حسابداری سلامت
سال:1399 | دوره:9 | شماره:1 (پیاپی 23) |تعداد مقالات:8

مقدمه: آینده حرفه حسابداری به رهبران و رهبری اخلاقی حسابداران حرفه ای بستگی دارد. از این رو، لازم است رهبران با تبیین اهمیت معیارهای اخلاقی، حسابداران را به سوی رفتار شرافت مندانه سوق دهند. بدیهی است که با انجام این کار، حرفه حسابداری در آینده می تواند به نقش تاریخی خود در رشد عادلانه اقتصادی و موفقیت و رفاه ملت ها ادامه دهد. این موضوع زمانی تحقق خواهد یافت که حسابداران متعهد به رعایت اصول اخلاقی باشند. بنابراین، این پژوهش به بررسی الگوی رهبری اخلاقی و تاثیر آن بر اثربخشی رهبر در حرفه حسابداری می پردازد. روش پژوهش: این پژوهش، از نوع پیمایشی توصیفی است. جامعه آماری آن شامل کارکنان ستاد دانشگاه علوم پزشکی شیراز، دانشکده پزشکی شیراز، بیمارستان های دولتی شیراز و شهرداری شیراز است. داده ها از طریق پرسش نامه جمع آوری و با استفاده از معادلات ساختاری آزمون شده است. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که درک کارکنان از رفتارهای اخلاقی رهبر رابطه مثبت و معنی داری با اثربخشی رهبری دارد. هم چنین، انتظارات و ترجیحات کارکنان در برابر رهبری اخلاقی و درک آنان از فرهنگ اخلاقی سازمان رابطه بین درک رفتارهای اخلاقی رهبر و اثربخشی رهبر را تعدیل نمی کند. نتیجه گیری: اگر رهبران رفتارهای اخلاقی داشته باشند، هم مافوق ها و هم زیردستان، آنان را رهبران موثرتری ارزیابی می کنند. رهبری اخلاقی سهم درخور توجهی در پیش بینی و تبیین اثربخشی رهبر دارد. ایجاد رابطه بین رفتارهای رهبری اخلاقی و اثربخشی رهبر، ممکن است این انگیزه را برای شرکت ها و کارکنان حرفه حسابداری ایجاد کند که رفتارهای رهبری اخلاقی را بیشتر مدنظر قرار دهند.

مقدمه: تعهد حرفه ای به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده رفتارهای کاری حسابرس در نظر گرفته می شود که وابستگی وی به حرفه خودش را نشان می دهد و اهمیت آن به اندازه ای است که عملکرد حسابرس را تحت تاثیر قرار می دهد. در این راستا، هدف این پژوهش بررسی تاثیر سبک های رهبری ملاحظات و ساختار و رده سازمانی بر تعهد حرفه ای حسابرسان است. روش پژوهش: داده های مورد نیاز این پژوهش از طریق پرسش نامه تکمیل شده به وسیله کلیه کارکنان موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران شامل کمک حسابرس، حسابرس، حسابرس ارشد، سرپرست، سرپرست ارشد، مدیر و شریک، جمع آوری و تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک رهبری ملاحظات، سبک رهبری ساختار و رده سازمانی با تعهد حرفه ای حسابرسان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: به مدیران عامل موسسات حسابرسی پیشنهاد می شود که سبک رهبری ملاحظات و ساختار را به طور ترکیبی در موسسه خود اجراء و بر کار کارکنان رده های پایین تر نظارت بیشتری اعمال کنند.

مقدمه: هر فردی ممکن است در هنگام انجام شغل معینی درگیر فشار روانی شود که از کنش های متقابل بین شرایط کار و ویژگی های فردی به وجود می آید. به گونه ای که خواسته های محیط کار و فشارهای مرتبط با آن، بیش از آن حدی باشد که فرد بتواند از عهده آن برآید و در نتیجه باعث کاهش عملکرد شغلی و کیفیت کار وی شود. روش پژوهش: این پژوهش از نوع همبستگی و به لحاظ شیوه انجام کار پژوهشی توصیفی بوده و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه حسابرسان شاغل در حرفه حسابرسی در سال 1396 است. برای گردآوری داده های مورد نیاز از پرسش نامه استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که فشار روانی شغلی، فشار اجتماعی و فشار زمانی بر حسابرس، عملکرد شغلی حسابرسان را کاهش می دهد. در این پژوهش بین متغیرهای کار بیش از حد و تعارض بین کار و خانواده با متغیر عملکرد شغلی حسابرس رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: افزایش فشار روانی شغلی، فشار اجتماعی و فشار زمانی بر حسابرس می تواند منجر به بروز پاسخ های رفتاری و در نتیجه کاهش کیفیت کار و افزایش هزینه های موسسه حسابرسی شود. زیرا، این عوامل برای حسابرسان فشار روانی ایجاد می کند که در صورت شناسایی نشدن به موقع، کنترل نکردن و برخورد نامناسب با آن می تواند منجر به بی علاقگی نسبت به انجام وظایف، کاهش کارایی، مشکلات تصمیم گیری و ایجاد اختلال در روابط سازمانی شده و عملکرد شغلی حسابرس را کاهش دهد.

