مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1392 | دوره:35 | شماره:3 |تعداد مقالات:19

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و اهداف: درد گردن و شانه یک شکایت شایع در جمعیت عمومی و کادر علوم پزشکی می باشد. در این مطالعه سعی شده که عوامل خطر درد گردن و شانه مرتبط با دانشجویان پزشکی شناسایی شود.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد 260 دانشجوی پزشکی که حداقل 6 ماه از شروع تحصیل آنان گذشته بود وارد مطالعه شدند و ضمن تکمیل پرسشنامه اندکس ناتوانی گردن که فرم بسط داده پرسشنامه oswestry می باشد، به سووالات طراحی شده در مورد شرایط کار با کامپیوتر و حمل کیف نیز پاسخ دادند.یافته ها: در این مطالعه پس از حذف افرادی که معیارهای خروج از مطالعه را داشتند 247 دانشجو مورد بررسی قرار گرفتند که 60.7 درصد موارد زن و 39.3 درصد موارد مرد بودند. شیوع درد گردن در بین دانشجویان 39.4 درصد بود و این افراد بر اساس پرسشنامه (NDI neck disability index) شدت ناتوانی در حد خفیف داشتند. در بین عوامل خطر بررسی شده در این دانشجویان سن، نمایه توده بدنی بالا، حمل کیف و اشیاء سنگین روزانه، میزان خواب روزانه و ساعات کار با کامپیوتر ارتباط معنی دار با درد گردن و شانه نشان دادند.نتیجه گیری: شیوع درد گردن و شانه در بین دانشجویان پزشکی بالا می باشد و همه ریسک فاکتورهایی که دراین مطالعه با درد گردن و شانه مرتبط شناخته شدند بجز سن قابل اصلاح و مربوط به سبک زندگی افراد می باشد و لذا می توان این ریسک فاکتورها را با ارائه توصیه هایی به افراد برطرف و تا حد زیادی از شیوع و مشکلات ناشی از درد گردن در افراد دانشجو کاست.

زمینه و اهداف: آنالوگ تستوسترون انانتات (Testosterone Enanthate، TE) جهت درمان بیماران با سطح تستوسترون پلاسمای کم و افزایش حجم و قدرت ماهیچه ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعات نشان می دهند که سطح زیاد تستوسترون احتمالا بر روی پروفیل چربی های پلاسما تاثیر می گذارد. هدف این تحقیق تاثیر تجویز دوز بالای TE بر روی کلسترول تام، تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم (VLDL)، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و لیپوپروتئین با چگالی زیاد (HDL) پلاسمای موش صحرایی نر بالغ بود. مواد و روش ها: برای انجام این تحقیق 35 موش صحرایی نژاد Wistar بطور تصادفی به 5 گروه 7 تایی تقسیم شدند: گروه  I) موش های گنادکتومی شده و دریافت کننده 5 میلی گرم TE، گروه II) موش های گنادکتومی نشده و دریافت کننده 5 میلی گرم TE، گروه III) موش های گنادکتومی شده و دریافت کننده 0.5 میلی لیتر روغن زیتون، گروه IV) گنادکتومی نشده و دریافت کننده 0.5 میلی لیتر روغن زیتون و گروه V) شاهد (موش های که هیچ ماده ای دریافت نکردند).یافته ها: نتایج تحقیق ما نشان داد که بین گروها، تغییرات کلسترول پلاسما معنی دار نبود. سطح تری گلیسرید پلاسما گروه های I (P<0.001) وP<0.01) II ) و سطح VLDL پلاسما گروه های (P<0.01) I و II (P<0.01) با گروه شاهد بطور معنی داری بالاتر بود. سطح لیپوپروتئین LDL پلاسما بین گروه های I و II با گروه شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما سطح HDL در گروه II نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (0.05>P).نتیجه گیری: مصرف TE سبب افزایش مقادیر تری گلیسرید و VLDL و کاهش HDL پلاسما می شود؛ از اینرو خطر مشکلات قلبی عروقی همواره افراد مصرف کننده TE نسبت به سایر افراد بیشتر تهدید می نماید.

