 بر روی 45 زن مبتلا به PCOS و 45 زن سالم در بیمارستان زنان محب یاس تهران انجام شد,دریافت غذایی با استفاده از سه پرسشنامه یادآمد غذایی 24 ساعته ارزیابی و نمایه و بارِ گلیسمی با روش استاندارد محاسبه شد,پروفایل لیپیدی اندازه گیری و مقاومت انسولینی با استفاده از فرمول محاسبه گردید,اندازه گیری های تن سنجی در تمام افراد انجام گرفت,تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی مستقل و آزمون همبستگی انجام شد,میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد,یافته ها:میانگین سطح سرمی کلسترول تام،مقاومت انسولین و میانگین نمایه گلیسمی در گروه بیمار به طور معناداری بیشتر از گروه سالم بود (05/0>p),بین بارِ گلیسمی با مقاومت به انسولین (388/0=r)،تری گلیسیرید (401/0=r) و HDL کلسترول (371/0-=r) در افراد بیمار ارتباط معناداری مشاهده شد (05/0>p),بین نمایه گلیسمی با شاخص های بیوشیمیایی در افراد سالم و بیمار ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0

مقدمه: توجه به کارکرد جنسی زنان در سن باروری بخاطر درگیری طولانی مدت با آن و تأثیر بر سلامت فردی، روابط زوجین و فرزندآوری، حائز اهمیت است. اثربخشی فیتواستروژنی گیاه پنج انگشت، بر کارکرد جنسی زنان در سنین یائسگی و همچنین در مطالعات حیوانی محدود، بررسی و نشان داده که سبب بهبود، افزایش رفتار و هورمون های جنسی می شود، اما در زنان سن باروری بررسی نشده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مصرف گیاه پنج انگشت بر اختلال کارکرد جنسی زنان سن باروری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسویه کور در سال 1398 بر روی 102 زن مراجعه کننده به درمانگاه زنان مرکز آموزشی درمانی الزهراء (س) رشت جهت انجام پاپ اسمیر انجام شد. داوطلبان واجد شرایط، پرسشنامه شاخص کارکرد جنسی زنان (FSFI) را تکمیل و در صورت قرار گرفتن در گروه اختلال کارکرد جنسی، به طور تصادفی در دو گروه مصرف کننده قرص حاوی گیاه پنج انگشت و دارونما قرار گرفتند. پس از 4 هفته مجدد پرسشنامه شاخص کارکرد جنسی زنان توسط زنان تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های کای دو، فیشر، من ویتنی، تی مستقل و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: افراد دو گروه از نظر ویژگی های فردی، اجتماعی و مامایی همگن بودند و نمره میانگین کل کارکرد جنسی و حیطه ها قبل از مداخله بین دو گروه یکسان بود (05/0≤ p). پس از یک ماه مداخله بین دو گروه نمره میانگین کل کارکرد جنسی و حیطه ها اختلاف آماری معنی داری نداشت (05/0≤ p) و در مقایسه نمرات درون گروهی، فقط نمره حیطه ارگاسم ارتقاء داشت (02/0=p). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر تغییری در کارکرد جنسی زنان قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد، لذا پیشنهاد می شود با توجه به مکانیسم اثر فیتواستروژن ها و همانند مطالعات مشابه در زنان یائسه، این تحقیق در بازه زمانی طولانی تر انجام شود.

مقدمه: آدیپونکتین و نسفاتین هورمون هایی هستند که از بافت چربی در پاسخ به محرک های خارج سلولی ترشح می شوند و در تنظیم تعادل انرژی، متابولیسم لیپید و حساسیت به انسولین نقش دارند. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی تأثیر آدیپونکتین و نسفاتین-1 در سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری برای یافتن مقالات، جستجو در بانک های اطلاعاتی Pubmed، Scopus، Google Scholar و SID با کلید واژه های Adiponectin (آدیپونکتین)، Nesfatin-1 (نسفاتین 1) و (سندرم تخمدان پلی کیستیک) PCOSاز سال 2003 تا 2017 انجام شد و این مطالعه بر اساس چک لیست PRISMA نگاشته شد. کیفیت مقالات استخراج شده بر اساس فهرست مندرجات STORBE، CONSORT و CASP ارزیابی و در نهایت 21 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: اکثر مطالعات نشان دادند که سطح آدیپونکتین در افراد مبتلا به PCOS کاهش می یابد. همچنین مطالعات نتایج متناقضی در ارتباط با سطح نسفاتین و PCOS نشان دادند. نتیجه گیری: مطالعات نشان دادند که احتمالاً آدیپونکتین و نسفاتین در PCOS نقش دارند و احتمالاً با کنترل و تنظیم این هورمون در بدن می توان به درمان افراد مبتلا به PCOS کمک کرد و یا از ابتلای به آن جلوگیری کرد و بارِ تحمیلی اقتصادی به خانواده و جامعه را کاهش داد.

