مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1387 | دوره:18 | شماره:65 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: یکی از بزرگترین مشکلات بعد از اعمال جراحی، به ویژه جراحی های بزرگ شکمی کنترل درد بعد از عمل می باشد. برای کاهش درد بعد از عمل، روش های متفاوتی از جمله استفاده از داروهای مسکن خوراکی یا تزریقی، بی حسی دهنده های موضعی، داروهای بلوک منطقه ای عصبی، کاتترهای اپیدورال و غیره وجود دارد که هر کدام مزایا و عوارض خاص خود را دارد. امروزه استفاده از پمپ های تزریق مداوم جهت کاهش درد پس از عمل مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تزریق مداوم لیدوکائین بر روی پریتوئن، به وسیله پمپ ضددرد، در کاهش درد پس از عمل جراحی لاپاراتومی در بیمارستان امام خمینی ساری انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 76 بیمار (38 مورد و 38 شاهد) که تحت عمل جراحی لاپاراتومی با برش خط وسط شکم، در بیمارستان امام خمینی ساری در سال 1386 قرار گرفتند انجام شد. دو گروه از نظر سن و جنس مشابه سازی شدند. در هر دو گروه بعد از عمل جراحی برای بیماران پمپ تزریق مداوم با کاتتر مخصوص زیر فاشیا کار گذاشته شد. در گروه مورد لیدوکائین 2 درصد با دوز 20mg/kg/day به مدت 24 ساعت و در گروه شاهد نرمال سالین جهت بیمار انفوزیون شد. سپس میزان درد بیمار (با استفاده از (Visual Analog Scale)، فشارخون، تعداد ضربان قلب، درجه حرارت در 4 و 10 و 16 و 24 ساعت پس از عمل و میزان درخواست بیمار برای مسکن ثبت شد. کلیه یافته ها در دو گروه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(15) و تست های Chi-square و Repeated measurement, T-test مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه 76 بیمار (38 مورد و 38 شاهد) شامل 39 نفر زن (51.3 درصد) و 37 نفر مرد (48.7 درصد) با میانگین سنی 47.03±15.2 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. بین دو گروه از نظر سن و جنس و وزن تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. میانگین تعداد روزهای بستری در گروه مورد 5.03±0.6 روز و در گروه شاهد 5.29±1.3 روز بوده است که اختلاف آماری معنی دار نبود. میانگین مصرف پتدین در گروه مورد 16.05±13.05 میلی گرم در 24 ساعت و در بیماران گروه شاهد 25.39±11.4 میلی گرم در 24 ساعت بود که اختلاف آماری معنی دار بود (P=0.002). میانگین اسکور درد (VAS)، تعداد ضربان قلب، فشار خون، تعداد تنفس و درجه حرارت در 24 ساعت اول در گروه مورد به صورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. تغییرات شدت درد در ساعت های 4 و 10 و 16 و 24 بعد از عمل نیز در دو گروه تفاوت آماری معنی داری داشت و در گروه مورد ارتباط بین کاهش میزان درد و زمان از نوع خطی بوده است.استنتاج: استفاده از پمپ تزریق مداوم لیدوکائین 2 درصد می تواند در کاهش درد و نیاز به مصرف اپیوئید، در 24 ساعت اول بعد از اعمال جراحی شکمی با برش خط وسط بسیار موثر باشد.

