آب و خاک
سال:1398 | دوره:33 | شماره:6 |تعداد مقالات:12

سیستم مخازن ذخیره برای کنترل و تنظیم رژیم جریان رودخانه ها جهت تامین تقاضا برای مصارف مختلف شرب، کشاورزی و. . . طراحی و احداث می گردند. در این مطالعه سد مخزنی لار به عنوان یکی از منابع اصلی تامین آب شرب تهران با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بدین منظور با به کارگیری مدل استوکاستیک AR(1)، داده های جریان سالیانه تولید و سپس مقادیر جریان سالیانه با استفاده از مدل توزیعی والنسیا-شاکی در ماه های مختلف سال پخش یا توزیع شده است. در مرحله بعد، داده های ماهیانه تولیدی به عنوان جریانات ورودی به مخزن ذخیره برای شبیه سازی رفتار سد مخزنی لار با استفاده از روش 3Modified-SPA و با اعمال شاخص های عملکرد سیستم مخازن به کار گرفته شد. نتایج مطالعه نشان می دهد که حجم ذخیره علاوه بر تقاضا، تابعی از تلفات ناشی از تبخیر و ضرایب اعتماد زمانی و آسیب پذیری بوده و از یک رابطه نمایی به ازای تقاضا تبعیت می کند. علاوه بر این در هر سه گونه (version) SPAهای اصلاح شده (SPA-I, SPA-II, and SPA-III) دو شاخص عملکرد مخزن، یعنی؛ اعتمادپذیری زمانی و آسیب پذیری قابل کنترل در تحلیل بوده و تحلیل سیستم ذخیره برای مقادیر معلوم یا مشخص شاخص های مذکور انجام می پذیرد. همچنین در روش های SPA-II و SPA-III امکان استفاده از رابطه غیرخطی یا رابطه واقعی سطح-حجم در برآورد حجم تلفات ناشی از تبخیر در سیستم ذخیره است. کنترل دو شاخص عملکرد مخزن و به کارگیری رابطه واقعی یا غیرخطی سطح-حجم مخزن در تحلیل سیستم مخازن ذخیره به همراه جواب یکتا به عنوان مزیت های اساسی و بسیار مهم روش های مذکور نسبت به روش آنالیز رفتاری (فرض خطی بودن رابطه سطح-حجم مخزن و کنترل تنها شاخص اعتمادپذیری در محاسبات) است.

کشت های گلخانه ای نقش ویژه ای در تولید محصولات کشاورزی دارند. آگاهی از میزان دقیق نیاز آبی در برنامه ریزی توسعه گلخانه ها از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این پژوهش ارزیابی و ارایه مدلی برای برآورد تبخیر و تعرق خیار در شرایط گلخانه ای با استفاده از داده های هواشناسی و مطالعه بهره وری آب در تولید این محصول در قزوین است. در طی تحقیق، تغییرات دما، رطوبت، تشعشع، ارتفاع گیاه و رطوبت خاک اندازه گیری شد. با بررسی مدل های ریاضی مختلف، یک مدل توانی با پارامترهای دما، رطوبت نسبی و ارتفاع گیاه و با ضریب همبستگی 86/0 به عنوان بهترین مدل برای برآورد تبخیر و تعرق خیار گلخانه ای انتخاب شد. همچنین مقایسه تبخیر و تعرق اندازه گیری شده با روابط متداول تعیین تبخیر و تعرق نشان داد که در سطح اطمینان 99 درصد بین تبخیر و تعرق اندازه گیری شده و تبخیر و تعرق برآورد شده با روش فائو پنمن مانتیث همبستگی وجود دارد. روش فائو پن من مانتیث با ضریب تبیین 42/0 از دقت بیشتری نسبت به سایر روش ها برخوردار بوده و روش بلانی کریدل اصلاح شده با ضریب تبیین 24/0 کمترین دقت را دارد. همچنین بهره وری آب در گلخانه های کشت خیار فعال در استان قزوین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داده بهره وری آب خیار در گلخانه ها از 23/9 تا 44/22 کیلوگرم بر متر مکعب متغیر است. این دامنه تغییرات مساله اهمیت مدیریت و بهره برداری در ارتقای بهره وری آب در گلخانه ها را خاطر نشان می سازد. طبق برآوردهای انجام شده در این تحقیق اگر میزان تولید فعلی خیار در استان در فضای آزاد در گلخانه ها کشت شود، به 117 هکتار گلخانه نیاز خواهد داشت و با این عمل نزدیک به 15 میلیون متر مکعب آب صرفه جویی خواهد شد. با بررسی سایر جوانب اقتصادی و اجتماعی توسعه گلخانه ها می تواند در تسکین مشکلات کم آبی در استان کمک ساز باشد.

