مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1394 | دوره:37 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

درگیری کلیه در بیماران کانسر یک مشکل پیچیده و رو به افزایش می باشد. این بیماران به مراقبت های هماهنگ، پیچیده و تخصصی نیاز دارند. تعداد زیادی از بیماران برای درمان بدخیمی، گروه های جدیدی از داروها رادریافت می کنند که آنها را مستعد آسیب کلیوی میکند. با افزایش سن جمعیت بیماران کانسری که خود در معرض خطر بالای بیماری های کلیوی قرار دارند، مسمومیت های کلیوی ناشی از داروهای ضد VEGF و سایر مسیرهای پیام رسانی، همگی جزو مشکلاتی هستند که ما امروزه در درمان این بیماران با آنها مواجه هستیم. اختلالات کلیوی در میلوم مولتیپل، میکرو آنژیوپاتی ها و گلومرولونفریت های مرتبط با تومور یا درمان آن و آسیب های حاد و مزمن کلیوی مرتبط با پیوند سلول بنیادی، همگی افق های جدید و در حال گسترش در این زمینه می باشند.

زمینه و اهداف: اندازه، شکل، محل، قوام و ویژگیهای رادیولوژیک سنگهای ادراری ممکن است موفقیت سنگ شکنی خارجی توسط امواج ضربه ای (ESWL) را که به واسطه وضعیت بدون سنگ تعیین می گردد، متاثر سازند. شاخص توده بدنی (BMI) که توسط اندازه گیری عینی چاقی است نیز بعنوان پیش بینی کننده نتیجه ESWL پیشنهاد شده است اما این فرضیه بایستی توسط مطالعات کنترل شده تایید گردد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین موفقیت  ESWLو گروه های مختلف شاخه توده بدنی می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، 80 بیمار دچار سنگ ادراری که در طی یک سال تحت ESWL قرار گرفته بودند بررسی شدند. بیماران بر اساس توده بدنی به چهار گروه تقسیم شدند: 24.9-19 و 29.9-25 و 34.9-30 و ≥35 گیلوگرم بر مجذور متر (شایان ذکر است که بیماران از نظر سن، جنس، مشخصات سنگ، (تعداد، محل، ترکیب شیمیایی و اندازه سنگ) همسان سازی شده بودند. شش هفته بعد از ESWL بیماران به دو گروه بدون سنگ و دارای بقایای سنگ تقسیم شدند. فراوانی وضعیت بدون سنگ پس از ESWL بین گروه ها بررسی و مقایسه گردید.یافته ها: تعداد 80 بیمار (47 مذکر و 33 مونث) با میانگین سنی 9.30±45.66 بررسی گردیدند. تمامی بیماران دارای سنگ منفرد دستگاه ادراری فوقانی بودند و 80% سنگهای بیماران از نوع کلسیم اگزالات بود. فراوانی افراد بدون سنگ یا دارای بقایای سنگی بعد از ESWL بترتیب برابر بود با (50 و 30 مورد). متوسط شاخص توده بدنی در گروه بدون سنگ و دارای بقایای سنگی بترتیب 4.58±42.28 و 3.66±33.85 کیلوگرم بر مجذور متر بود. ارزش پیشگویی کنندگی در مورد احتمال وجود بقایای ستگ بترتیب دارای حساسیت و ویژگی 80 و 78 درصد بود. نتیجه گیری: هرچقدر شاخص توده بدنی بالاتر باشد احتمال باقی ماندن سنگ پس از ESWL بیشتر است. که در نتیجه پیشنهاد می گردد در افراد با بیشتر از 30 روش سنگی شکنی دیگری غیر از ESWL در نظر گرفته شود.

