پیش تر در سخن سردبیر شماره 13 نشریه، در خصوص رتبه بندی دانشگاه ها این مسایل مطرح شده بود که «آیا به راستی دانشگاهی که رتبه نخست را در رتبه بندی ها و سطح بندی های کلان موجود کسب می کند، در تمامی رشته ها و زمینه های علمی و فناوری، برترین است»؟ ، و در این صورت، «آیا می توان اطمینان داشت که چنین دانشگاهی، از توانمندی ها و شایستگی های لازم برای مشارکت در تمامی زمینه ها و حوزه های تخصصی علم و فناوری برخوردار است»؟ پس از بحث در این خصوص، سرانجام تاکید شد که فرایندها و شاخص های نظام های رتبه بندی موجود در صورتی می توانند کاراتر و اثربخش تر عمل کنند که رتبه بندی دانشگاه ها را به طور همزمان در دو سطح خرد و کلان در دستور کار خود قرار دهند؛ بطوری که در رویکرد خرد بر اساس دیدگاهی موضوع محور، رتبه بندی گروه های آموزشی/ پژوهشی دانشگاه ها در دستور کار قرار گیرد و رتبه هر گروه تخصصی دانشگاهی نسبت به رتبه گروه های تخصصی مشابه در سایر دانشگاه ها مشخص شود. سپس بر اساس رویکرد کلان، رتبه کلی هر دانشگاه بر مبنای رتبه متوسط مجموع گروه های تخصصی هر دانشگاه تعیین شود....