مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال:1399 | دوره:38 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

زمینه: هدف از مطالعه حاضر، ارایه دستورالعمل مبتنی بر شواهد برای مدیریت بالینی تب و نوتروپنی در کودکان مبتلا به سرطان می باشد. روش کار: در این مطالعه مروری نظام مند، جستجوی الکترونیک به زبان انگلیسی با کلید واژه های مورد نظر (pediatric patient, febrile neutropenia, hematologic malignancies, solid tumors, bone marrow transplant recipients, autologous transplant) در بانک های اطلاعاتی (Google Scholar, PubMed, Ovid, Science Direct) انجام شد. در این مطالعه مقالات مرتبط منتشر شده در زمینه: تشخیص، درمان و مدیریت تب و نوتروپنی در کودکان مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: مهمترین نکته در مدیریت بیماران مبتلا به تب و نوتروپنی شروع به موقع و زودرس آنتی بیوتیک مناسب با پوشش آنتی باکتریال مناسب می باشد. هر ساعت تاخیر در شروع آنتی بیوتیک می تواند باعث افزایش زمان بستری، عوارض و مرگ و میر گردد. همچنین یافته های این مطالعه نشان می دهد که بر اساس مطالعات اخیر در بیماران مبتلا به تب و نوتروپنی تعدیل رژیم آنتی بیوتیکی وسیع الطیف پس از انجام بررسی های اولیه امکان پذیر است. ادامه دوره درمان در موارد کم خطر می تواند بصورت خوراکی انجام شود. بدون در نظر گرفتن چک لیست ارزیابی خطر و انجام بررسی های مناسب و به موقع، بررسی خطر عوارض عفونی در بیماران مبتلا به تب و نوتروپنی امکان پذیر نخواهد بود، بنابراین پایبندی به پروتکل های تشخیصی ضروری می باشد. نتیجه گیری: میزان بروز و شدت تب و نوتروپنی و عوارض آن به طور معکوس با تعداد مطلق نوتروفیلها در ارتباط است، با این وجود بر اساس مطالعات و ارزیابی های انجام شده، امکان تعیین میزان خطر و تقسیم بندی بیماران به گروه های پرخطر و کم خطر وجود دارد. علاوه بر این، حتی در بیماران پر خطر نیز می توان براساس مدل های موجود، آندسته از بیماران پرخطری را که در معرض سپسیس شدید هستند مورد شناسایی قرار داد. در این راهنما سعی شده که یک رویکرد مبتنی بر شواهد در بیماران مبتلا به تب و نوتروپنی در کودکان مبتلا به سرطان بر اساس آخرین گزارشات معتبر ارایه گردد تا راهکاری برای مدیریت بهتر مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الیطف و دوره درمان باشد، هرچند در برخی موارد همچنان به بومی سازی و اعتبارسنجی های تکمیلی نیاز می باشد.

کرونا ویروس SARS-CoV-2 منجر به پاندمی وسیعی گردیده که سرعت گسترش آن اعجاب آور، درمان آن نامشخص، مرگ ومیر آن قابل توجه و عوارض اقتصادی-اجتماعی آن غیر قابل کنترل است. اگرچه هنوز اطلاعات چندانی از پاتوژنز بیماری وجود ندارد، اما موارد شدید بیماری COVID-19 معمولا همراه با سندرم آزاد شدن سیتوکین و سطح سرمی بالای سیتوکین های التهابی است که تصور می شود عامل اصلی مرگ و میر این بیماران باشد. مسیرهای متفاوتی باعث ایجاد التهاب و آزاد شدن سیتوکین ها می شوند که یکی از آنها مسیر (Bruton tyrosine kinase (BTK است که برای تولید چندین سایتوکاین ضد التهابی بسیار مهم است. از نظر تیوریک مهار سیگنالینگ BTK می تواند باعث کاهش سطح سایتوکاین ها و اثرات ضد التهابی بعدی شود. هدف از این مقاله مروری، بررسی نقش BTK در پاتوژنز بیماری کوید 19 و اثرات احتمالی داروهای مهار کننده آن در درمان این بیماری است. . .

