مجله پرستاری و مامایی
سال:1398 | دوره:17 | شماره:3 (پی در پی 116) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: شکل گیری هویت متاثراز عوامل بین فردی و اکتسابی است. در این راستا آموزش عالی می تواند فرصتی برای شکل گیری هویتی پایدار و کسب چارچوبی برای تصمیم گیری و حل مسئله فراهم کند. حال این سؤال مطرح است آیا ارتباطی بین مواجه با عرصه بالینی در دوره آموزشی و سبک هویت دانشجویان وجود دارد؟ در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی سبک های هویتی دانشجویان در دوره آموزش بالینی پرستاری انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی-مقطعی می باشد. نمونه های پژوهش از دانشجویان پرستاری ترم های 4 تا 7 در پایان دوره آموزش بالینی نیمسال تحصیلی 96-97 بودند. روش نمونه گیری در این مطالعه سرشماری بود. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه سبک های هویت ISI-6G برزونسکی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر و کراسکال والیس در نرم افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه 165 دانشجوی پرستاری شرکت داشتند. میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 6/2 ± 22 سال بود. 2/26 درصد دانشجویان پسر دارای سبک هویت اطلاعاتی و 2/27 درصد دانشجویان دختر دارای سبک هویت هنجاری بودند، اما نتایج مطالعه حاضر حاکی از عدم ارتباط بین جنسیت و سبک هویت می باشد (05/0 p >). در این مطالعه ارتباط معنی داری بین ترم تحصیلی با سبک های هویت وجود داشت (04/0= P). بین سن، وضعیت تأهل و محل سکونت ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0

پیش زمینه و هدف: تدابیر مربوط به آماده سازی روانی قبل از انجام رویه های دردناک یکی از اقدامات پرستاری و جزء وظایف آنان است. هدف مطالعه ی حاضر بررسی مشکلات پرستاران در به کارگیری روش های آماده سازی روانی کودک و مادر قبل از انجام رویه های دردناک برای کودک می باشد. روش: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی است که در سال 1396 در بیمارستان های منتخب شهر مشهد بر روی 81 نفر از پرستاران شاغل در بخش های اطفال و اورژانس اطفال که ﺳ ﺎ ﺑ ﻘ ﻪ ﺣ ﺪ اﻗ ﻞ 3 ﻣ ﺎ ه ﻛ ﺎ ر در ﺑ ﺨ ﺶ ﻛ ﻮ دﻛ ﺎ ن را داﺷ ﺘ ند، به صورت ﺗ ﺼ ﺎ دﻓ ﻲ ساده و از ﺷ ﻴ ﻔ ﺖ ﻫ ﺎ ی ﻣ ﺨ ﺘ ﻠ ﻒ انجام گرفت. پاسخ ناقص پرسشنامه ها موجب خروج افراد شد. ابزار گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته شامل سؤالات مربوط به مشخصات دموگرافیک و مهم ترین موانع و مشکلات پرستاران در رابطه با به کارگیری روش های آماده سازی روانی کودک و مادر بود. . داده ها با روش های آمار توصیفی به وسیله نرم افزار آماری 11. 5 SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکثر نمونه های موردپژوهش زن (7/96 درصد) بودند و تحصیلات لیسانس (7/89 درصد) داشتند. پرستاران مهم ترین مشکلات خود را به ترتیب اولویت زیاد بودن حجم کاری بخش نسبت به تعداد پرستاران (93 درصد)، عدم حمایت مدیران از پرستاران (7/86 درصد 5)، عدم وجود وسایل بازی و سرگرمی به میزان کافی (3/73 درصد) و تنظیم شیفت های کاری به طور نامناسب (70 درصد) گزارش نمودند. نتیجه گیری: پرستاران بخش های اطفال در بیمارستان ها با به کارگیری یافته های این پژوهش می توانند نقش بسزایی در آماده سازی روانی کودک و مادر قبل از انجام رویه دردناک داشته باشند که این مسئله خود باعث بهبود یافتن کیفیت انجام رویه می گردد و نیز از ایجاد عوارض نامطلوب روحی-روانی در کودک و مادر پیشگیری می کند.

