مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1389 | دوره:32 | شماره:1 |تعداد مقالات:21

زمینه و اهداف: تعامل بین سبکهای شخصیتی خاص با استرس، افراد را مستعد افسردگی می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی نظریه آسیب پذیری شناختی بک در مورد ارتباط سبک های شخصیتی جامعه گرایی وخود گردانی با رخدادهای تنش زای زندگی در بیماران افسرده بود. روش بررسی: تعداد 100 نفر از بیماران افسرده به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش حاضر را بیماران مراجعه کننده به کلینیکهای روانپزشکی و مراکز مشاوره شهر تبریز تشکیل می دادند. آزمودنی ها به پرسشنامه های افسردگی بک (BDI-II)، افسردگی زونگ، پرسشنامه سبک شخصیتی (PSI-II)، و پرسشنامه رخدادهای تنش زای زندگی پاسخ دادند. یافته ها: ارتباط معناداری بین سبک شخصیتی به عنوان عامل زمینه ساز افسردگی و رخدادهای تنش زای زندگی به عنوان عامل آشکارساز افسردگی، وجود داشت، به این ترتیب که افراد جامعه گرا هنگامی که با استرسهای مربوط به جدایی، از دست دادن و اختلال در ارتباطات بین فردی و افراد خودگردان هنگامی که با استرس های مربوط به شکست مواجه می شدند، افسردگی را تجربه می کردند. شخصیت جامعه گرایی اغلب در زنها و شخصیت خودگردان بیشتر در مردها دیده شد. اما یافته ها از ارتباط بین علایم افسردگی با سبک های شخصیتی حمایت نکردند. نتیجه گیری: افراد جامعه گرا و خودگردان در صورت مواجهه با استرسهای همخوان با شخصیت خود، افسردگی را تجربه می کنند.

زمینه و اهداف: بی حسی رژیونال (اسپاینال و اپیدورال) روش انتخابی برای جراحی سزارین است و اغلب در جراحی سزارین الکتیو بکار می رود. در وضعیت اورژانس بی هوشی عمومی ترجیح داده می شود. هدف این مطالعه، مقایسه بین بیهوشی عمومی با تیوپنتال سدیم یا پروپوفول و بی حسی اسپاینال بر نمره آپگار نوزادان متولد شده با عمل سزارین می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه آینده نگر، 75 بیمار حامله ترم کاندید جراحی سزارین، بطور تصادفی به سه گروه 25 نفره تقسیم شدند. گروه اول، تحت بی حسی اسپاینال با لیدوکائین %5 قرار گرفتند، گروه دوم بی هوشی عمومی با پروپوفول (2mg/kg) و گروه سوم بی هوشی عمومی با تیوپنتال سدیم (5mg/kg) دریافت کردند. نمره آپگار نوزادان ارزیابی شد و در هر گروه در دقایق 1، 5، 10 و 15 پس از تولد ثبت گردید. داده ها با نرم افزار SPSS-13 و بوسیله آزمون ANOVA مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: میانگین آپگار نوزادی در دقیقه اول تولد در گروههای مختلف به ترتیب زیر بود: پروپوفول 9.04±1.31، تیوپنتال سدیم 8.80±1.41 آنستزی اسپاینال (P=0.636) 9.12±0.93. نتیجه اندازه گیریهای نمره آپگار در هر گروه، در پنجمین دقیقه پس از تولد به ترتیب زیر است: تیوپنتال سدیم 9.72±0.68، پروپوفول 9.44±0.77 آنستزی اسپاینال (P=0.289) 9.68±0.56. نتایج اندازه گیریهای مشابه در دقایق 10 و 15 به این ترتیب است: تیوپنتال سدیم 9.80±0.65، با پروپوفول 10 و آنستزی اسپاینال (P=0.166) 9.96±0.20، تیوپنتال سدیم 9.92±0.28، پروپوفول 10 و آنستزی اسپاینال 10 (P=0.132).نتیجه گیری: بیهوشی عمومی با تیوپنتال سدیم یا پروپوفول و آنستزی اسپاینال تاثیر معنی داری بر آپگار نوزاد ندارند.