زمینه: میزان اثر بخشی مصرف گلوتامین و کورکومین طی پنج روز و نیز اثر هم افزایی آنها در بهبود آسیب های عضلانی به وضوح مشخص نمی باشد. هدف ازاین مطالعه مقایسه تاثیر مصرف این دو مکمل و اثر هم افزایی آنها بر شاخص های سرمی آسیب عضلانی و درک درد عضلانی پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی برونگرا بود. روش کار: 40 مرد جوان غیر ورزشکار داوطلب به صورت تصادفی و دوسوکور به چهار گروه تقسیم بندی شدند. هر گروه به مدت پنج روز مکمل و یا دارونمای مورد نظر را دریافت نمودند، گروه 1: گلوتامین (Gln 0. 1 gr⁄ Kg⁄ day)، گروه 2: کورکومین (Cur 1000 mg⁄ day)، گروه 3: مصرف همزمان گلوتامین (Gln 0. 1 gr⁄ Kg⁄ day) و کورکومین (Cur 1000 mg⁄ day) و گروه 4: مالتو دکسترین (Pla 0. 1 gr⁄ Kg⁄ day) به عنوان دارونما. آخرین نوبت دریافت مکمل هشت ساعت پیش از اجرای فعالیت مقاومتی برونگرا بود. کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم به روش فتومتری و درد عضلانی با استفاده از مقیاس استاندارد درد در زمان های پیش، 24 و 48 ساعت پس از آزمون مقاومتی که شامل حرکت پرس پا با وزنه ای معادل 70 درصد 1RM بود، اندازه گیری شد. یافته ها: در گروه کورکومین و گروه مصرف همزمان کورکومین و گلوتامین کاهش معنی داری در مقادیر کراتین کیناز و لاکتات دهیدروزناز سرم و احساس درد عضلانی در تمامی زمان های پس از فعالیت نسبت به گروه دارونما مشاهده گردید (05/0>P). گروه گلوتامین هیچ تفاوت معنی داری با گروه دارونما نداشت و گروه کورکومین و گلوتامین تفاوت معنی داری با گروه مکمل کورکومین نداشت. نتیجه گیری: مطابق نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد مصرف پنج روز کورکومین می تواند برخی از شاخص های آسیب عضله و همچنین احساس درد عضلانی را بعد از یک فعالیت ورزشی برونگرا کاهش دهد، اما دریافت گلوتامین همراه با کورکومین اثر معنی داری بر کاهش شاخص های آسیب عضلانی در مقایسه با گروه کورکومین به تنهای ندارد لذا این دو مکمل اثر هم افزایی ندارند.

