پژوهش توانبخشی در پرستاری
سال:1399 | دوره:7 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: افسردگی، اضطراب و استرس را میتوان به عنوان اختلالات شایع روان پزشکی در افراد تراجنسی عنوان کرد. افسردگی و بدنبال آن استرس و اضطراب با کاهش اعتماد به نفس و افزایش بروز سایر اختلالات روانپزشکی در این گروه از اقلیت ها همراه است. یکی از رویکردهای روان درمانی که اثر بخشی آن در درمان این اختلالات به اثبات رسیده است، روان درمانی شناختی-رفتاری است. هدف از این مطالعه اجرای گروه درمانی شناختی-رفتاری بر افراد تراجنسی میباشد. روش کار: دراین مطالعه مداخلهای نیمه تجربی قبل و بعد بدون گروه شاهد، 13 فرد تراجنسی مراجعه کننده به سازمان بهزیستی استان تهران در سال 97 با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابتدا فرم جمعیت شناختی، پرسشنامه های افسردگی بک، استرس ادراک شده کوهن و اضطراب بک توسط این افراد تکمیل گردید و سپس 8 جلسه گروه درمانی برگزار شد. محتوای جلسات، بر پایه پروتکل شناخت درمانی مایکل فری و در چارچوب طرح درمانی ویلدرموت طراحی گردید. بعد از اتمام جلسات مجددا تکمیل پرسشنامه ها صورت گرفته و اطلاعات با استفاده از آنالیز توصیفی و آزمون تی زوجی نرم افزار SPSS نسخه 19 آنالیزشد. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که اختلاف میانگین افسردگی قبل و بعد از مداخله معنی دار میباشد ) 008 / 0 = P. ) در بعد اضطراب نیز نتایج معنی دار میباشد ) 000 / 0 = P (، اما در بعد استرس نتایج معنی دار نبوده است ) 302 / 0 = P. ) نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که گروه درمانی شناختی-رفتاری سبب کاهش معنادار افسردگی و اضطراب افراد تراجنسی شده است ولیکن در بعد استرس، علیرغم کاهش میانگین، نتایج معنادار نبود; لذا پیشنهاد میشود از این روش به طور جامعتر در افراد تراجنسی به منظور کاهش اضطراب و افسردگی و بطور ثانویه افزایش کیفیت زندگی استفاده نمود.

مقدمه: توانبخشی شغلی یکی از ابعاد مهم توانبخشی است که با افزایش کارایی و بازگرداندن توانایی ها و به حداقل رساندن اثرات محدودیت ها، کمک میکند تا فرد توانخواه به استقلال فردی، اجتماعی و اقتصادی برسد و علاوه بر اینکه نیاز شغلی خود را مرتفع می سازد، بتواند عوامل روانشناختی را نیز در خود تقویت نماید. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه ی توانبخشی شغلی بر سرمایه های روانشناختی افراد دارای آسیب نخاعی بود. روش کار: طرح این پژوهش مطالعه ی تک آزمودنی بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری هدفمند، 3 نفر از افراد دارای آسیب نخاعی انتخاب شدند و طی 8 جلسه به صورت انفرادی تحت آموزش برنامه توانبخشی شغلی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری دادهها، پرسشنامه ی سرمایه های روانشناختی لوتانز بود. نتایج با استفاده از تحلیل دیداری، معناداری آماری یا شاخص پایایی تغییر و معناداری بالینی یا درصد بهبودی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: نتایج تحلیل دیداری نشان داد که برای هر سه شرکت کننده، نمودارهای مرحلهی B )مداخله( طی جلسات آموزش روند رو به صعود داشت. همچنین، برنامه آموزش توانبخشی شغلی با شاخص پایایی تغییر بزرگتر از 96 / 1 و درصد بهبودی بالاتر از 50 در مراحل مداخله و پیگیری بر سرمایه های روانشناختی افراد دارای آسیب نخاعی تأثیر داشت. به عبارت دیگر، برنامه توانبخشی شغلی هم از نظر آماری و هم از نظر بالینی معنادار بود. علاوه براین، ثبات تغییر نمرات در مرحلهی پیگیری تأیید شد. نتیجه گیری: از این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که با استفاده از برنامه توانبخشی شغلی میتوان سرمایه های روانشناختی افراد دارای آسیب نخاعی را افزایش داد.

