بالینی پرستاری و مامایی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه: بیماری دیابت به عنوان یک بیماری مزمن، منبعی از استرس برای اعضای خانواده به شمار می آید، به ویژه اگر تغییرات ناشی از عوارض بیماری سبب تعارض در نقش ها و وظایف خانوادگی شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه توانمندسازی خانواده محور بر تهدید درک شده و خودکارآمدی خانواده های سالمندان دیابتی در معرض خطر سقوط انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که بر روی 60 سالمند و عضوفعال خانواده سالمند مبتلا به دیابت نوع دو، در معرض خطر سقوط مراجعه کننده به مطب فوق تخصص غدد شهر بجنورد درسال 1395انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب و پس از همسان سازی ازنظرویزگی های دموگرافیک به صورت تصادفی ساده زوج و فرد به دوگروه کنترل(30نفر (و آزمون (30نفر) تقسیم شدند. مداخله توانمندسازی خانواده محور برای گروه آزمون به مدت 8 جلسه 45دقیقه ای اجرا شد. ابزار جع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته، تهدیددرک شده و خودکارآمدی بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نسخه18 نرم افزار SPSS و با آزمون های آماری در سطح معنی داری p<0/05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات بعد تهدید درک شده درگروه آزمون قبل از اجرای مداخله (شدت 26/7± 03/5 و حساسیت56/7± 16/55 ) و خودکارآمدی92/6± 36/56 بود که بعد ازاجرای مداخله (شدت 71/4± 23/64 و حساسیت 33/4± 60/64) و خودکارامدی70/4± 90/63) افزایش یافت (0. 001>p). اما درگروه کنترل این اختلاف معنی دار نبود (05/0 p> ). نتیجه گیری: با توجه به نتایح به دست آمده از یافته ها، اجرای برنامه توانمندسازی خانواده محور منجر به افزایش دانش، بهبود نگرش و خودکارآمدی خانواده های سالمندان دیابتی شده، آنها را در امر مراقبت و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه یاری کرده، لذا مداخلاتی از قبیل اجرای الگوی توانمند سازی به منظور بهبود و ارتقاء کیفیت مراقبت، پیشگیری و استقلال سالمندان پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: سلامت روانی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری بتاتالاسمی به دلایل متعدد جسمی، روانی، اقتصادی و اجتماعی از جمله وجود بیماری مزمن پایین می باشد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر الگوی خودمراقبتی اورم بر ابعاد سلامت روانی بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری را کلیه بیماران مبتلا به بیماری بتا تالاسمی شهرستان دزفول در سال 1394 تشکیل دادند، که پس از کسب رضایت آگاهانه از بین آنها 80 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به دو گروه 40 نفری کنترل و مداخله تقسیم شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه SF-36 و پکیج آموزشی نیز بر اساس الگوی خودمراقبتی اورم بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS-22 و مدل های GEE تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج آماری تفاوت معنی داری را از لحاظ سطح سلامت روان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در بین بیماران تالاسمی نشان داد(P<0/005). به طوری که سطح سلامت روان بیماران گروه مداخله در مرحله پیش آزمون (23/3) 32/74 و در مرحله پس آزمون (34/2) 08/79 بود که این امر حاکی از اثر بخشی مثبت آموزش الگوی خود مراقبتی اورم بر ابعاد سلامت روان بیماران تالاسمی بود. نتیجه گیری: با آموزش صحیح الگوی خودمراقبتی اورم به بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور، می توان سطوح ابعاد سلامت روان آنها را بالا برد و از بار روانی بیماری کم کرد. لذا این روش اگر به عنوان یک درمان غیر داروی مکمل ساده و کم هزینه، برای بیماران تالاسمی به صورت مدون و متداوم استفاده گردد میتواند اثر بخشی بیشتر و بهتری نیز داشته باشد.

زمینه و هدف: فعالیت های ورزشی نقش مهمی در کنترل سلامت بیماران مبتلا به سرطان پستان دارند. هدف این تحقیق، بررسی اثر 10 هفته تمرینات پیلاتس بر رزیستین و آدیپونکتین زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، جامعه آماری شامل زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و کلینیک های خصوصی شهرستان شیراز بود که از بین آنها 24 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین پیلاتس و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 10 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه تمرینات منتخب پیلاتس را انجام دادند. گروه کنترل در این مدت فقط فعالیت های روزمره خود را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی از آزمودنی ها نمونه گیری خونی به عمل آمد. یافته های تحقیق با استفاده از آزمون های آماری کالموگروف-اسمیرنوف، t وابسته و آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند (05/0≥ p). یافته ها: نتایج نشان داد 10 هفته تمرینات منتخب پیلاتس اثر معنی داری بر کاهش رزیستن و آدیپونکتین زنان مبتلا به سرطان پستان دارد (05/0≥ p) همچنین تمرینات پیلاتس اثر معنی داری بر کاهش گلوکز ناشتا، BMI و WHR زنان مبتلا به سرطان پستان ندارد (05/0≤ p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، بیماران مبتلا به سرطان پستان می توانند از مزایای تمرینات پیلاتس در کنار سایر روش های درمانی بهره ببرند. پیشرفت های بیشتر در تحقیقات آدپیوکاین های مرتبط با یکدیگر و شناسایی پاسخ آنها به ورزش ممکن است منجر به بهبود شرایط بیماران مبتلا به سرطان پستان شود.

