مدیریت ارتقای سلامت
سال:1400 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:12

مقدمه: گرایش به جراحی زیبایی و اقدام به آن می تواند تحت تاثیر عوامل مختلف جسمانی، روانشناختی، اجتماعی و فرهنگی باشد. این مطالعه با هدف همبستگی رضایت جنسی و حمایت اجتماعی درک شده با گرایش به عمل جراحی زیبایی انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری، شامل کلیه مراجعه کنندگان طالب جراحی زیبایی در یکماه در سال 1399 به 3 کلینیک منتخب شهر تهران بودند که در مجموع 900 تن برآورد شدند. 322 تن از به روش نمونه گیری غیرتصادفی سهمیه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه رضایت جنسی" (Sexual Satisfaction Questionnaire)، "مقیاس حمایت اجتماعی درک شده" (Perceived Social Support Scale) و "مقیاس پذیرش جراحی زیبایی" (Acceptance of Cosmetic Surgery Scale) استفاده شد. روایی سازه ابزارها به روش تحلیل عاملی تاییدی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ تایید شد. داده های جمع آوری شده در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 تحلیل شد. یافته ها: گرایش به جراحی زیبایی با رضایت جنسی (208/0-=r) و حمایت اجتماع درک شده (338/0-=r) همبستگی منفی و معنادار دارد (05/0>P). همچنین حمایت اجتماعی درک شده (29/0-=β ) و رضایت جنسی (19/0-=β ) در مجموع 15 درصد از واریانس گرایش به جراحی زیبایی را پیش بینی می کنند (05/0>P). نتیجه گیری: گرایش به جراحی زیبایی با رضایت جنسی و حمایت اجتماع درک شده همبستگی منفی و معنادار دارد. لذا حمایت اجتماعی و رضایت جنسی گرایش به جراحی را پیش بینی می کند. پیشنهاد می شود که روانشناسان و مشاوران جهت کاهش گرایش غیر ضروری افراد به جراحی زیبایی، نقش حمایت اجتماعی و رضایت جنسی را مورد توجه قرار دهند.

مقدمه: بیماری های مزمنی مانند دیابت می تواند زمینه ناسازگاری های زناشویی را فراهم سازند و سلامت خانواده را تحت تاثیر قرار دهند. تاثیر قرار دهند. هدف از انجام پژوهش حاضر ارایه الگوی ساختاری رضایت زناشویی زنان بر اساس نگرش مثبت به روابط فرازناشویی و سواد سلامت در همسران مبتلا به دیابت آن ها از طریق میانجی گری رضایت جنسی بود. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه زوجین دارای شوهر مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 می باشد که در شهر اهواز ساکن و در انجمن دیابت استان خوزستان تا سال 1399 ثبت نام کرده بودند، که جمعیت کل آن ها 2000 تن می باشد. با توجه به معیارهای ورود، 330 تن از بیماران و همسران آن ها بر اساس جدول Krejcie & Morgan به روش تصادفی ساده با استفاده از جدول اعداد تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. در نهایت 285 زوج مایل به همکاری بودند و پرسشنامه ها را تکمیل کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس زوجی انریچ" (ENRICH Couple Scale)، "مقیاس نگرش به خیانت زناشویی" (Attitudes toward Infidelity Scale)، "سواد سلامت برای بزرگسالان ایرانی" (Health Literacy for Iranian Adults) و "پرسشنامه رضایت جنسی" (Sexual Satisfaction Questionnaire) استفاده شد. روایی و پایایی ابزار ها در مطالعات قبلی تایید شده است. تحلیل داده ها در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 24 و آموس 23 انجام شد. یافته ها: الگوی پیشنهادی از برازش مطلوب برخوردار بود. همبستگی بین نگرش مثبت به روابط فرازناشویی مردان با رضایت زناشویی زنان (01/0>P)؛ بین نگرش مثبت به روابط فرازناشویی مردان با رضایت جنسی زنان (01/0>P)؛ بین سواد سلامت مردان با رضایت جنسی زنان (01/0>P)؛ بین رضایت جنسی زنان با رضایت زناشویی زنان (01/0>P)؛ مستقیم و معنادار دارد. اما بین نگرش مثبت به روابط فرازناشویی مردان با رضایت زناشویی زنان (05/0P) و نیز همبستگی سواد سلامت مردان با رضایت زناشویی زنان با نقش واسطه ای رضایت جنسی زنان (01/0>P) معنادار شدند. نتیجه گیری: الگوی پیشنهادی از برازش مطلوب برخوردار بود و گام مهمی در جهت شناخت عوامل مرتبط با رضایت زناشویی زنان دارای همسران مبتلا به دیابت محسوب می شود. پیشنهاد می شود که در زمینه درمان مشکلات زناشویی بیماران مبتلا به دیابت به نقش متغیرهای نگرش مثبت به روابط فرازناشویی و سواد سلامت با میانجی گیری رضایت جنسی در پیش بینی رضایت زناشویی توجه شود.