زمینه و اهداف: اختلالات عملکرد سیستم عصبی اتونوم (ANS) مثل هیپوتانسیون وضعیتی، ناتوانایی جنسی و آریتمی بطنی از مشکلات شایع بیماران اورمیک می باشند. بنظر می رسد که علت این امر تجمع توکسینهای ناشی از اورمی در این بیماران باشد که منجر به آسیب عصبی می گردد. پاسخ پوستی سمپاتیکی (SSR) یک روش غیر تهاجمی و ساده جهت بررسی سیستم عصبی اتونوم می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 30 بیمار سرپایی که تحت دیالیز صفاقی مداوم (CAPD) بودند و 30 بیمار دیگر که همودیالیز می شدند انتخاب شده و مطالعه پاسخ پوستی سمپاتیک (SSR) در این دو گروه انجام شد. یافته ها: پاسخ پوستی سمپاتیک (SSR) در 22 (%73.3) بیمار که تحت CAPD قرار داشتند دیده شد در حالیکه این مقدار در چهار مورد از افرادی که همودیالیز می شدند (%13.3) وجود داشت (P<0.001).نتیجه گیری: بر اساس یافته های فوق این نتیجه حاصل شد که اختلال عملکرد سیستم سمپاتیک در گروه تحت همودیالیز بیشتر از گروه دیالیز صفاقی دیده می شود. این موضوع ممکن است به دلیل پالایش بهتر سموم با وزن مولکولی متوسط در دیالیز صفاقی باشد.

زمینه و اهداف: مصرف کراتین مونوهیدرات به دلیل اثرات ارگوژنیکی جهت افزایش توده عضلانی و بهبود عملکرد ورزشی، در بین ورزشکاران جوان بسیار متداول است. در حالی که ابهامات زیادی درباره اثرات جانبی این مکمل بر شاخص های سلامت بویژه دستگاه قلبی - عروقی وجود دارد. از این رو، تحقیق حاضر به منظور تعیین تاثیر مصرف همزمان کراتین مونوهیدرات و هشت هفته تمرین مقاومتی بر تغییرات کراتین کیناز و ایزوزیم بافت قلبی سرم مردان غیرورزشکار انجام شد. روش بررسی: 17 مرد غیرورزشکار به صورت تصادفی به دو گروه تجربی: تمرین+کراتین (تعداد: 9) و کنترل: تمرین+دارونما (تعداد: 8) تقسیم و به روش دوسویه  کور مطالعه شدند. هر دو گروه به مدت هشت هفته (24 جلسه) به تمرین های مقاومتی (سه روز در هفته و هر روز سه ست 10 تکراری با شدت 75 درصد یک تکرار بیشینه) پرداختند. آزمودنی های گروه تجربی در طی پروتکل تمرینی، 250 میلی لیتر محلول کراتین مونوهیدرات (0.07 گرم/کیلوگرم/روز) مصرف کردند، اما گروه کنترل فقط دارونما (آرد گندم) خوردند. نمونه های خونی قبل و 24 ساعت پس از آخرین جلسه دوره تمرینی جمع آوری شده و با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر میزان فعالیت آنزیم های سرمی کراتین کیناز و ایزوزیم بافت قلبی اندازه گیری شد. داده ها به صورت میانگین و انحراف استاندارد بیان شده و تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد افزایش فعالیت کراتین کیناز و ایزوزیم بافت قلبی روش های آماری در گروه تجربی معنی دار بود (CKpre=146.12±14.61، CKpost=253.66±21.32، P<0.001؛ CK-MBpre=10.03±1.21، CK-MBpost=14.63±1.48،P=0.007) اما در گروه کنترل معنی دار نبود (CK-MBpre=10.72±1.35، CK-MBpost=11.69±، P=0.91). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهند که مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات ممکن است آثار نامطلوبی بر روی شاخص های آسیب میوکارد داشته باشد. با وجود این، برای شناسایی عوارض جانبی حاد و فرض مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات در آینده نیاز به انجام مطالعات بیشتر باشد.