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی بعنوان شایعترین علت مرگ در جهان؛ ارتباط تنگاتنگی با سبک زندگی و عوامل مرتبط با آن دارد. در این بین، سبک زندگی اسلامی با در نظر گرفتن ابعاد مادی و معنوی انسان؛ می تواند نقش مهمی در بهبود بیماران داشته باشد. لذا این پژوهش با هدف ارتباط سبک زندگی رفتارهای ارتقادهنده سلامتی وسبک زندگی اسلامی درمبتلایان به سندرم حادکرونری انجام شده است. روش کار: این پژوهش؛ مطالعه ای توصیفی-تحلیلی است که درمورد 228 نفر از بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری وبه شیوه نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه داده های دموگرافیک؛ داده های مربوط به بیماری و پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت ( HPLPII ) بود. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار 18 SPSS v. و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی انجام یافت. یافته ها: بین نمره کل سبک زندگی رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی با نمره کل سبک زندگی اسلامی رابطه مستقیم وجود داشت (567/0 r =، 001/0 P <). همچنین نمره کل سبک زندگی اسلامی با نمره تمام حیطه های رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی و نمره کل رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی با ابعاد سبک زندگی اسلامی به غیر از باورها، سلامت و امنیتی رابطه مستقیم و معنادار داشت (001/0 P <). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط مستقیم و معنادار سبک زندگی اسلامی با سبک زندگی رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی، توجه ویژه افراد تیم درمان بطور اعم و پرستاران بطور خاص در انجام مداخلات به سبک زندگی بیماران ایسکمیک قلبی ضروری می باشد.

مقدمه: . تعارض زوجین مساله ای اجتناب ناپذیری بین زوج ها می باشد. چون هیچ دو فردی در علایق، احساس ها، انتخاب ها و رفتارها شبیه هم نیستند. در عین حال تعارض زناشویی می تواند منجر به اختلال در روابط بین فردی و زمینه ساز بروز مشکلاتی دز خانواده باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین تفاوت طرحواره های ناسازگار اولیه، ناگویی هیجانی و شادکامی در زنان با و بدون تعارضات زناشویی مراکز کمیته امداد شهرستان رودسر بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی از نوع علی مقایسه ای بود. با استفاده از جدول کرجسی مورگان 103نفر از زنان دارای تعارض زناشویی تحت پوشش مراکز کمیته امداد شهرستان رودسر در سال 1394 که به دادگاه های خانواده این شهرستان ارجاع شده بودند، با نمونه گیری در دسترس انتخاب و با 103 نفر از زنان بدون تعارض زناشویی مقایسه شدند. ابزار گرد آوری داده ها شامل پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی، پرسشنامه ی مقیاس آلکسیتیمیا تورنتو (بگبی و همکاران، 1994)، پرسشنامه مقیاس شادکامی (آرجیل و لو، 1989) پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه (یانگ، 1999) بود. داده ها با استفاده از آزمون های لوین، ام باکس و تحلیل واریانس چند متغیره و نرم افزار SPSS نسخه 18تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه در متغیرهای ناگویی هیجانی، شادکامی و طرحواره های ناسازگار تفاوت وجود دارد (01/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، و وجود تفاوت بین گروه های مورد مقایسه، از عواملی که می تواند تعارض زناشویی را در زوجین کاهش دهد شادکامی است. همچنین با توجه به تفاوت گروه های مطالعه در متغیرهای ناگویی هیجانی و طرحواره های نا سازگار، می توان با آگاهی دادن به زوج ها در جهت اقدام به کاهش این متغیرها، موجبات کاهش تعارضات زناشویی را فراهم آورد.