زمینه و اهداف: بیماری عروق کرونر [Coronary artery disease (CAD)] در اثر آترواسکلروزیس به وجود می آید. مطالعات نشان می دهد چندین فاکتور متعدد وجود دارد که ارتباط تنگاتنگی با ایجاد و پیشرفت CAD دارد. مولکول های اتصالی مانند ویترونکتین (VN)، ممکن است نقش مهمی داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطوح سرمی VN و hs-CRP در بیماران عروق کرونر غیرسیگاری و ارتباط این پارامترهای مهم بیوشیمیایی با وسعت و شدت بیماری  CADمی باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه 200 نفر شامل 160 نفر به عنوان گروه بیمار و 40 نفر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. بیماران بر اساس نتایج آنژیوگرافی به چهار دسته شامل 40 نفر از بیماران با آنژیوگرافی طبیعی بعنوان گروه نرمال (بدون گرفتگی رگ)، 40 نفر از گروه بیماران با گرفتگی یک رگ (VD1)،40 نفر با گرفتگی دو رگ (VD2) و 40 نفر با گرفتگی سه رگ (VD3) تقسیم شدند. گروه شاهد نیز از افرادی انتخاب شد که هیچگونه سابقه بیماری قلبی نداشتند. فاکتورهایی چون بیماری کبد، کلیه، ریه، بدخیمی ها و همچنین سیگار ملاک خروج از مطالعه بودند. سطوح سرمی VN با کیت الایزای ویترونکتین انسانی شرکتGlory science  و سطوح hs-CRP توسط روش ایمونوتوربیدومتریک مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن در گروه بیمار 7±58 سال و در گروه شاهد 8±56 سال بود. اختلاف معنی داری بین دو گروه در سن، جنس وجود نداشت. سطوح سرمیVN و hs-CRP در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری افزایش یافته بود (P<0.05 در تمام موردها). همچنین سطوح سرمیVN  در بین گروه نرمال با گرفتگی یک و سه رگ و بین دو رگ با سه رگ در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری افزایش یافته بود (p<0.05 در تمام موردها). سطوح سرمی hs-CRP در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری افزایش داشت (p<0.05).نتیجه گیری: سطوح سرمی ویترونکتین و hs-CRP در بیماران عروق کرونر افراد غیرسیگاری افزایش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشت. این پارامترها همچنین با وسعت و شدت بیماری ارتباط داشت.

زمینه و اهداف: خونریزی بعد از زایمانیPostpartum Hemorrhage (PPH)  یکی از مهم ترین علل مرگ و میر مادران بوده و نیازمند درمان در مراکز مجهز می باشد. هدف ما بررسی موارد PPH پذیرش شده در ICU بیمارستان الزهرا می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، پرونده بیمارانی که در طی یک سال، بعلت PPH در بخش ICU مامایی مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) تبریز پذیرش شده بودند بررسی شد. مشخصات دموگرافیگ، بستری اولیه در بیمارستان یا ارجاعی، فاصله زمانی بین شروع PPH تا ورود به ICU، وضعیت بیمار در هنگام پذیرش، روشهای احیا بیمار و اداره PPH، وجود DIC و نحوه اداره آن، طول مدت بستری در بخش ICU، و پیامد بیماران یادداشت شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از کل 43 بیمار با PPH،29  بیمار به بخش ICU پذیرفته شده اند. 6 بیمار ارجاعی از بیمارستانهای دیگر بود. فاصله بین شروع خونریزی و پذیرش در ICU، از 2 تا 72 ساعت بعد از زایمان بود. کلیه بیماران در هنگام پذیرش هوشیار بودند. 5 بیمار فشارخون بسیار پایین داشته و تمامی بیماران تاکیکاردی داشتند. روشهای احیا شامل تجویز اکسیژن، مایعات و ترانسفوزیون بود. در 6 بیمار با درمان دارویی و ماساژ رحمی خونریزی کنترل شده و بقیه (23 بیمار) تحت جراحی قرار گرفته اند. 7 بیمار علایمی از DIC داشتند که با تجویز خون و فرآورده های خونی کنترل شدند. طول مدت بستری بیماران بطور متوسط 3 روز بود. مرگ و میر وجود نداشت. نتیجه گیری: PPH یکی از علل عمده پذیرش به ICU در بیماران مامایی بوده و در صورت مراقبت در واحدی با کیفیت بالای خدماتی و درمانی منجر به کاهش مرگ و میر مادری خواهد شد.

