مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1380 | دوره:11 | شماره:33 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: دکسترومتورفان یک آنتاگونیست غیر رقابتی گیرنده NMDA گلوتامات می باشد که به عنوان یک داروی ضدسرفه OTC مورد استفاده قرار می گیرد. در مطالعه قبلی خود که نتایج آن در مجلهEur. J. Pharmacol., 1999, 377, 35-42  چاپ شده است نشان داده ام که دکسترومتورفان از طریق مسیرهای اوپیوییدی و دوپامینرژیک قادر است علایم سندرم Withdrawal القا شده توسط نالوکسون در موش های وابسته به مرفین را تقلیل دهد. مطالعات بالینی مختلفی نیز نشان داده است که دکسترومتورفان می تواند درد بعد از اعمال جراحی و همچنین نیاز به تجویز مرفین پس از اعمال جراحی مختلف را کاهش دهد. این مطالعات پیشنهاد می کنند که احتمالا دکسترومتورفان اثر ضددردی دارد و ممکن است اثر ضددردی آن از طریق مسیرهای اوپیوییدی و دوپامینرژیک واسطه گری شود. در مطالعه حاضر، اثر دکسترومتورفان بر روی پاسخ درد القا شده توسط اسید استیک در موش ها با استفاده از تست Writhing مورد آزمایش قرار گرفت. علاوه بر این نقش تعدیلی مکانیسم اوپیوییدی و دوپامینرژیک بر روی اثر دکسترومتورفان مورد مطالعه واقع شد.مواد و روش ها: تزریق داخل صفاقی 10 میلی لیتر/کیلوگرم اسید استیک 6/0 درصد به موش ها ایجاد رفتار Writhing می کند که با درد مزمن مطابقت دارد. در مطالعه حاضر دوزهای مختلف دکسترومتورفان بر پاسخ Writhing در عدم حضور و حضور داروهای مختلف اوپیوییدی و دوپامینرژیک مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: دکسترومتورفان در دوز داخل صفاقی 30 میلی گرم/کیلوگرم به طور معنی داری رفتارWrithing  ایجاد شده توسط اسید استیک را کاهش داد. این دوز از دکسترومتورفان در تست Rota rod فاقد اثر بر هماهنگی حرکتی موش بود که نشان دهنده اثر ضد دردی دکسترومتورفان است. دکسترومتورفان اثر ضد دردی مرفین را نیز تقویت نمود. اثر ضد دردی دکسترومتورفان و اثر تقویتی آن بر روی افزایش آستانه درد ناشی از تجویز مرفین توسط آنتاگونیست گیرنده های اوپیوییدی «نالوکسون» آنتاگونیزه گردید. اثر ضد دردی دکسترومتورفان توسط آگونیست گیرنده های D1 و D2 دوپامینی «آپومرفین»، نیز آنتاگونیزه شد که این اثر توسط آنتاگونیست گیرنده های D1 دوپامینی «SCH 23390»، بلوکه گردید، در صورتی که آنتاگونیست گیرنده های D2 دوپامینی «سولپیراید»، و آنتاگونیست گیرنده های محیطی دوپامین «دامپریدون»، در این رابطه بدون اثر بودند.استنتاج: این نتایج نشان می دهد مکانیسم های گیرنده های اوپیوییدی و D1 دوپامینی مرکزی در اثر ضد دردی دکسترومتورفان نقش تعدیلی دارند.