سابقه و هدف: ناباروری به عدم وقوع حاملگی پس از یکسال تماس جنسی مداوم زوجین بدون پیشگیری اطلاق می گردد. در 50 درصد موارد فاکتورهای مربوط به جنس مذکر در ناباروری سهیم می باشند. آنالیز مایع منی اولین قدم در ارزیابی های تشخیصی ناباروری است. در ناباروری با علت مربوط به فاکتور جنس مذکر، (Intra Uterine Insemination) IUI (تلقیح داخل رحمی) می تواند یک درمان مقرون به صرفه محسوب گردد، ولی در مورد نسبت تاثیر ویژگی های متفاوت مایع منی در میزان موفقیت نتایج اختلاف نظر وجود دارد.مواد و روش ها: در این مطالعه هم گروهی گذشته نگر بیماران مراجعه کننده که حداقل دو آنالیز مایع منی غیرطبیعی داشتند و همسرشان نرمال بودند، بررسی شدند. این بیماران تحت IUI با اسپرم شسته شده به روش swim up قرار گرفتند و بر اساس پارامترهای مایع منی به دو گروه با ناباروری خفیف یا متوسط تقسیم شدند. بیماران از نظر ارتباط با پارامترهای اسپرم و مدت ناباروری با میزان وقوع حاملگی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: پس از انجام 140 سیکل روی 95 زوج که در دو گروه خفیف و متوسط قرار داشتند، در مجموع (18.5 درصد) 26 مورد به ازای هر سیکل و 27.3 درصد به ازای هر زوج حاملگی روی داد. میزان حاملگی در دو گروه ناباروری خفیف و متوسط به ترتیب 21.4 درصد (15 مورد) و 15.7 درصد (11 مورد) بود.نتایج مطالعه نشان داد که سن خانم و غلظت اسپرم پس از شستشو، تحرک رو به جلو و مدت ناباروری ارتباط معناداری با میزان حاملگی دارند. ولی بین سن مرد و مورفولوژی اسپرم پس از شستشو و نوع باروری (اولیه یا ثانویه) با میزان وقوع حاملگی ارتباط معناداری وجود ندارد.استنتاج: می توان با توجه به پارامترهای مایع منی و سن خانم و مدت ناباروری آنها، میزان موفقیت IUI را پیش بینی نمود و در مورد نحوه درمان ناباروری، تصمیم مقتضی اتخاذ نمود.

سابقه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یکی از شایعترین اختلالات زنان قبل از دوران یائسگی است بنحوی که (97-85 درصد) خانمها از علایم جسمی، خلقی و رفتاری PMS با شدت و طبیعت متفاوت رنج می برند. این سندرم هم چنین دارای پیامدهای اقتصادی به دلیل غیبت کاری و کاهش کارایی نیز می باشد. در مورد درمان آن نیز راهکارهای مختلفی پیشنهاد شده است از جمله قرص های جلوگیری از بارداری، آگونیستهای GnRH، دانازول، استفاده از مکملهای ویتامینی، کلسیم و تعدیل رژیم غذایی که نظرات در زمینه نوع تغذیه متناقض می باشد که در این تحقیق، به تاثیر رعایت رژیم غذایی نشاسته ای سه ساعته بر سندرم پیش از قاعدگی، در دانش آموزان سال دوم و سوم دبیرستانهای دولتی و غیردولتی شهر ساری پرداخته شده است.مواد و روش ها: جامعه پژوهش این تحقیق نیمه تجربی متشکل از 478 دانش آموز دبیرستانی دختر مدارس دولتی و غیردولتی شهرستان ساری بودند، که با استفاده از جداول اعداد تصادفی از بین مدارس دولتی و غیردولتی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای دو قسمتی شامل مشخصات فردی، اطلاعات مربوط به سوابق سیکل قاعدگی، بیماریها و مصرف داروها و سوالاتی در زمینه علایم جسمی، رفتاری و خلقی مرتبط با سندرم پیش از قاعدگی بود. علایم سندرم پیش از قاعدگی در بدو ورود به مطالعه و در پایان ماه های اول تا سوم بعد از شروع درمان که مشتمل بر رژیم سرشار از نشاسته بوده است مورد سنجش قرار گرفت. اطلاعات به صورت خود گزارش دهی بود که با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی آنالیز گردید.یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 16.89±1.12 با محدوده سنی 14 تا 19 سال بود. میانگین طول سیکل قاعدگی 28.87±2.1 روز و طول مدت خونریزی بطور متوسط 6.32±1.8 روز بیان شد. جمع نمره علایم جسمی PMS، قبل از رعایت رژیم غذایی و در بدو مطالعه 12.85±8.01 و در پایان ماه های اول، دوم و سوم بعد از رعایت رژیم نشاسته ای سه ساعته به ترتیب 11.13±6.71, 12.47±7.11, 79.03±7.59 بود که اختلاف معنی دار بود (P=0.000). جمع نمره علایم خلقی و رفتاری سندرم پیش از قاعدگی، قبل از رعایت رژیم غذایی در بدو مطالعه 15.8±10.02 و در پایان ماه های اول، دوم و سوم بعد از رعایت رژیم نشاسته ای سه ساعته به ترتیب 11.46±7.09, 13.06±8.13, 2.61±9.34 بود که اختلاف معنی دار بود.استنتاج: نتایج حاصل از این تحقیق، نشان می دهد که مصرف مواد نشاسته ای پیچیده می تواند عاملی در بهبود علایم سندرم پیش از قاعدگی باشد. لذا یک برنامه آموزشی مدون از جانب سیاستگزاران بهداشتی در مدارس در خصوص تاثیر این گونه رژیم ها بر روی علایم سندرم پیش از قاعدگی از مصرف بی مورد داروها در این دوره زمانی جلوگیری به عمل آورد و با این عمل در بهداشت و سلامت دختران جوان به عنوان مادران آینده گامی مفید و موثر برداشت.

