مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1398 | دوره:26 | شماره:4 (مسلسل 94) |تعداد مقالات:9

سابقه و هدف سندرم تونل کارپ شایع ترین نوروپاتی محیطی به دلیل به دام افتادن عصب است. تشخیص این سندرم براساس علائم بالینی و تایید آن با استفاده از مطالعات الکترودیاگنوستیک صورت می گیرد. اولتراسونوگرافی یک روش بی خطر، در دسترس برای پیگیری بیماران و ارزشمند می باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی یافته های سونوگرافیک قبل و بعد از تزریق کورتیکوستروئید انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه مداخله ای حاضر، 45 بیمار با علائم سندرم تونل کارپ و مطالعات الکترودیاگنوستیک مثبت که حاکی از درجه متوسط بیماری بود، در طول سال 1396 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان بعثت همدان مراجعه کرده و به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. سونوگرافی مچ دست انجام شد و پس از تزریق کورتیکوستروئید و گذشت دو ماه مجددا مورد سونوگرافی قرار گرفتند. شاخص های سونوگرافی قبل و بعد از تزریق مقایسه گردید. یافته ها 80 درصد از بیماران زن و 20 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران 47. 9± 11. 6 سال با دامنه 22 تا 72 سال بود. 20 درصد از افراد چپ دست بودند. دست درگیر بیشتر افراد شرکت کننده (70 درصد) راست بود. براساس نتایج ضخامت عصب مدین (P=0. 95)، ضخامت رتیناکولوم (001/0P=) و سطح مقطع عصب (001/0P=) در پایان مطالعه کاهش یافت. با استفاده از مقیاس DASH نشان داده شد که علائم بالینی بیماران کاهش معناداری (001/0P=) در پایان مطالعه داشته است. نتیجه گیری کورتیکوستروئید در بیماران مبتلا به این سندرم با شدت متوسط موجب بهبود علائم بالینی می شود که این بهبودی با کاهش ضخامت عصب مدین، فلکسور رتیناکولوم و سطح مقطع عصب همراه است.

سابقه و هدف جراحی دندان های عقل نهفته یکی از شایع ترین جراحی های حفره دهان است که می تواند عوارض اجتناب ناپذیری چون درد، تورم و محدودیت در باز شدن دهان (تریسموس) را به همراه داشته باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر لیزر درمانی با شدت/توان پایین بر تورم و تریسموس پس از جراحی مولرسوم نهفته فک پایین انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور حاضر، 40 بیمار نیازمند جراحی خارج سازی مولر سوم های نهفته مشابه به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره (گروه کنترل بدون لیزر و گروه با تابش لیزر) جای گرفتند. بلافاصله پس از جراحی، با استفاده از یک دستگاه لیزر با طول موج 980 نانومتر با تابش پیوسته و توان خروجی 200 میلی وات، 12 ژول بر سانتی متر مربع انرژی در مدت 60 ثانیه بر ناحیه ای با وسعت 1 سانتی متر مربع بر بافت تابانیده شد. تابش ها در سه ناحیه انجام شدند؛ دو نقطه در سمت باکال و لینگوال ناحیه جراحی از داخل دهان و یک نقطه در محل اتصال عضله ماستر به فک پایین. اندازه تورم و تریسموس با اندازه گیری ابعاد صورت و میزان باز شدن دهان در دومین و هفتمین روز پس از جراحی بررسی گردید. یافته ها در گروه لیزر در روز دوم پس از جراحی میزان تریسموس معادل 6± 28 و میزان تورم صورت برابر با 8/12± 8/217 بود و از نظر آماری تفاوت معنا داری بین گروه لیزر و کنترل مشاهده نشد (05/0

