پژوهش در پزشکی
سال:1398 | دوره:43 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: دلیل ایجاد درد در هنگام استفاده از تورنیکه هنوز با قطعیت تایید نشده است، در صورتی که اذعان به نقش کم خونی در این بین وجود داشته باشد، میتوان با مداخله ارائه اکسیژن، پیشنهاد داد که درد کم شود. از این رو هدف این پژوهش بررسی اثر اکسیژن دهی در میزان درد در زمان استفاده از تورنیکه برای بیماران مبتلا به ترومای دست در یک مرکز بیمارستانی دانشگاهی در فاصله زمانی ابتدای سال 1394 تا انتهای سال 1395 است مواد و روش: این مطالعه یک پژوهش تصادفی، کنترلی دوسو کور روی بیماران ترومای دست است. بیماران 50 درصد اکسیژن یا هوا از طریق ماسک به مدت سه دقیقه قبل و حداکثر 30 دقیقه هنگام استفاده از تورنیکه 250 میلیمتر جیوه باد شده استنشاق کردند. عددهای درد در فواصل دو دقیق های به کمک ابزار اعتبار سنجی شده 100 میلیمتری سنجش درد، ضبط شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS انجام شد. یافته ها: به طور کلی 385 نفر برای این کار کاندیدا شدند، با در نظر گرفتن معیارهای خروج، 200 نفر که از میان آنان 100 نمونه برای گروه اکسیژن و 100 نمونه برای گروه پلاسبو انتخاب شدند. نتایج نشان داد به طور میانگین در همه لحظه های مداخله اکسیژن منجر به کاهش عدد نسبی درد در گروه اکسیژن نسبت به گروه پلاسبو به میزان به 10 میلیمتر تفاوت در عدد نسبی درد شد. بنابراین اکسیژن به طور معناداری عدد نسبی درد را در زمان استفاده از تورنیکه کاهشمی دهد. اکسیژن همچنین زمان رسیدن به عدد 40 میلیمتر در مقیاس نسبی درد را نسبت به گروه هوا کاهش معنا داری داد (p=0. 008) نتیجه گیری: اکسیژن یک درمان با هزینه کم و کم خطر است که به راحتی در دسترس است و در مطالعه حاضر درد ناشی از تورنیکت را کاهش می دهد و زمان لازم برای رسیدن به نمره مقیاس آنالوگ بصری 40 یا بیشتر را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. نویسندگان اکسیژن را برای تسهیل عمل جراحی دست در زیر تورنیکه توصیه می کنند.

سابقه و هدف: برای تحویل دقیق دوز تجویز شده به حجم هدف درمانی، به طور گسترده از تصاویر پورتال الکترونیکی استفاده می شود اما استفاده از پرتوی مگاولتاژ به کاهش کنتراست بافت ها منجر می شود، بنابراین کیفیت ضعیف ذاتی تصاویر پورتال، تفسیر آن ها را دشوار می-کند. به این منظور یک پردازش بر اساس موجک برای ارتقای کیفیت بصری این تصاویر به کار گرفته شده است. مواد و روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 150 تصویر پورتال لگن 30 بیمار تهیه شد. برای آماده سازی تصاویر برای اجرای الگوریتم بهسازی، پیش پردازشی از منظر کاهش نویز و تعدیل شدت روشنایی انجام شد. سپس مراحل بهبود جزئیات محلی و تیزسازی لبه های استخوانی، پس از تجزیه موجک، روی زیرباندهای تقریب و جزئیات اجرا شد. سپس با در نظر گرفتن ویژگی های تصویر پورتال به صورت الگوی غیردوره ای، زمینه غیریکنواخت و سطح بالای نویز، دو معیار کیفیت تصویر، محتوای لبه(EC) و مقیاس بهسازی(EME)، ارزیابی شدند. در نهایت آنالیز نتایج با استفاده از آزمون آماری تی زوجی(paired t-test) انجام شد. یافته ها: مقادیر بالاتر شاخص های کیفیت تصویر(p-value<0. 001)، نشان از کیفیت بهتر تصاویر پردازش یافته نسبت به تصویر اصلی دارد (ECoriginal=0. 0046± 0. 008, ECenhanced=0. 0790± 0. 001, and EMEoriginal=0. 3950± 0. 180, EMEenhanced=13. 875± 1. 227). نتیجه گیری: الگوریتم بهسازی تصاویر پورتال بر اساس موجک، می تواند رویکرد موثری برای آشکارسازی اطلاعات آناتومیکی این تصاویر باشد که تاثیر بسزایی در تایید درمان صحیح خواهد داشت.

