پژوهش توانبخشی در پرستاری
سال:1398 | دوره:5 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: افسردگی یکی از شایع ترین مشکلات روانی است که می تواند باعث کاهش بهزیستی روانشناختی و شفقت خود شود. برای بهبود وضعیت روانشناختی افراد روش های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها معنادرمانی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر معنادرمانی فرانکل بر بهزیستی روانشناختی و شفقت خود دانشجویان انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان پردیس بیرجند در سال تحصیلی 97-1396 بودند که 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزین و گروه ها به روش تصادفی با کمک قرعه کشی به عنوان گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) با روش معنادرمانی فرانکل آموزش دید. گروه ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از نظر بهزیستی روانشناختی و شفقت خود ارزیابی شدند. داده ها با آزمون های آماری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه ها از نظر بهزیستی روانشناختی و شفقت خود تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر معنادرمانی فرانکل باعث افزایش معنادار بهزیستی روانشناختی (001/0P<, 39/86F=) و شفقت خود (001/0P<, 68/92F=) دانشجویان شد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر معنادرمانی فرانکل بر بهبود ویژگی های روانشناختی (افزایش بهزیستی روانشناختی و شفقت خود) بود. بنابراین پیشنهاد می شود که مشاوران و درمانگران از روش معنادرمانی فرانکل برای افزایش بهزیستی روانشناختی و شفقت خود دانشجویان استفاده کنند.

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه اختلال پیشرفته و برگشت ناپذیر عملکرد کلیه می باشد که امروزه 2تا3درصد مردم دنیا به آن مبتلا می باشند. براساس امار ارائه شده از سوی مرکز پیوند بیماری های خاص تعداد بیمارانی که دچار نارسایی پیوند کلیه هستند حدود25000نفر می باشد. سالانه حدود4000بیمار جدید به این تعداد اضافه می گردد در این بین دیالیز به عنوان رایجترین روش درمانی در این بیماران به شمار می آید، تقریبا بیش از 50درصد این بیماران کلیوی در ایران تحت درمان با همودیالیز می باشند. بیماران همودیالیزی به دلیل ماهیت مزمن بیماری دچار عوارض و مشکلات زیادی هستند که می تواند موجب کاهش خودکارآمدی و کیفیت زندگی آنان گردد. بهبود و حمایت از این بیماران نیازمند مشارکت فعال خانواده می باشد. بنابراین این مطالعه با هدف تاثیرالگوی توانمندسازی خانواده محور برخودکارآمدی بیماران تحت همودیالیز استان گلستان انجام گرفت. روش کار: این مطالعه کارازمایی بالینی برروی70 نفر از بیماران همودیالیزی شهرگنبدکاووس که بعد از همسان سازی از نظر تعداد دفعات دیالیز، تحصیلات، سن و جنس به صورت تصادفی ساده به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. الگوی توانمندسازی خانواده محور در گروه آزمون در6جلسه 90-60دقیقه ای اجرا گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر بود. تجزیه تحلیل اطلاعات توسط نرم افزارآماری spss21با آزمون آماری تی مستقل، تی زوجی و آنالیزواریانس صورت گرفت. یافته ها: آزمون تی مستقل بین گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد. (0/97= P). ولی تی مستقل بعد از مداخله بین دو گروه اختلاف معنی داری را نشان داد (0/01>P) نتیجه گیری: اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور با مشارکت اعضای خانواده موجب افزایش خودمراقبتی و ارتقاء سبک زندگی بیماران همودیالیزی می گردد. لذا با توجه به کم هزینه و ایمن بودن و تاثیر گذاری الگوی توانمندسازی خانواده محور پیشنهاد می گردد از این الگو بر روی سایر متغیرهای مراقبت پرستاری و یا سایر بیماران مزمن استفاده گردد.

مقدمه: نوجوانانی که رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی دارند مشکلات روانشناختی متفاوتی را تجربه می کنند. در این میان درباره ی دو ریسک فاکتور مهم یعنی سبک دلبستگی ناایمن و سازمان شخصیت مرزی علی رغم اهمیتی که برای درک رفتارهای خودآسیب رسان دارند پیشینه ی پژوهشی ضعیف است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه میان سبک دلبستگی ناایمن و سازمان شخصیت مرزی با رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی نوجوانان انجام شد. روش کار: روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمام دختران دانش آموز شاغل به تحصیل در سال 97 – 96 منطقه ی 16 آموزش و پرورش شهر تهران بودند که در دوره اول و دوم متوسطه مدارس دولتی تحصیل می کردند. گروه نمونه پژوهش شامل 700 دانش آموز دختر در رده ی سنی 17-15 سال بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش یعنی سیاهه ی رفتارهای خودآسیب رسان، مقیاس چند بعدی گرایش به خودکشی و سیاهه سازمان شخصیت کرنبرگ پاسخ دادند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد میان سبک دلبستگی و سازمان شخصیت با رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی نوجوانان همبستگی وجود دارد. نتیجه گیری: نتیجه ی مطالعه ی حاضر در راستای یافته های دیگر پژوهش ها و مبانی نظریه ای بوده و پیش بینی پذیری رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی در نوجوانان را توجه به ارزیابی سازمان شخصیت و سبک دلبستگی نشان می دهد.