سابقه و هدف سکته مغزی یا استروک سومین علت شایع مرگ و میر در کشورهای توسعه یافته بوده و شایع ترین بیماری ناتوان کننده نورولوژیک می باشد. ریسک فاکتورهای متعددی برای ابتلا به استروک وجود دارد. در این راستا، در مطالعه حاضر به بررسی تاثیر سطح سرمی آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری بر بروز استروک پرداخته شد. مواد و روش ها در مطالعه مورد-شاهدی حاضر، 50 بیمار مبتلا به استروک بستری در مرکز آموزشی-درمانی "سینا" شهر همدان (گروه مورد) به روش نمونه گیری آسان انتخاب گردیدند و از نظر سطح سرمی آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری با 50 فرد سالم (گروه شاهد) مقایسه شدند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و آزمون های آماری متناسب در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها میانگین و انحراف معیار سطح سرمی آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در گروه مورد و شاهد به ترتیب معادل 03/44± 93/25 و 25/41± 36/35 Uarb/ml بود (1018/0P=). میانگین سطح سرمی هلیکوباکتر پیلوری در زنان گروه مورد و شاهد به ترتیب برابر با 78/20 و 84/35 (055/0P=) و در مردان معادل 51/31 و 31/34 محاسبه گردید (501/0P=). ضریب همبستگی Spearman بین سن و سطح سرمی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به استروک و گروه شاهد، مثبت و غیر معنادار بود (138/0P=، 150/0r=). نتیجه گیری سطح سرمی آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به استروک کمتر از افراد سالم غیر مبتلا بود. این امکان وجود دارد که باکتری هلیکوباکتر پیلوری نقش محافظتی در پیشگیری از بروز استروک داشته باشد؛ اما از نظر آماری معنادار نمی باشد.

سابقه و هدف عضله مولتی فیدوس یکی از عضلات پارااسپاینال است که نقش مهمی در استحکام بخشیدن به ستون فقرات داشته و به صورت فیدبک مهاری در کنترل درد عمل می کند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آتروفی عضله مولتی فیدوس در تصاویر MRI (Magnetic Resonance Imaging) و فاکتورهای مرتبط با آن در بیماران دارای درد در ستون فقرات انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه مقطعی حاضر 600 تصویر MRI از بیماران دارای درد در ستون فقرات (شکایت بیمار از درد یا وجود درد طی معاینه بالینی) مراجعه کننده به بیمارستان بعثت همدان طی سال های 97-1396 به روش سرشماری انتخاب شدند و از نظر میزان آتروفی عضله مولتی فیدوس براساس متغیرهای مرتبط با آن مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 16 در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. یافته ها میانگین سنی بیماران 15/46 سال بود. از نظر جنسیت، 5/46 درصد از بیماران مرد و 5/53 درصد زن بودند. فراوانی آتروفی عضله مولتی فیدوس نیز 5/63 درصد محاسبه گردید که به ترتیب 6/38، 6/43 و 8/17 درصد از آن ها درجه یک، دو و سه بودند. بین متغیرهای سن، جنس، نمایه توده بدنی، فعالیت فیزیکی شدید، طول مدت فعالیت روزانه، طول مدت درد و تقارن آن با آتروفی عضله مولتی فیدوس و درجه آن ارتباط آماری معنادارای مشاهده شد (05/0P<). نتیجه گیری آتروفی عضله مولتی فیدوس در بیماران مورد مطالعه از شیوع بالایی برخوردار بود. جنسیت زن، سن بالا، نمایه توده بدنی بالا، فعالیت فیزیکی شدید، طول مدت فعالیت، طول مدت درد ستون فقرات و درد دو طرفه از متغیرهای مستقل مرتبط با آتروفی عضله مولتی فیدوس بودند.