زمینه و اهداف: به طور کلی گرافت استخوانی شامل انواع اتوگرافت و آلوگرافت برای پر کردن نواقص استخوانی و تقویت پروسه ترمیم اسکلتی در موارد تروماتیک و غیر تروماتیک مورد استفاده قرار می گیرد. محدودیت های موجود برای استفاده از مواد استخوانی اتوگرافت به دلیل احتمال افزایش موربیدیتی و شرایط بیمار در موارد تروما استفاده از گرافت های نوع آلوگرافت مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه استفاده از اتوگرافت و آلوگرافت در ترمیم شکستگی ها است. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی، 100 بیمار دارای شکستگی استخوان های بلند در دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. آنها از نظر سن و جنس و نوع شکستگی همسان شدند. یک گروه با اتوگرافت کانسلوس و گروه دیگر با آلوگرافت Chips درمان شدند. میزان و سرعت جوش خوردگی و عوارض در دو گروه مقایسه شدند.یافته ها: در این مطالعه 100 بیمار میانگین سنی 10±37 سال شامل 55 مرد و 45 زن مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان بوده و تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میزان جوش خوردگی در اتو گرافت 92% و در آلوگرافت 86% بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. مدت زمان جوش خوردگی در اتوگرافت 0.5±3.2 ماه و در آلوگرافت 0.8±3.4 ماه بود که از نظر زمان جوش خوردگی بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. مهمترین عارضه در گروه اتوگرافت آسیب عصبی 5 (10%) و تشکیل هماتوم در محل برداشتن گرافت (14%) بود و در گروه آلوگرافت 1 مورد (2%) عفونت رخ داده بود.نتیجه گیری: در هر دو روش اتوگرافت و آلوگرافت درصد بالایی از جوش خوردگی وجود دارد و هر دو روش کارایی خوبی در فرآیند ترمیم شکستگی ایفا می کنند. مدت زمان جوش خوردگی بین دو نوع گرافت مشابه بوده است. هیچ یک از دو نوع گرافت با عوارض همراه نیست ولی موربیدیتی ناشی از تهیه اتوگرافت نسبت به آلوگرافت بیشتر است.

زمینه و اهداف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات عصاره الکلی زعفران بر تعدیل شاخص های استرس اکسیداتیو در هیپوکامپ مدل های تجربی MS می باشد. مواد و روش ها: القای MS با تزریق مستقیم سم اتیدیوم بروماید (0.01%) به ناحیه CA1 تشکیلات هیپوکامپی انجام گرفت. گروه های تیمار یک هفته پس از القای MS عصاره الکلی زعفران را به صورت ریزتزریق و به مدت 3 روز و با دو دوز 5mg/rat و 10mg/rat دریافت نمودند. در خاتمه، نمونه برداری از هیپوکامپ انجام گردید و شاخص های استرس اکسیداتیو مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده های به دست آمده با روش آنالیز واریانس یک طرفه و با آزمون تعقیبی Tukey انجام شد.یافته ها: تزریق داخل هیپوکامپی سم اتیدیوم بروماید تاثیری بر فعالیت آنزیم CAT نداشت؛ ولی به طور معنی داری موجب افزایش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی ( (P<0.05و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی GPx و (P<0.05) SOD گردید. تزریق موضعی کوتاه مدت عصاره زعفران موجب تعدیل و کاهش قابل توجه ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (P<0.01) و فعالیت آنزیم های GPx و (P<0.05) SOD به میزان نرمال گردید. فعالیت آنزیم CAT به دنبال ریزتزریق زعفران افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که تزریق موضعی سم اتیدیوم بروماید موجب افزایش تولید رادیکال های آزاد می گردد. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی نشان دهنده فعال شدن سیستم دفاعی است. عصاره زعفران به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی احتمالا از طریق روبیدن گونه های بازفعال اکسیژن و پاکسازی محیط سلول ها از رادیکال های آزاد، سبب تعدیل شاخص های استرس اکسیداتیو می شود.

