تحقیق در علوم دندانپزشکی
سال:1399 | دوره:17 | شماره:2 (پیاپی 64) |تعداد مقالات:11

کرونا ویروس 2019 یا اصطلاحا COVID-19 بیماری عفونی است که بسرعت در جهان در حال گسترش است. 1 برای اولین بار در31 دسامبر 2019، موارد متعددی پنومونی با اتیولوژی نامشخص، درووهان چین (استان (Hubei گزارش شد. مرکز کنترل و پیشگیری چین نوعی کرونا ویروس که از لحاظ فیلوژنیک در دسته سارس قرار داشت را عامل بیماری معرفی نمود. COVID-19 توسط Dr Li Wenlian شناسایی شد. این بیماری شدیدا مسری بسرعت در چین و سراسر جهان انتشار یافت. میزان موارد جدید در خارج از چین از خود چین پیشی گرفت. 2 از این رو سازمان جهانی بهداشت در مارس 2020 این بیماری را یک پاندمی گزارش نمود. . شیوع بیماری درحال حاضر در اروپا و آمریکا نسبتا بالاست...

سابقه و هدف: درد حین تزریق بی حسی موضعی از مشکلاتی است که موجب ایجاد ترس و اضطراب در بسیاری از بیماران و اجتناب آنها از درمانهای دندانپزشکی شده است. در مطالعات قبلی گزارشاتی از تاثیر گرم کردن ماده تزریق بی حسی در پوست، جراحی پلاستیک در ناحیه سر و صورت و جراحی کاتاراکت گزارش شده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تزریق با دمای 37 درجه سانتی گراد در کاهش درد ناشی از تزریق اینفیلتره ماگزیلا و مقایسه آن با تزریق در دمای 21 درجه (دمای اتاق) در همان فرد در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد تهران در سال 1397 بود. مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع split mouth انجام شد. کلیه افرادی که دو سمت ماگزیلا آنها اندیکاسیون تزریق بی حسی را داشت و موافقت خود را اعلام کردند، به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. کارپول لیدوکایین (داروپخش-ایران) انتخاب شد و در گروه تجربی به وسیله گرم کن (Tommee Teppee-انگلستان) به دمای 37 درجه سانتی گراد رسید و سپس یک سمت از ماگزیلا به عنوان گروه مورد به صورت تصادفی تزریق گرم و سمت دیگر به عنوان گروه کنترل تزریق با دمای اتاق و با همان دوز انجام شد. بلافاصله پس از تزریق تاثیر آن بر میزان شدت درد بر اساس VAS صدگانه تعیین و با آزمون MANN-U-WHITNEY مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: روی 16 نفر و با توجه به نوع مطالعه 32 نمونه کار شد. از این نمونه ها 7 نفر مرد و 13 نفر زن بودند و سن آنها 12/98± 36/36 بود. میزان درد گروه شاهد (تزریق دمای اتاق) 28/5± 38/5 و در گروه مورد (تزریق گرم) برابر با 20/9± 27/5 بود. میزان درد در گروه شاهد 75 درصد و در گروه تجربی 25 درصد بود. (0/01>P) نتیجه گیری: به نظر می رسد گرم کردن کارپول های بی حسی در کاهش درد هنگام تزریق موثر است.

سابقه وهدف: یکی از نگرانی های دندان پزشکان بروز رفلکس تهوع بیماران هنگام قالب گیری است که منجر به محدودیت توانایی بیمار در پذیرش اعمال دندانپزشکی می شود. یکی از روش های دارویی استفاده از متوکلوپرامید است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر متوکلوپرامید بر رفلکس تهوع هنگام قالب گیری بر روی بیماران بخش پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی طی سال های 1397 و 1398 می باشد مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی (از نوع مقایسه قبل و بعد) بر روی بیماران مراجعه کننده به بخش ثابت دانشکده دندانپزشکی انجام گرفت. بیماران باید از لحاظ پزشکی سالم بوده، هیچ گونه سابقه حساسیت دارویی یا آلرژی نداشته و هیچ یک از موارد منع مصرف و احتیاط مصرف متوکلوپرامید را نداشته باشند و هنگام قالب گیری حالت تهوع آنها براساس معیار VAS بالای 5 باشد. شدت تهوع حین قالب گیری پیش از تجویز دارو ثبت شد. سپس یک میلی لیتر (25 قطره) حاوی 4 میلی گرم متوکلوپرامید به همراه یک میلی گرم سدیم ساخارین به عنوان شیرین کننده تجویز شد. بعد از نیم ساعت مجددا شدت رفلکس تهوع حین قالب گیری ثبت گردید. میزان تغییر در شدت رفلکس تهوع با معیار VAS با آزمون آماری McNemar در محیط نرم افزاری SPSS V25 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تحقیق روی تعداد 28 نفر واجد شرایط، 4/46 درصد مرد و 7/53 درصد زن و در سنین 25 تا 56 سال که همگی رفلکس تهوع ناشی از قالب گیری رتبه بیشتر از 5 را داشتند انجام گرفت، بعد از استفاده از قطره متوکلوپرامید صد درصد بیماران شدت رفلکس تهوع 5 یا کمتر داشتند (0/0001 ˂ P). میزان رفلکس تهوع پیش و پس از تجویز متوکلوپرامید به ترتیب برابر با 3/3 ± 9/7 و 1/4 ± 3/1 بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد که تجویز متوکلوپرامید می تواند موجب کاهش رفلکس تهوع ناشی از قالب گیری در دندانپزشکی شود.