سابقه و هدف یکی از مهم ترین پیشرفت ها در زمینه مراقبت از بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد، تجویز داروهای حل کننده لخته خون شریان های قلبی (مانند استرپتوکیناز) است که تجویز سریع و به موقع آن ضروری می باشد. PCI (Percutaneous Coronary Intervention) به عنوان یک روش ریواسکولاریزاسیون به شکل روزافزون مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اهمیت موضوع زمان در مورد مصرف موثر این دارو، در مطالعه حاضر بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد با بالارفتن قطعه ST کاندید دریافت استرپتوکیناز یا PCI از نظر زمان فرایند، پیامد درمان و عوامل مرتبط با آن مورد بررسی قرار گرفتند. مواد و روش ها مطالعه حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی انجام شد. نمونه گیری در این مطالعه به صورت تمام شمار صورت گرفت و تمام بیمارانی که ST Elevation داشتند و فاقد معیارهای خروج از مطالعه بودند، در طول سال 1396 مورد ارزیابی قرار گرفتند. این افراد 183 نفر بودند که طی این مدت به اورژانس بیمارستان "توحید" سنندج مراجعه کرده بودند. بیماران از نظر سن، جنس، روز مراجعه، مدت زمان شروع درد تا ورود به بیمارستان، فاصله زمانی طی شده تا رسیدن به بیمارستان، نحوه مراجعه بیمار، وجود بیماری زمینه ای در بیمار، زمان تشخیص سکته قلبی، زمان شروع ریپرفیوژن تراپی و پیامد نهایی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات در فرم های طراحی شده ثبت گردیدند و داده ها وارد نرم افزار آماری SPSS 22 شدند. برای سوالات از فرمول های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و درصد) و برای فرضیات در صورت کیفی بودن متغیرها از آزمون کای اسکوئر و در صورت کمی بودن از ضرایب همبستگی استفاده شد. یافته ها براساس نتایج به دست آمده، اکثر بیماران را مردان بالای 50 سال بدون سابقه سکته قلبی تشکیل دادند؛ به طوری که 146 مرد (8/79 درصد) و 37 زن (2/20 درصد) با میانگین سنی 52/58 سال در این مطالعه شرکت نمودند و 28 نفر از آن ها (3/15 درصد) سابقه سکته قلبی داشتند. میانگین زمان گرفتن نوار قلب و تشخیص سکته قلبی به ترتیب 2/4 و 85/18 دقیقه بوده و به طور میانگین از زمان ورود بیمار تا زمان دریافت مداخله 68/107 دقیقه زمان می برد. میانگین مدت زمان بستری 9/4 روز بود. نتیجه گیری احتمال مرگ بیماران با سن بالاتر، بیشتر است. در این مطالعه زمان گرفتن نوار در بیماران زن بیشتر بود. زمان شروع ریپرفیوژن تراپی در شیفت شب، مدت بیشتری را به خود اختصاص داد.

سابقه و هدف دیابت نوع یک شایع ترین بیماری متابولیک و مزمن در کودکان و نوجوانان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل اثر گذار بر کنترل دیابت نوع یک در نوجوانان انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر 205 بیمار 11 تا 19 سال مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان بعثت همدان در سال 1398 به روش سرشماری انتخاب شده و از نظر عوامل اثرگذار بر کنترل دیابت مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون های آماری متناسب در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها میانگین و انحراف معیار سنی بیماران 17/3± 96/13 سال بود. 58 درصد از بیماران دختر و 5/41 درصد پسر بودند. میانگین و انحراف معیار مدت ابتلا به دیابت 16/3± 71/5 سال و میانگین و انحراف معیار HbA1c معادل 84/1± 89/8 درصد بود. از نظر تبعیت از درمان، 2/35 درصد از بیماران تبعیت ضعیفی داشتند. فراوانی افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران به ترتیب 2/51، 2/72 و 2/13 درصد بود. بین کنترل ضعیف دیابت بر اساس HbA1c با بیکار بودن پدر و حمایت ضعیف خانواده ارتباط آماری معنا دار مشاهده شد. همبستگی بین وضعیت کنترل دیابت بر اساس مقدار HbA1c با نمره استرس، اضطراب و افسردگی مثبت و معنا دار بود؛ اما ارتباط آن با تعداد مراجعات سالانه به کلینیک، منفی و معنادار گزارش گردید. نتیجه گیری نتایج نشان دادند که در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک، افزایش اضطراب، افسردگی و استرس موجب کنترل ضعیف شده و افزایش درآمد و حمایت خانواده و تعداد دفعات مراجعه به کلینیک منجر به کنترل خوب دیابت می گردد.

سابقه و هدف آلودگی به کیست هیداتیک یا هیداتیدوز که یک بیماری زئونوز می باشد، طی مرحله لاروی کرم اکینوکوکوس گرانولوزوس در انسان و حیوان ایجاد می گردد. عفونت هیداتیدوز به صورت اندمیک در اغلب نقاط کشور وجود دارد. در شهرستان خدا آفرین در استان آذربایجان شرقی که قطب دامپروی می باشد، احتمال مواجهه بالای جمعیت ساکن با تخم اکینوکوکوس گرانولوزوس وجود دارد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت شیوع سرمی هیداتیدوز در جمعیت ساکن در شهرستان خدا آفرین انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر که طی سال های 98-1397 انجام شد، 295 نمونه خون از جمعیت ساکن در شهرستان خدا آفرین در لوله آزمایش بدون ماده ضد انعقاد جمع آوری گردید. نمونه ها به منظور اندازه گیری آنتی بادی IgG ضد انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس به روش الایزا ارزیابی شدند. داده های دموگرافیک افراد شرکت کننده در مطالعه با استفاده از پرسشنامه تکمیل گردیدند و نتایج توسط نرم افزار SPSS 18 تحلیل آماری شدند. یافته ها از مجموع 295 نمونه گرفته شده، 12 مورد (07/4 درصد) مثبت بودند. بیشترین میزان موارد مثبت سرمی در گروه سنی 39-30 سال با سه مورد (53/3 درصد) مشاهده گردید. در بین موارد مثبت سرمی، 7/16 درصد ساکن مناطق شهری و 3/83 درصد ساکن مناطق روستایی بودند. نتیجه گیری نتایج نشان دهنده شیوع قابل توجه هیداتیدوز در جمعیت مورد مطالعه (همانند برخی از مطالعات انجام شده در سایر مناطق ایران) بودند. توجه به کنترل و پیشگیری از ابتلا به این بیماری به عنوان یک بیماری اولویت دار در شهرستان خدا آفرین در گروه های شغلی و سنی مختلف ضروری می باشد.