مقدمه: با افزایش سن الگوی راه رفتن دچار تغییر شده و توانایی فرد برای راه رفتن کاهش پیدا خواهد کرد. همچنین با شروع فرایند پیری همکاری سیستم های کنترل قامت مختل و منجر به بی ثباتی میشود. تغییر بیومکانیکی کوچک در اندام تحتانی، بر کنترل پاسچر مؤثر میباشد. استفاده از کفی های دارای برجستگی منجر به بهبود کارایی و افزایش راحتی می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر کفی بافت دار بر مؤلفه های نیروی عکس العمل زمین در سالمندان طی راه رفتن بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 21 سالمند به صورت داوطلبانه و در دسترس در این مطالعه شرکت کردند. جهت شرکت در پژوهش از آزمودنی ها رضایت نامه کتبی دریافت گردید. برای ثبت نیروهای عکس العمل زمین طی سه شرایط راه رفتن بدون کفی، با کفی بافت دار درشت و ریز به صورت آنی از صفحه نیروی برتک استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون ANOVA با اندازه-گیری های تکراری استفاده گردید. تمام تحلیل ها در سطح معنی داری 05 / 0 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد مقدار اوج نیروی خلفی در فاز تماس پاشنه طی شرایط راه رفتن با کفی بافت دار ریز نسبت به شرایط بدون کفی کاهش ) 003 / 0 = P ( داشت. زمان رسیدن به اوج نیروی عمودی طی فاز تماس پاشنه در شرایط کفی بافت دار درشت نسبت به شرایط بدون کفی، کاهش معناداری را نشان داد ) 048 / 0 = P (. همچنین در فاز تماس پاشنه در شرایط راه رفتن با کفی بافت دار ریز نسبت به شرایط راه رفتن بدون کفی زمان رسیدن به اوج نیروی خارجی افزایش معناداری را نشان داد ) 021 / 0 = P. ) نتیجه گیری: استفاده ازکفی بافت دار ریز در مقایسه با کفی بافت دار درشت اغلب مؤلفه های نیروی عکس العمل زمین را بهبود می بخشد. با وجود این هر دو کفی بافت دار ریز و درشت بر مقدار بارهای پیچشی وارد بر بدن اثرگذار نبودند.