زمینه و اهداف: کلاب فوت یکی از بیماری های مادرزادی اسکلتی درگیر کننده پا است. شیوع آن یک در 1000 تولد زنده است. درمان های مختلفی برای آن ابداع شده است. یکی از درمان های شناخته شده گچ گیری و مانیپولاسیون به روش پونستی است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج طولانی مدت این روش درمانی است. مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی 63 بیمار دارای کلاب فوت که به روش پونستی در مدت 8 سال درمان شده بودند بررسی شدند. میزان موفقیت و عود در این بیماران مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها: 63 نوزاد شامل 42 پسر و 21 دختر بررسی شدند. در 61 بیمار نوع تیپیک کلاب فوت بود و 2 مورد سندرمیک بودند. 31 مورد یک طرفه و 32 مورد دو طرفه مبتلا بودند. میانگین نمره پیرانی 3.9 بوده است. میزان موفقیت در بعد از یک سال 90.4% بوده است. میزان عود بر اساس اکینوس واروس 36.5% بود.نتیجه گیری: نتاﻳﺞ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ روش ﭘﻮﻧﺴﺘﻲ در درﻣﺎن ﻛﻼب ﻓﻮت ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ و موفقیت بالایی دارد و اﻳﻦ روش ﺑﺮای درﻣﺎن تمام ﻛﻼب ﻓﻮت ها تیپیک و سندرمیک ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد.

مقدمه: موتاسیون های متعددی در ژن نیتریک اکساید سنتاز نوع اندوتلیالی (eNOS) باعث کاهش یافتن تولید نیتریک اکساید (NO) است. که می تواند سبب تشدید آترواسکلروز شود. این مطالعه بررسی فراوانی پلی مورفیسم T-786C ژن را در بیمارانی که در قسمت شمال غرب ایران از وجود CAD رنج می برند، بررسی نمود، همچنین ارتباط پلی مورفیسم با ریسک فاکتورهای CAD که شامل مارکرهای آنتی اکسیدانت، پراکسیداسیون لیپید و مالون دی آلدئید MDA می باشد، نیز تعیین شد. مواد و روش ها: 120 نفر شامل 60 بیمار با آنژیوگرافی تشخیص داده شده از نوع CAD و 60 نفر با سن و جنس همسان شده و بدون CAD به عنوان کنترل، مورد مطالعه قرار گرفتند. فاکتورهایی چون دیابت، سیگار، بدخیمی ها و بیماری کبد ملاک خروج از مطالعه بودند. فعالیت آنزیم های SOD،GPX و TAC در نمونه ها با استفاده از کیت راندوکس و با دستگاه اتوآنالایزور (Abbott, model Alcyon 300, USA) مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت MDA در نمونه های سرم با روش اسپکتروفتومتریک و بر اساس واکنش تیوباربیتوریک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعات ژنوتیپ توسط روش Allel Specific PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: فعالیت آنزیمی SOD و GPX اریتروسیت و سطوح TAC در بیماران بطور معنی داری کاهش یافته بود (P<0.05) در کل موردها. سطوح MDA سرم در بیماران CAD در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری افزایش یافته بود (P<0.05). فراوانی ژنوتیپ -786C ژن eNOS در گروه CAD بطور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود که نشان می دهد الل C ارتباط معنی داری با بیماری CAD دارد.نتیجه گیری: ارتباط بین پارامترهای استرس اکسیداتیو و کمبود آنتی اکسیدانت ها ممکن است پیشنهاد کند که این عوامل در ایجاد و پیشرفت آترواسکلروزیس سهیم هستند. افزایش فراوانی پلی مورفیسم T-786C ممکن است یک ریسک فاکتور دیگری در پیشرفت بیماری عروق کرونر در بیماران مورد مطالعه باشد.