با اعمال مدیریت صحیح آب در مزرعه می توان از منابع آب، خاک و کود استفاده بهینه نمود و تولید محصولاتی با کمیت و کیفیت بالا را امکان پذیر ساخت. در این راستا و به منظور مدیریت آبیاری گیاه آفتابگردان با استفاده از تنظیم پتانسیل آب خاک، سه سطح مکش (40=1I، 55=2I و 70=3I سانتی بار جهت شروع آبیاری) و دو سیستم آبیاری قطره ای (سطحی =1S و زیرسطحی =2S) به ترتیب به عنوان عوامل اصلی و فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. این آزمایش در قالب طرح کرت های نواری یک بار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی، با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی شهرستان جیرفت در سال زراعی 1396 اجرا شد. نتایج پژوهش نشان داد که صرفه جویی 6/153 میلی متری آب (5/21 درصد) بین نقاط مکش 55 و 40 سانتی بار، باعث کاهش 5/12 درصد عملکرد دانه، 8/12 درصد تعداد دانه در طبق و 11 درصد ارتفاع بوته شد که افزایش 3/10 درصد در بهره وری آب را درپی داشت. این در حالی بود که اعمال سطح مکش 70 سانتی بار در مقایسه با سطح مکش 55 سانتی بار باعث کاهش 4/33 درصد عملکرد دانه، 9/22 درصد تعداد دانه در طبق و 5/22 درصد ارتفاع بوته شد و تنها افزایش 7/4 درصدی بهره وری آب را به دنبال داشت. از طرف دیگر، عملکرد دانه در آبیاری زیرسطحی به مقدار 499 کیلوگرم در هکتار بیشتر از آبیاری سطحی بود. این در حالی بود که با وجود صرفه جویی 10 درصدی مصرف آب در آبیاری زیرسطحی نسبت به آبیاری سطحی، بهره وری آب در این سیستم 5/21 درصد بیشتر بود. صفات ارتفاع بوته و تعداد دانه در طبق در آبیاری قطره ای زیرسطحی به ترتیب 2/8 و 7/8 درصد نسبت به آبیاری سطحی بیشتر بود. لذا انجام آبیاری قطره ای زیرسطحی در سطح مکش 55 سانتی بار برای کشت گیاه آفتابگردان در شهرستان جیرفت می تواند راهکاری مناسب برای صرفه جویی در مصرف و افزایش بهره وری آب در دوره های خشکسالی باشد.

فرآیند جذب و استفاده از جاذب های ارزان قیمت برای حذف فلزات سنگین یکی از روش هایی است که در سال های اخیر توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. در این تحقیق به منظور مدلسازی و بررسی اثر فاکتورهای pH، غلظت و قدرت یونی بر جذب فلزات سنگین سرب و کادمیم از محلول های آبی توسط رس سپیولیت، از روش سطح پاسخ بر مبنای مدل باکس بنکن استفاده شد. برای این منظور آزمایشات ناپیوسته جذب، با در نظر گرفتن دامنه های متفاوتی از این سه متغیر شامل pH (6-3)، قدرت یونی محلول (mol L-1 06/0-01/0) و غلظت فلز (mg L-1 200-0) اجرا گردیدند. نتایج نشان داد میزان جذب سرب و کادمیم با افزایش غلظت اولیه فلز و pH، افزایش و با افزایش قدرت یونی محلول کاهش یافت. آنالیز واریانس یک طرفه (0001/0>p) نشان داد مدل درجه دو بهترین مدل برای تعیین برهمکنش متغیرهای مورد مطالعه می باشد، این مدل حاکی از آن است که غلظت موثرترین عامل در حذف کادمیم و سرب به وسیله سپیولیت است. با توجه به مقادیر ضریب تعیین (99/0=R2) وR2 متعادل شده (98/0=R2adj) می توان گفت مدل بدست آمده برای تحلیل داده ها مناسب می باشد. شرایط بهینه برای جذب حداکثر سرب و کادمیم از محلول های آبی در pH=6، غلظت فلز (mg L-1) 200 و قدرت یونی محلول (mol L-1) 02/0 است. مقادیر پیش بینی شده جذب برای شرایط بهینه ذکر شده برای جذب سرب و کادمیم نیز به ترتیب 4/44 و (mg g-1) 28/34 بدست آمد. بطور کلی می توان گفت سپیولیت می تواند به عنوان یک جاذب ارزان قیمت و قابل دسترس برای جذب کادمیم و سرب از آب های آلوده استفاده شود.