مقدمه: سرمایه اجتماعی مفهومی است که در کنار سرمایه های انسانی و اقتصادی به آن توجه می شود. انتظار می رود سرمایه اجتماعی از طریق بهبود اعتماد متقابل موجب افزایش مشارکت سرمایه گذاران در بازار سرمایه و کاهش هزینه های تامین مالی شود. روش پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده، توصیفی-همبستگی است. پژوهش حاضر با استفاده از روش معادلات ساختاری به بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و هزینه سرمایه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. برای سنجش هزینه سرمایه از سه روش شامل الگوی اوهانلون و استیل، الگوی قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای و نسبت سود به قیمت سهام تعدیل شده صنعت و برای اندازه گیری سرمایه اجتماعی از پرسش نامه ناهاپیت و قوشال استفاده شده است. یافته ها: پس از اطمینان یافتن از برازش پذیرفتنی الگو های اندازه گیری و ساختاری پژوهش، نتایج پژوهش حاکی از آن بود که سرمایه اجتماعی موجب کاهش هزینه سرمایه می شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود سرمایه اجتماعی به عنوان محور اصلی مدیریت در شرکت ها مورد توجه قرار گیرد. هم چنین، برای ارتقا سرمایه اجتماعی توصیه می شود برنامه های متنوعی، نظیر تشویق به ایجاد و تقویت نهادهای اجتماعی، در نظر گرفته شود.

مقدمه: با توجه به تمایل روزافزون سرمایه گذاران، سهامداران و به طورکلی ذی نفعان به شناخت ابعاد مسیولیت اجتماعی، افشاء مطلوب مسیولیت اجتماعی شرکت ها بسیار حایز اهمیت است و این امر بدون در اختیار داشتن ابزار دارای روایی و پایایی مناسب امکان پذیر نخواهد بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت و هدف، کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهش های میدانی است. جامعه آماری پژوهش شامل استادان دانشگاه در رشته های حسابداری و مدیریت مالی و افراد حرفه ای و متخصص در زمینه مالی، حسابداری و بازار سرمایه است. در این پژوهش پس از بررسی متون و استخراج ابعاد افشاء مسیولیت اجتماعی، با کمک روش دلفی، در سه مرحله شاخص های هر یک از ابعاد افشاء مسیولیت اجتماعی بررسی شد. یافته ها: از 84 شاخص پرسش نامه اولیه، 39 شاخص در فرآیند سنجش روایی و پایایی حذف و سرانجام بازبینه ای (چک لیستی) با 45 شاخص دارای روایی و پایایی مناسب، تهیه شد. یافته های پژوهش نشان داد که از دید خبرگان، بعد محصولات و خدمات از بیشترین اهمیت برای افشاء مسیولیت اجتماعی برخوردار است و کم ترین میزان اهمیت افشاء مسیولیت اجتماعی مربوط به بعد حقوق بشر است. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت مسیولیت اجتماعی شرکت ها، استفاده از معیاری معتبر و قابل اعتماد در تعیین و ارزیابی سطح افشاء مسیولیت اجتماعی شرکت ها، کیفیت تصمیم گیری ذی نفعان را افزایش می دهد. بنابراین، ابزار ارزیابی سطح افشاء مسیولیت اجتماعی که در این پژوهش ارایه شده و از روایی مناسب و پایایی قابل قبول برخوردار است می تواند در بهبود سطح افشاء مسیولیت اجتماعی و ارزیابی آن مفید واقع شود.

مقدمه: مدیران نه تنها باید درباره مسایل مالی و اقتصادی شرکت های تحت نظارت خود پاسخ گو باشند بلکه باید به جنبه های بهداشتی، ایمنی و سلامت کارکنان و افشای این گونه اطلاعات نیز توجه داشته باشند. از این رو، هدف این پژوهش سنجش حسابداری سلامت و بررسی رابطه آن با ارزش شرکت با در نظر گرفتن نقش تعدیل کنندگی حاکمیت شرکتی است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1395-1389 است. در این پژوهش برای سنجش حسابداری سلامت از فن تحلیل محتوا و واحد اندازه گیری جمله استفاده شده است. یافته ها: سنجش حسابداری سلامت نشان داد که از نظر موضوع، شرکت ها در بخش آموزش بیشترین و در بخش پیشگیری، کم ترین مقدار افشا را داشته اند. از نظر نحوه افشای حسابداری سلامت، بیشتر افشاها به صورت کیفی بوده و افشای پولی کم ترین مقدار را به خود اختصاص داده است. افشای حسابداری سلامت با ارزش شرکت رابطه مثبت و معنی داری دارد و حاکمیت شرکتی موجب شدت رابطه بین افشای حسابداری سلامت و ارزش شرکت می شود. نتیجه گیری: شرکت هایی که التزام بیشتری به اجرای قوانین و ضوابط حاکمیت شرکتی دارند تمایل بیشتری به اجرای دستورعمل ها و موازین بهداشتی، ایمنی و سلامت کارکنان دارند. چرا که به منافع گروه های مختلف ذی نفع، از جمله کارکنان، توجه می کنند. هم چنین، در زمینه حسابداری سلامت موارد مناسبی را افشا می کنند که از طریق افزایش اعتبار و مشروعیت وجهه شرکت موجب افزایش ارزش شرکت نیز می شود.