زمینه و اهداف: رتینوپاتی دیابتی و ادم ماکولای دیابتی از علل مهم کاهش بینایی شدید است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر تزریق داخل ویتره تریامسینولون استوناید همزمان با پان رتینال لیزر فوتوکواگولاسیون بر روی ادم ماکولای دیابتی و رتینوپاتی پرولیفرایتو دیابتی از نوع پرخطر می باشد. روش بررسی: این تحقیق در یک کارآزمایی بالینی از مرداد 1386 تا مرداد 1387، بر روی 50 بیمار دیابتی که به طور همزمان مبتلا به رتینوپاتی دیابتی پرولیفرایتو از نوع پرخطر و ادم ماکولای دیابتی دو چشمی بودند انجام شد. برای گروه 1 تزریق داخل ویتره ای تریامسینولون استوناید (4 میلی گرم)، پان رتینال فوتوکواگولاسیون و فوتوکواگولاسیون ماکولا (چشم راست) و گروه 2 تحت پان رتینال فوتوکواگولاسیون و فوتوکواگولاسیون ماکولا (چشم چپ) قرار گرفتند. معاینات کامل چشمی، اندازه گیری حدت بینایی، فشار داخل چشمی و OCT (Optical Coherence Tomography) در ابتدای مطالعه و طی پیگیری های 2 و 6 ماهه و آخرین معاینه ( 9 الی 12 ماه) صورت پذیرفت. یافته ها: در ماه دوم بعد از تزریق، میانگین حدت بینایی تصحیح شده در گروه 1 به میزان 0.35±0.33 و در گروه 2 به میزان (P=0.137) 0.47±0.28 بود. میانگین ضخامت مرکز ماکولا در گروه 1 در ماههای 2، 6 و 12-9 نسبت به گروه دوم (257.38±73.91 در مقابل 341.81±110.380، P<0.0005)، (280.41±120.54 در مقابل 377.86±119.63، P<0.0005) و (311.19±97.47 در مقابل 369.62±123.53) بودند. نتیجه گیری: تزریق داخل ویتره تریامسینولون استوناید همراه با پان رتینال فوتوکواگولاسیون لیزری می تواند یک روش درمانی موثر در درمان ادم ماکولا و رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو باشد.

زمینه و اهداف: امروزه از تغییرات برخی شاخص های زیست شیمیایی، الکتریکی و عملکردی سیستم قلبی - عروقی بدنبال فعالیت های ورزشی برای تشخیص بیماری های قلبی استفاده می شود. لذا تحقیق حاضر در راستای بررسی تغییرات شاخص های فوق در گروهی از مردان غیر ورزشکار پس از یک وهله فعالیت ورزشی ایزومتریک بیشینه انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر، 17 مرد داوطلب سالم پروتکل تمرینی لیفت مرده را با حداکثر انقباض ارادی بیشینه و به مدت 30 ثانیه انجام دادند. میزان تغییرات شاخص های بیوشیمیایی، الکتریکی و عملکردی قلب آزمودنی ها، قبل و بعد از یک وهله فعالیت ورزشی ایزومتریک بیشینه ارزیابی و ثبت شد. داده های حاصله با استفاده از آزمون های پارامتریک  tهمبسته (paired) و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 0.01 بررسی شد. یافته ها: یافته های آماری نشانگر افزایش معنی دار شاخص های عملکردی (ضربان قلب، فشار سیستولی، حاصل ضرب  مضاعف ضربان - فشار) و زیست شیمیایی (ایزو آنزیم کراتین کیناز) قلبی - عروقی آزمودنی های مورد مطالعه (سن: 22.47±1.54 سال ؛ درصد چربی: 17.01±1.03) متعاقب اجرای پروتکل بود. اما هیچ گونه تغییری مبنی بر افت یا صعود قطعهST  بعد از اجرای پروتکل تمرینی مشاهده نشد، در صورتی که موج T و فاصلهQT  کاهش معنی داری را نشان دادند. همچنین نتایج نشان از رابطه مثبت و معنی داری بین دامنه تغییرات ایزو آنزیم کراتین کیناز با دامنه تغییرات حاصل ضرب مضاعف داشت (P=0.0003؛ r=0.73). به علاوه، رابطه منفی و معنی داری بین دامنه تغییرات موج T با دامنه تغییرات ایزو آنزیم کراتین کیناز (P=0.01؛ r=-0.52)، و دامنه تغییرات حاصل ضرب مضاعف (P=0.002؛ r=-0.66) مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت از روش ساده و غیرتهاجمی حاصل ضرب مضاعف (RPP) می توان برای برآورد فشار وارده به قلب درحین فعالیت های ورزشی ایزومتریک استفاده نمود.