سابقه و هدف: باکتری استرپتوکوک سانگوییس بعنوان یکی از عوامل آغازکننده تشکیل پلاک میکروبی شناخته میشود. این باکتری شرایط را برای چسبیدن دیگر باکتریهای پوسیدگی زا به پلاک دندانی مهیا میکند. در کنار کنترل فیزیکی پلاک میکروبی استفاده از دهانشویه ها بعنوان روش شیمیایی برای ازبین بردن میکروارگانیسم ها موثر است. گرچه کلرهگزیدین بعنوان استاندارد طلایی جهت ازبین بردن میکروارگانیسم های دهانی مطرح است اما عوارض ناخوشایند حاصل از استفاده طولانی مدت آن جایگزین مناسب تری را میطلبد. این تحقیق با هدف مقایسه اثر آنتی باکتریال دهانشویه نانوسیلور و کلرهگزیدین بر روی استرپتوکوک سانگوییس در بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1397-1398 انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع experimental و در شرایط in vitro روی استرپتوکوک سانگوییس انجام شد. آزمایش روی دو گروه مورد (دهانشویه نانوسیلور) و شاهد (دهانشویه کلرهگزیدین) در سه قسمت انجام شد. ابتدا با استفاده از روش Disk diffusion بررسی قدرت آنتی میکروبیال از طریق اندازه گیری قطر هاله مهاری انجام شد. سپس جهت اندازه گیری MIC (حداقل غلظت مهارکننده رشد باکتری) از دو روش میکرو و ماکرودیلوشن استفاده شد و در پایان برای اندازه گیری MBC (حداقل غلظت کشنده باکتری) از روش Blood agar dilution استفاده کردیم. یافته ها: آزمون آماری نشان داد دهانشویه نانوسیلور فاقد هاله عدم رشد و MIC و MBC آن در مقایسه با کلرهگزیدین بیشتر بوده و این اختلاف از نظر آماری معنی دار است. (0/001>P) نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه در روش آزمایشگاهی دهانشویه نانوسیلور در مقایسه با کلرهگزیدین دارای خاصیت باکتریواستاتیکی و باکتریوسیدی ناچیز است.