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی دیدگاه مدیران سطوح مختلف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه های علوم پزشکی، بیمارستان ها و مراکز خدمات درمانی در مورد نقش کیفی و تاثیر اطلاعات حسابداری مدیریت بر نظام بودجه ریزی است. روش پژوهش: روش پژوهش مورد استفاده اکتشافی از نوع نظرسنجی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه مدیرانی است که در سال 1395 در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه های علوم پزشکی و بیمارستان های دولتی کشور، به هر نحوی در بودجه ریزی شرکت داشته اند. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون های «تی یک نمونه ای» و «آزمون تحلیل واریانس یک طرفه» استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که نقش ویژگی های کیفی اطلاعات نظام حسابداری مدیریت و هم چنین اهمیت آن در بودجه ریزی از نظر مدیران ارشد، به ترتیب، اندکی بیشتر از مدیران میانی و عملیاتی است و برای همه سطوح مدیریتی معنی دار است اما اهمیت اطلاعات حسابداری مدیریت در ارزیابی عملکرد بودجه ای برای مدیران میانی، به ترتیب، بیشتر از مدیران ارشد و عملیاتی است و تنها برای مدیران میانی معنی دار است. بررسی جنبه های ارزیابی متوازن عملکرد بودجه ای نشان می دهد که جنبه مالی و جنبه فرآیندهای سازمانی برای همه سطوح مدیران معنی دار و جنبه های مشتریان (بیماران) و فراگیری و رشد (کارکنان) برای هیچ یک از سطوح معنی دار نیست. نتیجه گیری: لازم است در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وضعیت حسابداری مدیریت در نظام بودجه ریزی، به ویژه در بخش ارزیابی عملکرد جنبه های مشتریان (بیماران) و فراگیری و رشد (کارکنان)، ارتقاء یابد. هم چنین، پیشنهاد می شود که مدیران در سطح ارشد از اطلاعات حسابداری مدیریت در تصمیم های خود استفاده بیشتری کنند؛ در این مورد حسابداران مدیریت می توانند زمینه لازم برای استفاده مدیران ارشد از اطلاعات حسابداری مدیریت را فراهم کنند.

مقدمه: با توجه به نقش و جایگاه ویژه حسابرسی عملکرد در ایفای مسیولیت پاسخ گویی، در این پژوهش، دیدگاه حسابرسان دیوان محاسبات کشور، به عنوان متولیان نظارت بر فعالیت های بخش عمومی، درباره حسابرسی عملکرد بررسی شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش، در زمره پژوهش های توصیفی از نوع پیمایشی است. نمونه پژوهش شامل 267 نفر از حسابرسان دیوان محاسبات کشور است. در این پژوهش داده ها از طریق پرسش نامه استاندارد، جمع آوری و با استفاده از آزمون دو جمله ای تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ارزیابی اثربخشی، جزیی از فرایند حسابرسی عملکرد است. حسابرسان برای اجرای بهتر حسابرسی عملکرد نیازمند ورود به حوزه های تصمیم گیری و سیاست گذاری هستند. هم چنین، حسابرسان بخش عمومی افراد مناسبی برای انجام حسابرسی عملکرد هستند. البته، باید از سایر تخصص ها نیز در گروه حسابرسی عملکرد استفاده شود. حسابرسی های عملکرد دیوان محاسبات کشور در شرایط کنونی، بر بهبود مدیریت بخش عمومی موثر اما در ایفای بهتر مسیولیت پاسخ گویی بی تاثیر است. نتیجه گیری: دیوان محاسبات کشور برای انجام حسابرسی عملکرد به شیوه موثر باید دامنه رسیدگی خود را به حوزه های تصمیم گیری و سیاست گذاری گسترش داده و در برنامه ریزی های سالیانه به گونه ای عمل کند که زمینه ورود به این حوزه ها از بعد ارزیابی آثار ناشی از تصمیم های اتخاذ شده فراهم شود. هم چنین، استفاده از نظرات تخصصی کارشناسان سایر رشته ها در حسابرسی ها باید مد نظر دیوان محاسبات کشور قرار گیرد.