سابقه و هدف: شانه درد یک عارضه شایع پس از سکته (Stroke) است که ایجاد محدودیت های زیادی در توانبخشی این بیماران جهت دستیابی به کارایی فیزیکی مطلوب پس از سکته می کند ولی اطلاعات در مورد شیوع آن و فاکتورهای همراهش محدود است. در این مطالعه به بررسی جزییات بیشتری در مورد فاکتورهای همراه با شانه درد پس از سکته پرداخته شد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 191 بیمار سکته مغزی (در هر سن و جنس) که به بخش طب فیزیکی- توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز از سال 1380 لغایت 1383 مراجعه کرده بودند انجام شد. بیماران به مدت یکسال ارزیابی شدند. در ویزیت اول پرسشنامه ای بر اساس گزارش شخص بیمار از درد شانه و سپس شرح حال و معاینه فیزیکی و جمع آوری اطلاعات در خصوص سابقه قبلی شانه درد، سابقه قبلی جراحی قلب باز (CABG) وجود اسکولیوز (scoliosis) و محدودیت حرکتی گردن، تعیین نوع سکته بر اساس MRI و CT مغزی، پوکی استخوان بر اساس عکس ساده رادیولوژی یا تراکم استخوان و اسپاستیسیتی در عضلات اداکتور شانه و دو سربازویی از طریق Ashworth scale تنظیم شد. در جلسات بعدی ویزیت که هر 2 ماه صورت گرفت مجددا پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفته و بروز شانه درد درج گردید.یافته ها: 49 بیمار (32.2 درصد) دچار شانه درد شدند بیشترین شیوع درد شانه بین 2 تا 6 ماه پس از سکته بود (71.3 درصد) که از این تعداد 39 نفر (79.6 درصد) اسپاستیسیتی و 8 نفر (16.3 درصد) تون عضلانی شل داشتند. در گروه بدون شانه درد تنها (6.8 درصد) اسپاستیسیتی و اکثرا (84.5 درصد) تون طبیعی داشتند. به ترتیب در گروه با درد شانه و بدون درد شانه، 6.7 درصد و 1.9 درصد سابقه جراحی قلب باز، 6.1 درصد و 1 درصد اسکولیوز، 67.3 درصد و 35.9 درصد خونریزی داخل پارانشیم مغز (Intra cranial hemorrhage) و 73.5 درصد و 23.3 درصد محدودیت حرکات گردن، 24.5 درصد و 35 درصد پوکی استخوان داشتند.استنتاج: اسپاستیسیتی در گروه شانه درد بطور قابل ملاحظه ای از نظر آماری بیش از گروه بدون درد شانه بود (P<0.001) که این می تواند بدلیل ایجاد کپسولیت (Capsulitis) مفصل شانه و التهاب بافت نرم بخصوص لیگامانها و عضلات کمربند شانه و نیمه دررفتگی قدامی تحتانی مفصل شانه باشد. نیز ارتباط معنی داری بین وجود سکته از نوع Intra cranial hemorrhage و کاهش محدوده حرکتی گردن و درد شانه بدست آمد. طبق این نتایج بدست آمده بنظر می رسد جهت پیشگیری از درد شانه پس از سکته توجه به درمان اسپاستیسیتی و همچنین درمان مشکلات زمینه ای ناحیه گردن و توانبخشی آنها کمک کننده باشد. توصیه می شود در مطالعات بعدی تاکید بیشتری روی این نکات جهت پیشگیری از درد شانه بشود.