مقدمه: امروزه استفاده از فناوری سلامت همراه برای بهبود سلامت، یک فرصت فوق العاده برای کشورهای در حال توسعه ارایه می کند تا با صرفه جویی در منابع کمیاب و آموزش پزشکی از راه دور، سیستم بهداشتی کارآمدتری داشته باشند. لذا مطالعه حاضر با هدف تاثیر برنامه خود مراقبتی مبتنی بر برنامه کاربردی موبایل بر تعادل افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در سال 1398-1397 در استان چهارمحال و بختیاری انجام شده است. واحدهای پژوهش با استفادهاز نمونه گیری آسان انتخاب شده و به روش بلوک بندی تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. در ابتدا میزان تعادل بیماران با استفاده از پرسشنامه بررسیانجام حرکت هدفدار تینتی (Tinetti Performance Oriented Mobility Assessment) اندازه گیری شد. سپس برای گروه آزمون برنامه خود مراقبتی در قالب برنامه کاربردی موبایل بر روی تلفن همراه آنان نصب گردید و در طول 2 ماه توسط بیماران اجرا شد و با استفاده از چک لیستهای خودگزارش دهی و پیگیری تلفنی میزان به کارگیری برنامه اندازه گیری گردید. در طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام دو ماه از شروع مطالعه، مجددا میزان تعادل در هر دو گروه اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری کای اسکویر، تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: شرکت کنندگان دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و متغیرهای زمینهای سن (736 / 0 =P)، گروه های سنی (955 /0= P)، جنسیت (722 /0= P)، سطح تحصیلات (880 /0= P)، وضعیت تاهل (358 /0= P) و شغل (172 /0= P) تفاوت آماری معناداری با یکدیگر نداشتند. قبل از مداخله میانگین نمره تعادل درگروه کنترل 78 / 3 ± 61 / 10 و در گروه آزمون 96 / 2 ± 55 / 10 بود که این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود (945 /0 =P). درحالی که دو ماه پس از اجرای مداخلهمیانگین نمره تعادل در گروه کنترل 63 / 3 ± 52 / 10 و در گروه آزمون 47 / 2 ± 00 / 12 شد که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (049 /0 =P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اجرای برنامه خودمراقبتی مبتنی بر برنامه کاربردی موبایل در بهبود تعادل افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس موثر است. لذا می توان از برنامه های کاربردی موبایل به عنوان یک روش حمایتی جهت مدیریت بیماری و کسب مهارتهای خودمراقبتی استفاده نمود.

مقدمه: بیماران همودیالیزی با مشکلات و محدودیت هایی در عملکرد فیزیکی، اجتماعی و روانشناختی مواجه هستند که از مشکلات روانشناختی آنها می توان به افزایش ادراک استرس و فرانگرانی و کاهش کیفیت زندگی اشاره کرد. با توجه به اثربخشی برنامه توانبخشی دوسا-هو بر بسیاری از ویژگی های روانشناختی، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه توانبخشی دوسا-هو بر استرس ادراک شده، فرانگرانی و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی انجام شد. روش کار: روش مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پسآ زمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان شهید مفتح شهر ورامین در سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 34 بیمار دارای کیفیت زندگی پایین بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 11 جلسه 45 دقیقه ای با برنامه توانبخشی دوسا-هو آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. داده ها با فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه استرس ادراک شده، خرده مقیاس فرانگرانی در مقیاس افکار اضطرابی و پرسشنامه تجدیدنظرشده کیفیت زندگی مرتبط با سلامت جمع آوری و با روش های خیدو، تی تست و تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر جنسیت، سن، تحصیلات و تاهل تفاوت معنی داری نداشتند (05 /0 < P). همچنین در مرحله پیش آزمون گروه ها از نظر استرس ادراک شده، فرانگرانی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت تفاوت معنی داری نداشتند (05 /0 P). به این ترتیب که برنامه توانبخشی دوسا-هو باعث کاهش استرس ادراک شده و فرانگرانی و افزایش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران همودیالیزی شد(05 /0> P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، توصیه می گردد که درمانگران و روان شناسان بالینی در کنار سایر رویکردها و روش های درمانی از برنامه توانبخشی دوسا-هو برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت از جمله کاهش استرس و فرانگرانی و افزایش کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی استفاده کنند.

مقدمه: افسردگی و اضطراب بر سرطان تأثیر منفی دارد، بنابراین ارزیابی و درمان آن در این بیماران حائز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو درمان مبتنی بر موسیقی و نوشتن بر میزان اضطراب و افسردگی دانش آموزان مبتلا به سرطان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان 14-8 سال مبتلا به سرطان در شش ماه نخست سال 1398 تشکیل دادند که برای درمان در بیمارستان فوق تخصصی کودکان بندرعباس بستری بودند؛ که 45 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمون و یک گروه کنترل )هر گروه 15 نفر( قرار گرفتند. از تمامی آزمودنی ها قبل و پس از اتمام درمان آزمون اضطراب اسپنس و افسردگی بارلسون گرفته شد. گروه های آزمون تحت مداخله موسیقی درمانی و نوشتن درمانی قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمودند. دادههای بدست آمده با آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد موسیقی درمانی و نوشتن درمانی بر افسردگی و اضطراب دانش آموزان مبتلا به سرطان مؤثر بود، همچنین بین اثرگذاری دو شیوه درمان تفاوت معنیداری وجود نداشت ) 001 / 0 > P. ) نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، از موسیقی درمانی و نوشتن درمانی میتوان به عنوان درمان مکمل، غیر دارویی و روشهایی کارآمد برای کاهش اضطراب و افسردگی دانش آموزان مبتلا به سرطان استفاده کرد.