سابقه و هدف: تداوم بقاء مایع در فضای گوش میانی (Otitis media with effusion = OME) عارضه شایعی از اوتیت حاد گوش میانی (Acute otitis media = AOM) در کودکان می باشد. دلیل قطعی آن روشن نیست و در صورت ادامه بیش از 3 ماه OME علی رغم درمان آنتی بیوتیکی مناسب، جهت جلوگیری از احتمال عوارض آن، جراحی میرنگوتومی توصیه می گردد. هدف مطالعه ارزیابی اثر سیستمیک استرویید پردنیزولون در جذب احتمالی مایع قبل از اقدام به جراحی در کودکان مبتلا به OME مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان بوعلی سینا و مطب بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی دوسوکور بر روی  49نفر از کودکان مبتلا به OME بیش از 3 ماه تایید شده با تمپانومتری علی رغم درمان با دو دوره آنتی بیوتیک وسیع الطیف مناسب انجام گرفت. بیست و پنج بیمار در گروه مورد و تحت درمان با پردنیزولون با دوز 1 mg/kg/day و 24 بیمار در گروه شاهد و تحت درمان با دارونما به مدت 12 روز قرار گرفتند. نتایج با روش آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بیماران بین 2 هفته تا 6 ماه پی گیری شدند.یافته ها: از مجموع 25 بیمار گروه مورد، در 22 نفر (88 درصد) مایع گوش میانی جذب شده بود، ولی از 24 بیمار گروه شاهد فقط 8 نفر (3/33 درصد) از مایع پاک شدند. در مقایسه دو گروه با روش آماری، تفاوت معنی دار بوده است P=0.0002)، (X2=13.19. طی مدت پیگیری، مواردی از عود مشاهده نشد.استنتاج: براساس نتایج حاصله، با توجه به نقش مثبت پردنیزولون در جذب مایع در گوش میانی بیماران مبتلا به OME بیش از 3 ماه، قبل از اقدام به جراحی میرنگوتومی، در صورت ممنوع نبودن مصرف استرویید، یک دوره درمان با پردنیزولون به مدت 10 روز انجام شود.

سابقه و هدف: اثر میدان های الکترومغناطیسی بر موجودات زنده یکی از مباحث روز می باشد. با پیشرفت تکنولوژی و افزایش روز افزون استفاده از امواج الکترومغناطیسی در صنعت و بهداشت، بشر در معرض میدان های الکترومغناطیسی متعدد ناشی از کابل های برق فشار قوی، اجسام فرومغناطیسی رادیو، تلویزیون، تلفن همراه و کامپیوتر قرار دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات تراتوژنیک میدان الکترومغناطیسی بر مخچه رت در دوره حیات داخل رحمی و دوره قبل از بلوغ (پایان دو ماهگی) می باشد.مواد و روش ها: به منظور بررسی اثرات تراتوژنیک میدان الکترومغناطیسی بر مخچه رت دستگاه مولد با شدت 120 گوس طراحی شد و رت  های نروژی نژاد Wistar به عنوان مدل آزمایشگاهی انتخاب شدند. رت ها به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در دو گروه، روز صفر حاملگی به روش اسمیر واژینال تعیین گردید. سپس گروه آزمایش از روز صفر حاملگی در معرض میدان الکترومغناطیسی با شدت 120 گوس قرار گرفتند. برای مطالعات هیستولوژیک، نوزادان پس از تولد نیز روزانه هشت ساعت به مدت دو ماه در معرض میدان بودند.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دهنده کاهش تعداد سلول های پورکنژ مخچه و کاهش لایه سلول های دانه دار بود.استنتاج: براساس یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که امواج الکترومغناطیسی با شدت معین می توانند باعث تخریب بافت حساس و آسیب پذیری مانند بافت مخچه شوند.

سابقه و هدف: افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی است که منجر به عوارض شایان توجهی برای قشر فعال جامعه می شود. در متون سنتی به اثرات ضدافسردگی گل سرخ اشاره شده است، ولی تاکنون تحقیق علمی در این زمینه انجام نشده است. هدف مطالعه حاضر تعیین اثرات ضدافسردگی این گیاه می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی موش های آزمایشگاهی با آزمون شنای اجباری انجام شد و اثرات گل سرخ با غلظت های مختلف با اثرات دارونما و آمفتامین مقایسه گردید.یافته ها: قطره گل سرخ با غلظت 5 درصد فاقد اثر ضدافسردگی بود، ولی غلظت های 10 درصد، 20 درصد و 40 درصد به طور معنی داری در مقایسه با دارونما افسردگی را کاهش داد که مشابه تاثیر آمفتامین بود.استنتاج: نظر به این که اثر ضدافسردگی قطره گل سرخ مانند آمفتامین به صورت حاد و با فاصله کم ظاهر شده است، احتمالا این تاثیر ناشی از تغییر آزادسازی نورآمین ها می باشد.

