مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)
سال:1380 | دوره:11 | شماره:32 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: عفونت گوش خارجی یکی از معمول ترین مشکلاتی است که متخصصین گوش و حلق و بینی و پزشکان عمومی در درمانگاه های گوش و حلق و بینی با آن روبه رو می باشند. اوتیت خارجی التهاب کانال خارجی گوش و لاله گوش بوده که دردناک نیز می باشد. علت اوتیت خارجی ممکن است عفونی یا غیرعفونی یا هردو باشد. انواع عفونی آن توسط باکتری ها یا قارچ ها ایجاد می گردد. شیوع اوتیت خارجی در تابستان به مراتب بیشتر از زمستان است. با توجه به شرایط آب و هوایی منطقه مازندران و نزدیکی به دریا و وجود مکان های سالم سازی دریا و استخرها با هدف تعیین عوامل میکروبی و قارچی اوتیت خارجی در راستای اتخاذ برخورد مناسب تحقیقی در تابستان 78 بر روی مراجعین به درمانگاه ENT انجام شد.مواد و روش ها: افرادی که بر اساس معیار کلینیکی مبتلا به اوتیت خارجی تشخیص داده شده بودند پس از کسب موافقت حضوری به وسیله دو سواب استریل مرطوب شده با سرم فیزیولوژی استریل یا رینگ نمونه گیری شذه و نمونه ها سریعا به آزمایشگاه منتقل شدند. اطلاعات بر طبق پرسشنامه از طریق مصاحبه و مشاهده توسط پزشک تکمیل می گردید.از نمونه ها ابتدا یک مونته مرطوب با پتاس 10 درصد و یک گسترش خشک تهیه و رنگ آمیزی گرم برای عناصر قارچی و باکتریایی به عمل آمد و سپس از نمونه به محیط کشت روتین (بلاد آگار و مکانکی آگار) جهت بررسی باکتریایی و برای بررسی قارچی به محیط سابرودکستروز آگار تلقیح گردید. کشت های باکتریایی بعد از 24 ساعت جهت تشخیص نهایی به محیط های افتراقی برده شد و کشت های قارچی پس از 48 ساعت بر اساس خصوصیات ماکروسکوپی مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج: در این بررسی از 101 مورد (59 زن و 42 مرد) بالینی اوتیت خارجی، 39 مورد باکتری (6/38 درصد)، 23 مورد (22.8 درصد) قارچ، و 16 مورد (2/15 درصد) باکتری و قارچ تواما عامل ایجاد اوتیت خارجی بوده اند. بیشترین مبتلایان در دهه های سوم و چهارم بوده اند. آزمون کای دو بین وقوع اتومایکوز و جنس همبستگی معنی داری نشان داد (p<0.005)، در حالی که بین اوتیت باکتریایی و جنس همبستگی معنی داری مشاهده نشد. در این بررسی از 7/22 درصد موارد هیچ ارگانیسم پاتوژنی جدا نشد، فقط در مواردی فلورهای نرمال پوست (استافیلوکوک اپیدرمیدیس، کورینه باکتریم ها، استرپتوکوک های غیرهمولیتیک) جداگردیده است. عمده ترین باکتری جدا شده پسودوموناس آئروژینوزا 37 مورد (36.6 درصد) و عمده ترین قارچ جدا شده آسپرژیلوس نیجر 10 مورد (9/9 درصد)، گونه های مخمری 9 مورد (9/8 درصد) و آسپرژیلوس فومیگاتوس 5 مورد (5 درصد) بوده است.استنتاج: در این تحقیق علایم اتومایکوز شبیه به اوتیت باکتریال ولی با شدت کمتری بوده است، ولی احساس خارش و پری گوش در اتومایکوز بیشتر از اوتیت باکتریال می باشد. لذا پیشنهاد می شود با توجه به مشابهت علایم کلینیکی قبل از درمان بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین عامل عفونت انجام گیرد.