زمینه و اهداف: ویروس هپاتیت دلتا Hepatitis Delta Virus (HDV) از ویروسهای ناقص و دارای RNA تک رشته ای است. این ویروس برای تکثیر به ویروس هپاتیت (HBV) B نیازمنداست. با در نظر گرفتن شیوع بالای بیماری هپاتیتB  در منطقه، این مطالعه برای تعیین شیوع سرواپیدمیولوژیک HDV در بیماران HBsAg مثبت انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر از اسفند 1385 تا اسفند 1386 تعداد 368 نمونه سرمی HBsAg مثبت در پنج گروه پر خطر (100 بیمار همودیالیزی، 165 دهنده خون، 90 معتاد تزریقی، 11 هموفیلی و 2 بیمار تالاسمی) از سازمان منطقه ای آموزشی انتقال خون تبریز (استان آذربایجان شرقی) انتخاب گردید. کلیه نمونه های بیماران از نظر وجود آنتی بادی های ضد ویروس HDV با روش ELISA مورد بررسی قرار گرفت. میزان ALT و AST با روش IFCC اندازه گیری شد. یافته ها: آنتی بادی ضد وِیروس HDV در 8 نفر از بیماران همودیالیزی (%8)، 3 نفر از 165 اهدا کننده خون (%1.8)، 3 نفر از 90 معتاد تزریقی (%10) و 2 نفر از 11 بیمار هموفیلی مثبت بودند، ولی آنتی بادی ضد HDV در بیماران تالاسمی منفی بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی بالاترین میزان آلودگی با HBsAg در گروه پرخطر (معتادان تزریقی و همودیالیز) بدست آمد. آنالیز نتایج آماری ارتباط معنی داری را در رابطه با سن و جنس بیماران نشان نداد (P=0.05). شهر تبریز در ناحیه اندمیک عفونتهای ویروس هپاتیتD  قرار گرفته است بنا بر این انجام مطالعات بیشتر در گروههای در معرض خطر بهمراه سایر عوامل موثر و پارامترهای مختلف کاملا ضروری است.

زمینه و اهداف: باکتری اشریشیا کلی مولد سم وروتوکسین عامل بیماری های مهمی در انسان می باشد. بررسی حضور و شیوع ژن های کد کننده سموم مذکور در سویه های جداشده از عفونت های ادراری با توجه به سرو تایپ O آنها از اهداف این بررسی بوده اند. روش بررسی: از تعداد 300 نمونه ادرار افراد مبتلا به عفونت ادراری، اشریشیا کلی از طریق کیت تشخیصی انتروباکتریاسه شناسایی گردید. برای سروتایپینگ، بترتیب سویه ها با آنتی سرم پلی والان و منو والان مورد آزمون قرار گرفتند. سویه های مول وروتوکسین از طریق  PCRمشخص شدند و با کشت سویه ها در محیط سوربیتول مکانکی آگار، سرو تایپ های O157 از گروه های غیر O157 تفکیک شدند. برای نشان دادن بیان ژنهایvtx2, vtx1  از روش آگلوتیناسیون سریع و پاسیو لاتکس استفاده گردید. یافته ها: از کل نمونه های ادراری، 180 مورد از نظر اشریشیاکلی کشت مثبت داشتند که از آنها 158 مورد واحد ژنهایویروالانس بودند و همه آها بعد از کاربرد روش آگلوتیناسیون سریع و پاسیولاتکس، اثر سمی نشان دادند. 24 درصد نمونه ها بصورت گروه O157 و 76 درصد بصورت گروه غیر O157 طبقه بندی شدند. شایعترین ژنهای ویروالانس در سویه های O26 یافت شدند که واجد ژنهای vtx1 بودند. نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که شیوع سویه های مولد سم ورو توکسین غیر O157 عامل عفونت ادراری جدا شده در شهر تهران بیشتر از سویه های O157 بوده است. استفاده از روش های PCR و ایمونولوژیک امکان شناسایی دقیقتر سویه های مولد ورو توکسیکوژنیک  O157از غیر O157 را میسر می سازد.