فرسایش خاک یک تهدید زیست محیطی جدی است. یکی از مدل های تجربی پرکاربرد برای تخمین فرسایش خاک معادله جهانی فرسایش خاک بازنگری شده موسوم به مدل RUSLE می باشد. هدف از انجام این پژوهش تلفیق داده های بدست آمده از پیمایش صحرایی با داده های سنجش از دور جهت برآورد میزان فرسایش خاک با استفاده از مدل RUSLE در حوزه آبخیز سد گاوشان در استان کردستان بود. مقدار عامل فرسایندگی سالیانه باران با استفاده از داده های بارش ماهانه 11 ساله در 7 ایستگاه در اطراف حوضه محاسبه شد. سپس تغییرات مکانی آن با استفاده از کریجینگ معمولی برآورد شد. شاخص فرسایش پذیری خاک از نقشه خاک، که خود با استفاده از پیمایش صحرایی و داده های سنجش از دور تهیه شد، بدست آمد. عامل توپوگرافی از مدل رقومی ارتفاع با قدرت تفکیک مکانی 30 متر استخراج شد. عامل پوشش گیاهی سالیانه نیز از داده های سنجش از دور برآورد شد. از آنجایی که در حوضه مورد مطالعه عملیات حفاظت خاک ناچیز است، مقدار عامل حفاظت خاک در سرتاسر حوضه 1 در نظر گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان داد که متوسط مقدار فرسایش سالیانه خاک در این حوضه 35/2 تن در هکتار است. با اینحال در نیمی از مناطق حوضه مقدار فرسایش سالیانه از 92/0 تن در هکتار کمتر است. نواحی با فرسایش خیلی زیاد در حدود 4 درصد از حوضه را در بر می گیرند که عمدتا در شیب های زیاد در قسمت های جنوب غربی حوضه واقع شده اند. بر اساس نتایج بدست آمده درجه شیب مهمترین عامل کنترل کننده شدت فرسایش خاک در این حوضه است.

درخت بادام تحمل خوبی به کم آبی دارد و مناسب کاشت در مناطق خشک و نیمه خشک نظیر ایران است اما حساسیت آن به شوری، مدیریت آبیاری آن را با چالش هایی مواجه کرده است. این مطالعه با هدف بررسی تااثیر تنش هم زمان خشکی و شوری بر جذب آب، رشد رویشی و پتانسیل آب برگ درخت بادام در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار شوری آب، شامل آب چاه با شوری dS/m2 (T1)، و آب های شور شده با نمک هایی با همان ترکیب آب چاه dS/m4 (T2) و dS/m5 (T3) در سه تکرار در خاکی با بافت شن لومی اجرا شد. در طول فصل رشد، دما و رطوبت نسبی هوا، پتانسیل آب برگ (LWP) و رطوبت خاک (SWC) تا عمق 70 سانتی متر اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که شوری تاثیر معنی داری (P<0. 01) بر LWP، رشد رویشی و مقدار آب باقیمانده خاک دارد. متوسط فصلی رشد طولی سرشاخه و رشد قطری تنه در درخت بدون تنش به ترتیب 104 سانتی متر و 53 درصد بود که در تیمار تنش هم زمان خشکی و شوری (T3) به ترتیب به 62 سانتی متر و 18 درصد کاهش یافت. متوسط فصلی LWP برای تیمارهای T1 تا T3 به ترتیب 78/1-، 93/1-و 16/2-مگاپاسکال بدست آمد. ارتباط معنی داری بین LWP با کمبود فشار بخار هوا و SWC حاصل شد. حد آستانه ای LWP برای شروع تنش، 78/1-مگاپاسکال بدست آمد. براساس پتانسیل آب برگ آستانه ای تنش، کمینه رطوبت حجمی خاک برای تیمارهای T1 تا T3 برای اجتناب از تنش به ترتیب 1/10، 8/11 و 5/13 درصد تعیین شد.

