مطالعات مدیریت ترافیک
سال:1399 | دوره:- | شماره:57 |تعداد مقالات:6

همه ساله نزدیک به 35/1 میلیون نفر در جهان، جان خود را به علت حوادث ترافیکی از دست می دهند که 50 درصد آن مربوط به کاربران آسیب پذیر (عابران پیاده، دوچرخه سواران و موتورسواران) است. با توجه به تاثیر عوامل مختلف بر تصادفات عابران پیاده، نظیر رفتار عابران پیاده و رانندگان، ویژگی های هندسه مسیرها، ابزارهای کنترل ترافیک و کاربری زمین های اطراف، دست یابی به ایمنی عابران پیاده پیچیده شده است. هدف از این پژوهش، اولویت بندی اصلاح تقاطع های حادثه خیز براساس عوامل موثر بر ایمنی عابران پیاده در 25 تقاطع مهم منطقه 11 شهرداری تهران است که در مجموع تعداد تصادف در سال های 1395 الی 1397 در این 25 تقاطع و حوزه تاثیر 50 متری آنها بیش از 25درصد کل تصادفات است و بیش از 40درصد از کل مرگ ومیرهای ناشی از تصادفات این منطقه را عابران پیاده تشکیل می دهند. بر همین اساس، ابتدا از روش های اولویت بندی مقاطع حادثه خیز نظیر فراوانی تصادفات عابران پیاده، نرخ تصادفات عابران پیاده، بررسی شاخص هم سنگ خسارات مالی و روش تلفیقی سلسه مراتبی-فازی استفاده شده است که به منظور تشخیص شاخص ها و معیار های اولویت بندی از پرسش نامه ای با طیف های 9 درجه ای فازی جهت تحلیل زوجی بین شاخص ها استفاده شد. نتایج نشان گر وزن بیشتر شاخص کاربری تجاری (37 درصد نسبت به سایر شاخص های کاربری زمین) و منفعت به هزینه (17 درصد نسبت به سایر شاخص های ایمنی) در اولویت بندی تقاطع ها است. درنهایت براساس شاخص های اولویت بندی، تقاطع مولوی-ولی عصر (عج) بیشترین اولویت اصلاح را به خود اختصاص می دهد.

عامل انسانی حدود 75درصد از علل تصادفات را تشکیل می دهد، لذا ضرورت آموزش به کاربران ترافیک به اثبات رسیده است. بی تجربگی و ناآشنایی با مقررات و عدم وجود آموزش های حرفه ای از جمله عوامل مهم انسانی در وقوع تصادفات به شمار می روند. در این مقاله به بررسی تاثیر بازآموزی اجباری قوانین و مقررات بر تغییر رفتار ترافیکی و میزان تخلفات رانندگان متخلف در شهر تهران پرداخته شده است. براساس برنامه های مصوب پلیس راهور تهران بزرگ، رانندگان و مالکان وسایل نقیله متخلف که جهت انجام امور اداری از قبیل ترخیص خودرو، ثبت اعتراض به تخلفات رانندگی و. . . به مراکز خدماتی پلیس راهور مراجعه می کنند می بایست در کلاس های آموزش مهارت های تخصصی شرکت کنند. در این پژوهش، از بین 21300 راننده متخلف شرکت کننده در کلاس های بازآموزی در یک دوره سه ماهه، 140 نفر به عنوان نمونه آماری برای انجام تحقیق انتخاب شدند. رفتار این رانندگان، قبل و بعد از شرکت در کلاس ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش کار به صورت مقایسه بین میزان تخلفات رانندگان در قبل و بعد از ارایه آموزش ها است. نتایج تحقیق بیان گر آن است که بازآموزی قوانین می تواند تا 3/1 برابر عدم ارتکاب تخلفات توسط رانندگان را افزایش و تا 25درصد در کاهش یک و بیش از یک تخلف توسط رانندگان نقش داشته باشد. هم چنین آموزش ها بر رانندگان جوا ن تر موثرتر از رانندگان مسن تر است و تاثیرپذیری آموزش ها نیز به نسبت سن کمتر می شود. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که اجباری شدن بازآموزی قوانین و مقررات رانندگی برای رانندگان متخلف و پرخطر در کاهش میزان تخلفات و بهبود رفتار ترافیکی این دسته از رانندگان موثر است.