زمینه و اهداف: یرقان نوزادی یکی از شایعترین مشکلات در طی دوره نوزادی است. این مطالعه با هدف تعین ارتباط بیلی روبین توتال اندازه گیری شده از طریق پوست با(Bilichek)  با مقادیر سرمی آن با دو روش دیازو و اسپکتروفوتومتریک طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی توصیفی، تحلیلی که بر روی گروهی از نوزادان ترم و نزدیک به ترم مبتلا به زردی از آبان 1385 تا آذر 1386 انجام گرفت، بیلی روبین توتال این نوزادان با سه روش دیازو، اسپکتروفتومتری و بیلی چک تعیین گردید. نتایج جمع آوری شده بوسیله روشهای آماری مجذور کا و ضریب پیرسون مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از 85 نوزاد مورد مطالعه 47 نفر مذکر و 38 نفر مونث بودند. میانگین سطح بیلی روبین توتال در سه روش دیازو، اسپکتروفتومتری و بیلی چک به ترتیب (16.74±4.39)، (16.16±4.57) و (14.73±3.48) بود. رابطه خطی معنی دار مستقیمی بین بیلی روبین توتال چک شده با سه روش بیلی چک، دیازو و اسپکتروفوتومتری وجود داشت (P<0.001). حساسیت روش بیلی چک در مقایسه با روش دیازو (بعنوان استاندارد طلایی) 94.82 درصد، ویژگی آن 44.5 درصد، ارزش اخباری مثبت و منفی آن به ترتیب 78.57 درصد و 80 درصد بود. نتیجه گیری: روش اندازه گیری بیلی روبین از ورای پوست با بیلی چک یک روش ساده و با دقت بالا در تعیین سطح بیلی روبین توتال نوزادان می باشد.

زمینه و اهداف: زخم شدید قرنیه، یکی از موارد اورژانس چشم پزشکی است. هدف از این مطالعه تعیین عوامل مستعد کننده، علل میکروبی ایزوله شده و نتایج درمان در بیماران بستری با زخم قرنیه شدید بود. روش بررسی: در یک مطالعه آینده نگر بین سالهای 1385-1384 تمام بیمارانی که بعلت زخم شدید قرنیه در بیمارستان نیکوکاری تبریز پذیرش شده بودند، با نمونه برداری از محل زخم مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه در تمامی نمونه های جمع آوری شده، با رنگ آمیزی گرم و کشت انجام گرفت. یافته ها: از 100 بیمار مورد بررسی در این مطالعه، %65 مذکر و %35 مونث بودند. %31 بیماران کشاورز بودند. جراحی قبلی چشم در %30 از چشم ها انجام گرفته بود. شایعترین ارگانیسم ایزوله شده، استافیلوکوک اپیدرمیدیس (%58) بوده و قطره های سفازولین و جنتامایسین شایعترین آنتی بیوتیکهای مصرفی (%89) بود و %74 از بیماران با درمان دارویی بهبود یافتند. نتیجه گیری: در این مطالعه استافیلوکوک اپیدرمیدیس شایعترین ارگانیسم ایزوله شده و جراحی قبلی چشم شایعترین عامل مستعد کننده برای زخم شدبد قرنیه بود.

زمینه و اهداف: بیماری آلزایمر یک اختلال نورودژنراتیو می باشد که به واسطه از دست دادن حافظه و اختلال عملکرد شناختی مشخص می گردد. مشخصات نوروپاتولوژیک بیماری شامل وجود پیچه های نوروفیبریلاری و پلاک های پیری است. تحقیقات این فرضیه را مطرح نموده اند که سطح خونی فلزات ممکن است کلید آسیب و احتمالا درمان در بیماری آلزایمر باشند. یکی از این عناصر مورد شک آهن است. هدف از این مطالعه بررسی میزان آهن سرم در بیماران مبتلا به آلزایمر می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه مورد - شاهدی یک ساله گروهی از بیماران با تشخیص قطعی بیماری آلزایمر توسط مقیاس زوال کلی Global deterioration scale (GDS) از نظر شدت بیماری مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آهن سرم نیز بروش جذب اتمیک در هر بیمار اندازه گیری شد. همچنین، میزان آهن سرم در گروه کنترل نیز اندازه گیری و با گروه بیمار مقایسه شد. در نهایت، رابطه بین میزان آهن سرم و شدت بیماری مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 50 بیمار (26 مذکر و 24 مونث) با سن متوسط (56-87) 71.34±6.69 سال و 50 فرد سالم (17 مذکر و 33 مونث) با سن متوسط (60-81) 68.96±6.39 سال وارد مطالعه شدند. (P به ترتیب 0.069 و 0.072). میزان آهن سرم در گروه مورد و شاهد به ترتیب (Part per million) 0.41±0.16ppm و (P=0.229) 0.46±0.20ppm. سطح آهن سرم در بیماران با شدت بیماری درجه 2 کمتر از بقیه درجات بر اساس GDS بود و در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری داشت (P=0.017). همبستگی معنی داری بین سطح آهن سرم و شدت بیماری وجود نداشت (p=0.186 و P=0.195).نتیجه گیری: مطالعه فعلی نشان داد که از نظر میزان آهن سرم تفاوت معنی دار آماری بین بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم وجود ندارد.