سابقه و هدف: برای تعیین وضعیت تغذیه و رشد جسمی افراد یک جامعه، اندازه گیری قد و وزن و بررسی مراحل بلوغ دانش آموزان می تواند از منابع مهم اطلاعاتی به شمار آید. با توجه به این که اطلاعات موجود در این زمینه، حاصل بررسی های انجام شده در جوامع غربی است، بر آن شدیم که مطالعه مشابهی را در کشور خود انجام دهیم.مواد و روش ها: بر اساس یک مطالعه آزمایشی، حجم نمونه مشخص شده و از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 1266 دانش آموز پسر 7 تا 17 ساله شهر ساری انتخاب شدند. لوازم مورد استفاده شامل متر نواری، خط کش، ترازوی فنری و ارکیومتر جهت تخمین اندازه بیضه بوده است.نتایج: بیشترین میزان افزایش قد و وزن در سن 13 سالگی می باشد. افزایش قد و وزن تا سن 14 سالگی رو به افزایش بوده و سپس سرعت آن کند می شود. اولین علامت ظاهری بلوغ، ظهور موهای زهار است.استنتاج: با توجه به اختلاف صدک های قد و وزن نسبت به صدک های استاندارد موجود، تهیه صدک های قد و وزن جداگانه در جامعه ما توصیه می شود.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات اساسی بیماران سوخته عفونت به انواع میکروارگانیسم ها و از جمله قارچ ها می باشد. از دست رفتن پوشش بدن به دنبال سوختگی و آنتی بیوتیک درمانی که موجب از بین رفتن فلور طبیعی بدن می شود و نقص به وجود آمده در سیستم بیگانه خواری به ظهور این عفونت  هاکمک می کند. ازبین قارچ ها کاندیدا آلبیکانس که جزو فلور طبیعی بدن بوده ویک میکروارگانیسم فرصت طلب می باشد، بیشترین مشکل را دربیماران سوخته ایجادمی کند.نوتروفیل ها جزو سلول های دفاعی بدن بوده که با فعالیت بیگانه خواری خود به خصوص در جلوگیری از عفونت های قارچی نقش اساسی دارند. فعالیت این سلول ها متعاقب سوختگی دچار اشکال می شود که این اشکال ممکن است به دلیل نقص خود سلول ها با بروز تغییراتی در اپسونین های سرم باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه، از 30 بیمار مبتلا به سوختگی درجه دوم و سوم و همچنین 30 فرد سالم خون گیری به عمل آمده و پس از جداسازی سرم و سلول های نوتروفیل، فعالیت ضدکاندیدیایی این سلول ها و همچنین اپسونین های سرم با استفاده از نمک تترازولیوم (MTT) که روش جدیدی است، اندازه گیری شد. نمونه قارچ با پاساژ متوالی بر روی محیط سابورو دکستروز آگار و نگهداری در نیتروژن آگار مخمری تهیه و در موقع استفاده از آنها تست Viability به عمل می آمد که در تمام مواردViability  بیشتر از 90 درصد بود. به عنوان سرم نرمال مخلوط سرمی AB مثبت استفاده شد. برای شمارش نوتروفیل ها از رنگ آمیزی گیمسا استفاده شد. نوتروفیل های جدا شده از افراد بیمار و سالم را با سرم های افراد بیمار و سالم به صورت ضربدر کشت داده و سپس به هر چهارگروه مذکور قارچ اضافه کرده و بعد از یک ساعت انکوباسیون با استفاده از دزوکسی کولیک اسید سلول ها را لیز کرده و با افزودن MTT بر روی کاندیدای باقیمانده تست زنده ماندن سلول ها و اندازه گیری قدرت کشتن به عمل آمد و در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آنالیز واریانس و آزمون t استفاده شد.