سابقه و هدف: پره اکلامپسی یک اختلال حاملگی است که با افزایش عوارض و مرگ و میر مادری و پره ناتال همراه می باشد. میزان بروز آن 5 درصد و تحت تاثیر پاریتی، زمینه ژنتیکی و عوامل محیطی می باشد. در حال حاضر تنها راه درمان ختم حاملگی است. استفاده از آنتی اکسیدان ها در پیشگیری از پره اکلامپسی مفید گزارش شده است. این مطالعه برای ارزیابی سطح سرمی سرولوپلاسمین مادری در پره اکلامپسی جهت تعیین تغییرات سطح سرمی سرولوپلاسمین در زنان پره اکلامپتیک نسبت به زنان غیر پره اکلامپتیک انجام می شود.مواد و روش ها: این تحقیق به روش مورد- شاهد انجام شده است. تعداد نمونه ها 100 نفر بوده است که از میان زنان باردار بستری در بخش زنان و زایشگاه بیمارستان امام خمینی (ره) ساری انتخاب شدند. پس از بررسی وجود معیارهای خروج و اخذ رضایت کتبی از بیماران اطلاعات در پرسشنامه تکمیل شد. نمونه خون وریدی جهت سنجش میزان سرولوپلاسمین به آزمایشگاه ارسال شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون t مستقل انجام گرفت.یافته ها: متوسط سن حاملگی در گروه مورد و شاهد به ترتیب 36.10±2.90 و 37.86±2.82 هفته و متوسط فشار سیستولی به ترتیب 153.40±12.22 و 112.55±8.90 میلی متر جیوه و همچنین میزان متوسط سرولوپلاسمین سرم در گروه م ورد نسبت به شاهد به طور چشمگیری بیشتر بود. 63.3 درصد از زنان گروه مورد در فاز پره اکلامپسی زودرس و 36.7 درصد در فاز دیررس بسر می بردند، ضمن این که 22 درصد از زنان این گروه سابقه پره اکلامپسی در حاملگی قبلی و 16 درصد سابقه هایپرتانسیون قبل از بارداری داشتند. در گروه مورد 92 درصد زنان دارای میزان سرولوپلاسمین بالاتر از نرمال بودند، در حالی که این رقم در گروه شاهد 42 درصد محاسبه شده است.استنتاج: متغیرهای توده جرمی بدن، فشار سیستولی، فشار دیاستولی و سرولوپلاسمین دارای تفاوت معنی داری بین دو گروه بودند. افزایش سرولوپلاسمین سرم از حد نرمال می تواند علامتی زودرس از بروز پره اکلامپسی باشد، ضمن این که با شدت پره اکلامپسی نیز رابطه مستقیم دارد.

