بلورشناسی و کانی شناسی ایران
سال:1393 | دوره:22 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

توده مافیک میشو در جنوب غرب مرند و بخش مرکزی ارتفاعات میشو در استان آذربایجان شرقی قرار دارد. بررسی های انجام شده بر روی این توده نفوذی وجود کانی سازی سولفیدی- اکسیدی را نشان می دهد. بخش سولفیدی بیشتر شامل پیروتیت بوده که با کالکوپیریت، پنتلاندیت، اسفالریت، پیریت و ترویلیت همراه است. ایلمنیت و به مقدار کمتر مگنتیت فاز اکسیدی را تشکیل می دهند. کانی های سولفیدی اولیه در اثر دگرسانی به وسیله پیریت و ویولاریت جانشین شده اند. با توجه به حضور بافت جدایشی در نمونه های مورد بررسی مانند کالکوپیریت در اسفالریت می توان دماهای بالای 400oC را برای تشکیل فازهای سولفیدی در نظر گرفت. نسبت Co/Ni این سولفیدها نشانگر تشکیل آن ها در یک سیستم Ni-Fe-Cu آمیزش ناپذیر است.

زاگرس ساده چین خورده، در زمان کرتاسه ترشیری دارای رخدادهای فسفاتی متعددی بوده است که به صورت بین لایه ای در سازندهای مارنی و شیلی پابده و گورپی قرار گرفته اند. لذا بررسی ترکیب، بافت و کانی شناسی و تعیین خاستگاه فسفات های دریائی ائوسن الیگوسن حوضه ساختاری زاگرس از اهمیت بالایی برخوردار است. در این راستا تعداد 28 نمونه از افق فسفاتی در تاقدیس های کوه سفید و کوه لار (بناری)، برای بررسی های کانیایی گردآوری شدند. بررسی پراش پرتو ایکس نشان (XRD) داد که کانی های گروه آپاتیت موجود در نمونه ها بیشتر گلوکونیت، کربنات فلوئورآپاتیت و کربنات هیدروکسی آپاتیت هستند. از طرف دیگر بررسی مقاطع نازک، حضور مواد فسفاتی مانند پلت ها و ااییدها را تایید می کند. ترسیم دنباله پاراژنزی کانی های موجود، نشان دهنده شرایط خودزایی، بالا بودن سطح آب دریا و در نهایت وجود محیط احتمالی فلات قاره ای کم عمق، حین تشکیل کانسارهای مورد بررسی بوده اند.

آپاتیت اصلی ترین کانی فسفاتی موجود در کانسار اسفوردی است که به صورت بلورهای کاملا شکل دار (20-2 سانتیمتر) همرشد با مگنتیت و هماتیت، رگچه ای و رگه ای رخنمون یافته است. بررسی های سنگ نگاری حاکی از حضور دو نوع آپاتیت اولیه و ثانویه در این کانسار است. در تصاویر BSE تهیه شده از آپاتیت های اولیه، بخش های سالم بلور به رنگ روشن و بخش های دگرسان شده آن تیره دیده می شوند. ترکیب اولیه آپاتیت، کلرآپاتیت (مناطق روشن) بوده که در اثر دگرنهادی به طور بخشی به هیدروکسیل فلور آپاتیت (مناطق تیره) تبدیل شده است. مناطق روشن آپاتیت از نظر Cl، SiO2، Na2O و Y+LREE غنی شده هستند. میانبارهای مونازیت و زنوتیم درون آپاتیت به دو گروه اولیه (100-30 mm) و گرمابی (20-5 mm) قابل تقسیم اند که انواع گرمابی در بخش های تیره، در محل شکستگی ها، میکروحفره ها و مرز دانه ها تشکیل شده اند. میانبارهای مونازیت و زنوتیم موجود در بخش های تیره به ترتیب از LREE و Y+HREE غنی شده اند و با استفاده از دماسنج مونازیت زنوتیم، دمای حدود 350-150oC را برای آپاتیت دگرنهادی نشان می دهند که این به دگرنهادی در شرایط رخساره شیست سبز دلالت دارد.