زمینه و اهداف: با پیشرفت سریع تکنولوژی پزشکی و ساخت ابزارهای جدید در طی 30 سال گذشته دامنه عملیاتی لاپاروسکوپی بسیار گسترش یافته است. در واقع تکنیک های جدید لاپاروسکوپی، در جهت کاهش آسیب وارده به بیماران، کاهش درد بعد از عمل و بهبود بسیاری از پارامترهای دیگر است.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 60 بیمار کاندید کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، در قالب دو گروه (گروه مداخله: با استفاده از یک پورت، گروه شاهد: با استفاده از چهار پورت) از نظر پیامدهای دو روش جراحی مانند شدت درد بعد از عمل، مدت زمان بستری در بیمارستان مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: در کل، 58 نفر (96.7 درصد) از بیماران زن و تنها 2 نفر (3.3 درصد) مرد بودند. میانگین سنی کل بیماران، 11.9±47.2 سال بود که در محدوده سنی 70-29 سال قرار داشتند. بررسی نتایج نشان داد که شدت درد در هر دو گروه کاهش پیدا کرده است (0.001>P)، ولی تغییرات کاهش درد در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد (0.12=P). متوسط زمان بستری در بیمارستان هم در گروه A، 2.9±0.5 روز و در گروه B، 2.6±0.6 روز بود که تفاوت آن به لحاظ آماری معنی دار بود (0.03=P).نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن روزهای بستری، مدت زمان عمل و استفاده از مسکن جهت کنترل درد در گروه کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک تک پورته به نظر می رسد این روش چندان ارجحیتی نسبت به روش استاندارد چهار پورتی ندارد.

زمینه و اهداف: علاوه بر درمانهای داروئی اقدامات توانبخشی نقش عمده ای در کاهش درد و بهبود عملکرد مبتلایان به استئوآرتریت زانو بر عهده دارد. در این مطالعه تاثیر دو مدالیته فیزیکی تقلید پتانسیل فعال (APS) و تحریک الکتریکی ورا پوستی (TENS) در مبتلایان به استئوآرتریت زانو مورد مقایسه قرار گرفته است.مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 70 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو نوع خفیف یا متوسط در قالب دو گروه (35 نفره) مورد بررسی قرار گرفتند. یک گروه تحت درمان با APS و گروه دیگر تحت درمان با TENS همراه با گرمادرمانی و تمرین درمانی بمدت 10 جلسه قرار گرفتند. در این مطالعه پیامد اولیه به صورت دو سیستم امتیازدهی (Visual Analogue Scale (VAS و Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC) بودند که بصورت قبل و بعد از مداخله بررسی شدند.یافته ها: در کل، 5 نفر (7.1 درصد) از بیماران مرد و 65 نفر (92.9 درصد) زن بودند. میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی، 7.7±57.1 سال بود. تغییر امتیاز کل VAS و WOMAC بعد از درمان نسبت به قبل از درمان در هر دو گروه معنی دار بودند (0.001>P). تفاوت در تغییر امتیاز کل VAS و WOMAC در مقایسه بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود (به ترتیب 0.62=P و 0.19=P).نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده چنین استنباط می شود که استفاده از هر دو مدالیته APS و TENS همراه با تمرین درمانی در کاهش درد و عملکرد مفصل زانو در بیماران مبتلا به استئو آرتریت زانو موثراند ولی هیچ گونه ارجحیتی در رویکرد درمانی نسبت به یکدیگر ندارند.