سابقه و هدف: تطابق لبه ای رستوریشنهای تمام سرامیک زیرکونیایی یکی از عوامل مهم موفقیت طولانی مدت آنها محسوب میشود و یکی از عواملی که بر تطابق لبه ای و استحکام آن ها تاثیر میگذارد طرح خط خاتمه تراش می باشد. این تحقیق جهت مقایسه تاثیر طرح تراش روی تطابق روکش های زیرکونیای مونولیتیک انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق in-vitro از 3 دای استاندارد از جنس PEEK با 7 میلی متر طول و 5 میلی متر قطر (در سرویکال) دیواره ها در دای ها 10 به سمت اکلوزال متقارب شدند با سه طرح تراش چمفر، اسلوپ شولدر وشولدر که توسط دستگاه تراش Ceramill motion 2 (Amann Girrbach, Austria) تهیه شد استفاده شد. پس از ریختن قالب های تهیه شده از دای های PEEK توسط اپوکسی رزین 30 دای (10 نمونه برای هر گروه) ساخته شد. ساخت کراون های زیر کونیا (zolid preshades, Amann Girrbach, Austria) با استفاده از اسکنر خارج دهانی Ceramill map (Amann Girrbach, Austria) و روش CAD/CAM Ceramill motion 2 (Amann Girrbach, Austria) ا نجام شد. پس از سمان کردن روکش ها توسط Panavia F2 روکش ها در جهت باکولینگوالی برش داده شده و میزان گپ در 7 نقطه توسط توسط دستگاه توسط SEM (TESCAN S8000, China) با بزرگنمایی 500 برابر اندازه گیری شد. در این مطالعه از روش های آماری one-way Anova جهت نشان دادن تاثیر طرح تراش روی تطابق مارجینال و تست Tukey HSD جهت مقایسه دو به دو گروه ها استفاده شد. روش اماری ذکر شود یافته ها: میزان گپ مارجینال نمونه ها که توسط میانگین AMO و MO بررسی شد به ترتیب برای گروه چمفر، اسلوپ شولدر و شولدر (78/11± 37/60) (63/12± 29/57) و (79/14± 37/73 / 21/14± 08/68) و (60/9± 42/95 / 83/10± 59/92) میکرون و میزان گپ داخلی که توسط میانگین Axial و Occlussal بررسی شد به ترتیب (37/10± 60/49/61/33± 37/120) و (37/9± 54. 46/32. 10± 41/124) و (73/9± 43/69 / 79/27± 49/163 میکرون بود. تفاوت معنی داری بین گروه چمفر و اسلوپ شولدر با گروه شولدر دیده شد اما تفاوت معنی داری بین دو گروه چمفر و اسلوپ شولدر دیده نشد. 05/0

سابقه و هدف: فناوری اطلاعات کمک بزرگی در حرفه دندانپزشکی و فرایندهای آموزشی می باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی میزان دسترسی، دانش و استفاده دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه آزاد اصفهان از فناوری اطلاعات انجام گردید. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر با روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ای انجام شد. پرسشنامه محقق ساخته پس از تعیین روایی و پایایی، در بین 150 نفر از دانشجویان دندانپزشکی در کلیه سنوات تحصیلی توزیع گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های من ویتنی، ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته ها: از بین دانشجویان %58/9 زن بودند. و 1/41 درصد مرد بودند. تنها %3/1 دسترسی به کامپیوتر نداشتند و %4 ایمیل شخصی نداشتند. اکثریت دانشجویان دسترسی خود به کامپیوتر (%67/1) و اینترنت (%70) را خوب ارزیابی کردند. میانگین نمره دانش فناوری اطلاعات دانشجویان (1/7± 11) با دامنه 14-7 بود؛ البته عمده افراد با سایت مرجع دندانپزشکی برای معرفی به افراد عام (%78/6) و سایت تخصصی رشته خود (%72/6) آشنایی نداشتند. در زمینه کاربرد عمومی، اکثر دانشجویان هر روز از شبکه های اجتماعی (%87/8) استفاده می کردند اما تنها %10/3 ایمیل خود را مرتب چک می کردند. در زمینه کاربرد حرفه ای، میزان استفاده روزانه از سایتهای تخصصی (%3/11) یا دانلود فایلها و فیلمهای آموزشی علمی (%12/7) بسیار پایین بود. هرچه دانش و کاربرد عمومی فناوری اطلاعات افراد بالاتر بود کاربرد حرفه ای بالاتری را نشان دادند (0/05>P). نتیجه گیری: دسترسی دانشجویان به ابزارهای فناوری اطلاعات خوب بود اما عمدتا کاربرد حرفه ای پایینی داشتند. با توجه به اهمیت فناوری اطلاعات در دندانپزشکی، لزوم آشنایی بیشتر دانشجویان با این علم و کاربرد حرفه ای آن احساس می شود.