زمینه: مراقبت از بیماران مبتلا به صرع، مراقبین خانوادگی آنان را با چالش های متعددی روبرو می سازد. شناخت نیاز ها و مشکلات مراقبین در موقعیت پیچیده مراقبت کردن از بیماران و سپس اجرای مداخلات خانواده محور می تواند منجر به تسهیل فرآیند مراقبتی مراقبین و افزایش کیفیت مراقبت از بیماران گردد. لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه مراقبتی خانواده محور بر بارمراقبتی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به صرع اجرا گردید. روش: این مطالعه یک پژوهش از نوع کار آزمایی بالینی که در سال 1395 در دو مرکز آموزشی درمانی آیت الله کاشانی و هاجرشهرکرد بمدت 7 ماه انجام گردید. نمونه ها به روش نمونه گیری آسان انتخاب و سپس با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه مداخله(50 نفر) و کنترل(50 نفر) قرار گرفتند. برای گروه مداخله برنامه مراقبتی خانواده محور در چهار گام، تهدید درک شده، خودکارآمدی، عزت نفس و ارزشیابی از طریق آموزش گروهی، حل مسئله گروهی و مشارکت آموزشی در طی 4 جلسه صورت گرفت. جمع آوری داده ها با استفاده از نسخه های فارسی ابزار سنجش بار مراقبتی زاریت[1] در دو گروه مداخله و کنترل در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد و دو ماه بعد از مداخله انجام پس از کسب رضایت آگاهانه و کتبی از واحدهای مورد پژوهش انجام گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی تی مستقل و آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری[2] در نرم آفزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره بار مراقبتی در دو گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله به ترتیب(24/37، 34) بود(p<0/179)، همچنین میانگین بار مراقبتی در دو گروه آزمون و کنترل به ترتیب در مراحل بلافاصله بعد از مداخله(36/21، 7/28) و دو ماه بعد از مداخله(78/15، 92/27) می باشد که نشان دهنده کاهش معنادار بار مراقبتی در گروه آزمون بود(p<0/001) نتیجه گیری: نتایج نشان داد که برنامه ی ساده و کم هزینه و با قابلیت اجرایی مراقبت خانواده محور سبب کاهش موثر بار مراقبتی مراقبین بیماران صرعی شده که می تواند کمک بسزایی به مراقبین خانوادگی در جهت ایفای نقش هرچه بهتر انان با حداقل فشارهای جسمی و روانی آنان داشته باشد.

سابقه هدف: گرچه مراقبان بیماران تحت درمان با همودیالیز بار مراقبتی شدیدی راتجربه می کنند، اما کمتر مطالعه ای در زمینه چگونگی و کیفیت بار مراقبتی تجربه شده توسط آنان موجود است. هدف از این مطالعه کشف و توصیف بار مراقبتی تجربه شده توسط مراقبان دارای بیمار تحت درمان با همودیالیز است. روش کار: در یک مطالعه کیفی با حجم نمونه 17 مراقب خانگی که به صورت نمونه گیری مبتنی بر هدف از4 مرکز همودیالیز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز انتخاب و وارد مطا لعه شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختار، مشاهده و فیلد نوت بوده به طوریکه جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استخراج شده از روش آنالیز محتوی کیفی از نوع قراردادی استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها به ظهور چهار طبقه «چالش زایی موقعیت مراقب »، «اسیب پذیری روحی و روانی مراقب »، « ماهیت مزمن مراقبت » و «مراقبت در سایه » منجر گردید که در درونمایه «قربانی موقعیت » جای گرفت.

مقدمه: بیماری مزمن کلیوی، بیماری پیش رونده با پیش اگهی ضعیفی است. بیماری مزمن و نیاز طولانی به دیالیز، منجر به اختلالات روانی نظیر اضطراب می شود. مطالعه اخیر با هدف بررسی تاثیر مداخله تنفسی بر سطح اضطراب بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام گردید. روش مطالعه: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که بر روی 100 بیمار تحت درمان با همودیالیز انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس و به صورت تصادفی در روزهای متفاوت در گروه آزمون و کنترل انجام شد. گروه آزمون، مداخله تنفسی را به مدت هشت جلسه در مدت یک ماه و تحت راهنمایی پرستار انجام دادند و گروه کنترل مراقبت معمول دریافت کردند. جمع آوری اطلاعات توسط پرسشنامه دو بخشی اطلاعات دموگرافیک و اضطراب موقعیتی اشپیل برگر انجام شد. داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 18 شد و با استفاده از آزمونهای آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تی مستقل، آزمون مقادیر تکراری و کای دو) تجزیه و تحلیل گردید. 05/0> P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد. یافته ها: تفاوت میانگین نمره قبل و بعد اضطراب موقعیتی درگروه آزمون و کنترل تفاوت معنی داری را نشان داد. این تفاوت در گروه کنترل در تمام زمانها کمتر از گروه آزمون بود. (000/0p ≤ ) نتیجه گیری: مداخله تنفسی در کاهش اضطراب موقعیتی بیماران تحت درمان با همودیالیز موثر بود.