چکیده فارسی: غالب پژوهش ها پیرامون چگونگی شکل گیری تمدن به فرایند تکاملی ارتباطات، امتیازات و اختراعات بشری متمرکز شده اند؛ در حالی که بیشتر تمرکز علامه جعفری، بررسی حالات روحی است که انسان ها را به سمت تمدن سازی، سوق می دهد؛ لیکن وی نظام واحدی در این باب ارائه نمی دهد. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی اندیشه علامه جعفری می پردازد تا تعاملی را که میان حالات روحی صیانت ذات، آزادی، اختیار و قدرت، در فرایند تمدن سازی برقرار می شود، به صورت نظام مند معرفی کند و میزان تأثیر مؤلفه های نفسانی در پی ریزی تمدن مورد مطالعه قرار دهد و این نتیجه حاصل می آید که انسان در مسیر رشد و تکامل با تعدیل مثبت صیانت ذات، آن را از حالت خودمحوری خارج می کند. در این حالت با تعدیل آزادی و تبدیل آن به اختیار، روابط عالی میان انسان ها را هدف قرار می دهد و با به کارگیری قدرت در این راستا، به تدریج نمودهای تمدنی شکل می یابد و پروسه تمدن پی ریزی می شود. چکیده عربی: معظم البحوث حول کیفیة تبلور الحضارة متمرکزة فی أطار تکامل الاتصالات، المیزات و الاختراعات البشریة؛ فی حین ان معظم تمرکز العلامة الجعفری، یصب حول دراسة الحالات الروحیة التی تسوق البشر صوب بناء الحضارة؛ الا أنه لایقدم نظاما موحداً فی هذا المجال. هذا البحث یدرس باسلوب وصفی-تحلیلی فکر العلامة الجعفری کی یقدم التعامل بین الحالات الروحیة لصیانة الذات، الحریة، الاختیار و القدرة، فی مسار بناء الحضارة بصورة منظمه و دراسة مدی تاثیر العناصر النفسانیة فی ارساء الحضارة والوصول الی هذه النتیجه بان الانسان فی مسار النمو و التکامل بامکانه بالتوازن الایجابی لصیانه النفس، من أخراجه من حاله التمحور الذاتی فی هذه الحالة و من خلال تعدیل و توازن الحریة و تبدیله الی الأختیار، سیستهدف العلاقات السامیة بین البشر و باستخدام القدرة فی هذا السیاق تتبلور تدریجیا الرموز الحضاریة و یتم أرساء اسس الحضارة.