فوئیدسینیت های بزقوش، کلیبر و رزگاه در شمال غرب ایران و در استان آذربایجان شرقی واقع شده اند. این بررسی به شیمی کانی های آمفیبول و کلینوپیروکسن توده های یاد شده در ارتباط با محیط زمین ساختی، ویژگی ماگمای سازنده و جانشینی های عنصری می پردازد. ترکیب شیمیایی آمفیبول ها از منیزیوهستینگزیت تا فروپارگازیت متغیر است. همچنین این بررسی نشان می دهد که آمفیبول های کلیبر نسبت به بزقوش از لحاظ Ca+IVAl غنی بوده و جانشینی CaIVAl=SiNa بین آن ها مهم بوده است. کلینوپیروکسن ها از نوع دیوپسید بوده و با توجه به نسبت های اتمی wo، En و Fs تغییرات در ترکیب اعضای نهایی غالبا شامل تبادل En و Fs است. همچنین جانشینی M2 Ca M1 (Fe2+, g)=M2 Na M1 Fe3+ تا اندازه ای بین کلینوپیروکسن ها مهم بوده است. ترکیب آمفیبول ها و کلینوپیروکسن ها بیانگر جدایی آنها از یک ماگمای میاسکیتی وابسته به قوس های آتشفشانی در فشارهای نسبتا پایین است. ترموبارومتری آمفیبول ها بر اساس مقدار Al و Ti، فشارهای 6±1 و 7±1 کیلوبار به ترتیب برای توده های بزقوش و کلیبر و دمای 900±100 درجه سانتیگراد را نشان می دهد.

تجزیه شیمیایی عناصر اصلی کلریت های حاصل از دگرسانی بیوتیت در توده های گرانیتوئیدی ائوسن نقده و پسوه با یک ریزپردازنده الکترونی تعیین شد. بر پایه 53 نقطه تجزیه کلریت از 13 نمونه سنگ، محاسبه فرمول ساختاری میانگین نشان داد که تعداد کاتیون سیلیسیم کمتر از 5.97 اتم در واحد فرمولی (apfu)، و مجموع کاتیون های هشت وجهی نزدیک به 12 apfu است که دلالت بر کلریت نوع هشت وجهی سه گانه دارند. کسر مولی محاسبه شده در فاز بین لایه ای، Xc، گستره ای بین 0.86 تا 0.94 نشان می دهد که تاییدی بر خلوص کلریت یا به عبارت دیگر نبود کامل لایه های اسمکتیت در نمونه های کلریت مورد بررسی است. تنوع ترکیبی مشاهده شده در کلریت به وسیله ترکیب بیوتیت و سنگ میزبان کنترل می شود. ترکیب نمونه های کلریت در توده پسوه دارای نسبت Fe/(Fe+Mg)=0.75-0.85 و تعداد کاتیون های سیلیسیم در فرمول ساختاری apfu 5.14-5.69 و در توده نقده دارای نسبت Fe/(Fe + Mg) = 0.39-0.49 و تعداد کاتیون های سیلیسیم apfu 5.45-5.97 است که به ترتیب به ریپیدولیت و پیکنوکلریت رده بندی می شوند. همه عناصر اصلی در کلریت با همدیگر همخوانی دارند. همچنین نسبت Fe/(Fe + Mg) در بیوتیت به وسیله کلریت حفظ می شود. زمین دماسنجی کلریت بر اساس تغییر در مقدار Al هشت وجهی و نسبت Fe/Fe + Mg در ساختار کلریت یک تغییر بزرگ در دما از 399-299 با میانگین 345 درجه سانتیگراد در توده پسوه و 350-270 با میانگین 320 درجه سانتیگراد در توده نقده را نشان می دهد که با میانگین دمای تشکیل کلریت های حاصل از دگرسانی بیوتیت در سنگ های گرانیتی نواحی دیگر زمین همخوانی دارد.