زمینه و اهداف: افزایش شیوع روزافزون عفونت با انتروکوک ها و توانایی این میکروارگانیسم ها در ایجاد عفونتهای خطرناک مثل آندوکاردیت، سپتی سمی، مننژیت و عفونت دستگاه ادراری لزوم مطالعه و بررسی بیشتر در این زمینه را نشان می دهد. در این مطالعه الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های انتروکوک جدا شده از نمونه های بالینی مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: از سال 1381-1380 انتروکوکوس های ایزوله شده از نمونه های مختلف بالینی جمع آوری شد. مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های رایج و وانکومایسین به روش دیسک آگار دیفیوژن صورت پذیرفت. برای آنتی بیوتیک وانکومایسین، تعیین حداقل غلظت مهار کننده MIC (Minimum Inhibitory Concentration) به روش ماکرو دایلوشن براث تست بر اساس کمیته استاندارد های بالینی و آزمایشگاهی CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) انجام گرفت. حضور یا عدم حضور DNA پلاسمیدی در میان انتروکوک های مقاوم و حساس به وانکومایسین مقایسه گردید. یافته ها: از 52 ایزوله انتروکوکسی جدا شده اکثرا انتروکوکوس فیکالیس (92.3 درصد) بوده و تنها تعداد کمی انتروکوکوس فیسیوم (7.7 درصد) جدا گردید و در میان باکتری های جدا شده دو ایزوله مقاوم به ونکومایسین (3.8 درصد) وجود داشت (MIC³8mg/ml). با روش دیسک دیفیوژن مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های اگزاسیلین (%100)، پنی سیلین (%98.1)، کوتریماکسازول (%94.2)، داکسی سایکلین (%6.84)، جنتامایسن (%69.2)، آمپی سیلین (%57.7)، نیتروفورانتئین (34.6) و نیز مقاومت چندگانه در میان جدا شده ها مشاهده گردید. باندهای پلاسمیدی 4.5kb، 17.2kb و 23.5kb فقط در دوایزوله مقاوم به وانکومایسین مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده پیدایش ایزوله های انتروکوکهای مقاوم به وانکومایسین در میان انتروکوکها بود. مقاومت انتروکوک ها نسبت به اکثر آنتی بیوتیک های معمول افزایش یافته است.

زمینه و اهداف: خانواده ژنی CatSper 1-4 کانالهای کلسیمی منحصر به فردی را در اسپرم کد می کنند. این ژنها تنها در بیضه بیان می شوند و حضور آنها برای تحرک و قدرت باروری اسپرم ضروری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر سلنیوم بر روی بیان ژنCatSper  در موش مسن بوده است. روش بررسی: 30 سر موش نر سوری 12-10 ماهه و 30 سر موش نر سوری 3-2 ماهه بطور تصادفی به سه گروه (کنترل، شم و آزمون) تقسیم شدند. به گروه کنترل هیچ تزریقی انجام نشد. به گروه شم، نرمال سالین به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروههای آزمون دوز (Na2Seo3, 0.2mg/kg) سلنیوم به صورت داخل صفاقی و به مدت 5 هفته دریافت کردند. بعد از 21، 28، 35 و 42 روز از شروع تزریقات، موشها به روش در رفتگی مهره های گردن شدند و یکی از بیضه ها برای واکنش Semi-Quentitative-RT-PCR استفاده شد. از نمونه های بیضهRNA  استخراج و ژن b2m بعنوان کنترل داخلی انتخاب شد. محصول واکنش RT-PCR در ژل آگارز عکسبرداری و شدت نسبی بیان ژن با نرم افزارuvidoc  سنجیده شد. در ضمن رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی اسپرمها جهت جایابی پروتئینCatSper  انجام شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در میانگین بیان ژن CatSper موش های گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (P<0.05). درمان با سلنیوم در موشهای مسن شدت نسبی بیان ژنی بیشتری را در مقایسه با موشهای بالغ نشان داد. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی محل قرار گیری پروتئینهای CatSper را در ناحیه اصلی دم اسپرم و ناحیه آکروزومی سر اسپرم جایابی کرد. نتیجه گیری: سلنیوم باعث افزایش بیان ژن  CatSper(یکی از ژنهای مسوول تحرک اسپرم) می شود.