پیش زمینه و هدف: شادکامی یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده ی سلامت ذهنی است که در بیماران افسرده بستری کاهش می یابد و این مطالعه باهدف بررسی تأثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر شادکامی بیماران افسرده بستری انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی در مورد 70 بیمار افسرده بستری در مرکز روان پزشکی شهر زاهدان در سال 96 انجام یافته است. نمونه ها به صورت تصادفی به روش قرعه کشی در دو گروه 35 نفره مداخله و شاهد قرار گرفتند. گروه مداخله 6 جلسه ملاقات برنامه ریزی شده با بستگان درجه یک خود را دریافت نمود. وضعیت متغیرها با استفاده از ابزار شادکامی آکسفورد بررسی شد و با کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های کای دو، t مستقل، t زوج و تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: قبل از مداخله بین میانگین نمره شادکامی دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (05/0> p) اما پس از مداخله در گروه مداخله (28/7± 08/25) به طور معنی داری (05/0< p) بیش از گروه کنترل (24/4± 71/11) بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به تأثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر شادکامی بیماران افسرده بستری، توصیه می شود ارائه دهندگان مراقبت بهداشتی و پرستاران این نوع مداخله را در برنامه درمانی بیماران افسرده بستری بکار گیرند.

پیش زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه ی آموزشی پیشگیری از خودکشی مبتنی بر برنامه ی SOS بر افکار خودکشی و افسردگی دختران دانشجوی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین بوده است. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی کنترل شده ی تصادفی با گروه کنترل و با پیش آزمون و پس آزمون است. بر این اساس تعداد 26 نفر دانشجوی دختر دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین بین سنین 18 تا 20 سال بر اساس آزمون های افکار خودکشی بک و افسردگی بک و انجام مصاحبه ی بالینی مشخص و به معیاری تصادفی و به طور مساوی به دو گروه مداخله و کنترل اختصاص داده شدند. گروه کنترل بدون دریافت برنامه ی آموزشی در پیش آزمون و پس آزمون و پی گیری شرکت می کرد (شرایط معمول قبل از پژوهش ادامه می یافت). گروه مداخله 8 جلسه ی آموزشی 90 دقیقه ای در طی یک ماه (هفته ای دو جلسه) دریافت می کرد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: اجرای پس آزمون تفاوت معنی داری را میان نمره های پیش آزمون آزمودنی ها در تمایل نسبت به خودکشی و افسردگی با نمره های پس آزمون آنها و در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. نتایج به دست آمده نشان دهنده ی تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در تمایل نسبت به خودکشی و تأثیر مثبت و کاهنده ی مداخله ی آموزشی در کاهش تمایل نسبت به خودکشی گروه آزمایش است (47/46= F و 0. 01 < P). نمره های پیگیری خودکشی نیز حاکی از تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در مقیاس خودکشی و تأثیر روش مداخله در نمره های گروه آزمایش است (15/22= F و 0. 01 < P). نتایج همچنین بیانگر تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در افسردگی و تأثیر مثبت مداخله ی آموزشی در کاهش افسردگی گروه آزمایش است (03/40= F و 0. 01 < P). نمره های پیگیری افسردگی نشان دهنده ی تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در افسردگی و تأثیر روش مداخله در نمره های گروه آزمایش است (75/15= F و 0. 01 < P). نتیجه گیری: درمجموع نتایج نشان می دهند برنامه ی پیشگیری از خودکشی مبتنی بر SOS در کاهش افسردگی و تمایل نسبت به خودکشی مؤثر است. بر این اساس پیشگیری از خودکشی ممکن است و روان پرستاران می توانند در این زمینه ایفای نقش کنند.