زمینه: اضطراب شدید مادر از درد زایمان باعث انقباض عضلات رحمی می‎شود و می تواند موجب ایجاد تداخل با روند مطلوب زایمان گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش روش‎های کاهش درد«دارویی و غیردارویی» و آموزش‎ به همسر بر اضطراب زایمان زنان باردار بود. روش کار: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری، شامل تمام زنان بارداری بود که در اواخر سه ماهه دوم و یا در اوایل سه ماهه سوم بارداری به سر می‎بردند و طبق معیار پرسشنامه اضطراب زایمان، دارای اضطراب بودند. از بین جامعه آماری که به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه می‎کردند، تعداد 80 نفر از افراد واجد شرایط به صورت داوطلب انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. داده‎های پژوهش با استفاده از پرسشنامه اضطراب زایمان هارتمن(2000) در سال 1398 در میان زنان بارداری که در اواخر سه ماهه دوم یا اوایل سه ماهه سوم بودند جمع آوری شدند. گروه آزمایش تحت آموزش روش‎های کاهش درد «دارویی و غیردارویی» و آموزش‎ به همسر در قالب 2 جلسه 90 دقیقه‎ای قرار گرفتند (در طی 2 جلسه آموزش، همسران زنان باردار حضور فیزیکی داشتند)، درحالیکه گروه شاهد به روند عادی بارداری و زایمان خود ادامه دادند و هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. سپس داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس با سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش روش‎های کاهش درد «دارویی و غیردارویی» و آموزش‎ به همسر در جهت کاهش اضطراب زنان باردار و هدایت آنان به سمت زایمان طبیعی موثر بود. میانگین نمره اضطراب زایمان در زنان باردار، پس از اجرای مداخله در گروه آزمایش کمتر از میانگین گروه شاهد بود و تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود(001/0> P). نتیجه گیری: روش‎های کاهش درد«دارویی و غیردارویی» و آموزش‎ به همسر می تواند توسط متخصصان به عنوان رویکردی آموزشی در کاهش اضطراب زایمان زنان باردار، سوق دادن زنان باردار به ترجیح زایمان طبیعی نسبت به سزارین و ایجاد فضایی مناسب برای مادران به منظور کمک به رشد خدمات بهداشت روانی کودکان صورت گیرد.

زمینه: تست ورزش قلبی و ریوی (Cardiopulmonary Exersise Test (CPET یک روش بالینی است که بطور گسترده کاربرد دارد. هدف از پژوهش حاضر، دستیابی به مجموعه ای کامل از مقادیر مرجع برای پاسخ های قلبی-ریوی به ورزش و ارزیابی ارتباطات احتمالی با جنس، سن و شاخص توده بدنی (BMI) بود. روش کار: پرونده 3992 تست ورزش قلبی-ریوی در بیمارستان طی شش سال مورد بررسی قرار گرفت. از این موارد، 102 پرونده بیمارانی که سابقه مصرف سیگار، ورزش حرفه ای، چاقی، بیماری های قلبی-ریوی و همچنین مصرف داروهای نشاط آور، کاهنده قند خون و داروهای قلبی عروقی داشتند، از مطالعه خارج شدند. حداکثر اکسیژن مصرفی Peak VO2 از پرونده ها استخراج و ثبت گردید. تجزیه و تحلیل پارامترهای اساسی مانند آستانه بی هوازی (AT)،VO2، حداکثر تهویه (Maximum Ventilation) و پالس اکسیژن (O2 Pulse) با توجه به جنس، سن، بیماران کم تحرک و فعال اندازه گیری شد. یافته ها: 32% از شرکت کنندگان زن و 68% آنها مرد بودند. میانگین سنی بیماران 12± 36 سال بود. میانگین انحراف معیار متغیرها عبارتند بودند از: AT (49/0 ± 15/1)، VO2 / kg (15/7 ± 84/24)، VO2max (59/0 ± 93/1)، O2Pulse (3 ± 12)، HHR (11 ± 18)، HR (6 ± 90) و VCO2 (71/0 ± 29/2). آنالیز رگرسیون خطی چندگانه از نظر قد، وزن و سن انجام شد و تفاوتی بین زن و مرد مشاهده نشد. نتیجه گیری: CPET در ایران معمولا مطابق با استانداردهای کشورهای خارجی انجام می شود و نتایج به طور عمده بر اساس مقادیر مرجع (American Thoracic Society (ATS تفسیر می شود. با توجه به تفاوت های قومی، جغرافیایی و رفتاری بین ایرانیان و افراد سایر ملیت ها، تعریف جدیدی برای ارزش های طبیعی CPET در ایران ضروری به نظر می رسد که در این مطالعه سعی شده که به آن پرداخته شود.