سابقه وهدف: رسیدن به عملکرد بهینه در حل مساله از مهمترین اهداف در آموزش پسخوراند عصبی EEG است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی پسخوراند عصبی EEG بر ارتقای عملکرد حل مساله در دانشجویان انجام شد. روش ها: طرح پژوهش حاضر تجربی با پیشآزمون-پس آزمون و گروه پالسیبو بود. برای بررسی این پژوهش از دستگاه پسخوراند عصبی EEG و آزمون برج لندن استفاده شد. تعداد 30 نفر از داوطلبان به صورت در دسترس انتخاب شده و بعد از گرفتن رضایتنامه اخالقی به دو گروه 15 نفره آزمایش و پالسیبو تقسیم شدند. ابتدا آزمون حل مساله به عنوان پیشآزمون از هر دو گروه به عمل آمد. گروه آزمایش 20 جلسه آموزش پسخوراند عصبی EEG دریافت کردند و فیدبکی که دریافت میکردند واقعی و وابسته به عملکرد آنها بود، اما گروه پالسیبو فیدبکی که دریافت میکردند تصادفی بود و وابسته به عملکرد آنها نبود. سپس بعد از پایان 20 جلسه دوباره آزمون حل مساله به عنوان پسآزمون بهعمل آمد. برنامه آماری استفاده شده در این پژوهش نرمافزار SPSS نسخه 21 بود و برای سنجش عملکرد حل مساله از نرمافزار برج لندن استفاده شد. یافته ها: آموزش پسخوراند عصبی EEG سبب ارتقای عملکرد حل مساله میشود که در سطح)001/0 P) P، ]زمان کل]51/54=F، 001/0 >P]زمان آزمایشی]62/14=F، 001/0 >P، ]تعداد خطا]27/18=F، 001/0 >P]تفاوت معنادار مشاهده شد. به عبارت دیگر آزمودنی هایی که پسخوراندهای دریافتی وابسته به عملکرد آنها بود، در نهایت عملکرد بهتری داشتند تا افرادی که عملکرد پسخوراندهای آنها تصادفی بود. نتیجه گیری: بنظر می رسد با استفاده از پسخوراند عصبی میتوان امواج مغزی را در حالت بهینه نگه داشت.

سابقه و هدف: باتوجه به اهمیت هایپرتروفی عضلات مرکزی و آثار احتمالی سیکل های تقویت کننده این عضالت در سبک سیکلیک یوگا، هدف این پژوهش بررسی تاثیر 20 هفته تمرینهای منتخب سبک سیکلیک یوگا بر هایپرتروفی عضالت مرکزی زنان بزرگسال بود. این پژوهش در سال 1396 در موسسه بین المللی یوگا پیام مهر واقع در تهران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش به روش نیمه تجربی بر تعداد 24 آزمودنی زن در دو گروه یوگا با حداقل سه ماه تجربه یوگا(شامل 15 نفر با میانگین سنی 6/9 ± 34/7 سال و کنترل شامل 9 نفر با میانگین سنی 1/5 ± 7/34 سال انجام شد. ابتدا اندازه گیری ضخامت عضالت پسواس، راستکننده ستونمهره ها و عضالت شکمی شامل راست، عرضی، مایل داخلی، مایل خارجی با استفاده از دستگاه اولتراسونوگرافی انجام شد. گروه یوگا در 20 هفته، سه بار در هفته، یک ساعت در هر جلسه، به تمرینهای منتخب سبک سیکلیلک یوگا پرداختند و گروه کنترل در این مدت فعالیت ورزشی منظم نداشتند. در پایان 20 هفته دوباره ضخامت عضالت با دستگاه اولتراسونوگرافی ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها، ابتدا درصد تغییرهای پسآزمون نسبت به پیش آزمون داخل گروه ها و بین گروه ها محاسبه شد. سپس از آزمون t زوجی برای مقایسه عملکرد داخلگروه ها و از آزمون t مستقل برای مقایسه عملکرد بین گروه ها استفاده شد. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، گروه یوگا، تفاوت معنا داری را در افزایش ضخامت عضالت شکمی راست)درصد 1/19، )عرضی)درصد8/16، )مایل داخلی)درصد9/9، )مایل خارجی)درصد2/15، )عضالت پسواس)درصد3/9)و راست کننده ستون مهره ها)درصد1/5)نشان دادند. (001/0 < P(نتیجه گیری به نظر میرسد که دو سیکل تقویت کننده عضالت مرکزی سبک سیکلیک یوگا، تاثیر مثبتی بر هایپرتروفی این گروه عضلانی دارد.