مقدمه: مطالعات نشان داده است که امواج مغزی در بیماران اضطرابی به شکل نابهنجاری فعالیت می کنند ولی تابحال در این زمینه مطالعات مداخله ای صورت نگرفته است، به همین دلیل انجام پژوهش با هدف تعیین اثربخشی توانبخشی شناختی بر کاهش علایم اضطراب و الگوی امواج مغزی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب ضروری بنظر می رسد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات شبه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران مبتلا به علایم اختلال اضطراب فراگیر مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی شهر تبریز در سال 1397 بود. تعداد 30 بیمار اضطرابی بعد از تشخیص روانپزشک انتخاب و به صورت هدفمند در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس هر دو گروه از نظر موج آلفا و تتا منطقه PZ و همچنین شدت اضطراب با پرسشنامه اضطراب بک (1989) مورد ارزیابی قرار گرفتند (پیش آزمون)، و بعد گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 60 دقیقه ای، تحت توانبخشی شناختی قرار گرفتند و آموزشهای مرتبط را دریافت کردند و در پایان هم به منظور ارزیابی تفاوتهای صورت گرفته، آزمونهای فوق، مجددا روی هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد (پس آزمون). داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار Neuroguid و SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده های پژوهش حاضر نشان داد که توانبخشی شناختی باعث کاهش معنادار نمرات اضطراب در بیماران مبتلا به علایم اختلال اضطراب فراگیر می شود (01 / 0 > P) و همچنین موج آلفا و موج تتای مغزی بیماران اضطرابی را در ناحیه PZ کاهش داده است و تفاوت معناداری وجود دارد (01 / 0 > P). نتیجه گیری: مبتنی بر یافته های این پژوهش می توان از توانبخشی شناختی به عنوان درمانی موثر برای کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر استفاده نمود.

مقدمه: کودکان مبتلا به درد شکمی اغلب دارای درد شکمی قبل از خواب هستند و درد تاثیر منفی بر روی کیفیت خواب دارد. این پژوهش با هدف اثر بخشی بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر تاب آوری بر اختلال خواب کودکان مبتلا به درد شکمی اجرا شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش کاربردی از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. 24 کودک 5 تا 10 سال مبتلا به درد شکمی عملکردی به همراه مادرانشان به کلینیک تخصصی بیمارستان امین شهر اصفهان در سال1397 مراجعه کرده بودند به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل، هر گروه 8نفر) تقسیم شدند. از پرسشنامه اختلال خواب برونی و همکاران(1996) برای سنجش در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه استفاده شد. گروه بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر تاب آوری هر یک به مدت 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. داده ها از طریق تحلیل واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در اختلال خواب بین بازی درمانی مبتنی بر تاب آوری و بازی درمانی شناختی-رفتاری با یکدیگر تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی بین دو نوع بازی درمانی با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (05 / 0 > P). نتیجه گیری: بازی درمانی مبتنی بر تاب آوری و بازی درمانی شناختی-رفتاری هر دو در کاهش اختلال خواب در کودکان مبتلا به درد شکمی عملکردی موثر بودند. بنابراین از این دو نوع درمان می توان برای بهبود اختلال خواب در کودکان مبتلا به درد شکمی عملکردی در مراکز درمانی استفاده کرد.