نتایج: در این مطالعه مشخص گردید نوتروفیل ها در خون محیطی بیماران نسبت به افراد سالم افزایش نشان می دهند و فعالیت ضدکاندیدیایی نوتروفیل های افراد سوخته نسبت به افراد سالم کاهش معنی داری یافته است. این کاهش فعالیت ضد کاندیدیایی علاوه بر بروز نقص در خود سلول ها به تغییر سرمی نیز مربوط می گردد به طوری که در مقایسه سرم افراد سوخته با افراد سالم نیز کاهش معنی دار قدرت Killing سلول ها مشاهده شد.استنتاج: با توجه به نتایج فوق چنانچه بتوان با استفاده از داروهای خاصی مثل سایتوکاین ها باعث افزایش فعالیت نوتروفیل ها گردید، می توان امیدوار بود که بدین وسیله بتوان مشکلات عفونی افراد سوخته و به خصوص عفونت های قارچی را تا حدود زیادی مرتفع کرد

سابقه و هدف: وزوز (Tinnitus) از شایعترین شکایات مراجعین به کلینیک های گوش و حلق و بینی و شنوایی می باشد. این مطالعه به منظور بررسی خصوصیات بیماران مراجعه کننده به کلینیک گوش و حلق و بینی بیمارستان بوعلی سینا ساری در سال 1377 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه به شکل توصیفی درمدت یک سال انجام گرفت. خصوصیات دموگرافیک مراجعه کنندگان در فرم اطلاعاتی ثبت گردید و آزمایشات تشخیصی با دستگاه ادیومترOB 822 انجام و درمان علامتی یا اختصاصی صورت گرفت.نتایج: تعداد کل مراجعین 2053 نفر بود که شکایت اصلی 143 نفر (7 درصد) وزوز گوش بود که مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. ازبین مبتلایان به وزوزگوش،61 درصد مذکر و 39 درصد مونث، 74 درصد شهری، و بقیه روستایی بودند. سن بیماران از 19 تا 80 سال متغیر بوده که بیشتر در محدوده سنی 25 تا 54 سال قرار داشتند (63 درصد). همه مبتلایان، وزوز از نوع سوبژکتیو داشتند. شصت و نه درصد وزوز از نوع تن خالص و 21درصد از نوع نویز، 2درصد هر دو نوع تن خالص و نویز، و 2 درصد از نوع Pulsing بوده است. شش درصد موارد نتوانستند وزوزگوش خود را با هیچ یک از اصوات ذکر شده تطبیق دهند. فرکانس وزوز 65درصد از مبتلایان بالاتر از 2000 هرتز و 16 درصد پایین تر از 2000 هرتز بوده است. دودرصد وزوز از نوع White Noise و 4/1درصد از نوع Speech Noise و فرکانس وزوز بقیه افراد متغیر یا غیرقابل تطابق با فرکانس های ارایه شده بود. بلندی وزوز در 51 درصد موارد کمتر از  5دسی بل و در بقیه موارد بیشتر از 5 دسی بل بوده و در 8/2 درصد متغیر گزارش شده است. بیشتر افراد، دچار وزوز در هر دو گوش خود (دو طرفه) بودند (38 درصد). در 78 درصد موارد، افت شنوایی حسی عصبی بوده که 36 درصد افت در فرکانس های زیر، 2 درصد افت در فرکانس های بم، و بقیه در همه فرکانس ها افت داشتند. هشت درصد موارد افت شنوایی انتقالی و 6 درصد افت شنوایی آمیخته داشتند. افت شنوایی 69 درصد از مبتلایان در حد خفیف و متوسط و 2 درصد در حد عمیق بوده است. شغل مبتلایان در خانم ها اکثرا خانه داری و در آقایان نیز 29 درصد کارمند و 13 درصد کشاورز بوده اند. ده درصد مردان سابقه شرکت در جنگ (جانبازان و آزادگان) و 8 درصد سابقه کار در کارخانه را داشتند. ده درصد بیماران سیگار می کشیدند که تقریبا همگی مرد بودند. استنتاج: در این تحقیق مشخص شد که همبستگی بین جنس، بلندی، نوع، و جهت وزوز وجود ندارد. نوع وزوز با فرکانس وزوز در ارتباط است به طوری که وزوز از نوع تونال نسبت به وزوز از نوع نویز زیرتر است. شیوع وزوز بی ارتباط با شغل و جنس نیست و پرهیز از تماس بی مورد با سروصدا عاقلانه می باشد. در ضمن کارگران و کسانی که در معرض Noise هستند بایستی در این زمینه تحت آموزش های لازم قرار گیرند.