فسفر در مقایسه با دیگر مواد مغذی ضروری، دارای تحرک و قابلیت دسترسی کمتر برای گیاهان است. اگر چه فسفر به اشکال آلی و غیر آلی در خاک ها فراوان است، اما اغلب عامل مهم یا حتی محدود کننده اصلی برای رشد گیاه است. در این پژوهش اثرات مصرف هم زمان اسید هیومیک و کود فسفر و روش های کاربرد آن بر صفات فیزیولوژیک و فراهمی فسفر در گیاه کلزا (رقم هایولا 50) مورد بررسی قرار گرفت، بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار به صورت گلدانی به اجرا درآمد. تیمارهای شامل فسفر در سه سطح (0، 50 و 100 میلی گرم کود سوپرفسفات تریپل بر کیلوگرم خاک)، اسید هیومیک در سه سطح (0، 5/0 و 1 گرم بر کیلوگرم خاک) و روش های کاربرد همزمان اسید هیومیک و فسفر بود. اثرات متقابل اسید هیومیک و فسفر و روش های کاربرد آن بر تمام صفات اندازه گیری شده در سطح یک درصد معنی دار شد. نتایج اثرات متقابل سه جانبه سطوح اسید هیومیک، سطوح فسفر و روش های کاربرد نشان داد که بیشترین مقادیر در انواع کلروفیل (a، b و ab) و کارتنوئید در تیمار کودی 100 میلی گرم بر کیلوگرم فسفر و سطح 1 گرم بر کیلوگرم مصرف همراه با آب آبیاری اسید هیومیک به دست آمد. بیشترین مقدار غلظت فسفر اندام هوایی با میانگین 30/0 درصد در تیمار یک گرم بر کیلوگرم اسید هیومیک همراه با آب آبیاری با سطح 100 میلی گرم بر کیلوگرم فسفر مشاهده شد هر چند با تیمار 5/0 گرم بر کیلوگرم اسید هیومیک همراه با آب آبیاری از لحاظ آماری اختلاف نداشت. بیشترین مقدار فسفر عصاره گیری شده به روش اولسن با میانگین 16/41 میلی گرم بر کیلوگرم و روش سلطان پور و شواب با میانگین 24/5 میلی گرم بر کیلوگرم مربوط به تیمار 100 میلی گرم برکیلوگرم فسفر و مصرف خاکی یک گرم بر کیلوگرم اسید هیومیک بود. همچنین همبستگی بالا و معنی داری بین فسفر عصاره گیری شده به روش اولسن و سلطان پور و شواب با صفات مورد مطالعه مشاهده شد. به نظر می رسد که استفاده از فسفر همراه با اسید هیومیک، بیشتر از کاربرد فسفر به تنهایی، می تواند باعث افزایش فسفر قابل دسترس در خاک و نیز غلظت فسفر در گیاه کلزا (هایولا 50) شود.

با توجه به محدودیت منابع آب در کشور، استفاده از شیوه های نوین آبیاری برنج با مصرف کمتر آب امری بدیهی خواهد بود. یکی از راه های افزایش بهره وری آب، استفاده از روش آبیاری زیرزمینی است. همچنین برای مقابله با بحران آب می توان از آب های نامتعارف و به عبارت دیگر آب های با کیفیت نامطلوب استفاده نمود. به منظور بهبود کیفیت آب مصرفی در کشاورزی روش های مختلفی وجود دارد که یکی از آن ها استفاده از میدان های مغناطیسی است. در پژوهش حاضر اثر مغناطیسی شدن پساب تصفیه خانه شهری گرگان و آب معمولی به روش آبیاری زیرزمینی در پردیس کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان بر صفاتی همچون عملکرد شلتوک، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، کارایی مصرف آب، بهره وری فیزیکی آب و بهره وری اقتصادی آب مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 بلوک، از اردیبهشت تا شهریور ماه سال 1397 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل فاکتور نوع آب آبیاری در دو سطح شامل آب معمولی (C) و پساب تصفیه شده شهری گرگان (W) و فاکتور دوم شامل روش اصلاح آب در دو سطح شامل مغناطیس (M) و عدم مغناطیس (O) بود. نتایج مقایسه میانگین فاکتور نوع آب نشان داد که بین تیمار پساب و آب معمولی در پارامترهای اندازه گیری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. فاکتور روش اصلاح آب نشان داد که تیمار غیرمغناطیس در پارامترهای عملکرد شلتوک، کارایی مصرف آب، بهره وری فیزیکی آب و بهره وری اقتصادی آب نسبت به تیمار مغناطیس معنی دار بود اما در پارامترهای عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت اثر معنی دار مشاهده نشد. همچنین مقایسه میانگین اثرات متقابل نوع آب و روش اصلاح بر همه پارامترهای اندازه گیری شده حاکی از برتری پساب غیرمغناطیس نسبت به بقیه تیمارها درسطح 5 درصد بود. براساس نتایج این تحقیق می توان گفت که کشت برنج از نظر آبیاری نیازی به ایجاد یک لایه ایستابی در سطح خاک ندارد و همچنین استفاده از پساب تصفیه خانه شهری گرگان به عنوان آب آبیاری، علاوه بر امکان کاهش برداشت از منابع آبی با کیفیت بالا، هزینه های مصرف کود (شیمیایی و آلی) در تولید محصول را نیز کاهش داد.