سابقه و هدف: با توجه به گزارشات قبلی، به نظر می رسد که آنتی ژن های دفعی- ترشحی توکسوپلاسماگوندی نشانگرهای مناسبی جهت استفاده در تست های سرولوژی برای تشخیص توکسوپلاسموزیس باشند. چون در بررسی های قبلی معمولا این آنتی ژن ها به صورت ترکیب کامل مورد استفاده قرار گرفته اند، این مطالعه به منظور ارزیابی روش الایزا با استفاده از اجرای آنتی ژن های دفعی- ترشحی تاکی زوئیت های توکسوپلاسما گوندی، برای تشخیص توکسوپلاسموزیس صورت گرفت.مواد و روش ها: ترکیب حاوی آنتی ژن های دفعی- ترشحی حاصل از انکوباسیون تاکی زوئیت های توکسوپلاسما در محیط کشت غیرسلولی RPMI-1640 به روش کروماتوگرافی تعویض یون تحت شیب pH، تفکیک و به روش الکتروفورز Native-PAGE شناسایی شدند. 40 سرموش صحرایی نر درون زاد (Inbred) با 10-7 هفته سن و غیرآلوده به توکسوپلاسما Dye-Test) منفی) انتخاب و به هر کدام 4´106 تاکی زوئیت توکسوپلاسما از طریق داخل صفاقی تزریق و سرم روزهای 60، 22، 15، 8 بعد از آلودگی آنها تهیه شد در مرحله بعد نمونه های سرم به روش dye-test آزمایش و با توجه به نتایج آن، سرم های مورد نظر انتخاب و به روش الایزا با استفاده از اجزا آنتی ژن های دفعی- ترشحی آزمایش شدند.یافته ها: با توجه به نتایج آزمایش سرم روزهای مختلف رتهای آلوده، سرم روز 60 و 15 بعنوان نمونه های مناسب انتخاب شدند. تحت شرایط مورد نظر در این بررسی، Cut-off تست الایزا با 99 درصد اطمینان برابر 0.41 تعیین گردید که میزان جذب نوری (OD) تمام نمونه سرم های روز 15 آلودگی، سه تا از نمونه سرم های روز 60 آلودگی و دو مورد از سرم های منفی بالاتر از آن بدست آمد. بنابراین تحت شرایط مورد نظر در این مطالعه حساسیت و ویژگی روش الایزا با استفاده از جزء دوم کروماتوگرافی تعویض یون برای شناسایی سرم روز 15 بعد از آلودگی به توکسوپلاسما و افتراق آن از روز 60 آلودگی به ترتیب 100 درصد و 91 درصد می باشد.استنتاج: با توجه به یافته ها چنین استنباط می شود که جزء دوم کروماتوگرافی تعویض یون تهیه شده تحت شرایط این مطالعه نشانگر مناسبی برای تشخیص و افتراق سرم مراحل مختلف توکسوپلاسموزیس به نظر می رسد.

سابقه و هدف: بستری بیمار در بیمارستان برای یک عمل جراحی، از وقایع مهم برای وی محسوب می شود. در صورتی که عمل با تاخیر مواجه یا لغو شود، ضمن ایجاد اثرات منفی متعدد بر بیمار، موجب هدر رفتن هزینه ها نیز می شود. همچنین در مراکز آموزشی موجب تعطیل شدن برنامه پیش بینی شده گروه های مختلف آموزشی می گردد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی می باشد. مشخصات کلیه اعمال جراحی برنامه ریزی شده در طی یک سال (مرداد 1385 لغایت 1386) به صورت سرشماری جمع آوری و در چک لیست ثبت شده. متغیرهای مورد بررسی شامل تعداد اعمال برنامه ریزی شده، تعداد اعمال لغو شده و نوع عمل جایگزین، سن، جنس و کلاس ASA بیمار عوامل موثر بر عمل می باشد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS پردازش شد.یافته ها: از 4711 بیمار نامزد عمل جراحی انتخابی که در برنامه اتاق عمل از روز قبل ثبت می شد، عمل جراحی 510 بیمار (10.9 درصد) لغو شده بود. بیش ترین تعداد عمل جراحی برنامه ریزی شده به ترتیب مربوط به گروه زنان، ارتوپدی و اورولوژی و کم ترین آن مربوط به جراحی ترمیمی و عروق بود. بیش ترین میزان لغو بر اساس تعداد بیمار نامزد عمل برنامه ریزی شده، در گروه جراحی مغز و اعصاب 32.4 درصد (68 مورد از 207 بیمار) و کم ترین آن مربوط به گروه زنان 4.4 درصد (48 مورد از 1094 بیمار) بود. نتایج نشان داد که 54.2 درصد اعمال لغو شده، قابل پیشگیری بوده اند.استنتاج: نتایج این تحقیق و موارد مشابه، مشخص کرد استفاده از روش های جاری و سنتی در تهیه فهرست عمل جراحی از روز قبل، نیاز به بازنگری جدی دارد. اگر بتوان با استفاده از کار گروه های تخصصی، تغییرات لازم را در جهت کاهش موارد لغو ایجاد نمود و یا حتی در جلسات ماهانه مدیریتی در بیمارستان دلایل لغو را بررسی کرده و موارد قابل اجتناب را به حداقل رسانید، علاوه بر حفظ منابع بیمارستان و بهینه نمودن وقت اتاق عمل، در کاهش اضطراب و نگرانی بیمارانی و خانواده آنها نیز موثر خواهد بود.