سابقه و هدف: آمبولی شریانی شایع ترین علت حملات ایسکمیک زودگذر (TIA) و ایسکمی در مغز می باشد و کمتر از 50 درصد بیماران مبتلا به TIA دارای تنگی عروقی می باشند. بنابراین بررسی عروق کاروتید ازجهت وجود پلاک آترواسکلروز خفیف به عنوان منشا آمبولی و ایجاد TIA و سکته مغزی با ارزش است. در مطالعه حاضر، بیماران مبتلا به سکته مغزی را بر اساس اندازه ناحیه انفارکتوس مورد بررسی سونوگرافی داپلر عروق کاروتید قرار داده و ارتباط اندازه ناحیه اینفارکت با درجه تنگی و نوع پلاک در عروق کاروتید را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم.مواد و روش ها: بررسی به روش مقطعی بر روی 100 بیمار مبتلا به سکته مغزی در محدوده Anterior circulation در بخش رادیولوژی بیمارستان سینا صورت گرفته است. بیماران با توجه به معیارهای ورود و خروج در نظر گرفته شده در مطالعه انتخاب شده و سپس سی تی اسکن مغز انجام و عروق کاروتید اکستراکرانیال آنها توسط سونوگرافی داپلر (Aloka-SSD-1700) مورد بررسی قرار گرفت و یافته های بدست آمده از این مطالعات در سال 1379 ثبت گردید.یافته ها: پلاک های آترومی در 49 درصد بیماران در کاروتید سمت مبتلا به سکته مغزی مشاهده شد. شایعترین محل درگیری بخش پروگزیمال شریان کاروتید داخلی بوده است (34 درصد) و نواحی Bifurcation و بخش دیستال شریان کاروتید مشترک مناطق بعدی را تشکیل می دهند. فراوانی شدت تنگی به ویژه در تابلوی انسداد کامل با افزایش اندازه ناحیه انفارکتوس افزایش یافته است، این میزان برای انفارکتوس های با اندازه کوچک، متوسط و بزرگ به ترتیب صفر، 16 و 3/33 درصد می باشد.استنتاج: فراوانی شدت تنگی به ویژه در انسداد کامل در عروق کاروتید سمت مبتلا به انفارکتوس در انفارکتوس های بزرگ به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از انفارکتوس های کوچک است p<0.05)، (%25 VS %3.3.

سابقه و هدف: یکی از روش های مهم برای تشخیص و پیشگویی شدت بیماری عروق کرونر استفاده از تست ورزش است. برای ارزیابی دقت این روش تشخیصی اندازه های مختلفی گزارش شده است که نیاز به بررسی بیشتری دارد. به دلیل ماهیت داده های مربوط به بیماری عروق کرونر و تست تشخیصی که بعضی از آنها مبهم ونادقیق (فازی) هستند روش تحلیل ممیزی در حالت فازی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه ارزیابی نقش هر یک از متغیرهای تست ورزش و ترکیب آنها در تشخیص بیماری عروق کرونر و پیشگویی شدت آن از طریق تحلیل ممیزی می باشد که در هر دو حالت فازی و ممیزی کلاسیک مقایسه می شود.مواد و روش ها: بیمارانی که به بخش آنژیوگرافی بیمارستان امام خمینی ساری در نیمه دوم 79 و 9 ماه اول سال 80 مراجعه کردند و در فاصلة کمتر از یک ماه مورد تست ورزش و آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گرفتند، گروه مورد مطالعه را تشکیل می دادند. تعداد 125 نفر که شرایط لازم را داشته اند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. متغیرهای تست ورزش در مورد آنها ثبت شده و با نتایج آنژیوگرافی به روش تحلیل ممیزی مورد مقایسه قرار گرفت .یافته ها: از مجموع 125 بیمار که نتایج تست ورزش در آنها مثبت گزارش شده است، تعداد 24 نفر (2/19 درصد) بر اساس نتایج آنژیوگرافی عروق کرونر طبیعی و تعداد 101 نفر ( 8/80 درصد ) از یک تا سه رگ با تنگی بالای 50 در صد داشته اند. غیر از متغیر های تست ورزش، دو متغیر سن و جنس نیز مورد بررسی قرار گرفت که میانگین سن افراد مورد مطالعه در دو گروه مذکور اختلاف معنی داری نداشته است ولی نسبت بیماران طبیعی به بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر در دو جنس متفاوت بود. مهمترین متغیرهای تست ورزش که به روش تحلیل ممیزی فازی بیشترین اثر را در طبقه بندی بیماران و تعیین شدت بیماری داشته اند عبارتند از: دپرسیون قطعه ST، شاخص ST/HR و HRr و ماگزیمم زمان تست ورزش.استنتاج: بر اساس نتایج مطاله حاضر، مشخص شده است که بیشترین میزان دقت تست ورزش در تشخیص و پیشگویی شدت بیماری عروق کرونر به متغیرهای دپرسیون قطعه ST ، شاخص ST/HR وHRr  بستگی دارد که در صورت استفاده ترکیبی از آنها، معادلات ممیزی قدرت تشخیص و طبقه بندی را افزایش می دهند. بقیه متغیر ها ارزش کمتری دارند. این نتایج با استفاده از روش ممیزی کلاسیک و نیز با دقت طبقه بندی کمتری به دست آمده است.