پیش زمینه و هدف: شیوع بالای بیماری های دهان و دندان و هزینه های گزاف تحمیلی آن بر بیمار و نظام سلامت، این بیماری ها را در حال حاضر به یک معضل مهم سلامتی مبدل کرده است که توجه ویژه سیاست گذاران و مدیران نظام سلامت را می طلبد. این مطالعه باهدف تعیین هزینه اثربخشی مداخله وارنیش فلوراید تراپی انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی برای مقایسه هزینه اثربخشی دو راهبرد وارنیش فلوراید تراپی و عدم انجام آن در مدارس ابتدایی شهر ارومیه و از دیدگاه ارائه دهنده خدمت انجام شد. جامعه این پژوهش، کل جمعیت کودکان 12-7 سال مشغول به تحصیل در مدارس ابتدایی ارومیه بودند. تحلیل داده ها با استفاده از مدل درخت تصمیم گیری و نرم افزار TreeAge pro 2011 صورت گرفت. بعد از تعیین هزینه ها و اثربخشی انتظاری، نسبت هزینه اثربخشی افزایشی (ICER) محاسبه و آنالیز گردید. نهایتاً با ترسیم نمودار تورنادو، تحلیل حساسیت برای ارزیابی قدرت نتایج انجام شد. یافته ها: نسبت هزینه اثربخشی افزایشی 12039637 ریال به ازای هر کالی به دست آمد که با توجه به آستانه تعریف شده توسط سازمان بهداشت جهانی مداخله وارنیش فلوراید تراپی در این مطالعه هزینه اثربخش می باشد. یعنی مداخله وارنیش فلوراید تراپی باعث صرفه جوئی 12039637 ریال به ازای هر کالی می شود. هم چنین در این پژوهش نتایج نسبت به پارامترهای موردنظر بر اساس نتایج تحلیل حساسیت یک طرفه حساسیت نداشتند. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه، اجرای مداخله وارنیش فلوراید تراپی به علت کاهش پوسیدگی دندان و به تبع آن افزایش کیفیت زندگی افراد و همچنین صرفه جویی مالی خانواده ها در بلندمدت نسبت به عدم اجرای مداخله هزینه اثربخش بود. نتایج این پژوهش می تواند به سیاست گذاران و مدیران نظام سلامت درباره میزان تخصیص منابع برای پیشگیری از بیماری های دهان و دندان کمک کند.

پیش زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی تأثیر گروه درمانی مبتنی بر نظریه ی نظام های خانواده ی بوئن و گروه درمانی مبتنی بر زوج درمانی کوتاه مدت روابط ابژه بر صمیمیت زناشویی زنان انجام گرفت. مواد و روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای تجربی بر اساس طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی زنان دارای تعارض مراجعه کننده به مراکز خدمات مشاوره و روانشناسی شهر تهران در سال 1397 بودند. از بین داوطلبان، 36 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون (MIS) بود که هر سه گروه به این مقیاس در مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه پاسخ دادند. برای گروه آزمایش اول مداخله گروه درمانی مبتنی بر نظریه ی نظام های خانواده و برای گروه دوم مداخله ی گروه درمانی مبتنی بر زوج درمانی کوتاه مدت روابط ابژه در 16 جلسه ی 120 دقیقه ای اجرا شد، درحالی که برای گروه گواه مداخله ای ارائه نگردید. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS25 و روش های آمار توصیفی و تحلیل واریانس چندمتغیره یک راهه استفاده شد. یافته ها: داده های پژوهش حاکی از تفاوت معنادار بین گروه های آزمایشی و کنترل در صمیمیت زناشویی و تأثیر گروه درمانی بر گروه های آزمایش بود (05/0>p) ولی بین دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0