حمل ونقل شهری، به عنوان یکی از عوامل مهم حیات و رشد پایدار شهر و یکی از اجزای مهم حمل ونقل مطرح می باشد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی گزینه های مختلف حمل ونقل عمومی از لحاظ ارکان سه گانه توسعه پایدار شهری نگارش یافته است. این پژوهش، به لحاظ هدف، از نوع کاربردی و به لحاظ روش انجام، از نوع تحقیقات توصیفی، پیمایشی می باشد. گردآوری داده ها به دو روش کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته و ابزار گردآوری، پرسش نامه محقق ساخته مقایسات زوجی بوده است. نمونه مورد مطالعه شامل 80 نفر از متخصصان و کارشناسان حوزه حمل ونقل عمومی و متخصصان برنامه ریزی و توسعه پایدار شهری در جامعه دانشگاهی بوده است. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل سلسه مراتبی مقایسات زوجی و نرم افزار Expert Choiceبهره گرفته شده است. یافته های پژوهش در بعد اقتصادی توسعه پایدار نشان داد که مناسب ترین و پایدارترین سیستم حمل ونقل عمومی، سیستم قطار شهری و بعد از آن به ترتیب اتوبوس و تاکسی می باشد. . در بعد اجتماعی نیز بیشترین اولویت با قطار شهری و پس از آن تاکسی و اتوبوس قرار دارد. البته تاکسی و اتوبوس در زمینه این متغیرها بین اولویت دوم و سوم گاهی از یکدیگر سبقت گرفته اند. در نهایت، نتایج پژوهش حاکی از آن است که سیستم های حمل ونقل عمومی در شهر تهران به لحاظ مطلوبیت و پایداری از بیشترین تا کمترین میزان به ترتیب عبارتند از: سیستم قطار شهری، تاکسی و اتوبوس.

توجه به تحقق عدالت اجتماعی و توزیع یکسان منافع حاصل از سیستم های حمل و نقل و سیاست گذاری ها برای تمام اقشار جامعه، مهم و یکی از ارکان توسعه شهری است. ترافیک ناشی از تمرکز در نواحی مرکزی شهرها باعث عدم دسترسی اکثر ساکنان و یا دسترسی با هزینه های زیاد خواهد شد. با توجه به مسایل مطرح شده، می توان هدف اصلی از این پژوهش را بررسی تاثیرات اجرای طرح محدوده ترافیک بر جایگاه عدالت اجتماعی در شبکه حمل ونقل شهری تهران در این محدوده دانست. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی است. شاخص ها، تلفیقی از مولفه های (دسترسی، قیمت گذاری عوارض و عدالت حمل ونقل) و زیرمولفه های (سرانهمالکیتخودروی شخصی، سطح درآمد، گروه های اجتماعی، افراد ساکن در مناطق حاشیه ای، دسترسی مناطق به کالا و خدمات، نرخ عوارض)؛ در نظر گرفته شده اند. حجم نمونه تحقیق حاضر، 225 نفر از ساکنان است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده و طبقه ای انتخاب شده اند. هم چنین برای تحلیل تاثیرات عدالت اجتماعی در محدوده طرح ترافیک از بین معیارها و زیرشاخص های مرتبط، از روش تصمیم گیری تحلیل ساختار شبکه ای (ANP) استفاده شد؛ در آخر براساس امتیازات داده شده معیارها، اولویت بندی و ارزیابی می شوند. نتایج نشان می دهند که معیار قیمت گذاری با رتبه اولویت 1 دارای بیشترین اهمیت و معیار عدالت با رتبه اولویت 3 دارای کمترین مقدار اهمیت است؛ شاخص نرخ عوارض 1 و سرانه مالکیت خودرو 6 کم اهمیت ترین شاخص در موضوع و هدف پژوهش بوده است.