سنگ های آتشفشانی ائوسن به صورت گدازه با ترکیب داسیت، آندریت و تراکی آندزیت و سنگ های پیروکلاستیک در جنوب غرب چوپانان و در راستای گسل چوپانان رخنمون دارند. این منطقه در زون ساختاری ایران مرکزی (بلوک یزد) واقع شده است. آندزیت ها سنگ غالب این منطقه بوده و کانی های تشکیل دهنده آن ها عبارتند از فلدسپار (آندزین، الیگوکلاز و سانیدین)، آمفیبول (هاستینگسیت منیزیم دار، مگنزیوهاستینگسیت، فروپارگازیت)، میکا (بیوتیت، فلوگوپیت)، کلینوپیروکسن (دیوپسید، اوژیت)، کوارتز، مگنتیت، تیتانومگنتیت، ایلمنیت، تیتانیت، زیرکن و آپاتیت. کانی های ثانویه و حاصل دگرسانی نیز عبارتند از کلسیت، کلریت (دیابانتیت) و پرهنیت. مقدارSiO2  در این سنگ ها 55.1 تا 62.1 درصد بوده و از نظر عناصر نادر خاکی سبک (LREE) بسیار غنی هستند. سنگ های آتشفشانی ائوسن جنوب غربی چوپانان دارای ماهیت انتقالی (آهکی- قلیایی متمایل به شوشونیتی) بوده و شبیه سنگ های موجود در کمان های آتشفشانی هستند. بررسی های صحرایی، سنگ نگاری و ژئوشیمیایی نشان از تشکیل این سنگ ها طی فرایندهای سنگ زایی یکسان بوده و در روند شکل گیری آن ها آلایش و اختلاط ماگمایی نقش داشته اند.

بر اساس مشاهدات صحرایی، سنگ میزبان گرهک های تورمالین منطقه دهگاه، از دایک های اسیدی (آپلیت ها) و در منطقه سرسختی، از مونزوگرانیت ها تشکیل شده اند. در این مناطق، گرهک ها از تورمالین، کوارتز و فلدسپار قلیایی به وجود آمده اند با این تفاوت که میزان کانی های روشن در گرهک های دهگاه کمتر است. بیهنجاری منفی Eu، غنی شدگی از LREE، کاهش HREE و الگوی جدایش یافته از عناصر نادر خاکی در سنگ های میزبان این دو منطقه دلالت بر خاستگاه ماگمای مولد آن ها از ذوب بخشی متاپلیت ها دارد. وجود منطقه بندی، داشتن ترکیب شورلیت- دراویت تورمالین ها، انباشت گرهک ها در سقف توده و کاهش فراوانی آن ها با افزایش عمق، نسبت پایین Fe/Fe+Mg در برخی از گرهک ها (دراویت)، وجود هاله روشن و شکاف های مو مانند پیرامون گرهک های سرسختی از جمله شواهدی است که جدایش شاره به وجود آورنده آن ها به آرامی رخ داده و با شاره سنگ درونگیر (متاپلیت ها) واکنش داده و در یک شرایط ماگمایی- گرمابی شکل گرفته اند. در حالی که تورمالین های دهگاه با داشتن ترکیب شورلیت، سنگ میزبان با ساخت صفحه ای (آپلیت)، عدم منطقه بندی، نبود هاله روشن و عدم وجود شکاف های مومانند نشان می دهند که شاره ماگمایی بوردار با شاره درونگیر (متاپلیت ها) واکنش نداده و به سرعت در دایک های اسیدی میزبان با شریط کاملا ماگمایی تزریق و منجر به تبلور گرهک های تورمالین شده است. بنابراین رفتار و سرعت متفاوت بور در سیستم های ماگمایی گرمابی، فاکتور اصلی انباشت تورمالین و تشکیل گرهک در این دو منطقه بوده است.

منطقه مورد بررسی در کوه های سوره دال، جنوب روستای ماشکان، در مرز ایران با عراق واقع شده است. سنگ های اولترامافیک در این منطقه با ترکیب هارزبورژیت تا دونیت با درجات متفاوت سرپانتینی شده اند. بر اساس بررسی های شیمی کانی ها، ترکیب الیوین به طور اصلی فورستریت (Fo 85.07-91.55) و ترکیب ارتوپیروکسن عمدتا انستاتیت (En 0.89- 0.92) است. ترکیب کلینوپیروکسن دیوپسیدی است و مقادیر Al/(Al+Fe3++Cr) بین 0.57-0.02 در تغییر است. ترکیب اعضای نهایی اسپینل ها، Mag (0.04-0.06)، chr (0.62-0.66) و Spl (0.51-0.58) است. عدد منیزیم اسپینل بین 0.62-0.52 عدد کروم در حدود 0.59-0.69 است. با استفاده از نتایج تجزیه ریزپردازشی کانی ها، محیط اقیانوسی برای این نوع پریدوتیت ها تعیین شده است. این پریدوتیت ها در منطقه چند فرورانشی (SSZ) در جلوی قوس (Forearc) تشکیل شده اند. بر این اساس افیولیت های سوره دال در انتهایی ترین بخش شمال غربی زون زاگرس بقایایی از سنگ کره اقیانوسی شاخه جنوبی Neo Tethyan تشکیل می دهند. که در اصل بین حاشیه های قاره ای عربستان (به سمت جنوب) و اوراسیا (به سمت شمال) در طی اواخر کرتاسه تشکیل شده اند و همسانی بسیار نزدیکی با افیولیت های کرمانشاه و عراق در کمربند افیولیتی زاگرس را نشان می دهند.

