علوم مدیریت ایران
سال:1399 | دوره:15 | شماره:57 |تعداد مقالات:5

اگرچه رویکردهای چابک توسعه نرم افزار، در مقایسه با چارچوب های سنتی اثربخش تر ند، فرایندهای تلویحی موجود در آنها، به تنهایی برای پرداختن به ریسک های پروژه کافی نبوده و استفاده از فرایندهای صریح، ضروری می باشد. به علاوه، مدل های مدیریت ریسک سنتی، با فلسفه چابک، درتعارضند. هدف این پژوهش ارایه یک مدل فرایندی مدیریت ریسک، متناسب با پروژه های توسعه چابک می باشد. این پژوهش کیفی، با کمک روش های فرا ترکیب، دلفی و مدلسازی ساختاری-تفسیری انجام شد. اجرای فراترکیب با کدگذاری 28 سند علمی صورت گرفت و یافته های اولیه با استفاده از روش های دلفی و مدل سازی ساختاری-تفسیری با جمع آوری نظرات 12 نفر از خبرگان تکمیل و وابستگی بین فرایندها مشخص گردید. نتایج پژوهش، علاوه بر شناسایی نقشی جدید تحت عنوان تسهیل گر ریسک در تیم پروژه، به شناسایی هشت گام فرایندی در قالب سه گروه «متناسب سازی»، «تعهد به ریسک» و «پسا ریسک» منجرشد، که منطبق با مراحل موجود در چرخه حیات پروژه های توسعه چابک نرم افزار، جانمایی گردید.

با توجه به توسعه فعالیت های کارآفرینانه در ایران، مطالعه شاخص های اکوسیستم کارآفرینی در شناسایی این فرصت های کارآفرینانه در مناطق مختلف کشور، نقش به سزایی دارد. چرا که کارآفرینی سرآمد سیاست هایی است که می تواند در متن اکوسیستم خاص خود، اقتصاد مناطق مرزی را به تحرک وادارد. بدیهی است که اولین قدم برای پیاده سازی سیاست های توسعه کارآفرینی، شناخت اکوسیستم کارآفرینی در سطوح مختلف ملی و استانی و تشخیص گلوگاه هایی است که مزایای رقابتی کشور را فرسوده می کنند. این پژوهش با نگاه اکوسیستمی به طراحی مدل توسعه اکوسیستم کارآفرینی در استان کردستان می پردازد. پژوهش از منظر هدف اکتشافی و برحسب روش گردآوری داده ها، از مصاحبه استفاده شده است. دراین پژوهش، با پانزده تن از سیاست گذاران کارآفرینی استان، اساتید دانشگاه و صاحبان شرکت های دانش بنیان مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل مصاحبه ها، از روش تحلیل مضمون استفاده شد. روایی و پایایی پژوهش پس از سنجش مورد تایید قرار گرفت. براساس یافته های مطالعه، تعداد 34 مضمون پایه به دست آمد. نتایج تحلیل مضمون، مدل توسعه اکوسیستم کارآفرینی در استان کردستان است که دربرگیرنده 7 متغیر سرمایه اجتماعی، سرمایه مالی، سیاست، بازار، سرمایه انسانی، حمایت و فرهنگ می باشد.