در زندگی روزانه شغلی، افسران راهور با انواع چالش ها، موانع و فشارهای ویژه شغلی روبه رو می شوند که تهدیدی برای اعتماد به نفس، انگیزش و در نتیجه عملکرد شغلی آنها است. لذا آموزش سرزندگی اجتماعی به آنان، می تواند در مقابله با موانع و چالش های شغلی موثر واقع شود. هدف، شناخت اثربخشی آموزش سرزندگی اجتماعی بر خودکارآمدی و موفقیت شغلی در بین کارکنان پلیس راهور ناجا است. جامعه آماری پژوهش، کلیه افسران دوره کارشناسی ناپیوسته دانشکده راهور به تعداد50 نفر بودند که به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 25 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش 12 جلسه 70 دقیقه ای (دو جلسه در هفته) آموزش دید ولی گروه کنترل، آموزشی دریافت نکرد. هر دو گروه پرسش نامه های خودکارآمدی و موفقیت شغلی را به عنوان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. یافته ها نشان داد در مراحل پس آزمون و پیگیری، بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای موفقیت شغلی و خودکارآمدی شغلی افسران راهور ناجا تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش سرزندگی اجتماعی در مراحل پس آزمون و پیگیری باعث افزایش معنادار موفقیت شغلی و خودکارآمدی شغلی افسران راهور ناجا شد. افسران دارای سرزندگی اجتماعی بالا جهت رسیدن به موفقیت از خود تلاش بیشتری نشان می دهند اما تاثیرگذاری آموزش ها بر خودکارآمدی شغلی بیشتر از موفقیت شغلی است.

حمل ونقل جاده ای از جمله بخش های مهم اقتصادی است که خدمات آن به صورت واسطه ای و نهایی مورد استفاده قرار می گیرد. افزایش قیمت این بخش علاوه بر تاثیری که بر ابعاد سهیم در تصمیمات سفر، از جمله انتخاب مقصد، زمان سفر، روش حمل ونقل و مدیریت ترافیک می گذارد، بر قیمت بخش های مختلف اقتصادی نیز تاثیرگذار است. تاکنون بررسی جامعی بر اثر افزایش قیمت حمل ونقل جاده ای (شامل حمل بار و مسافر) بر شاخص قیمت بخش های مختلف اقتصادی صورت نگرفته است. هدف این تحقیق، پرکردن این شکاف تحقیقاتی است که علاوه بر بررسی جایگاه حمل ونقل در بین بخش های اقتصادی در ایران به محاسبه اثرات کل، اثرات مستقیم و اثرات غیرمستقیم ناشی از افزایش 20 درصدی قیمت حمل ونقل جاده ای بر قیمت بخش های مختلف و بر تغییرات شاخص قیمت بخش های اقتصادی می پردازد. روش مورد استفاده در این تحقیق، تکنیک داده-ستانده است. کلیه بخش های اقتصادی ایران در جدول داده ستانده سال 1390 که شامل 99 بخش است، در این تحقیق به 29 بخش اقتصادی ادغام شده است. نتایج مطالعه حاکی از آن است که حمل ونقل جاده ای از نظر ارتباطات پیشین در جایگاه پنجم در بین 29 بخش اقتصادی قرار دارد. بیشترین تاثیر افزایش 20 درصدی قیمت حمل ونقل جاده ای بر تغییرات شاخص قیمت بخش های صنایع غذایی با 75/47 درصد، بازرگانی و هتل داری با 26/44درصد، زراعت، باغ داری، خدمات کشاورزی، دام پروری و جنگل داری با 42/17درصد، فرآورده های نفتی، محصولات شیمیایی، صنایع کانی غیرفلزی با 05/15 درصد و مسکن با 07/10درصد است.