سابقه و هدف: در مقایسه با کیست دنتی ژروس، ادنتوژنیک کراتوسیستیک یک شکل منحصر به فرد از کیست های رشدی-تکاملی با ویژگی های هیستوپاتولوژیک و رفتار بالینی خاص است. با توجه نقش تعیین کننده ی گیرنده فاکتور رشدی اپیدرمال (EGFR) در پرولیفراسیون و بقای سلولی و وجود نتایج منتاقض در مطالعات پیشین در خصوص بیان این نشانگر در کیست های ادنتوژنیک مطالعه حاضر با هدف بررسی این فاکتور در کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیستیک به عنوان دو ضایعه با تغییرات نیوپلاستیک بیشتر انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی در مجموع 49 نمونه (23 عدد کیست دنتی ژروس و 26 عدد ادنتوژنیک کراتوسیست) مورد بررسی قرار گرفت و رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی EGFR برروی مقاطع بافتی نمونه های مذکور انجام شد. ارزیابی بیان EGFR طبق روش توصیف شده Tie-Jun Li و همکاران صورت گرفت. در ضمن رنگ پذیری سلول های اپی تلیالی بر اساس محل (Basal layers، Suprabasal & basal layersو All layers) نیز در مقاطع میکروسکوپی ارزیابی گردید. جهت تحلیل آماری یافته ها از آزمون های Mann-Whitney و T-test، Chi-Square استفاده شد. یافته ها: در مطالعه حاضر مشاهده شد که از 49 نمونه مورد بررسی، میانگین درصد بروز EGFR در کیست دنتی ژروس برابر با 97/17± 20/58 و در نمونه های ادنتوژنیک کراتوسیست برابر با 27/19± 05/78 بود. (001/0=P) اختلاف آماری معناداری بین کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست از لحاظ EGFR Score وجود نداشت. (144/0=P) همچنین بر اساس تفاوتی از لحاظ بروز EGFR در لایه بازال، لایه بازال و سوپرابازال و تمامی لایه ها در کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست نیز مشاهده نشد. (524/0=P) نتیجه گیری: به نظر می رسد، میزان بیان نشانگر EGFR در ادنتوژنیک کراتوسیست به طور معناداری بیشتر از کیست دنتی ژروس بوده که می تواند توجیه کننده پتانسیل رشدی فزاینده ادنتوژنیک کراتو سیست باشد.

سابقه و هدف: ویروس Covid-19 به عنوان یک تهدید کننده بزرگ سلامت همگانی در جهان شناخته شده است. راه های معمول پخش ویروس شامل انتقال مستقیم (عطسه، سرفه و استنشاق قطرات و آیروسل های آلوده) و انتقال تماسی (مخاط دهان، بینی و ملتحمه چشمها) می باشد. هنگام ارایه خدمات دندانپزشکی مقادیر زیادی آیروسل هنگام کار با وسایل تولید می گردد. ایران یکی از مراکز اصلی شیوع این بیماری در ابتدای همه گیری بود لذا این مطالعه به ارزیابی میزان و شدت ابتلا کادر درمان دندانپزشکی به COVID-19 در دوره قبل و بعد از قرنطینه می پردازد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی پس از تکمیل پرسشنامه ها اطلاعات استخراج و با آزمون آماری کای دو تحلیل گردید، تعداد 1100 نفر از اعضای جامعه ی دندانپزشکی بصورت اختیاری نسبت به شرکت در این مطالعه اعلام آمادگی نمودند. یافته ها: در سه ماه گذشته 74 (21/8%) نفر علایم بیماری را گزارش کردند و درکل 18 (2/2%) نفر قطعا با تشخیص پزشکی مبتلا بوده اند. سرامیست ها بیشترین علایم (50%) و دانشجویان دندانپزشکی کمترین علایم (19/3 %) را در سه ماه گذشته گزارش کردند. مبتلایان قطعی در بین سرامیست ها و دانشجویان از دندانپزشکان و متخصصین بیشتر بود. در این مطالعه 8/11 درصد افراد شرکت کننده، یکی از اعضاء کادر درمانی که بر اثر کرونا فوت شده اند را می شناخته اند. میانگین سنی مبتلایان قطعی 12/24 ± 35/24 بوده است. نتیجه گیری: میزان پایین ابتلاء قطعی کادر درمان دندانپزشکی در این مطالعه نشان می دهد که ضد عفونی محیط و استریلیزاسیون و استفاده از وسایل حفاظتی بصورت معمول می تواند در جلوگیری از گسترش بیماری و ابتلاء، موثر و مفید واقع شود.