مجموعه آذرین الوند از سنگ های آذرین متنوع، دایک های مافیک و فلسیک (پگماتیت ها و آپلیت ها) تشکیل شده اند. پگماتیت ها و آپلیت های منطقه دارای کانی های کوارتز، فلدسپات، میکا، تورمالین، گارنت و آلانیت هستند. پگماتیت ها و آپلیت های منطقه بر اساس ترکیب کانی شناسی به پگماتیت های تورمالین-گارنت-موسکوویت دار، آلومینیوسیلیکات دار و تورمالین دار و آپلیت ها به انواع تورمالین دار، گارنت دار و تورمالین-گارنت-موسکوویت دار و از نظر ژئوشیمیایی به پگماتیت ها و آپلیت های سدیک و پتاسیک تقسیم می شوند. نمودارهای هارکر و عنکبوتی نشان می دهند که دایک های پگماتیتی با دایک های آپلیتی منطقه و دایک های مافیک با دیگر سنگ های مافیک تا حدواسط توده هم خاستگاه را تشکیل می دهند. دایک های فلسیک پرآلومین و آهکی قلیایی هستند. آهکی دایک های مافیک آهکی قلیایی، تولئیتی و متاآلومین هستند. ترکیب گارنت پگماتیت ها از نوع پیرالسپیت اند (Alm34.6-Sps61.5-Grs3.1-Prp0.8)، ترکیب پلاژیوکلاز پگماتیت ها و آپلیت ها که به ترتیب An2-5 و An7.13 هستند. در پگماتیت ها، پتاسیم فلدسپارها با هم رشدی آلبیت به حدود 50% می رسند. میکای سفید موجود در پگماتیت ها و آپلیت های منطقه در گستره بین موسکوویت و سلادونیت قرار می گیرند. بیوتیت های موجود در آپلیت ها سیدروفیلیت و آلانیت های موجود در پگماتیت ها از نوع غنی از Ce هستند. بر اساس بررسی های ژئوشیمیایی دایک های فلسیک، مافیک و سنگ های میزبان مافیک روی نمودارهای عنکبوتی در عناصر Nb، Ta، Ti، Y، Hf، Zr و HREE تهی شدگی و در عناصر (Cs، Rb، K) LIL و LREE غنی شدگی نشان می دهند که نشانگر تشکیل آنها در یک محیط فرورانش است.

گستره بالازرد در غرب نهبندان و در بخش مرکزی لوت واقع شده است. واحدهای سنگی این منطقه شامل ریولیت و آندزیت با سن ائوسن بوده که توده های نیمه نفوذی حدواسط با ترکیب مونزودیوریت تا دیوریت پورفیری در آن نفوذ کرده اند. شواهدی نظیر وجود کانی سازی سولفیدی پراکنده دانه و نیز دگرسانی های شدید، متنوع و گسترده (در مساحتی بالغ بر 20 کیلومتر مربع)، نشاندهنده پتانسیل بالای کانی سازی در این گستره است. دگرسانیهای وسیع شامل آرژیلیک، سرسیت آرژیلیک، سیلیسی آرژیلیک، آرژیلیک پیشرفته و پروپلیتیک واحدهای آتشفشانی و نفوذی منطقه را تحت تاثیر قرار داده است. کانی سازی به شکل افشان و رگه ای مشاهده می شود. مجموعه کانیایی درون زاد شامل پیریت و کالکوپیریت در توده های نفوذی و پیریت، اسفالریت، کالکوپیریت و گالن در رگه های کوارتز کربنات هستند. همچنین کانی های ثانویه شامل کولیت، کالکوزیت، مالاکیت و آزوریت در رگه های کوارتز کربنات دیده می شوند. بر اساس داده های زمین شیمی، عناصر طلا، نقره، مس، روی، آنتیموان، آرسنیک و سرب به ترتیب با بیشترین مقدار 2470 ppb، 114 ppm، 1250 ppm، 2462 ppm، 103 ppm، 98 ppm و 968 ppm بیهنجاری نشان می دهند. بررسی های زمین شناسی، کانی شناسی، دگرسانی و ژئوشیمیایی در گستره بالازرد نشان دهنده کانی سازی سولفیدی در رگه های کوارتز کربنات در اثر عملکرد یک گرماب که در مسیر گسلها و زونهای برشی در حرکت بوده است ایجاد شده اند. علاوه براین کانی سازی وسیع و پراکنده پیریت و به مقدار کمتر کالکوپیریت همراه با زونهای دگرسانی، نمایانگر فعالیت گسترده گرماب ها در منطقه است.