هدف: خستگی یکی از شایعترین مشکلات در بیماران تحت همودیالیز می باشد که توجه به آن در پرستاری بسیار حائز اهمیت است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر اجرای برنامه توانبخشی بر میزان خستگی بیماران می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع شبه تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. از طریق روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و بر اساس معیارهای ورود 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای گروه مداخله اجرای برنامه ی توانبخشی شامل انجام ماساژ کف پا در حین همودیالیز به مدت 10 دقیقه در 12 جلسه حین همودیالیز به طول مدت یک ماه همراه با آموزش الگوی فعالیت روزانه، آموزش رژیم غذایی و و داروها با حضور خانواده مددجو انجام شد. نمونه ها قبل ویک ماه بعد از مداخله، پرسشنامه ی خستگی MFI-20 را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS19 و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، دقیق فیشر، تی مستقل و زوجی و کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر توزیع متغیرهای زمینه ای تفاوتی وجود نداشت. میانگین میزان خستگی قبل از مداخله درگروه مداخله (5/54 ± 56/68) و در گروه کنترل (4/52 ± 55/72) بود که بعد از مداخله در گروه مداخله به (4/26 ± 49/25) و در گروه کنترل به (4/66 ± 55/11) رسید و این اختلاف در گروه مداخله معنی دار بود (0/001p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان ذکر نمود که اجرای برنامه توانبخشی در کاهش خستگی بیماران همودیالیزی موثر است. بنابراین می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را به عنوان یک روش ساده، غیر تهاجمی، کم هزینه و موثر در کاهش خستگی بیماران همودیالیزی را به پرستاران پیشنهاد نمود.

مقدمه: با توجه به شیوع اختلالات روان شناختی در بیماران مالتیپل اسکلروزیس، برخی از گزارش ها اثربخشی مدل تاب آوری را مقدم بر درمان های مرسوم قبلی دانسته اند، بر این اساس هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مدل تاب آوری بر بهبود مؤلفه های کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با پیگیری سه ماهه بود. روش کار: این پژوهش، به صورت تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر 631 نفر بود. نمونه شامل 40 بیمار مبتلا به ام اس شهر تبریز در سال 1397 بود. ابتدا از 220 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس، آزمون کیفیت زندگی به عمل آمد؛ سپس افرادی از جامعه فوق که طبق معیار نقطه برش در سطح نامطلوبی قرار داشتند، (82 نفر) انتخاب شدند. 20 نفر برای گروه آزمایش و 20 نفر برای گروه کنترل به صورت تصادفی انتخاب شدند. مداخله مبتنی بر آموزش تاب آوری طی 12 جلسه نود دقیقه ای، هر هفته یک جلسه اجرا شد. پس از اتمام جلسات مجدداً آزمون کیفیت زندگی جهت پس آزمون روی دو گروه اجرا گردید و سه ماه بعد از اتمام مداخله نیز پس آزمون بعمل آمد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: همه آزمودنی ها مذکر بوده و میانگین سن آزمودنی های گروه آزمایش 5/84± 42/35 و میانگین سنی آزمودنی های گروه کنترل 5/84± 42/35 بود. تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (P<0/01)، به نحوی که مداخله تاب آوری موجب بهبود مؤلفه های کیفیت زندگی در گروه آزمایش شده است. همچنین بعد از پیگیری سه ماهه نیز مدل تاب آوری اثر ماندگاری بر کیفیت زندگی بیماران ام اس داشته است. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مثبت آموزش تاب آوری، استفاده از این آموزش در برنامه ریزی اقدام های بهداشت روانی به خصوص در مورد بیماران مالتیپل اسکلروزیس توصیه می شود.