سابقه و هدف: تب مالت بیماری عفونی ناشی از باکتری های بروسلا در حیوان و انسان و یکی از بیماری های اندمیک در ایران می باشد که سبب علایم گوناگون و عوارض خطیری چون مننژیت، آندوکاردیت، نفریت و پان سیتوپنی به خصوص در کودکان می گردد. با توجه به شیوع بیماری در ایران و به خصوص در منطقه ما، مطالعه ای از نقطه نظر علایم بالینی، روش های تشخیص آزمایشگاهی و راه درمانی مناسب، در کودکان زیر 12 سال صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی(Case series)  بر پایه اطلاعاتی که از 116 بیمار بستری دارای علایم بالینی و کشت خون مثبت در محیط اختصاصی یا سرولوژی مثبت به صورت سرشماری در دو مرکز طبی کودکان تهران و امیرکلا بابل جمع آوری شد، انجام پذیرفت. یافته ها: در این مطالعه 93درصد بیماران سن کمتر یا مساوی ده سال داشتند. نسبت بیماران مذکر به مونث 6/1 برابر بود. تب در 97 درصد بیماران وجود داشته و در 72 درصد بیماران درد زانو مشاهده شد. پنجاه و شش درصد بیماران سابقه مصرف لبنیات را داشتند. ESR در 96 درصد بیماران کمتر از50 واحد بود و 96 درصد بیماران با رژیم درمانی کوتریموکسازول (6 هفته) و جنتامایسین (2 هفته) بهبود یافتند.استنتاج: براساس نتایج حاصله، این بیماری در سنین زیر ده سال شایع بوده و پسران بیشتر از دختران مبتلا می شوند. تب و درد زانو جزو شایع ترین علایم بیماری بوده و بیش از نیمی از بیماران سابقه مصرف مواد لبنی را داشتند. بر همین اساس دربیماران با علایم فوق و سابقه مصرف مواد لبنی، در صورت پایین بودنESR  باید تب مالت جزء تشخیص های افتراقی قرار گیرد. به طور کلی بیماران مورد مطالعه با رژیم درمانی کوتریموکسازول و جنتامایسین پاسخ مناسب داشتند.