مجموعه دگرگون دلبر در جنوب شرقی شاهرود متشکل از انواع شیست ها، آمفیبولیت ها و گنایس های با مناظر میگماتیتی به سن اواخر نئوپروتروزوئیک (پرکامبرین) با استفاده از حداقل سه نسل دایک مافیک با سن های مختلف (پرکامبرین، ژوراسیک، ترشیری) قطع شده است. دایک های وابسته به ژوراسیک، مجموعه دگرگون پرکامبرین و سنگ های رسوبی تخریبی دگرگون شده تریاس بالایی- ژوراسیک زیرین (معادل با سازند شمشک) را قطع کرده اند ولی در آهک های ماسه ای ژوراسیک میانی و آهک های کرتاسه زیرین (نئوکومین) ادامه ندارند. آمفیبول های موجود در این دایک ها در گروه کلسیمی قرار داشته و از نوع ادنیت هستند. فشارسنجی بر اساس میزان آلومینیم موجود در آمفیبول، بیانگر فشارهای 4 تا 5 کیلوبار برای تعادل نهایی این کانی است که با اعماق 14 تا 15 کیلومتری جایگزینی این دایک ها در پوسته همخوانی دارد. سال سنجی به روش U-Pb روی آپاتیت های موجود در این دایک ها، بازه زمانی 152±35 Ma را نشان می دهد که با روابط صحرایی و چینه شناختی کاملا سازگار است. بر اساس ویژگی های زمین شیمیایی، این دایک ها دارای ماهیت قلیایی آهکی- قلیایی بوده، ماگمای سازنده آن ها از ذوب بخشی حدود 15 درصدی یک خاستگاه گوشته ای اسپینل لرزولیتی ریشه گرفته است. این سنگ ها در یک محیط زمین ساختی کششی پشت کمان و در ارتباط با کشش های پوسته قاره ای ایران مرکزی در اثر فرورانش ورقه اقیانوسی نئوتتیس به زیر آن تشکیل شده اند. این رویداد از پیامدهای ماگمایی فاز کوهزایی سیمیرین پسین است.

الیوین یکی از کانی های اصلی تشکیل دهنده سنگ های الترابازیک مجموعه افیولیتی پیرانشهر است. این کانی به صورت بی شکل در این سنگ ها ظاهر شده و دارای شکستگی های فراوان بوده و از حاشیه و محل شکستگی ها به سرپانتین تبدیل شده است. همچنین در برخی موارد کانی های سرپانتین روی الیوین نیز تشکیل شده اند. تصاویر BSE تهیه شده از کانی الیوین و نیز بررسیهای شیمی کانی انجام گرفته روی این کانی، بیانگر تشکیل الیوین های غنی از آهن در حاشیه الیوین های اولیه است. مقدار عضو انتهایی فورستریت در الیوین های ثانویه در مقایسه با الیوین های اولیه پایین بوده و از 85.6 تا 87.7 در تغییر است. الیوین های غنی از آهن در ارتباط با فرآیند سرپانتینی شدن الیوین های اولیه تشکیل شده اند. تشکیل سرپانتین های غنی از منیزیم و عدم حضور منیتیت در فراورده های حاصل از سرپانتینی شدن الیوین، منجر به افزایش غلظت عنصر Fe در ترکیب شاره حاصل از فرآیند سرپانتینیزاسیون شده است. شاره یاد شده، باعث تبدیل الیوین های غنی از منیزیم به الیوین های غنی از آهن از حاشیه شده است.