مقدمه: اگرچه زایمان طبیعی بعد از سزارین برای افراد واجد شرایط، جایگزین مناسب تری نسبت به سزارین تکراری می باشد؛ اما تصمیم گیری بین این دو گزینه، فرآیندی چالش برانگیز و مبتنی بر تصمیم مراقبین سلامت و مادران می باشد. مطالعات مرتبط با تصمیم گیری اشتراکی پیرامون انتخاب نوع زایمان پس از سزارین، با نتایج متناقضی همراه بودند، لذا مطالعه حاضر با هدف مروری بر تصمیم گیری اشتراکیپیرامون آگاهی، تعارض تصمیم گیری و انتخاب نوع زایمان بعد از سزارین انجام شد. روش کار: در این مطالعه به منظور دسترسی به مقالات مرتبط، جستجو در پایگاه های داده انگلیسیgoogle scholar، up to date، Cochrane، web of science، Scopus، PubMed با استفاده از کلیدواژه های مطابق با MESH شامل vaginal birth after cesarean، shared decision making، decision aid، counseling و همچنین پایگاه های داده فارسی زبان magiran، IranMed، SID با استفاده از کلیدواژه های "زایمان واژینال پس از سزارین"، "تصمیم گیری اشتراکی"، "تصمیم یار" و "مشاوره" در بازه زمانی اکتبر 2018 تا جولای 2019 انجام شد. ارزیابی کیفیت مقالات با استفاده از چک لیست consort 2017 انجام شد. یافته ها: از مجموع 120 مقاله یافت شده در پایگاه های داده، 4 مقاله بر طبق معیارهای ورود، وارد مطالعه شدند. در مطالعات مختلف، روش های تصمیم گیری اشتراکی، تأثیر متناقضی بر انتخاب زایمان طبیعی بعد از سزارین داشتند؛ اما بر آگاهی و تعارض تصمیم گیری تأثیر معناداری داشتند. نتیجه گیری: استفاده از روش های تصمیم گیری اشتراکی، آگاهی زنان سزارین قبلی نسبت به انتخاب نوع زایمان را افزایش و تعارض تصمیم گیری را کاهش می دهد. از آنجایی که در مورد انتخاب زایمان طبیعی بعد از سزارین، نتایج متناقض می باشند، نیاز به مطالعات بیشتر در این خصوص وجود دارد.

مقدمه: اگرچه آسیب خودبه خودی و تروماتیک تراشه پس از لوله گذاری تراشه نادر است، اما تهدید کننده حیات است. یافته شایع در پارگی تراشه بعد از لوله گذاری، آمفیزم و دیسترس تنفسی است. در این مطالعه، یک بیمار با پارگی تراشه به دنبال لوله گذاری بعد از جراحی سزارین معرفی می شود. معرفی بیمار: خانم 37 ساله با سن حاملگی 39 هفته برای سزارین تحت بیهوشی عمومی با لوله تراشه شماره 7 قرار گرفت. در طی جراحی بیمار از نظر همودینامیک و تنفسی نرمال بود. در پایان جراحی بعد از خروج لوله تراشه، بیمار دچار سرفه های شدید شد. بعد از انتقال بیمار به ریکاوری و کاهش سرفه و میزان اشباع اکسیژن 96% به بخش منتقل شد. حدود 30 ساعت بعد از لوله گذاری، بیمار دچار تورم صورت، دیسترس تنفسی خفیف و آمفیزم از صورت تا زایفوئید شد. میزان اشباع اکسیژن با هوای اتاق 95% بود و دیسترس تنفسی مشهود نبود. همودینامیک باثبات بود. سی تی اسکن ریه ها پنومومدیاستن، پنوموتوراکس، آمفیزم زیرجلدی قدام قفسه سینه و شواهد پارگی تراشه را نشان داد. بیمار به بخش مراقبت های ویژه جراحی منتقل و تحت درمان محافظتی قرار گرفت. بعد از 96 ساعت آمفیزم به طور کامل برطرف و بیمار بعد از 7 روز با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص شد. نتیجه گیری: در پارگی تراشه پس از لوله گذاری، در مواردی که وضعیت همودینامیک و تنفسی باثبات است، درمان محافظه کارانه توصیه می شود.