زمینه و اهداف: رویکرد استفاده از مکمل های غذایی در به تاخیر انداختن خستگی ناشی از ورزش همواره مورد توجه ورزشکاران و مربیان بوده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع بارگیری کوتاه مدت و طولانی مدت مکمل بیکربنات سدیم به همراه فعالیت هوازی وامانده ساز بر شاخص های خستگی و عملکردی در مردان جوان فعال بود. مواد و روش ها: تعداد 10 مرد فعال بطور غیرتصادفی انتخاب و در یک طرح تجربی طی دو مرحله بارگیری کوتاه مدت و طولانی مدت؛ مکمل بیکربنات را مصرف کردند. برای محاسبه لاکتات و PH خون، نمونه های خونی در طول 4 مرحله در حالت ناشتایی، قبل از شروع تست ورزشی، پس از بارگیری کوتاه مدت و بلندمدت مکمل و بلافاصله پس از اجرای تست مربوط به هر مرحله بارگیری گرفته شد. آزمون ورزشی شامل تست بروس تعدیل شده GXT با شدت 75% ضربان قلب بیشینه بود. یافته ها: نتایج آماری نشان داد که مصرف بیکربنات در مدل بارگیری طولانی مدت به شکل معناداری از افزایش لاکتات خون جلوگیری می کند؛ همچنین این مدل بارگیری در مقایسه با نوع کوتاه مدت آن باعث افزایش مدت زمان انجام فعالیت و افزایش 26 درصدی میزان PH خون شد (0.05<P).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد بارگیری طولانی مدت بیکربنات سدیم با افزایش ظرفیت تامپونی بدن باعث افزایش مقادیر PH خون شده و با به تاخیر انداختن زمان رسیدن به خستگی، مدت زمان انجام فعالیت را طولانی تر می کند.

زمینه و اهداف: موتاسیون های متعددی در ژن نیتریک اکساید سنتاز نوع اندوتلیالی (eNOS) باعث کاهش در تولید نیتریک اکساید (NO) می شوند. NO یک عامل اتساع دهنده اندوتلیالی است و ممکن است موجب تسریع آترواسکلروزیس شود. در این مطالعه سطح سرمی نیتریک اکساید در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب در مقایسه با گروه شاهد و ارتباط آن با فراوانی پلی مورفیسم T-786C ژن NO سنتاز بررسی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه 60 بیمار که بیماری عروق کرونری قلب در آنها به وسیله آنژیوگرافی و توسط متخصص قلب مورد تایید قرار گرفته بود به عنوان گروه بیمار و 60 نفر افراد طبیعی که از لحاظ سن و جنس با بیماران همسان سازی شده بود به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. سطوح نیتریک اکساید در نمونه ها توسط روش گریس اندازه گیری شد. مطالعات ژنوتیپ توسط روش allel specific PCR مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: سطوح سرمی NO در گروه بیماران بطور قابل توجهی پائین تر از گروه شاهد بود (P>0.05). فراوانی پلی مورفیسم T-786C ژن eNOS در گروه بیماران از لحاظ آماری بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.05) که این در افزایش ژنوتیپ CC در موقعیت 786- منعکس بود. فشار خون در گروه بیماران نیز بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.05). نتیجه گیری: سطوح پائین NO و بالا بودن فشار خون در گروه بیماران ممکن است در ارتباط با فراوانی پلی مورفیسم T-786C در گروه بیماران باشد و در نتیجه پلی مورفیسم T-786C ژن NO ممکن است یک عامل خطر در پیشرفت بیماری آترواسکلروزیس باشد.

زمینه و اهداف: ریفلاکس معدی– مری (GERD) یکی از شایعترین اختلالات گوارشی و عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) شایع ترین عفونت مزمن باکتریال نوع بشر است. رابطه بین GERD و H. Pylori پیچیده بوده و مطالعات بر روی تاثیر ریشه کنی GERD و H. pylori متعارض بوده اند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ریشه کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری بر علایم بالینی ریفلاکس معدی- مری است. مواد و روش ها: در یک مطالعه مداخله ای Before - After در 200 نفر از افرادی که دیس پپسی مزمن داشتند تحت آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی قرار گرفتند، و عفونت هلیکوباکترپیلوری در آنها با تست اوره آز سریع یا هیستولوژی تایید شد و کاندیدای دریافت درمان H.P بودند وارد مطالعه شدند و پرسشنامه ائی بر اساس علائم احتمالی GERD تکمیل شد. سپس این بیماران تحت درمان چهار داروئی ضد هلیکوباکتر برای 2 هفته قرار گرفتند و در ادامه 6 هفته درمان آنتی اسید دریافت کردند و 2 هفته بعد از قطع آنتی اسید، ریشه کنی موفق توسط UBT بررسی شد و برای موارد منفی، پرسشنامه دوم مبنی بر علائمGERD تکمیل گردید و تاثیر درمان در علائم بررسی شد. یافته ها: از علایم ریفلاکس سوزش سردل و احساس برگشت غذا در گروه موفق به ریشه کنی H. pylori افزایش یافت. (سوزش سردل از 16% به 32% با P=0.03) و رگورژیتاسیون (از 13.6% به 15 % با P=0.04). درد پشت جناغ (از 36% به 21% با P=0.04)، خس خس سینه (از 1.5% به 0.6% با P=0.04) و خشونت صدا (از 1.5% به 0.6% با P=0.04) کاهش معنی دار داشت. نتیجه گیری: درمان ریشه کنی H.P در بروز علائم ریفلاکس متغیر می باشد.