عدم اطمینان محیطی و شدت رقابت سازمان ها، آنها را با چالش های متعدد مواجه ساخته است. شناسایی و مدیریت ریسک یکی از رویکردهای جدید است که برای تقویت و ارتقای اثربخشی سازمان ها مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این تحقیق طراحی مدلی برای مدیریت ریسک درزنجیره تامین صنعت گاز ایران است. در این تحقیق ابتدا مهمترین عوامل مدیریت ریسک استخراج شد. سپس این عوامل از طریق پرسشنامه ای برای 150 نفر خبره که در زمینه ریسک و مدیریت ریسک در صنعت گاز کشورصاحبنظرند فرستاده شد. پس از جمع آوری داده ها، ریسک های ابتدایی با استفاده از تحلیل عاملی در هفت عامل قرار گرفتند. با مدل سازی ساختاری-تفسیری و نظر خواهی از ده نفرخبره صنعت گاز این عوامل مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج ساختاری تفسیری نشان داد که ریسک های بیرونی، ریسک های تولید و انتقال، ریسک های سازمانی در زمینه مدیریت ریسک در زنجیره تامین صنعت گاز کشور کلیدی بوده و باید در اولویت قرار گیرند. همچنین، احتمال وقوع هر یک از ریسک های زنجیره تامین صنعت گاز، با روش کمی ویلیام فاین بدست آمد. در ادامه با استفاده از نتایج مراحل قبلی و تحلیل های صورت گرفته، سطح هر کدام از این ریسک ها تعیین و در نهایت، فعالیت ها و اقدامات کنترلی لازم برای هر ریسک تعیین شد. یافته هانشان داد که ریسک های تولید و انتقال و بیرونی، به عنوان بالاترین ریسک در اولویت اول کنترل توسط مدیریت صنعت گاز کشور هستند. ریسک های سازمانی و سیستم های اطلاعاتی در رتبه بعدی قرار دارند و ریسک های عرضه، تامین و تامین کننده و پشتیبانی و توزیع، دارای کمترین به ترتیب در جایگاه پایین تری قرار دارند.

توسعه منابع انسانی در دستگاه های دولتی همواره با مصرف منابع زیادی از بخش عمومی همراه بوده و بیش تر نیز ناظر بر آموزش های دانشگاهی است. پیروی از یک الگوی خط مشی گذاری و آگاهی از تاثیر مولفه ها و مقوله های آن با یک دیگر مجریان را در برنامه ریزی، شناخت چالش ها و محدودیت های پیش رو کمک بسیاری خواهد نمود. هدف این مقاله شناسایی میزان تاثیر و اولویت بندی مقوله ها و مولفه های الگوی خط مشی گذاری ارایه شده با اهداف الگو به منظور افزایش آگاهی و شناخت بهتر در تهیه راه کارهای اجرایی و عملیاتی است. در این مقاله بعد از معرفی الگوی خط مشی گذاری توسعه منابع انسانی با استفاده از پرسش نامه به شناسایی تاثیر مولفه ها و مقوله های الگو بر اهداف آن در میان کارشناسان متخصص مراکز آموزشی مرتبط در تهران و مراکز استانی که با نمونه گیری تصادفی طبقه ای شده بودند پرداختیم. تحلیل های آماری نشان داد که مولفه های طراحی و ارزشیابی و بهبود مستمر در برنامه های توسعه منابع انسانی، شایسته گزینی از طریق ایجاد فرصت های برابر و فضای مساعد برای بروز استعدادهای بالقوه، توانمندسازی نیروی انسانی در تراز ی حرفه ای و مبتنی بر آموزه های دینی، آشنا و متعهد به مسولیت های اجتماعی فردو سازمان و اشتراک گذاری رسمی دانش و تجربیات شغلی وهمچنین مقوله توسعه و بازتاب شایستگی های ادراکی و تجربی کارکنان بیش ترین تاثیر را بر اهداف الگوی خط مشی گذاری توسعه منابع انسانی دارند.

هدف این مقالهارایه الگوی ارزش آفرینی واحدهای منابع انسانی در صنعت بانکداری و تبین و شناسایی مولفه ها و شاخص های آن است. روش تحقیق ترکیبی اکتشافی است. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان صنعت بانکداری بوده که در فاز کیفی با استفاده ازروش نمونه گیری هدفمند، تعداد 15 مصاحبه با خبرگان حوزه منابع انسانی انجام شد. در فاز کمی، نیز تعداد 218 تن از کارشناسان منابع انسانی صنعت بانکداری(بانک های صادرات، ملت، تجارت ورفاه کارکران) به عنوان نمونه تعیین شدند و پرسشنامه تحقیق بین آنان توزیع شد. برای تحلیل داده های کیفی از روش تحلیل تم استفاده شده است. در بخش تحلیل تم، 6 مقوله اصلی در قالب 43 مفهوم شناسایی شد. برای تحلیل داده های کمی از رویکرد معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS. 2 استفاده شده است. نتایج بررسی نشان داد مدل تحقیق دارای برازش مطلوب بوده و تمامی مفاهیم شناسایی شده به صورت معناداری مقوله های مربوطه را تبیین نموده اند.