سابقه و هدف لوله گذاری داخل تراشه، رایج ترین شیوه اداره راه هوایی فوقانی در بیهوشی عمومی بوده و پیش بینی آسانی و یا دشواری لوله گذاری برای تیم بیهوشی اهمیت بسیار زیادی دارد. شکست در تعبیه راه هوایی، دلیل عمده مرگ و میر ناشی از بیهوشی در بیماران است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه دقت آزمون های لب گزه (Upper Lip Bite Test) و مالامپاتی در پیشگویی سریع لوله گذاری مشکل انجام شد. مواد و روش ها مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر در ارتباط با 418 بیمار انجام شد. پیش از آغاز بیهوشی با انجام دو آزمون پیشگویی کننده مالامپاتی و لب گزه، میزان درجه سختی لوله گذاری آن ها پیشگویی گردید. پس از انجام بیهوشی نیز درجه سختی پیشگویی شده با نمای لارنگوسکوپی Cormac-Lehane مقایسه شد. یافته ها نتایج نشان دهنده فراوانی لوله گذاری مشکل در 3/5 درصد از افراد بودند. حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری منفی آزمون لب گزه به ترتیب حدود 4/21، 3/95 و 2/97 درصد و دقت آن معادل 8/92 درصد بود که بالاترین مقدار می باشد. حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری منفی آزمون مالامپاتی نیز به ترتیب برابر با 7/34، 5/87 و 91 درصد و دقت آن معادل 3/81 درصدمحاسبه گردید. نتیجه گیری نتایج نشان دادند که آزمون لب گزه به عنوان روشی آسان و دارای ویژگی، ارزش اخباری بالا، دقت بیشتر در ارزیابی و پیشگویی راه هوایی مشکل، روشی مناسب تر از آزمون مالامپاتی می باشد.

سابقه هیدروسیستوما ضایعات کیستیک خوش خیم با منشا غدد عرقی هستند که اغلب در سر و گردن مشاهده می شوند. تظاهر این ضایعات در چشم نادر بوده و می توانند به صورت منفرد یا متعدد باشند. شیوع هیدروسیستوما در زنان و مردان و نژاد های مختلف، یکسان است. بهبود خودکار آن به ویژه در ضایعات بزرگ، نادر بوده و درمان قطعی آن شامل جراحی و برداشتن کامل دیواره های کیست می باشد. معرفی بیمار بیمار مردی 44 ساله با توده پلک تحتانی چشم راست بود. توده کیستیک در ملتحمه تحتانی قرار داشت و طی شش ماه گذشته بزرگتر شده بود. سایر معاینات هر دو چشم نرمال بودند. توده مورد نظر تحت بی حسی موضعی ضایعه از طریق ایجاد برش در ملتحمه تحتانی توسط قیچی به طور کامل و بدون پاره شدن کپسول ضایعه خارج شد. ابعاد ضایعه حدود 10×12×8 میلی متر بود. در برش بافت شناسی، یک ضایعه کیستیک با جدار مفروش شده از دو ردیف سلول اپیتلیومی مکعبی مشاهده شد که نشان دهنده اکرین هیدروسیستوما بود. نتیجه گیری اگرچه ضایعات اکرین هیدروسیستوما به صورت نادر اوربیت را در گیر می کنند؛ اما باید در تشخیص افتراقی توده های کیستیک اطراف چشم مورد توجه قرار گیرند. اگر خارج کردن ضایعه به طور کامل و بدون پاره شدن کپسول (همچون بیمار مورد نظر) انجام شود، عود بسیار نادری خواهد داشت.