مقدمه: در طلاق عاطفی با فقدان اعتماد، احترام و محبت به یکدیگر، زوجین در صدد آزار و اذیت، ناکامی و تنزل عزت نفس یکدیگرند و هریک در جهت یافتن دلیلی برای اثبات عیب و کوتاهی و طرد دیگری هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان و مولفه های طلاق عاطفی در پرستاران متأهل بیمارستان های شهر تهران در سال 1331 طراحی و انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل؛ کلیه پرستاران متأهل زن و مرد بیمارستانهای منطقه دو شهر تهران در سال 1331 بودند که از میان آنها 114 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس طلاق عاطفی گاتمن و پرسشنامه محقق ساخته طلاق عاطفی که در 14 گویه و 12 مؤلفه و بر اساس نظریات طلاق گاتمن ) 1331 (، طلاق روانی کسلر ) 1311 (، مثلث عشق استرنبرگ ) 1300 ( و کیفیت روابط زناشویی مارکس 1303 ( تهیه شده بود، استفاده شد. دادهها از روش تحلیل عاملی و با استفاده از نرم افزار ( SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادند که، 11 عامل انتقاد، اهانت، رفتار تدافعی، همکاری نکردن، سرخوردگی، قطع عاطفی، >4/ فرسایش، سوگواری، عشق ابلهانه، عشق پوچ و جدایی میتوانند متغیر طلاق عاطفی را بسنجند ) 41 P ( و مؤلفه جدایی فیزیکی <4/ توانایی سنجش طلاق عاطفی را ندارد ) 41 P 33 درصد بود. / (. همچنین میزان طلاق عاطفی در گروه نمونه مورد مطالعه، 3 نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که، تعامل های منفی و عدم رضایت زناشویی از رابطه دو طرفه، زمینه طلاق عاطفی را فراهم میکند. این پدیده در صورتی که درمان نگردد، زوجین را به سمت طلاق و جدایی رسمی سوق میدهد. با توجه به نتایج این مطالعه و شناسایی مؤلفه های طلاق عاطفی، امید آن است که با برگزاری کارگاه های تخصصی زناشویی و دوره های زوج درمانی و مشاورههای پیش از ازدواج، به شکل مطلوبی از بروز بیشتر این پدیده جلوگیری گردد.

مقدمه: سقطهای مکرر عامل ناخشنودی جدی برای خانواده ها به ویژه زنان هستند که آنان را در معرض فشارها و مشکلات روانی فراوانی قرار میدهند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش ذهن آگاهی بر نشخوار فکری، تصویر تن و رضایت جنسی در زنان با سقط مکرر انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش زنان دارای سقط مکرر مراجعه کننده به بیمارستان های دولتی امام خمینی )ره( و رازی شهر اهواز در سال 1331 بودند. نمونه پژوهش 80 نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 4 جلسه 30 دقیقهای با روش ذهن آگاهی آموزش دید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های نشخوار فکری، تصویر تن و رضایت جنسی بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیری با استفاده از نرمافزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین میانگین پیش آزمون گروه های آزمایش و کنترل از نظر هر سه متغیر نشخوار فکری و تصویر تن و < 0/ رضایت جنسی تفاوت معناداری وجود نداشت ) 00 P (، اما بین میانگین پسآزمون گروهها از نظر هر سه متغیر تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش ذهن آگاهی به طور معناداری باعث کاهش نشخوار فکری و افزایش تصویر تن مثبت و رضایت > 0/ جنسی در زنان با سقط مکرر شد ) 001 P. ) نتیجه گیری: نتایج حاکی از تأثیر آموزش ذهن آگاهی در بهبود نشخوار فکری، تصویر تن و رضایت جنسی در زنان با سقط مکرر بود. بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند از روش آموزش ذهن آگاهی برای مداخله در زمینه نشخوار فکری، تصویر تن و رضایت جنسی استفاده کنند.

مقدمه: یکی از شایعترین خطاهای مراقبتی، خطاهای دارویی است که در بین پرستاران اهمیت مضاعفی دارد. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط خستگی و خطاهای داروئی در پرستاران شاغل در بیمارستان شهید بهشتی کاشان بود. روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی روی 391 پرستار شاغل در بیمارستان شهید بهشتی کاشان، با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه کیفیت خواب پیتسبرگ، سیاهه چندبعدی خستگی و پرسشنامه خطاهای داروئی بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه 15 و آزمونهای آماری تی مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. 12 )از نمره کل 10 ( و خستگی /30 ± 2/ یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه، بروز خطاهای داروئی پرستاران در 3 ماه گذشته، 42 9/ 19 )از نمره کل 149 ( در حد متوسط بود. ارتباط مستقیم و معنی داری بین میزان خستگی با رخداد خطاهای داروئی ) 49 ± 15/6 = r > 9/ و 991 P ( وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، میتوان نتیجه گرفت، وقوع خطاهای داروئی در پرستاران شایع است. لذا، لزوم آموزش اصول دارو دادن به روش صحیح با در نظر گرفتن کلیه نکات ایمنی و شناسایی و حذف عوامل منجر به خستگی پرستاران در هر بخش و فراهم کردن شرایطی که خستگی پرستاران تعدیل شود، ضرورت دارد.