سابقه و هدف: اوستئودیستروفی کلیوی نشان دهنده عوارض اسکلتی در مراحل انتهایی بیماری مزمن کلیوی است. از آنجا که امروزه اکثر بیماران با استفاده از روش های نگهدارنده و دیالیز به مدت طولانی زنده می مانند در تعداد زیادی از آنها انواعی از گرفتاری استخوانی دیده می شود که در صورت عدم درمان برای بیماران عوارضی را به وجود می آورد. این بررسی به منظور تعیین میزان شیوع عارضه فوق در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان حضرت فاطمه زهرا ساری در سال 1377 صورت گرفته است.مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی بر روی 41 بیمار مبتلا به نارسایی کلیه که به طور مداوم تحت همودیالیز (هفته ای سه بار و هر بار به مدت 4 ساعت) قرار داشتند و پس از توضیح طرح حاضر به همکاری شدند، صورت پذیرفت. برای هر بیمار 9 کلیشه رادیوگرافی از دست ها، رخ قفسه سینه، رخ لگن، نیم رخ جمجمه، رخ و نیم رخ فقرات کمری، و رخ زانوها تهیه گردید و توسط رادیولوژیست مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: از 41 فرد مورد بررسی 22 نفر مرد (54 درصد) و 19 نفر زن (46 درصد) با میانگین سنی 49 سال و محدوده سنی 16 تا 70 سال بودند. تعداد 23 نفر (56 درصد) از مجموع 41 فرد مورد بررسی تغییرات رادیولوژیک به نفع اوستئودیستروفی را نشان دادند که از این تعداد 61 درصد مرد و 39 درصد زن بودند.استنتاج: میزان شیوع اوستئودیستروفی کلیوی در بیماران همودیالیزی بیمارستان حضرت فاطمه زهرا نسبتا بالا می باشد. توصیه می شود برنامه غربالگری در جمعیت های در معرض خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیوی به منظور تشخیص به موقع انجام گیرد تا ضمن پیشگیری از بروز نارسایی کلیوی از بروز عوارض آن نیز پیشگیری به عمل آید

سابقه و هدف: تداخل های دارویی در بدن، هنگامی که دو یا چند دارو به طور همزمان تجویز می شوند، به وقوع می پیوندند. این امر سبب تغییر اثر درمانی یا سمیت یک دارو به واسطه حضور دارو یا عوامل دیگر می گردد. در این پژوهش شیوع درجات مختلف تداخل های دارویی دسته داروهای قلبی- عروقی در نسخ بیمه بیماران مراجعه کننده به داروخانه های شهر ساری در شش ماهه اول سال 2000 میلادی (78-79) مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی بر روی 11280 نسخه با روش تصادفی منظم از نسخ بیمه پزشکان عمومی و متخصص مراجعه شده به هشت داروخانه شهر ساری در شش ماهه اول سال 2000 میلادی (78 -79) صورت پذیرفت. پس از تکمیل فرم های مربوطه، تداخل های دارویی بر اساس طبقه بندی کتاب Drug Interaction Facts بررسی گردید.نتایج: 31/9 درصد از نسخ جمع آوری شده دارای حداقل یک داروی قلبی- عروقی بود، که از این میزان، 43/57 درصد موارد را بیماران زن و 57/42 درصد از بیماران را مردان تشکیل می دادند. 2/40 درصد از نسخ حاوی داروهای قلبی- عروقی توسط متخصصین قلب و عروق، 4/18 درصد توسط متخصصین در سایر رشته ها ، و 4/41 درصد توسط پزشکان عمومی تجویز شده بود. پنجاه درصد از نسخ فوق دارای تداخل دارویی بودند که در این میان 943 مورد تداخل دارویی با درجات مختلف مشاهده گردید که بیشترین درصد تداخل در نسخ پزشکان متخصص در سایر رشته ها مشاهده گردید. توزیع شیوع تداخل  های دارویی از درجه 1 تا 5 به ترتیب 82/10، 53/14، 85/7، 02/46، و 78/20 درصد بود. بالاترین میزان شیوع تجویز مربوط به داروهای مهارکننده گیرنده بتا بود که بیشترین میزان تداخل دارویی نیز در این گروه مشاهده گردید. میانگین تعداد اقلام دارویی در این نسخ 3.68±1.21 و متوسط تجویز داروهای قلبی- عروقی در هر نسخه 1.87±1.12 قلم دارو بود. افزایش تعداد اقلام دارویی سبب افزایش میزان تداخل می گردید.استنتاج: شیوع بسیار بالای تداخل های دارویی در نسخ حاوی داروهای قلبی- عروقی مورد بررسی در این مطالعه لزوم توجه و ارایه آگاهی مناسب به پزشکان و داروسازان را گوشزد می نماید.