سابقه و هدف: سونوگرافی داپلر یک روش تشخیصی غیرتهاجمی و بدون عوارض جانبی و در عین حال ارزان بوده و دستیابی به نتیجة آزمایش در این بررسی سریع می باشد. با استفاده از سونوگرافی داپلر ارزیابی همودینامیک خون امکانپذیر است، و در همین رابطه دو شاخص ضربان (PI) و مقاومت (RI) تعریف شده است که محددهRI≥0.7  و PI≥0.9 غیر طبیعی قلمداد می شود. براساس مطالعات انجام شده متوسط PI در شرایط طبیعی و رد پیوند کلیه به ترتیب 56/1 و 53/2 و برای RI به ترتیب 69/0 و 83/0 می باشد. اگرRI≥0.9  باشد، به احتمال زیاد (High Likely) رد پیوند کلیه مطرح است ولی هیچ یک از مطالعات صراحتا عنوان نکرده اند که کدام یک از شاخص ها از حساسیت بیشتری در تشخیص رد پیوند کلیه برخوردار است. این مطالعه سعی دارد تا بررسی کند که کدام یک از شاخص های PI یا RI از میزان همبستگی بیشتری با استاندارد طلایی (بررسی پاتولوژی) برخوردار است.مواد و روش ها: تحقیق به روش مقطعی و ارزیابی تست و با استفاده از دستگاه سونوگرافی داپلرAloka  با پروب 5/3 مگاهرتز و همکاری دو نفر متخصص انجام شد. در این مطالعه از بیماران با تشخیص بالینی و بیوشیمیایی رد پیوند کلیه سونوگرافی داپلر انجام گرفت و سپس این بیماران در مسیر تشخیص مورد بیوپسی قرار گرفتند و در نهایت در صورت مثبت بودن جواب پاتولوژی برای رد پیوند بیماران مذکور وارد مطالعه شدند.یافته ها: از 17 بیمار مورد مطالعه، 10 بیمار مرد (59 درصد) و 7 بیمار زن (41 درصد) بودند. میانگین PI وRI  به ترتیب 21/2 و 87/0 بوده است. چهارده بیمار (82 درصد) دارای RI غیرطبیعی و 16 بیمار (94 درصد) دارای PI غیرطبیعی و 10 بیمار (59 درصد) دارایRI≥0.9  بودند.استنتاج: در این مطالعه، 94 درصد بیماران دارای شاخص PI غیرطبیعی و 82 درصد دارای RI غیرطبیعی بودند. پس میزان همبستگی شاخص PI غیرطبیعی با جواب پاتولوژی بیشتر از میزان همبستگی شاخص PI غیرطبیعی با نتایج بیوپسی است. به بیان دیگر، اگر PI در حدطبیعی باشد احتمال رد پیوند کمتر از وقتی است که RI طبیعی باشد.

سابقه و هدف: آلودگی و عفونت با ویروس هپاتیتB ، از شیوع بسیار بالایی برخوردار بوده و با عوارض دراز مدت غیر قابل درمانی همراه است. موثرترین راه کنترل آن پیشگیری از طریق انجام واکسیناسیون همگانی است. مهمترین مشکل ایمن سازی همگانی، هزینه بالای واکسن می باشد. یک راه حل مناسب کاستن از دوز واکسن بدون کاستن از توان ایمنی زایی آن خواهد بود. هدف مطالعه، انجام واکسیناسیون بر علیه بیماری هپاتیت B با دوز کم و به روش داخل جلدی می باشد.مواد و روش ها: مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی و بر روی 113 نوزاد فول ترم متولد شده در بیمارستان امام خمینی ساری انجام شد. نمونه خون مادران نوزادان مورد مطالعه جهت HBsAg مورد بررسی و در صورت مثبت بودن، نوزادان آنان از مطالعه خارج شدند. مابقی نوزادان به طور تصادفی به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. گروه شاهد 10 میلی گرم (5/0 میلی لیتر) از واکسن نوترکیبی هپاتیت B را به روش داخل عضلانی در ناحیه دلتویید و گروه مورد 2 میلی گرم (0.1 میلی لیتر) از همان واکسن را به روش داخل درمی درناحیه قدام ساعد در زمان های بدو تولد، 5/1 و 6 ماهگی دریافت کردند. پاسخ به واکسن 4 تا 6 هفته پس از آخرین دوز با اندازه گیری سطح آنتی بادی AntiHBs در سرم کودکان مورد مطالعه به روش الیزا و به صورت کمّی انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه مورد 19 نفر از 23 نفر (82.6 درصد) و در گروه شاهد 27 نفر از 28 نفر (4/96 درصد) پاسخ سرولوژیک کامل (10 IU/ml≤) داشتند که بر اساس آزمون کای دو تفاوت آنان معنی دار نبوده است، ولی تیتر متوسط آنتی بادی (GMT) در گروه مورد 447±336 و در گروه شاهد 458±378 بوده است که از این نظر تفاوت دو گروه معنی دار بوده است.استنتاج: تزریق داخل جلدی با دوز کم واکسن هپاتیت B توان ایمنی زایی قابل قبولی داشته ولی برای تعمیم این روش به مطالعات تکمیلی با حجم نمونه بیشتر و نیز مطالعه سنجش بقاء ایمنی به فواصل 1 و 5 سال بعد نیاز می باشد.

