مقدمه: پسوریازیس بیماری التهابی مزمن با پدیداری بالینی در پوست و مفاصل با واسطه ایمنی است که می تواند از دید روانی و اجتماعی آثار منفی برای بیمار همراه داشته باشد. شیوع آن، به طور چشمگیر بین مناطق مختلف جهان ناهمسان است. هدف: بررسی اپیدمیولوژی و نمای بالینی بیماران پسوریازیس در بیماران بستری در بخش پوست بیمارستان رازی رشت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی و سرشماری بر همه بیماران دچار پسوریازیس بستری در بخش پوست بیمارستان رازی از اسفند 1390 تا اسفند 1395 انجام شد. ا ز 234 پرونده بیمار با پسوریازیس 14 مورد به علت کاستی درثبت اطلاعات از مطالعه حذف شد. در این بررسی اطلاعات متغیرهای سن، جنس، نوع پسوریازیس، محل درگیری، زمان آغاز، پیشینه خانوادگی، بیماری های همراه، همراهی با آرتریت، دچار شدن ناخن، نوع درمان، فصل مراجعه و عوامل تشدید کننده در چارچوب چک لیست توسط پژوهشگر گرد آوری و ثبت شد. تشخیص بیماری بر پایه معاینه بالینی و هیستوپاتولوژی توسط متخصص مربوطه بوده است. داده ها با نرم افزار SPSS 18 واکاوی شد. نتایج: از 220 بیمار، 2/53 درصد مرد و 8/46 درصد زن بودند. بیشترین درصد پسوریازیس، نوع ولگاریس (55 درصد)، سپس، نوع پوستولار (8/26 درصد) اریترودرمی (7/12 درصد) بودند و نوع فلکسورال با 5/5 درصد در رده بعدی قرار داشت. بیشترین درصد بیماران پسوریازیس سن شروع بیماری خود را پیش از 20 سالگی باز نمودند و 4/26 درصد افراد پیشینه پسوریازیس در خانواده را داشتند. فشار خون و دیابت هر یک با 7/20 درصد، هیپرلیپیدمی با 4/15 درصد و بیماری های قلبی_ عروقی با 11 درصد به ترتیب بیشترین درصد ابتلای به انواع بیماری های همراه را تشکیل می دادند. 4/26 درصد بیماران، ضایعه جلدی با آرتریت همراهی داشت. نتیجه گیری: نوع پسوریازیس ولگاریس بیشترین شیوع را داشت، از نظر جنس شمار مردان بیش از زنان بوده. بیشتر افراد پیش از 20 سالگی شروع بیماری داشته و فشار خون و دیابت شایع ترین بیماری همراه بوده است.