سابقه و هدف: بیمارستان یکی از منابع تولید زباله در شهرها بوده که بخش اعظم مواد زاید تولیدی آن را زباله های مخاطره آمیز تشکیل می دهد. عدم توجه به کنترل زباله های بیمارستانی نه تنها سلامت بیماران و پرسنل بیمارستانی را به خطر می اندازد بلکه به طور غیرمستقیم اثر شدیدی بر روی سلامت انسان های خارج از بیمارستان داشته و موجب آلودگی محیط زیست می شود. برهمین اساس، وضعیت جمع آوری، حمل، و دفع زباله های بیمارستان های دولتی و خصوصی استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی و از نوع زمینه یابی (پیمایشی) بر روی کلیه بیمارستان های سطح استان در سال 1380 انجام پذیرفت که شامل 20 بیمارستان دولتی و 7 بیمارستان خصوصی می باشد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مشاهده عینی محقق و تکمیل پرسشنامه (فرم اطلاعاتی) محقق ساخته بوده است.نتایج: یافته های بدست آمده از این پژوهش نشان داد که علی رغم این که بیمارستان های استان مازندران جداسازی زباله را انجام می دهند اما در 85 درصد از بیمارستان ها جداسازی زباله به طور کامل انجام نمی گیرد و گاها زباله های عفونی در سطل های غیرعفونی دیده می شود؛ کای اسکوئر (X2=3.84) بدست آمده رابطه معنی داری بین بیمارستان های دولتی و جداسازی زباله نشان می دهد. نحوه حمل زباله از بخش ها به جایگاه موقت زباله در 45 درصد از بیمارستان های دولتی بوسیله دست و در55 درصد مابقی به وسیله چرخ دستی بود. این کار در 42 درصد از بیمارستان های خصوصی به وسیله دست و در 58 درصد مابقی به وسیله چرخ دستی انجام می گرفت. شصت درصد از بیمارستان های مورد بررسی دارای زباله سوز هستند و کای اسکوئر(X2=2.25)  به دست آمده نیز رابطه معنی داری را بین زباله سوزهای سالم وفعال وبیمارستان های دولتی نشان داد.استنتاج: با توجه به نتایج پژوهش، قانونمند نمودن و تدوین آیین نامه های اجرایی در زمینه مواد زاید بیمارستانی و حفظ و توسعه کمیته کنترل عفونت بیمارستانی و به کارگیری نیروی کارآمد بهداشت محیطی و همچنین آموزش مداوم کارکنان بیمارستان از امور اجتناب ناپذیر جهت جمع آوری، حمل و دفع بهداشتی زباله های بیمارستانی می باشد.

سابقه و هدف: مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم درنوزدان یکی از علایم مهم زجر جنینی و علت مستقیم آسپیراسیون مکونیوم می باشد. نوزادان آغشته به مکونیوم در معرض تشنج و عقب ماندگی ذهنی و فلج مغزی قرار می گیرند. هدف از این مطالعه تعیین شیوع مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و برخی از عوامل خطر آن در شهرهای بابل و رامسر می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 2014 نوزاد زنده متولد شده در زایشگاه های بابل و رامسر در سال های 76-77 انجام گرفته است. اطلاعات آن به صورت مصاحبه، مشاهده، و معاینه مادر و نوزاد جمع آوری شده است. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون کای دو و نسبت شانس (OR) عوامل خطر زا با استفاده از مدل رگرسیون خطی انجام گرفته است. نتایج: از 2014 نمونه مورد مطالعه، 31/10 درصد MSAF بودند. نسبت شانس (OR=4.2) اثر FHR بر MSAF با سطح اطمینان 95 درصد 4.8) و (CI=3.5 و P=0.000 اختلاف معنی دار بوده است.استنتاج: با توجه به شیوع بالای MSAF و ارتباط افت FHR با دفع مکونیوم در هر زایمان با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم مخصوصاً همراه با افت FHR مراقبت جدّی نوزاد و ساکشن نازوفارنکس و اروفارنکس پس از زایمان سر و قبل از زایمان تنه حتما انجام گردیده و پس از تولد با آمادگی تیم احیا در نوزادان آغشته به مکونیوم غلیظ و بی حال ساکشن نای انجام گیرد.