علی رغم تاثیر قابل توجه قار چ ها و باکتری ها بر پایداری ساختمان خاک، تاثیر قارچ مایکوریزا گونه گلوموس موسه آ و باکتری ریزوبیوم بر ساختمان خاک، به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو مرحله گلخانه ای و مزرعه ای با کشت نخود اجرا شد. در شرایط مزرعه تیمارهای آزمایشی شامل قارچ مایکوریزا گونه گلوموس موسه آ، باکتری ریزوبیوم، ترکیب تیمار اول و دوم (مایکوریزا-باکتری ریزوبیوم) و شاهد (بدون تلقیح) و در شرایط گلخانه علاوه بر چهار تیمار فوق تیمار ماده زمینه سترون شده قارچ مایکوریزا و تیمار بدون گیاه، تیمارهای آزمایشی بودند. مقدار کربن آلی و پایداری خاکدانه ها در حالت تر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج گلخانه ای نشان داد که تیمار مایکوریزا نسبت به تیمار شاهد و شاهد بدون گیاه باعث افزایش معنی دار میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (به ترتیب 6/51 و 1/189 درصد) شد. در شرایط گلخانه مقدار کربن آلی دارای همبستگی بالا با میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (53/0R2=) بود و تیمار حاوی مایکوریزا باعث افزایش کربن آلی از 73/0 درصد در شاهد بدون گیاه به 02/1 درصد شد. در شرایط گلخانه تیمارمایکوریزا باعث افزایش خاکدانه های درشت و کاهش خاکدانه های ریز شد. همچنین استفاده همزمان باکتری و قارچ تاثیر کمتری بر پایداری خاکدانه ها نسبت به اثرات جداگانه آن ها داشت، زیرا استفاده همزمان، تاثیری بر رشد گیاه نداشت. در شرایط مزرعه تیمارها تاثیر معنی داری بر سایر کلاس اندازه خاکدانه ها نداشتند. نتایج نشان داد که همزیستی میکوریزی و باکتری ریزوبیوم به عنوان یک روش بیولوژیک و پایدار باعث ارتقای کیفیت ساختمان خاک شد.

آتش می تواند طیف گسترده ای از خصوصیات فیزیکی، شیمیایی، کانی شناسی و زیستی خاک را بسته به شدت خود تغییر دهد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی و مقایسه اثر آتش بر ویژگی های شیمیایی خاک جنگلی در موقعیت های متفاوت در زیر گونه درخت بلوط ایرانی (برودار) (. Quercus brantii Lindl) در شهرستان مریوان بود. برای انجام این تحقیق، دامنه ای که در مرداد ماه سال 1396 آتش سوزی رخ داده بود، انتخاب شد. سپس ترانسکتی بر روی خطوط تراز به طول 250 متر پیاده شد و در فواصل 30 متری نزدیک ترین درخت برودار انتخاب شد و در نهایت دو نمونه خاک در عمق 5-0 سانتی متری و در دو فاصله نزدیک تنه (50 سانتی متری) و مرز تاج برداشت شد. در مجاورت این دامنه؛ منطقه شاهد انتخاب و به همین ترتیب عمل شد. در نهایت 32 نمونه خاک سوخته و نسوخته، برداشت و پس از انتقال به آزمایشگاه برخی ویژگی های شیمیایی شامل کربن، نیتروژن، فسفر، کلسیم، منیزیم، پتاسیم تبادلی، pH و EC اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش فاصله از تنه درخت، مقدار کربن و نیتروژن خاک افزایش یافت. فسفر، کلسیم، منیزیم و پتاسیم با حرکت به سمت مرز تاج درختان کاهش معنی داری داشتند. pH و هدایت الکتریکی نیز با افزایش فاصله از تنه درختان کاهش معنی داری داشتند. به طور کلی می توان گفت با حرکت از موقعیت نزدیک تنه به طرف مرز تاج خصوصیات خاک سوخته متفاوت بوده است که به دلیل تفاوت در مقدار مواد قابل اشتعال تجمع یافته، احتمالا شدت آتش کمتر شده و در نتیجه اثرات متفاوتی بر خاک گذاشته است.