سابقه و هدف: بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری یکی از زیر گروه های بیماران با کمردرد غیر اختصاصی بوده که حدود 30 تا 40 درصد آنها را تشکیل می دهد. درد، ناتوانی عملکردی و کاهش تحمل عضلانی از عوارض شایع این بیماران می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده بر درد، تحمل عضلانی و ناتوانی عملکردی آنها بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 بیمار مرد و زن 18 تا 45 ساله مشکوک به بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری شرکت داشتند. که به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه یک، تنها تمرینات روتین و گروه دوم تمرینات روتین را به همراه تمرینات ثبات دهنده به مدت 8 هفته انجام دادند. متغیرهای مورد مطالعه شامل تحمل عضلات فلکسور، اکستانسور، فلکسورهای جانبی راست و چپ، درد، ناتوانی عملکردی و دامنه حرکتی بود که قبل و پس از درمان اندازه گیری شد. برای مقایسه تغییرات در هر گروه قبل و بعد درمان از آزمون t زوج و برای مقایسه دو گروه از آزمون مستقل t استفاده شد.یافته ها: تحمل عضلانی و دامنه فلکسیون در هر دو گروه افزایش یافت (p=0.00)، ولی در گروهی که تمرینات ثبات دهنده انجام می دادند این افزایش بیشتر بود (p=0.00). کاهش درد و افزایش توانایی در هر دو گروه اتفاق افتاد (p=0.00). اما تغییرات فوق در گروه تمرینات ثبات دهنده بیشتر بود (p=0.00).استنتاج: تمرینات ثبات دهنده در کاهش درد و افزایش سطح توانایی عملکردی و تحمل عضلانی بیماران مشکوک به بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری نسبت به تمرینات روتین موثرتر است.

سابقه و هدف: وزن بیش از حد طبیعی در دوره طفولیت با فرایند آترواسکلروز همراه می باشد. در مرحله اول این عارضه خود را به صورت ضخیم شدن انتیما نشان می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی ضخامت انتیما- مدیا (IMT) در تنه و بولب شریان کاروتید در اطفال 12 تا 18 ساله چاق در مقایسه با گروه شاهد می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد- شاهدی، در 80 دانش آموز 18-12 ساله؛ پس از ثبت قد، وزن، فشار خون؛ کلسترول و تری گلیسرید، میانگین IMT تنه و بولب شریان کاروتید هر دو سمت به دست آمد و یافته ها به وسیله آزمون آماری آنالیز واریانس، مجذور کای و t student در نرم افزار SPSS در سطح معنی دار P کم تر از 0.05 تحلیل شد.یافته ها: میانگین سنی در گروه های چاق و شاهد به ترتیب 13.9±1.7 سال و 14.4±1.9 سال بود، گروه چاق شامل 24 دختر و 16 پسر و گروه طبیعی شامل 23 دختر و 17 پسر بودند. میانگین وزن، کلسترول و تری گلیسیرید در گروه چاق به ترتیب 175.9 mg/dl, 72.05 kg و 154.9 mg/dl و در گروه شاهد 146.9 mg/dl, 47.9kg و 90.05 mg/dl بود (P<0.001). میانگین IMT شریان کاروتید در گروه چاق و کنترل به ترتیب 0.4806 و 0.4167 میلی متر با P<0.001 و میانگین IMT بولب در دو گروه فوق الذکر به ترتیب 0.4885 و 0.4362 میلی متر بود.استنتاج: افزایش ضخامت IMT در تنه و بولب شریان کاروتید در نوجوانان چاق مشاهده می شود و این افزایش ضخامت همراه با افزایش سطح کلسترول و تری گلیسیرید خون است.