زمینه و اهداف: سویه O157:H7 اشریشیاکلی عامل اسهال خونی و سندرم اورمی همولیتیک (Haemolytic uremic syndrome) شناخته شده است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر مصرف شیر تخمیر شده با بیفیدوباکتریوم آنگولاتوم به عنوان یک پروبیوتیک پر مصرف بر عفونت ناشی از اشریشیاکلی  O157:H7در موش های سوری بود. روش بررسی: در این مطالعه تعداد 45 موش سوری 6 تا 8 هفتگی ماده بطور تصادفی به 5 گروه 9 سری شامل گروه کنترل (A)، گروه آلوده (B)، گروه غیر آلوده تغذیه شده با پروبیوتیک (C)، گروه پیش آلوده تغذیه شده با پروبیوتیک (D) و گروه پس آلوده تغذیه شده با پروبیوتیک (E) تقسیم شدند. به هر کدام از موش های گروه B, D, E تعداد 1.5×108CFU g-1 ازE.coli O157:H7  از طریق سوند داخل معدی خورانده شد. موشهای گروه C به مدت 14 روز، گروه D به مدت 7 روز بعد از آلوده شدن و گروه E به مدت 7 روز قبل از آلوده شدن روزانه 0.5 میلی لیتر شیر تخمیر شده با بیفیدوباکتریوم آنگولاتوم دریافت نمودند و در روزهای قبل از آلوده شدن، 3، 5، 7 و 9 روز بعد از آلوده شدن تعداد سلول های E. coli O157:H7 در مدفوع موش ها با روش کشت مخلوط در محیط کشت سوربیتول مکانکی آگار و تایید با آنتی سرم اختصاصی  E. coli O157 شمارش شدند. یافته ها: در هیچ کدام از مراحل کشت از موش های گروه کنترل (A) و گروه غیر آلوده تغذیه شده با پروبیوتیک (C)، باکتری زنده اشریشیاکلی O157:H7 جدا نشد. بر اساس آزمون های آماری تفاوت معنی داری بین میانگین تعداد کل سلول های دفع شده در گروه [(11.53±2.81)×105] B و (P<0.01) [(2.67±0.56)×1051]CFU g-1 و نیز گروه [(11.53±2.81)×105] B و [(1.47±0.57)×105cfu g-1 مشاهده گردید (P<0.01).نتیجه گیری: مصرف شیر تخمیر شده با بیفیدوباکتریوم آنگولاتوم در مسمومیت با اشریشیاکلی O157:H7، شدت و طول مدت بیماری را کاهش می دهد.

زمینه و اهداف: در بیماران دچار بزرگی خوش خیم پروستات، اندازه گیری مقدار باقیمانده ادراری در مثانه یک معیار تجربی برای تشخیص، درمان و پیگیری می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی دقت سونوگرافی در اندازه گیری مقدار باقیمانده ادراری در مثانه در مقایسه با روش استاندارد و دقیق اندازه گیری بوسیله زدن کاتتر به مثانه می باشد. روش بررسی: این مطالعه در 60 بیمار متوالی که طی سال 1386 با تشخیص بزرگی خوش خیم پروستات در بخش ارولوژی بستری شده بودند انجام شد. میانگین سن بیماران 67.10±8.33 سال بود. در تمامی بیماران با مثانه پر و بعد از ادرار کردن ابتدا باقیمانده ادارای بوسیله سونوگرافی در حالت خوابیده و بلافاصله بعد از آن با زدن کاتتر به مثانه اندازه گیری شد. یافته ها: در این مطالعه، تعداد کل 60 بیمار مطالعه شدند (متوسط سن 67.108.33 سال). تفاوت سونوگرافی و اندازه گیری با کاتتریزاسیون در مقادیر ادرار باقیمانده کمتر از 50 میلی لیتر، 7.89±0.86 میلی لیتر، در مقادیر ادراری 100-51 میلی لیتر، 14.46±1.87 میلی لیتر و در مقادیر ادراری بیشتر از 100 میلی لیتر، 32.73±2.99 میلی لیتر بود. نتیجه گیری: در بیمارانیکه بزرگی خوش خیم پروستات دارند سونوگرافی از راه شکم یک روش غیرتهاجمی برای تعیین مقدار باقیمانده ادراری است.