با توجه به کمبود منابع آبی در کشور و دگرگونی اقلیمی، شناخت نواحی مستعد کشت درختان میوه براساس شرایط اقلیمی به منظور استفاده بهینه حائز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف توان سنجی شرایط اقلیمی ایران برای کشت درخت انگور کشمشی براساس تکنیک های چند معیاره و سامانه اطلاعات جغرافیایی بررسی شده است. در این راستا از آمار 200 ایستگاه هواشناسی عمده در سطح کشور در مقیاس های زمانی ساعتی، روزانه و ماهانه برای تعیین لایه های اطلاعاتی زیر معیارهای اقلیمی استفاده شد. آستانه های رشد و نمو درخت انگور براساس مطالعات کتابخانه ای مشخص شد. برای تعیین انباشت سرمایی مناطق مختلف کشور از مدل ساعات سرمایی CH استفاده شد. در ادامه با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، معیارها و زیرمعیارهای اقلیمی لازم تعیین گردید. نتایج نشان داد که انباشت سرمایی دوره رکود که نیاز سرمایی را برطرف می کند، مهم ترین زیر معیار اقلیمی برای سنجش قابلیت های کشت درخت انگور محسوب می شود. همچنین در ایران 42195637. 8 هکتار دارای قابلیت نامناسب و 42721336. 2 دارای قابلیت ضعیف و 75492510 هکتار از قابلیت مناسب برای کشت انگور در گستره ایران برخوردار می باشد. مناطق مناسب کشت درخت انگور منطبق بر دامنه های مناطق کوهستانی و نسبتا مرتفع در نیمه غربی، شمال غرب، شمال شرق و مناطق پراکنده مرکز، شرق و جنوب شرق قرار دارد. محدوده مناسب کشت درختان انگور 42 درصد از سطح مساحت کشور را شامل می شود. نتایج و دستاوردهای مطالعه حاضر به عنوان الگویی برای کشت درختان خزان کننده سردسیر بر مبنای توان اقلیمی و جغرافیایی در جهت استفاده بهینه از منابع طبیعی حائز اهمیت می باشد.

خشکسالی به عنوان پیچیده ترین، اما کمتر شناخته شده ترین خطر در میان تمام خطرات طبیعی است که نسبت به هر خطر طبیعی دیگر، درصد بیشتری از مردم را تحت تاثیر قرار می دهد. خشکسالی یکی از پدیده های طبیعی و مکرر اقلیمی است؛ تجزیه و تحلیل ریسک خشکسالی ترکیبی از تجزیه و تحلیل خطر خشکسالی و تجزیه و تحلیل آسیب پذیری خشکسالی است. در این مطالعه سعی شده است چشم انداری از تغییرات ریسک خشکسالی هواشناسی در آینده نشان داده شود. مطالعه به صورت موردی برای زیرحوضه افین (واقع در استان خراسان جنوبی) انجام شده است. دوره آماری استفاده شده برای دوره پایه 33 سال (2015-1983) می باشد. داده های آینده براساس سه مدل از پروژه CORDEX بدست آمده است. دوره آتی، به سه دوره 27 ساله شامل، آینده نزدیک (2046-2020)، آینده میانی (2073-2047) و آینده دور (2100-2074) تقسیم شده است. به منظور محاسبه ریسک خشکسالی، مخاطره خشکسالی براساس سه شاخص خشکسالی SPI، SPEI و eRDI برای دوره پایه و دوره های آتی و پس از آن آسیب پذیری تعیین شد. افزایش شدت خشکسالی ها در دوره های آتی از دیگر نتایج حاصل از این مطالعه است. خروجی های ریسک بدست آمده از روش مستقیم محاسبه ریسک که با داده های CORDEX و نیز روش استفاده از مدل پیش بینی ریسک که در این مطالعه بدست آمد، نشان از افزایش تعداد وقایع خشکسالی و بدنبال آن افزایش وقایع ریسک خشکسالی در منطقه دارد. همچنین، مشاهده شد شدت ریسک خشکسالی ها براساس سناریوی انتشار RCP8. 5 بیشتر از RCP4. 5 می باشد