زمینه و هدف: ناباروری، ناتوانی جنسی فعال است. فاکتورهای مردانه مسئول 50 درصد از موارد ناباروری است. اختلال در عملکرد اسپرم و آسیب در اسپرماتوژنز از شایع ترین علل ناباروری مردان است. تروما یا نقص های آناتومیکی در سیستم تناسلی و استفاده از داروها برای درمان بیماری ها سبب اختلال در تولید اسپرم و عقیمی در مردان می شود. هدف این تحقیق بررسی تاثیر داروی دیازپام بر باروری در مردان است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ابتدا 30 سر رت نر نژاد ویستار با وزنg250-200 انتخاب و رت های تهیه شده به طور تصادفی به 5 گروه 6 تایی که شامل گروه های کنترل و تیمار با دوز تزریقی mg/kg2، mg/kg3، mg/kg4 وmg/kg5 تقسیم شدند و تزریق متناسب با وزن رت ها به ترتیب به مقدار mlit08/0، mlit12/0، mlit 16/0، mlit 2/0 انجام شد. به گروه کنترل سرم فیزیولوژی تزریق شد. سپس موش ها بیهوش و بیضه، دفران و اپیدیدیم خارج و برای بررسی بیضه، تحرک اسپرم و درصد اسپرم زنده مطالعه شد. نتایج حاصل با استفاده ازنرم افزار Minitab وآزمون Anova با سطح معناداری(05/0>P) تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج بررسی وزن، قطر بزرگ و کوچک بیضه، درصد اسپرم های زنده و تعداد اسپرم با تحرک رو به جلو در مقایسه گروه کنترل با گروه های تزریقی، در دوزmg/kg3 در تمامی فاکتورها غیر از تعداد اسپرم با تحرک رو به جلو، کاهش دیده شد. در سایر گروه ها تنها وزن بیضه در دوزmg/kg2 کاهش معناداری داشت (01/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که تاثیر داروی دیازپام با دوز تزریقی mg/kg3 بر پارامترهای موثر بر باروری اثر کاهشی داشته است.

سابقه و هدف: دو مورد از ناقلان غشایی کلسترول ABCG5 و ABCG8 هستند که وظیفه انتقال این ماده را از غشاهای کبدی و روده ای بر عهده دارند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تمرین های تداومی و تناوبی شدید (HIT) بر بیان ژن های این دو ماده در هپاتوسایت های موش های نر ویستار بود. مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی تعداد 15 موش پس از 13 هفته رژیم غذایی پرچرب (40 درصدچربی) در گروه های کنترل با غذای پرچرب (گروه1، N=5)، رژیم غذایی پرچرب با تمرین HIT (گروه2، N=5) و رژیم غذایی پرچرب با تمرین تداومی (گروه3، N=5) تقسیم بندی شدند. مدت مرحله تمرین 12 هفته (هفته ای 5پنج جلسه) بود. پس از تمرین ها و اعمال بیهوشی، بافت کبد برای سنجش بیان ژن های ABCG5 و ABCG8 استخراج شد. برای آنالیز آماری داده ها از آزمون یومنویتنی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بیان ژن های ABCG5 و ABCG8 پس از تمرین ها به ترتیب در گروه های 2، 3 و 1 بیشترین میزان را داشته است. در مورد ABCG5، تفاوت گروه های 1 با 2، 1 با 3 و 2 با 3 و در مورد ABCG8 تفاوت گروه های 1 با 2 و 2 با 3 معنادار بود (P=0. 008)، تنها تفاوت غیرمعنادار مربوط به گروه های 1 و 3 در مورد ABCG8 بود (P=0. 841). نتیجه گیری: شاید تمرین های ورزشی بر بیان ژن ABCG5 نسبت به ABCG8 اثرگذاری بیشتری دارند و نیز تمرین هایHIT نسبت به تداومی، تاثیر بیشتری بر دفع کبدی کلسترول در مکانیزم انتقال معکوس کلسترول دارند.