زمینه و اهداف: اسکلرودرمی لوکالیزه یک بیماری التهابی جلدی با تظاهرات بالینی مشخص می باشد که به صورت اولیه درم و چربی زیر جلدی را درگیر می کند و در نهایت سبب ایجاد اسکلروز شبه اسکار می شود. تاکنون درمان های مختلفی برای این بیماری پیشنهاد شده است، اما اغلب آنها بر اساس مشاهدات موردی با تعداد محدود بوده یا بدون مقایسه با شاهد انجام شده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور، 30 بیمار با تشخیص قطعی اسکلرودرمی لوکالیزه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، در قالب دو گروه (به ترتیب گروه A تحت درمان با متوتروکسات و گروه B تحت درمان با هیدروکسی کلروکین، هر گروه 15 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. بهبود سفتی و خارش بیماران طی معاینات هفته 4، 8 و 12 بعد از شروع درمان بررسی شده و در مرحله نهایی تمام داده های بیماران با آزمون های آماری مناسب مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: نه نفر (36 درصد) از بیماران مرد و 16 نفر (64 درصد) زن بودند. میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی، 13.5±36.8 سال بود که در محدوده سنی 74-13 سال قرار داشتند. متوسط نمره MSS قبل از مداخله در گروه تحت درمان با متوتروکسات، 3.7±12.3 بود که به 2.8±7.2 کاهش یافته بود. در گروه تحت درمان با هیدروکسی کلروکین هم از 4.1±10.7 به 3.4±7.7 کاهش یافته بود که تفاوت میزان تغییرات از لحاظ آماری در هر دو گروه معنی دار بود (0.001=P). تفاوت VAS مربوط به سفتی و شدت درگیری پوستی بعد از درمان نسبت به قبل نیز در هر دو گروه معنی دار بود (0.001=P). نتیجه گیری: با در نظر گرفتن افزایش مختصر آنزیم های کبدی در مورد بیماران تحت درمان با متوتروکسات می توان این گونه بیان کرد که هر دو داروی متوتروکسات و هیدروکسی کلروکین در بهبود شدت درگیری، خارش و سفتی پوست در بیماران مبتلا به اسکلرودرمی لوکالیزه موثر هستند و هیچ گونه ارجحیتی نسبت به یکدیگر ندارند.

زمینه و اهداف: سندرم متابولیک مجموعه ای از ریسک فاکتورهایی است که می تواند باعث افزایش ریسک ابتلا به بیماریهای ایسکمیک قلبی و دیابت نوع 2 در افراد مبتلا شود. هدف از انجام این مطالعه تشخیص تاثیر وجود سابقه بیماری های ایسکمیک قلبی در والدین فرد برای ابتلا به سندرم متابولیک در سنین جوانی می باشد. مواد و روش ها: 137 فرد 18 تا 40 ساله با سابقه بیماری ایسکمیک قلبی در والدین آنها به عنوان گروه مورد و 132 فرد 18 تا 40 ساله بدون سابقه بیماری عروق کرونری در والدین آنها به عنوان گروه شاهد تحت مطالعه قرار گرفتند. سندرم متابولیک بر اساس تعریف ATP III Adult Treatment Panel III و بر معیار پنج فاکتور فشار خون بالا، چاقی مرکزی، گلوکز ناشتایی مختل، تری گلیسیرید بالا و HDL-C پایین تشخیص داده شد.یافته ها: شیوع سندرم متابولیک در گروه مورد تفاوت آماری معنی داری با شیوع آن در گروه شاهد نشان نداد (14.0% در مقابل 11.5%؛ P>0.05). در مقایسه جداگانه زنان و مردان دو گروه مورد و شاهد نیز تفاوت آماری معنی داری از نظر شیوع سندرم متابولیک مشاهده نگردید (16.7% در مقابل 15.2%؛ P>0.05 برای زنان و 11.4% در مقابل 2.6%؛ P>0.05 برای مردان). نتیجه گیری: مطالعه حاضر تفاوت قابل ملاحظه ای در شیوع سندرم متابولیک در سنین جوانی در افراد با و بدون سابقه بیماری ایسکمیک قلبی در والدین را نشان نمی دهد اما این مطلب از اهمیت وجود سندرم متابولیک در فرزندان بیماران ایسکمیک قلبی نمی کاهد.