زمینه: مستندسازی پرونده های پزشکی نقش مهمی در امر درمان و پیشگیری دارد. لذا این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر حضورکارشناس فناوری اطلاعات سلامت در بخش های بالینی بر مستند سازی پرونده های بستری بیمارستانی انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 96 پرونده بستری در سال1393 و96 پرونده بستری درسال 1397در بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س) ساری مورد بررسی قرار گرفت. داده ها بر اساس چک لیست بر مبنای چیدمان موجود عناصر داده ای در چهار برگ اصلی پذیرش، خلاصه پرونده، شرح حال و سیر بیماری گردآوری و تهیه شد. ارزیابی کلی از میزان مستند سازی بصورت 100-95 درصد” خوب” ، 94-75 درصد” متوسط” و زیر 75 درصد” ضعیف” درنظر گرفته شد. در مجموع 192 پرونده به صورت چند مرحله ای (یعنی طبقه ای-تصادفی ساده) بررسی شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد میزان ثبت کلی هر چهار فرم در سال 93 حدود 01/51 درصد و در سال 97، 92/62 درصد بود. تاثیر فنآوری اطلاعات بر فرایند فرمهای پذیرش، خلاصه پرونده، شرح حال و سیر بیماری به ترتیب برابر است با25/88، 63/85، 09/31، 30/84 درصد در طبقه متوسط بود. در بین طبقات داده ها بالاترین میانگین ثبت مربوط به تصدیقات (7/91درصد) در چهار فرم بود. نتیجه گیری: میزان مستند سازی بعد از جذب کارشناسان فناوری اطلاعات سلامت در بخش های بالینی 91/11 درصد رشد داشت. برای دستیابی به وضعیت خوب، جذب نیروهای آموزش دیده در بخش های بالینی بیمارستان ها ضروری است تا بستر مناسب برای اجرا و توسعه فن اوری اطلاعات در رسیدن به حداکثر بهره وری در سیستم های سلامت ایجاد شود.

زمینه: بیماری های قلبی عروقی یکی از شایع ترین بیماری های مزمن می باشد که علیرغم پیشرفت در روش های د رمانی، هنوز یکی از عوامل مهم مرگ و میر د ر جهان بیشمار می رود. مطالعه حاضر با هد ف تعیین سطح فریتین سرم د ر بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری د ر بیمارستان انجام گردید. روش کار: این مطالعه مقطعی د ر بیماران مبتلا به نارسایی های قلبی بستری د ر بیمارستان گنجویان شهر د زفول انجام شد. نمونه گیری بصورت سرشماری از بین همه بیماران به مد ت سه ماه (از تیرماه لغایت مهرماه 1398) و به تعد اد 100 نفر انجام شد. برای تمامی بیماران فریتین، آهن سرم و TIBC اند ازه گیری شد. فریتین با د ستگاه الایزا، آهن سرم و TIBC با د ستگاه اتوآنالیزور آزمایش شد ند. یافته ها: از 100 بیمار مورد بررسی 34% زن و 66% مرد بود ند و میانگین سنی آنان 21/65 سال بود. همچنین 49 نفر کاهش شد ید EF و 51 نفر کاهش متوسط د اشتند. نتایج آزمون t برای مقایسه ی متغیرهای پژوهش بر اساس EF نشان د اد برای متغیر سن و فریتین بین د و گروه تفاوت معناد اری وجود د اشت (05/0≥ p). اما سایر متغیرها تفاوتی از نظر آماری ند اشتند. نتایج ضریب همبستگی متغیرها نشان د اد سن بیماران با BUN و کراتینین (05/0>BUN، (p با کراتینین و آهن سرم (001/0>p)، سد یم با آهن سرم (05/0 >ESR، (p با TIBC و CRP (05/0>p)، رابطه مثبت معناد ار د اشت. همچنین رابطه منفی معنی د اری بین سد یم و پتاسیم سرم(001/0>ESR، (p و آهن سرم(05/0 >TIBC، (p و فریتین (001/0>p) به د ست آمد اما بین سایر متغیرها رابطه معناد اری وجود ند اشت (05/0