دایک های پگماتیتی و آپلیتی موجود در مجموعه پلوتونیک الوند و سنگ های دگرگون مجاورتی نزدیک به این توده (هورنفلس ها) آخرین فاز ماگمایی در این منطقه است. در فواصل دورتر از توده الوند نیز، دایک های پگماتیتی-آپلیتی به درون سنگ های دگرگون ناحیه ای منطقه نفوذ کرده اند. تورمالین های موجود در دایک های الوند، به صورت گرهک های کروی، هم رشدی های گرافیکی تورمالین فلدسپار و تورمالین-کوارتز و تورمالین های خورشیدی (لوکسولیانیت) دیده می شود، اما در پگماتیت های مناطق زمان آباد - منگاوی اغلب به صورت تورمالین های یوهدرال پگماتیتی دیده می شود. تورمالین های موجود در این دایک ها در گروه تورمالین های قلیایی قرار می گیرند و از لحاظ ترکیبی دارای ترکیب شورل دراویت هستند. با توجه به روندهای مشاهده شده در نمودارها، واکنش های جانشینی انجام گرفته در این تورمالین ها شامل {(Mg, Fe) Na}-1 { ,Al}، جانشینی Al در موقعیت Y و AlNa-1 Mg-1 است. بر اساس ویژگی های ژئوشیمیایی این تورمالین ها، مثل متغیر بودن نسبت Fe/(Fe+Mg)، قرار گرفتن برخی از نمونه ها در حد فاصل بین دو بردار تهی شده از قلیایی ها و پروتون زدایی، قرار گرفتن تعدادی از نمونه ها در خارج از این دو بردار و طیف گسترده F در تورمالین های مورد بررسی، هر دو فرایند ماگمایی و گرمابی در تشکیل این تورمالین ها نقش داشته اند. تورمالین های یاد شده وابسته به گرانیتوئیدهای فقیر از لیتیم، پگماتیت ها و آپلیت های وابسته هستند.

گرانیتوئیدهای الیگودرز با گسترشی در حدود 80 کیلومتر مربع در بخش میانی نوار سنندج- سیرجان بیرون زدگی دارند. تونالیت، گرانودیوریت و گرانیت اصلی ترین واحد های سنگی بیرون زده در این منطقه است. برونبوم های ریز دانه ای با خاستگاه ماگمایی، در گرانودیوریت ها فراوانی قابل ملاحظه ای دارند. بررسی های صحرایی، شواهد سنگ نگاری، شیمی سنگ کل و شیمی کانی های برونبوم ها و سنگ میزبان نشان می دهند که این برونبوم ها براثر فرایند آمیخته شدن ماگمایی حاصل نشده اند. روند تغییرات عناصر اصلی و کمیاب در نمودارهای هارکر، تشابه در نمودارهای عنکبوتی و مدلسازی ژئوشیمیایی عناصر اصلی و کمیاب نشان می دهند که برونبوم ها و سنگ میزبانشان دارای قرابت ژنتیکی بوده و تبلوربخشی عامل اصلی در شکل گیری برونبوم های ریز دانه ای الیگودرز بوده است. این برونبوم ها در اصل حاشیه های سریعا انجماد یافته مخزن ماگمایی هستند که در مراحل بعدی شکل گیری های ماگمایی گسیخته شده و به صورت برونبوم های ریز دانه ای و به صورت قطعات جامد (با حداقل تبادلات شیمیایی با ماگمای میزبان) درون ماگمای میزبان پراکنده شده اند. سرد شدن سریع برونبوم ها تبلور بیوتیت و آمفیبول را تسهیل کرده و باعث تغییر رفتار شیمیایی برونبوم ها نسبت به سنگ میزبان شده است.

در این پژوهش نانوذرات گارنت ایتریوم آهن به روش سل ژل تهیه شد. تشکیل فاز گارنت و ساختار بلورین این نانوذرات با پراش سنجی پرتو ایکس (XRD)، بیناب فوریه فروسرخ (FT-IR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. مغناطش نانوذرات با (VSM) اندازه گیری شد. نتایج پراش XRD نشان می دهد که اندازه بلورک ها در بازه 70 تا 250 نانومتر است. همچنین ارتباط بین ثابت شبکه و اندازه بلورک ها مورد بررسی قرار گرفت. بررسی خواص مغناطیسی نیز نشان می دهد که با افزایش اندازه ذرات، مغناطش اشباع افزایش می یابد. اندازه بحرانی ذرات در حدود 200 نانومتر به دست آمد.