زمینه و هدف: زنجبیل دارای خواص ضدالتهابی است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین پاسخ سایتوکاین های پیش التهابی اینترلوکین-6 (IL-6) و اینترلوکین-8 (IL-8) به مکمل یاری کوتاه-مدت زنجبیل و فعالیت ورزشی وامانده ساز در مردان ورزشکار بود. روش بررسی: در پژوهشی نیمه تجربی، 40 مرد ورزشکار به چهار گروه 10تایی کنترل، مکمل، فعالیت، مکمل با فعالیت تقسیم شدند. گروه مکمل و مکمل با فعالیت، دو کپسول 500 میلی گرمی پودر زنجبیل را روزانه به مدت یک هفته مصرف کردند. همچنین، گروه فعالیت و مکمل با فعالیت، آزمون بروس را انجام دادند. سطوح پلاسمایی IL-6 و IL-8 قبل و بلافاصله پس از آزمون جمع آوری و اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آماری تی همبسته و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون، IL-6 و IL-8 پلاسما در گروه کنترل تغییر معنی داری نیافت (05/0P>)، اما IL-6 و IL-8 پلاسما در گروه فعالیت افزایش معنی-داری و در گروه مکمل و گروه مکمل با فعالیت کاهش معنی داری یافت (05/0P<). همچنین، بین IL-6 و IL-8 پلاسما در چهار گروه تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0P<)، به طوری که IL-6 و IL-8 پلاسما در گروه مکمل و مکمل با فعالیت نسبت به گروه کنترل، گروه مکمل نسبت به گروه فعالیت و نیز گروه مکمل با فعالیت نسبت به گروه فعالیت کاهش معنی داری یافت (05/0P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف زنجبیل به عنوان یک مکمل مفید ضدالتهابی می-تواند اثر مثبتی بر کاهش سایتوکاین های پیش التهابی IL-6 و IL-8 و در نتیجه بهبود سیستم ایمنی مردان ورزشکار داشته باشد.

زمینه و هدف: نوسان های فاصلهQTc، در حالت استراحت و فعالیت ورزشی با آریتمی های بطنی و مرگ ناگهانی قلبی مرتبط است. بنابراین هدف این مطالعه، تعیین تغییرهای شاخص های عملکردی قلب و فاصله QTc در مردان فعال و غیرفعال در یک وهله فعالیت ورزشی ایزومتریک بیشینه و ایزوتونیک بود. روش تحقیق: این مطالعه تجربی سال 1397 در دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی به صورت پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. 20 مرد سالم فعال و غیرفعال داوطلب(n=10)به روش تصادفی انتخاب و پروتکل تمرینی h and-gripرا با حداکثر انقباض ارادی بیشینه به صورت ایزومتریک با دست برتر در حالتFullext آرنج از طریق فشردن دستگیره دینامومتر و به مدت30 ثانیه انجام دادند. پس از60 دقیقه استراحت پروتکل ایزوتونیک را با دست برتر در زوایه90درجهFlexآرنج به صورت15ست پنج ثانیه ای اجرا کردند. میزان تغییرهای فاصله QTcبا استفاده از فرمولBazett برای ضربان قلب اصلاح شد. فشارخون سیستولی و دیاستولی با استفاده از دستگاه فشارسنج جیوه ای ثبت شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس اندازه های تکراری(P ≤ 0/05)و با استفاده از نرم افزار SPSS21تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های آماری نشانگر افزایش معنادار شاخص های عملکردی قلب(فشارخون سیستولی(74/6 ± 116)، ضربان قلب(81/10± 60/112)، حاصل ضرب مضاعف ضربان-فشار((RPP(31/1± 53/13)) بعد از فعالیت ایزومتریک درآزمودنی های فعال و غیرفعال بود اما فاصله QTc(36 ± 3/420) و فاصله R-R(36/64± 20/521)بعد از فعالیت ایزوتونیک افزایش معناداری داشت. تفاوت معناداری در تغییرهای QTc، ضربان قلب، فاصله R-Rو RPPبین سه مرحله وجود داشت(p<0. 05). اما بین متغیر فشارخون سیستولی و دیاستولی تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسدQTc و فاصله R-Rپس از تمرین های ایزوتونیک می تواند در غربالگری بیماران قلبی-عروقی و ارزیابی وضعیت قلبی-عروقی یک فرد یا در پیش بینی حوادث قلبی-عروقی مفید باشد.