سابقه و هدف: هدف از انجام این مطالعه ارزیابی رفتارهای مرتبط با سلامت دهان و میزان استفاده از خدمات دندانپزشکی و موانع استفاده از خدمات دندانپزشکی درافراد با سابقه وابستگی به مواد مراجعه کننده به مراکز درمانی ترک اعتیاد شهرستان ساری بود مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات مقطعی بود و حجم نمونه 120نفر دارای سابقه وابستگی به مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز درمان اعتیاد شهرستان ساری بودند. جمع اوری داده های مورد نیازبا استفاده از پرسشنامه استاندارد مربوط به اطلاعات دموگرافیک و مصاحبه ای بر اساس پرسشنامه در مورد تاریخچه اعتیاد افراد، رفتارهای مرتبط با سلامت دهان، میزان استفاده از خدمات دندانپزشکی و موانعی که در این زمینه احساس می نماید، انجام شد. جهت بررسی از نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آزمون Chi-square test استفاده شد. (0/05>P) یافته ها: دراین مطالعه «اولویت اندک مراقبت های دندانپزشکی» شایعترین مانع استفاده از خدمات دندانپزشکی در 89/2 درصد از افراد و سپس «عدم توانایی در پرداخت هزینه های دندانپزشکی» در68/3درصد ودرحدود نیمی از افراد «درد حین درمان و ترس از دندانپزشک» به عنوان یک مانع مهم در دریافت خدمات دندانپزشکی اشاره شد. «دسترسی نامناسب به خدمات دندانپزشکی» توسط بیش از یک چهارم افراد وابسته به مواد اشاره شده بود. همچنین رعایت رفتارهای بهداشت دهان در این افراد ضعیف گزارش شد. 52 درصد افراد هیچوقت یا بندرت از مسواک و 90درصد افراد هیچ وقت یا بندرت از نخ دندان استفاده می کردند. 82 درصد بیش از دوبار در روز مواد قندی استفاده می کردند و اخرین مراجعه به دندانپرشک 68 درصد افراد بیش از یک سال پیش بود. نتیجه گیری: با توجه به وضعیت نامناسب رفتارهای مرتبط با سلامت دهان و علل مراجعه کم افراد با سابقه اعتیاد به مواد مخدر به دندانپزشک، انجام اقدامات مناسب آموزشی، پیشگیری و درمانی در راستای ارتقاء سلامت دهان و بالا رفتن کیفیت زندگی در افراد تحت درمان اعتیاد ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: دراین مطالعه به صورت اجمالی ولی دقیق به بررسی نقش گرافن اکسید در دندانپزشکی و بر هم کنش با تمامی بافت های نرم و سخت، بررسی مطالعات انجام یافته به صورت in vitro یا in vivo و نیز رویکردهای جدید در حوزه مهندسی بافت پرداخته شده است. مواد وروش ها: مقالات موردبررسی با استفاده ازپایگاه های اطلاعاتی Medline، Google scholar، Scopus، Science Citation Index و نیز Magiran Embase در فاصله زمانی سال های 2015تا 2020 با کلمات کلیدی Graphene Oxide، Antibacterial Material، Tissue Engineering و Dentistry که شامل 28 مقاله کامل و 6 چکیده مقاله بود گردآوری گردید. یافته ها: افزودن گرافن اکسید در مواد پرکننده دندانی یا غشاهای بازسازی کننده بافت استخوان در بسیاری از موارد نتایج قابل قبولی ارایه نموده است. در بحث خواص مکانیکی، افزودن گرافن اکسید موجب افزایش استحکام مکانیکی شده و نیز پایداری فیزیکی ساختار را بهبود می بخشد. گرافن و مواد بر پایه ی گرافن، اثرات سمی بر روی سلول های بافت های سخت و نرم نشان داده اند که برای کاربردهای کلینیکی، لازم است غلظت بهینه این اکسید مورد استفاده قرار گیرد. نتیجه گیری: افزودن گرافن به مواد دندانپزشکی، باعث افزایش مقاومت آنها در برابر خوردگی و همچنین بهبود خواص مکانیکی آنها می شود، اما اطلاعات ضد و نقیضی در مورد سمیت سلولی گرافن وجود دارد.

سابقه و هدف: آدنوماتویید ادونتوژنیک تومور، کمتر از 3 درصد تمام تومورهای ادونتوژنیک را تشکیل میدهد و در بیشتر موارد در ناحیه قدامی ماگزیلا و در ارتباط با یک دندان نهفته می باشد. ضایعات ادونتوژنیک متعدد ناشایع بوده و عموما تنها در موارد مرتبط با موتاسیونهای ژنتیکی، شاهد ایجاد آنها هستیم. بر اساس بررسیهای صورت گرفته، تاکنون تنها 3 مورد آدنوماتویید ادونتوژنیک تومور متعدد، گزارش شده اند. گزارش مورد: در این مطالعه، آدنوماتویید ادونتوژنیک تومور دو طرفه در ناحیه قدام ماگزیلا را در نوجوانی سیزده ساله گزارش میکنیم که در مدت زمانی یک ماهه در طرفین میدلاین ماگزیلا به صورت مجزا، ایجاد شده اند. نتیجه گیری: به نظر می رسد بروز 2 طرفه آدنوماتویید ادونتوژنیک تومور در قدام ماگزیلا، می تواند با رشد سریعتر و زمینه ژنتیکی مرتبط باشد.