سابقه و هدف: انسدادهای بخش فوقانی راه هوایی و بینی یکی از دلایل اصلی مراجعات مکرر بیماران به درمانگاه های گوش، حلق و بینی می باشد. افزایش حجم آدنوئید و لوزه معمولا یکی از شایع تین علل ایجاد انسداد بخش فوقانی راه هوایی بوده و موجب تغییر در حجم های ریه می شود و ممکن است تغییر گارهای خونی را ایجاد کند. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر جراحی لوزه ها بر علایم تنفسی و اشباع اکسیژن خون شریانی بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت قبل و بعد جراحی، 62 کودک 14-2 ساله، با روش نمونه گیری آسان، تحت جراحی برداشت آدنوئید و لوزه (Adenotonsilectomy) قرار گرفتند. علایم تنفسی مثل خرخر و احساس تنگی نفس و احساس گرفتگی راه هوایی، تنفس دهانی و وضعیت اشباع هموگلوبین از اکسیژن (SPO2) در مرحله قبل و یک ماه بعد از عمل، بررسی و ثبت شده است. نتایج با استفاده از آزمون تی زوج مقایسه شد.یافته ها: در مرحله قبل از جراحی بیش از 80 درصد بیماران علایم تنفس دهانی و خشکی دهان را داشتند که بعد از عمل جراحی به کم تر از 10 درصد رسید. میزان Spo2 در مرحله قبل و بعد عمل، هیچ گونه تفاوتی نداشت و به میزان طبیعی بود.استنتاج: رفع انسدادهای تنفسی ناشی از افزایش حجم آدنویید و لوزه موجب تغییری در وضعیت اکسیژن خون شریانی نمی شود. اعمال جراحی برای اصلاح این انسدادها تنها علایم بالینی تنفسی مثل خرخر و تنفس دهانی را بهبود می بخشد.

سابقه و هدف: آسم شایع ترین بیماری مزمن در کودکان است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین زودرس بودن نوزاد، نوع زایمان و طول مدت شیردهی مادر با بروز بیماری آسم در کودکان می باشد.مواد و روش ها: 228 فرد دچار بیماری آسم که به درمانگاه بیماری های حساسیتی مرکز طبی کودکان تهران مراجعه داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص آسم بر اساس شرح حال و معاینه بالینی و اسپیرومتری (در صورت لزوم) توسط فوق تخصص حساسیت و ایمنی شناسی داده می شد. زودرس بودن نوزاد (کم تر از 37 هفته بارداری) و نوع زایمان بر اساس کارت زایمان و طول مدت شیرهی مطلق در 6 ماه اول زندگی بر اساس گفته های مادر ثبت می گردید. در نهایت نتایج آماری بر اساس آزمون تی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از 228 نفر بیمار دچار آسم، 122 نفر مذکر و 96 نفر مونث بودند. 216 نفر طول زندگی داخل رحمی طبیعی (Term) داشته و 12 نفر زودرس بودند. 183 نفر حداقل به مدت 6 ماه به طور مطلق از شیر مادر استفاده کردند و در بیقه (45 نفر) مدت شیرخواری مطلق کم تر از 6 ماه بود. 78 نفر (34.22 درصد) با روش سزارین و 150 نفر (65.78 درصد) از طریق زایمان طبیعی به دنیا آمده اند.استنتاج: بر اساس این مطالعه، استفاده بیش تر از شیرمادر (بیش تر از 6 ماه) و زایمان طبیعی سبب کاهش بیماری آسم می گردد ارتباطی بین زودرس بودن و آسم دیده نشده است.

تب یک علامت شایع عفونت در کودکان می باشد. سندرم های با تب دوره ای با شیوع کمتر ولی با پیچیدگی بیشتر همراه اند. موردی که معرفی می شود یک سندرم نادر از تب های دوره ای به نام تب دوره ای با استوماتیت آفتی، فارنژیت و آدنیت گردنی (PFAPA) در یک کودک 3 ساله می باشد که با علایم تیپیک آن مراجعه کرده است. تب به مدت 4-2 روز در 100 درصد موارد داشته است. آدنیت گردنی و فارنژیت به همراه یکبار درد مفصل نیز دیده شده است. سویه افتاسیون بیمار در زمان تب بالا بوده است. درمان آن داروهای ضد تب و کورتیکواستروئید می باشد. پروگنوز خوبی دارد و با گذشت زمان با بهبودی کامل همراه می باشد.