سابقه و هدف: آلودگی هوا یکی از عوامل اصلی تشدیدکننده آلرژی به ویژه در کودکان است. عوامل ژنتیکی به همراه فاکتورهای محیطی در طول دوره جنینی در رحم و مراحل ابتدایی زندگی بر تکامل و بلوغ سیستم ایمنی اثرگذارند. سلول های T تنظیمی نقش اساسی در حفظ تعادل سیستم ایمنی در مواجهه با آلاینده های محیطی دارند. مواد و روش ها: خونگیری بند ناف 10 نوزاد متولد شده از مادران ساکن در مناطق آلوده تهران و 10 نوزاد متولد شده از مادران ساکن در شهر دماوند انجام شد. سلول های تک هسته ای با روش سانتریفیوژ گرادیان چگالی جدا شد. رنگ آمیزی فلوسیتومتری مارکرهای سطح سلولی CD4, CD25, CD127و درون سلولی FoxP3 و رنگ آمیزی درون سلولی سیتوکین های سلول T تنظیمی IL-10 و TGF-β 1انجام شد. جداسازی تخلیص سلول های Tتنظیمی C D4+, CD25+ با روشMACS و کشت سلول های Tتنظیمی در حضور بیدهای کوت شده با آنتی بادی علیه CD3/CD28 به نسبت بید / سلول 1/1. انجام شد. فعالیت سرکوبگری سلول های T تنظیمی از طریق سنجش مهار تکثیر Teff ارزیابی شد. یافته ها: در مطالعه حاضر درصد سلول های T تنظیمی IL-10+ و TGF-b1+ در نوزادان متولد شده در مناطق هوای پاک نسبت به هوای آلوده بالاتر بود. عملکرد سرکوبگری سلول های T تنظیمی در شرایط In vitro در نسبت Teff/Treg (1/1) در نوزادان متولد شده در هوای آلوده نسبت به نوزادان به دنیا آمده در هوای پاک به طور معناداری کاهش یافته است. میزان تکثیر سلول های Treg در حضور IL-2 و بیدهای anti-CD3/CD28 در کشت دو هفته ای در نوزادان متولد شده در مناطق هوای پاک نسبت به هوای آلوده بالاتر بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد عملکرد سرکوبگری سلول های T تنظیمی در خون بند ناف در نوزادان متولد شده از مادران ساکن در مناطق آلوده تهران نسبت به نوزادان متولد شده از مادران ساکن دماوند کاهش یافته است. در مجموع مواجهه مزمن مادران با آلاینده ذرات معلق در هوا قبل از حاملگی و در طول دوره بارداری ممکن است سبب کاهش عملکرد سلول های T تنظیمی شود و ریسک تشدید ابتلا به آلرری نوزاد را در طول زندگی افزایش دهد.