سابقه و هدف: عفونت ناشی از ویروس هپاتیت (HBI) B یک مشکل بهداشتی جهانی می باشد حدود 2 تا 10درصد افراد مبتلا، گرفتار آلودگی مزمن کبد و در معرض خطر سیروز و کارسینوم کبدی قرار دارند و بعضی از افراد و گروه ها در معرض خطر بیشتری برای کسب عفونت فوق قرار دارند (مثل: گیرندگان ترکیبات خونی پرسنل بهداشتی درمانی، معتادین تزریقی، نوزادان متولد شده از مادران ناقل مزمن سالم و غیره) موثرترین کنترل عفونت  HBI انجام واکسیناسیون با واکسن هپاتیت B می باشد. واکسن هپاتیت B از واکسن های بسیار سالم و موثری است که می تواند از ابتلا به عفونت و بیماری هپاتیت B جلوگیری نماید. سؤال این است که ایمنی حاصل از واکسیناسیون کامل تا چه مدت دوام دارد و آیا نیازی به واکسن یادآور وجود دارد؟ هدف مطالعه سنجش وضعیت ایمنی در پرسنل بهداشتی درمانی و بیماران تالاسمیک 6 سال پس از واکسیناسیون کامل می باشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی در دو گروه از افراد پر خطر شامل پرسنل بهداشتی درمانی شاغل در بیمارستان های دانشگاهی شهر ساری و بیماران تالاسمیک مرکز بوعلی سینا که یک سری کامل واکسیناسیون HBI را بیش از 6 سال قبل دریافت کرده بودند، با روش الیزا (ELISA) به صورت کمی مورد سنجش آنتی بادی ضد HBI قرار گرفتند. تیتر کمتر از 10IU/L به عنوان عدم وجود ایمنی، تیتر 10≤ به عنوان ایمنی بخش قلمداد شدند.نتایج: 81 نفر از (4/7%) از 478 پرسنل ، 98 نفر از 322 بیمار تالاسمیک به دلیل دارا بودن شرایط مورد مطالعه قرار گرفتند در گروه پرسنل 6 نفر سطح ایمنی کمتر از حد ایمنی سنجشی و در گروه تالاسمیک 22 نفر (22 درصد) نیز آنتی بادی کمتر از حد ایمنی بخش داشتند که بین دو گروه از نظر آماری با روش کای دو (X2) تفاوت معنی دار بوده است P<0.01) و DF=1، (Xz=7.58.استنتاج: براساس نتایج مطالعه و بررسی مطالعات قبلی ،روش های پیشگیری از هپاتیت  Bدر افراد واکسینه شده قبلی در موارد مواجهه با خطر در گروه های پر خطر مختلف، متفاوت می باشد. در پرسنل بهداشتی درمانی به دلیل بقای ایمنی قاطع در بیش از 90 درصد آنان نیازی به سنجش روتین آنتی بادی پس از واکسیناسیون کامل HBI و یا تجویز هر 5 سال یکبار دوز یاد آور نمی باشد. در گروه بیماران تالاسمیک علی رغم کاهش نسبت افراد با ایمنی قاطع ولی به دلیل وجود آن بیش از سه چهارم بیماران و ایمنی نسبی در سایرین، غربالگری خون های تزریقی از نظر HBI و کاهش موارد هپاتیت  Bناشی از ترانسفوزیون، در این گروه نیز توصیه به سنجش آنتی بادی یا واکسیناسیون یاد آور در کمتر از 10 سال نمی باشد.