زمینه و اهداف: با توجه با اهمیت نقش خانواده در شکل گیری شخصیت فرد پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش جنسیت، تمایزیافتگی و سبک های دلبستگی در پیش بینی بروز آلکسی تیمیا انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. برای پیش بینی آلکسی تیمیا و دست یافتن به یک معادله پیش بین روش آماری تحلیل ممیز با استفاده از نرم افزار آماری spss19 به کار برده شد. در این پژوهش 325 نفر از بین دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه خود متمایزسازی (DSI-R)، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان، و پرسشنامه آلکسی تیمیا FTAS-20 بود. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که متغیرهای سبک دلبستگی ایمن و سبک دلبستگی اجتنابی و نمره کل تمایزیافتگی قادر به پیش بینی آلکسی تیمیا هستند. یعنی اگر فردی دارای بالاترین حد تمایزیافتگی باشد و دارای سبک دلبستگی ایمن باشد و کمترین حد دلبستگی اجتنابی را داشته باشد کمتر احتمال دارد که ویژگی های آلکسی تیمیا را از خود بروز دهد. اما نتایج نشان داد که جنسیت توان پیش بینی آلکسی تیمیا را ندارد. نتیجه گیری: با توجه با نتایج پژوهش می توان گفت که خانواده نقش بسزایی در بروز آلکسی تیمیا دارد.

زمینه و اهداف: فیبریلاسیون دهلیزی (AF) یکی از شایع ترین آریتمی های قلبی است که علاوه بر عوارض ماکرو آمبولیک، ممکن است نواحی ایسکمی مغزی متعدد ایجاد کند که ناشی از میکروآمبولی و کاهش خون رسانی موقت بوده و منجر به اختلالات شناختی پیشرونده می گردد. هدف کلی این مطالعه بررسی مقایسه ای نقایص شناختی در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و آزمودنی های سالم بر اساس آزمون MMSE می باشد. مواد و روش ها: روش مطالعه از نوع توصیفی- مقایسه ای بود که در آن تعداد 60 نفر (30 بیمار مبتلا به AF و تعداد 30 فرد سالم)، در درمانگاه قلب بیمارستان شهید مدنی تبریز با استفاده از آزمون معاینه وضعیت روانی کوتاه (MMSE) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در عملکرد دو گروه سالم و بیمار در خرده مقیاس های متغیرهای جهت یابی زمانی، جهت یابی مکانی، ثبت کردن، توجه و تمرکز، یادآوری، تکرار، نوشتن، ترسیم وجود دارد اما در متغیرهای نامیدن، فرمان سه مرحله ای و خواندن بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله می توان گفت که مبتلایان به AF از نقایص شناختی رنج می برند.