زمینه و هدف: صرع دومین عامل بیماری های سیستم عصبی مرکزی است. بیماران مبتلا به صرع هنگام حمله در معرض انواع مختلف تروما قرار دارند. هدف این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی سوختگی در بیماران مبتلا به صرع و مقایسه با بیماران غیرمبتلا به صرع بود. موادوروش ها: در این مطالعه آیندهنگر، از مجموع 2119 بیمار بستری شده در بخش سوختگی بیمارستان امام رضا(ع) در بازه زمانی 1394 تا 1396، 44 نفر سابقه صرع داشتند(2درصد). داده های دموگرافیک، الگو، وسعت و نتیجه نهایی سوختگی در بیماران مبتلا به صرع با سایر بیماران با نرمافزار SPSS نسخه 24 مقایسه شد. یافته ها: میانگین سن بیماران مبتلا به صرع9/12± 3/38سال بود و 27 نفر(4/61درصد) مرد بودند. نیمی از بیماران(7/47درصد) مصرف منظم دارو نداشتند. یک سوم بیماران(15بیمار، 1/34درصد) سابقه سوختگی قدیمی داشتند و بیش از یک سوم دیگر سابقه آسیب هایی به جز سوختگی را در زمان تشنج ذکر میکردند. شایع ترین محل، سوختگی اندام فوقانی(4/61درصد) و شایع ترین علل سوختگی شعلهآتش(1/59درصد) و مایعات داغ(7/26درصد) بود. میزان مرگ 4درصد(3 نفر) بود. شیوع سوختگی های درجه 4 در بیماران صرعی 18 برابر بیماران غیر صرعی بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشاندهنده شیوع بالا، عمیق بودن و نیز تکرارشوندگی سوختگی در بیماران مبتلا به صرع است. با توجه اینکه مصرف نکردن صحیح دارو و کنترل ناکامل بیماری صرع، زمینهساز تروما به این بیماران است و از طرفی شعله آتش و آب جوش شایع ترین علل سوختگی در این بیماران بود، ضروری است که علاوه بر توصیه به مصرف منظم دارو، اقدام های پیشگیرانه مناسب برای پیشگیری از سوختگی به خصوص در محیط منزل مدنظر قرار گیرد.

پیش زمینه: AVM یا بدشکلی شریانی وریدی یکی از موارد پاتولوژیک عروقی hsj که می تواند در قسمت های مختلف مغز ضایعه های عروقی ایجاد کند. این پاتولوژی عروقی سبب بروز عوارضی مانند خونریزی مغزی، صرع و ضایعه های عصبی می شود که برای پیشگیری و درمان این ضایعه ها باید به درمان AVM اقدام کرد. روش های درمانی این ضایعه شامل درمان های غیرجراحی، جراحی میکروسکوپیک و درمان رادیوسرجری با کامانایف است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی توصیفی ویژگی های بالینی و نتایج درمانی بیماران جراحی شده به دلیل عارضه AVM شامل جنسیت، درجه ضایعه، محل ضایعه، نوع درمان و عوارض پس از درمان در بیمارستان لقمان حکیم از فروردین 1390 تا اسفند1396 است. مواد و روش ها: این مطالعه با استفاده از بررسی اطلاعات استخراج شده از پرونده های بیماران مبتلا به AVM که ازسال های 90 تا 96 در بیمارستان لقمان حکیم تحت جراحی قرار گرفتند، انجام شد. در این مطالعه اطلاعات جمعیت شناختی و اطلاعات مربوط به عمل جراحی بیماران با مطالعه پرونده و مصاحبه با بیماران جمع آوری شد. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 آنالیز شد. نتایج: ازمیان 47 مورد مراجعه بین تاریخ های اشاره شده در مرکز جراحی اعصاب بیمارستان لقمان حکیم، 70. 2درصد از بیماران را مردان و 29. 8درصد را زنان تشکیل می دادند. 25 مورد از بیماران توسط جراحی میکروسرجیکال ریزکشن و 14 بیمار توسط درمان رادیو سرجری تحت درمان و هشت بیمار بدون انجام جراحی تحت پیگیری قرار گرفتند. عوارض درمان در 40 درصد از بیمارانی که جراحی شده بودند (10 بیمار) مشاهده شد که بیشترین عارضه در بیماران اختلال حرکتی گذرا بود. نتیجه گیری: در نتیجه گیری حاصل از این مطالعه، می توان بیان کرد که استفاده از روش درمانی مناسب می تواند سبب بهبود علایم اولیه بیماران شود. با این حال باید تصمیم گیری برای انتخاب روش درمانی مناسب بر اساس شرایط بالینی بیماران و همچنین ارزیابی آثار احتمالی ناشی از عوارض ناخواسته درمان روی کیفیت زندگی بیماران انجام شود.