پیش زمینه و هدف: امروزه کیفیت زندگی و چگونگی تطابق و رفتار بیماران با دفیبریلاتور داخل قلبی منجر به ایجاد نگرانی در افراد ارائه دهنده خدمات بهداشتی-درمانی و تلاش برای تقلیل یا رفع مشکلات این بیماران گشته است. مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر مداخله حمایتی پرستار-همتا محور بر کیفیت زندگی بیماران با دفیبریلاتور داخل قلبی در بیمارستان سیدالشهدا ارومیه انجام پذیرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 120 نفر از بیماران با دفیبریلاتور داخل قلبی مراجعه کننده به درمانگاه دیس ریتمی واجد شرایط ورود به مطالعه به روش تخصیص تصادفی به دو گروه 60 نفری آزمون (مداخله حمایتی پرستار-همتا محور) و کنترل (مراقبت معمول) تقسیم شدند. در گروه آزمون، به مدت پنج ماه از ابتدای بهمن 1396 تا انتهای تیرماه سال 1397 مداخله حمایتی پرستار-همتا محور اجرا و میزان کیفیت زندگی بیماران با دفیبریلاتور داخل قلبی دو گروه آزمون و کنترل در زمان های قبل و بعد از مداخله مورد مقایسه قرار گرفت. گردآوری داده ها با استفاده پرسشنامه دوبخشی مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه استاندارد ارزیابی کیفیت زندگی مک نیو انجام گردید. داده ها با استفاده نسخه 20 نرم افزار SPSS و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون های کای دو؛ تی مستقل و تی زوجی) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی قبل از اجرای مداخله حمایتی پرستار-همتا محور در گروه آزمون 37/21 ± 10/89 و در گروه کنترل 45/23 ± 86/83 بود که ازنظر آماری بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (204/0=P)؛ اما پس از اجرای مداخله حمایتی پرستار-همتا محور میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه آزمون (83/10 ± 83/124) نسبت به گروه کنترل (67/27 ± 83/84) به طور معنی داری افزایش یافت (0001/0≥ P). نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از مطالعه حاضر چنین نتیجه گیری می گردد که اجرای مداخله حمایتی پرستار-همتا محور می تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران با دفیبریلاتور داخل قلبی منجر گردد.

پیش زمینه و هدف: انفارکتوس میوکارد به عنوان یک بیماری منجر به مرگ و ناتوانی در جهان شناخته شده است که می تواند ازلحاظ جسمی، اجتماعی، عاطفی، روان شناختی به بیمار آسیب برساند. اضطراب نیز به عنوان عارضه اختلالات روان شناختی می تواند سبک زندگی فرد را متأثر و باعث افزایش هزینه های درمان، عود بیماری و بستری مجدد و افزایش میزان مرگ ومیر شود. با توجه به اهمیت این بیماری و تأثیر اضطراب در روند تشدید آن، استفاده از روش آرام سازی به عنوان یک شیوه درمانی مستقل می تواند پیامدهای مطلوبی از قبیل کاهش تنش و استرس به دنبال داشته باشد. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر آرام سازی بنسون بر سطح اضطراب بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بستری در مرکز آموزشی درمانی سیدالشهدا ارومیه صورت گرفت. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی تجربی، 60 نفر از بیماران به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله انجام فن آرام سازی بنسون برای هر بیمار طی 2 روز متوالی و در هر روز 2 نوبت صبح و عصر و در هر نوبت 15 دقیقه ( درمجموع 4 جلسه) اجرا شد و در گروه کنترل مداخله ی خاصی صورت نگرفت و این گروه از بیماران مراقبت های روتین را دریافت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد سنجش سطح اضطراب اشپیل برگر بود. این پرسشنامه ها قبل و بعد از انجام مداخله تکمیل شدند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون تحلیل کوواریانس و تی زوجی با استفاده از برنامه نرم افزار SPSS-21 استفاده شد. یافته ها: میانگین نمرات اضطراب در گروه مداخله قبل و بعد مداخله با هم متفاوت بود، درحالی که در گروه کنترل، این نمرات تفاوت معنی داری با هم نداشتند. همچنین بین میزان اضطراب دو گروه مداخله و کنترل بعد از اجرای روش آرام سازی بنسون تفاوت معنی داری مشاهده گردید( 0001/0= P). نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت آرام سازی بنسون در کاهش اضطراب و به کارگیری آسان و هزینه کم و در دسترس بودن این روش، کاربرد آن جهت تسکین مشکلات ناشی از اضطراب بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد توصیه می شود.