زمینه و اهداف: رینوپلاستی یکی از اعمال جراحی زیبایی است که امروزه به وفور انجام می شود. رینوپلاستی هم مثل سایر اعمال جراحی عوارضی به همراه دارد. شناخت این عوارض توسط جراح و بیمار حائز اهمیت می باشد تا با انجام اقدامات مناسب از میزان بروز این عوارض کاسته شود. هدف این مطالعه بررسی فراوانی عوارض و تغییرات همودینامیک در رینوپلاستی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد که جهت بررسی تغییرات همودینامیک، مشکلات تنفسی و فراوانی عوارض رینوپلاستی در 202 بیمار بخش گوش و حلق و بینی مرکز آموزشی- درمانی امام خمینی تبریز که در طول دو سال (82-84) تحت عمل جراحی رینوپلاستی قرار گرفته بودند، انجام گرفته است. 40.6% بیماران به روش بسته و 59.4% بیماران به روش باز و با روش بیهوشی یکسان تحت رینوپلاستی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از چک لیست جمع آوری گردید و با نرم افزار SPSS.15 و آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 202 بیمار وارد مطالعه شده 78 (38.6%) بیمار مذکر و 124 (61.4%) مونث بودند. در 134 (66.3%) بیمار عارضه ای دیده نشد و 68 (33.7%) بیمار دچار عارضه شدند. 10.4% بیماران دچار تاکیکاردی و3.46 % بیماران دچار آریتمی شدند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه احتمال وقوع عوارضی از قبیل تاکیکاردی، آریتمی، خونریزی و مشکلات تنفسی وجود دارد، لذا باید از بیماران در حین بیهوشی و عمل جراحی مراقبت لازم به عمل آید.

زمینه و اهداف: مطالعاتی که اخیرا منتشر شده ارزش ثبت درجه حرارت باروش مادون قرمز ساطع شده از پرده تمپان را زیر سوال بردند و برخی مطالعات دیگر بر ارزش این روش تاکید دارند. آنها پرده تمپان را بعنوان محلی جهت ثبت درجه حرارت مرکزی معادل روش رکتال می دانند. در این بررسی بر آنیم تا به بررسی ارزش این روش در کودکان مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان کودکان بپردازیم. مواد و روش ها: در یک بررسی مقطعی تعداد 50 کودک و شیرخوار بین 3 ماه تا 3 سال وارد مطالعه شدند و درجه حرارت مرکزی آنان به دو روش ترمومتر جیوه ای از ناحیه رکتال و روش مادون قرمز (پرده صماخ) اندازه گیری شد. این یافته ها بر اساس سن کودکان (کمتر از یکسال و بالای یکسال) و همچنین در موارد وجود تب (درجه حرارت مرکزی بالای 38) و بدون تب (کمتر از 38درجه رکتال) در دو گروه مقایسه و ارزیابی شد. روش آماری تمام یافته ها بشکل میانگین و انحراف معیار، حداقل و حداکثر بیان می گردد مقایسه میانگین یافته های کمی بروش T student test و در مورد متغیرهای کیفی Chi square انجام شد و مقادیر P کمتر از 0.05 با ارزش تلقی گردید. یافته ها: تعداد 50 کودک با میانگین سنی 10±28 ماه وارد مطالعه شدند. میانگین درجه حرارت رکتال این کودکان 0.4±37.87 و میانگین درجه حرارت بروش مادون قرمز (پرده تمپان) آنها نیز 0.5±36.49 بود. میانگین این اختلاف 1.38 درجه سانتی گراد بود این اختلاف از نظر آماری قابل توجه بود (P=0.0001). نتیجه گیری: روش اندازه گیری درجه حرارت بروش مادون قرمز از طریق پرده تمپان گرچه روش ساده و سهل الوصولی است مقادیر بدست آمده از این روش اختلاف قابل توجهی با مقادیر بدست آمده از درجه حرارت رکتال دارد و نیز حساسیت کمتری در تعیین تب در موارد وجود تب دارد. در واقع این تحقیق نشان می دهد روش مادون قرمز روش قابل اعتمادی در تعیین درجه حرارت کودکان نمی باشد.

GIST ،Gasterointestinal Stromal Tumor)) یک تومور مزانشیمی است. شایعترین محل پیدایش آن معده می باشد ولی در موارد کمتری در روده باریک، مری، کولون و رکتوم هم دیده می شود. ندرتا خواستگاه GIST می تواند یکی از ارگانهای غیرگوارشی شکم و یا لگن شامل امنتوم، مزانتر و یا رتروپریتوئن هم باشد. این تومور در بیشتر موارد بدون علامت بوده و به صورت اتفاقی و یا در جریان بررسی علائم شکمی غیراختصاصی یافت می شود ولی گاهی می تواند به صورت خونریزی گوارشی و یا توده قابل لمس تظاهر نماید. در این گزارش یک مورد GIST مزانتر معده که تظاهری نادر از این تومور می باشد معرفی شده است.