اهداف: تحقیقات سال های اخیر حاکی از شیوع بالا و خطرات گسترده ی اختلال بیش فعالی و کم توجهی در بزرگ سالان است. یکی از گروه های در معرض خطر مشکلات گسترده ی روان شناختی، دانشجویان هستند. همچنین بررسی عوامل خطرآفرین این اختلال در دانشجویان کمتر شناخته شده است. بنابراین مطالعه حاضر به بررسی مشکلات همراه با این اختلال در این گروه می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی به روش نمونه گیری در دسترس 90 دانشجوی مبتلابه اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه و 90 دانشجوی فاقد این اختلال انتخاب شدند. مقیاس های افسردگی بک، اضطراب بک، سنجه ی غلظت استنشاقی کربن مونوکسید جهت بررسی مصرف سیگار و آزمون قمار آیووا جهت بررسی تصمیم گیری ریسکی در این پژوهش به کار رفتند. نتایج به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه ی 16 و آزمون های توصیفی، تی تست گروهای مستقل و کای اسکوتر موردبررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاکی از آن بود که میزان مصرف سیگار، افسردگی، اضطراب و تصمیم گیری ریسکی در دانشجویان مبتلابه این اختلال از گروه فاقد این اختلال بیشتر بود(P<0. 05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، بایستی دانشجویانی که مبتلابه اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه هستند، در ابتدای ورود به دانشگاه موردتوجه بیشتری قرارگرفته و برای درمان و کسب بهبودی به روانشناسان و روان پزشکان متخصص سپرده شوند.

سابقه و هدف: در طول بارداری، هریک از زوجین ممکن است تغییرات و مشکلات متنوعی را تجربه کنند. در شرایطی مانند سابقه ی ناباروری، سقط قبلی و یا بارداری های ناخواسته، که دوران بارداری مورد توجه ویژه ی زوجین قرار می گیرد ممکن است میزان این مشکلات نیز بیشتر شود. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میزان مشکلات دوران بارداری در زوجین با سابقه ی نازایی، سقط و بارداری های ناخواسته انجام شد. روش کار: در این مطالعه ی توصیفی 120 زوج در انتظار فرزند با سن بارداری خانم 41-28 هفته بررسی شدند. زوج ها در 4 گروه مختلف: با سابقه ی ناباروری، سقط قبلی، بارداری ناخواسته و کنترل قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه ی مخصوص از نظر مشکلات شایع دوران بارداری بررسی و با هم مقایسه شدند. همچنین در هریک از این گروه ها نیز همبستگی بین مشکلات زوجین محاسبه شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در هر 4 گروه زنان نسبت به مردان مشکلات جسمی بیشتری تجربه کرده بودند (001/0>p). در گروه های با سابقه ی نازایی (001/0>p) و سقط (001/0>p) هریک از زوجین نسبت به گروه کنترل مشکلات جسمی و روانی بیشتری را تجربه کرده بودند. در هر 3 گروه از نظر مشکلات جسمی، همبستگی مثبت و معناداری بین مشکلات زوجین وجود داشت(05/0>p). در حالی که در گروه کنترل زوجین باهم همبستگی نداشتند. نتیجه گیری: در شرایطی مانند سابقه ی ناباروری، سقط و یا ناخواسته رخ دادن بارداری، ممکن است به علت اهمیت و یا استرسی که بارداری برای آن ها ایجاد می کند، هریک از زوجین مشکلات بیشتری را در طول بارداری تجربه کنند. در ارائه ی مراقبت به این گروه از افراد توجه به این گونه سوابق موجب می شود که در صورت لزوم کمک کرد که این گروه از افراد نیز بارداری بهتری را پشت سر بگذارند.