سابقه و هدف: چگونگی ارجاع بیماران به مراکز درمانی و خدمات پزشکی کشور از موضوعات مهم و اساسی در تحقیقات و به عنوان یک اولویت پژوهشی از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور اعلام شده است. با عنایت به وجود ارتباط مستقیم بین شناخت به موقع و سریع مشکل و کاهش عوارض بجا مانده از بیماری، این مطالعه به منظور شناسایی مسیری که بیماران با اختلالات روانپزشکی برای دریافت خدمات درمانی تا مراجعه به روانپزشک طی می کنند، انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی یک ساله تعداد 400 بیمـار که بـرای اولیـن بار بـه مرکز روانپزشـکی زارع مراجعه می کردند، به روش نمونه گیری آسان و با استفاده از پرسشنامه پانزده ماده ای معتبر و مصاحبه بالینی بر طبق DSM-IV مطالعه شدند. اطلاعات بدست آمده به صورت توصیفی و با کمک آزمون مربعات مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 400 بیمار مورد مطالعه، 5/62درصد مرد، 37.5 درصد زن، 8/61درصد متاهل، 8/35 درصد مجرد، 5/59 درصد شهری، 60 درصد بیماران در گروه سنی 21-40 سال، 3/20 درصد بی سواد، و 3/37 درصد بیکار بودند. 6/49 درصد توسط خانواده و دوستان، 4/28 درصد توسط کادر پزشکی درمانی، 9 درصد خود ارجاع، و 5/6درصد از طریق نیروی انتظامی به مرکز اعصاب و روان زارع ارجاع شدند. 35 درصد (گروه عمده) به زور و اجبار مراجعه داشتند. منبع اولیه درمان در 9/61 درصد کادر پزشکی (بیشترین مورد پزشک عمومی با 8/33درصد)، 3/20 درصد بدون مراجعه قبلی، و 18درصد درمانگران محلی و فالگیرها بودند. 43 درصد بیماران حداقل یکبار به این درمانگران محلی مراجعه داشتند. 7/45 درصد با تاخیر بیش از 2 سال از شروع مشکل مراجعه و 3/52 درصد بیش از سی هزار تومان تا مراجعه اول متحمل هزینه شدند. اختلالات خلقی با 37 درصد، روان پریشانه با 5/33 درصد، و اضطرابی با 7/13درصد شایعترین تشخیص های اولیه بودند.استنتاج: با وجود الگوی فعلی سیستم ارجاع بیماران روانپزشکی، آگاهی نامطلوب کادر پزشکی درمانی و بهداشتی، دخالت پرعارضه درمانگران محلی، مداخله پزشکان غیرروانپزشک و افراد غیرحرفه ای، ضمن عدم مراجعه عده قابل توجهی از بیماران، بسیاری نیز با عوارض بجامانده از بیماری و تحمل هزینه ای سنگین به نزد روانپزشک مراجعه می کنند که در این موارد پیش آگهی نامطلوب و پاسخ بد درمانی در انتظار بیمار خواهد بود.

سابقه و هدف: تب با منشاء ناشناخته (FUO) یک بیماری شایع در گروه سنی کودکان می باشد، لذا هدف از این مطالعه تعیین علل تب با منشا ناشناخته و ارزیابی آزمون های تشخیصی می باشد.مواد و روش ها: بیماران این مطالعه از طریق بازنگری گزارشات پزشکی کلیه بیماران مبتلا به FUO بستری در سه مرکز پزشکی شهر تهران در طی فروردین 1373 لغایت اسفند 1377 انتخاب گردیدند.یافته ها: عفونت ها شایع ترین علل تب با منشا ناشناخته بودند. بیماری های بدخیم در کودکان بالای یک سال مشاهده شدند.سونوگرافی شکم نزد 71 بیمار (61 درصد) انجام شد و در 15 درصد موارد در جهت تشخیص کمک کننده بود.استنتاج: اصلاح اقدامات تشخیصی موجب تغییر طیف بیماری ها شده است. در اکثر موارد تشخیص عامل بیماری می تواند با تعداد محدودی از بررسی های آزمایشگاهی و/ یا تصویرنگاری بر پایه یک ارزیابی دقیق بالینی مشخص گردد.