مقدمه: یکی از اشکال فراگیر خشونت در مدارس که در سنین نوجوانی شایع است، قلدری است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش "کنترل قلدری" بر قلدری دانش آموزان دختر بود. روش کار: روش مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دبیرستان دخترانه دوره اول مدرسه سعادت (ناحیه یک آموزش و پرورش استان قزوین) به تعداد 320 تن در سال تحصیلی 1400-1399 بود. از میان آن ها تعداد 34 تن از دانش آموزان به صورت هدفمند با در نظر گرفتن نمره مقیاس قلدری و ملاک های ورود و خروج انتخاب و به 2 گروه 17 تن به روش تصادفی ساده از نوع قرعه کشی تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و "مقیاس قلدری ایلینویز" (Illinois Bullying Scale) بود. روایی محتوای ابزارها به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای 8 جلسه به مدت 90 دقیقه آموزش برای گروه مداخله، داده ها جمع آوری شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد. یافته ها: اثر تعاملی گروه و زمان بر قلدری (530/0=2η ، 001/0=P، 08/36=F)، قربانی (332/0=2η ، 001/0= P، 93/15=F) و نزاع (381/0=2η ، 001/0= P، 05/19=F) در سطح 01/0 معنادار بود. نتیجه گیری: آموزش "کنترل قلدری" در کاهش قلدری، نزاع و قربانی شدن دانش آموزان موثر است. از این رو، به کارگیری آموزش حاضر در مورد سایر دانش آموزان در دیگر مدارس و مناطق برای کاهش قلدری و پیامدهای آن پیشنهاد می شود.

مقدمه: سواد سلامت، موجب افزایش توانایی افراد در پیشگیری از بیماری ها و ارتقاء کیفیت مراقبت از خود می شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین همبستگی سواد سلامت با آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی در دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای اضافه وزن بود. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی دوره دوم متوسطه شاغل به تحصیل در شهرستان اسلام شهر در سال تحصیلی 99-1398، به تعداد 5347 تن بود. نمونه های پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و بر اساس فرمول Cochran 358 از دانش آموزان دارای اضافه وزن با شاخص توده بدنی بین 25 تا 30 انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، "پرسشنامه آمادگی برای فعالیت بدنی" (Physical Activity Readiness Questionnaire) و "اندازه گیری سواد سلامت برای نوجوانان" (Health Literacy Measure for Adolescents) استفاده شد. روایی و پایایی ابزارها در پژوهش حاضر، سنجیده نشده و به پژوهش های دیگر اکتفا شده است. آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی شامل: دوی 540 متر (استقامت قلبی-تنفسی)، دراز و نشست (قدرت و استقامت عضلات ناحیه شکم)، انعطاف پذیری (بشین و برس) و بارفیکس (قدرت و استقامت عضلات ناحیه کمربند شانه ای) مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 21 انجام شد. یافته ها: همبستگی آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی (456/0) و با سواد سلامت (595/0) معنادار و مثبت بود (001/0>P). آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی قدرت پیش بینی کنندگی میزان سواد سلامت را دارند (001/0>P). نتیجه گیری: آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی با سواد سلامت دانش آموزان همبستگی مثبت دارد. پیشنهاد می-شود در برنامه درسی مدارس به برنامه کامل و همه جانبه ورزش و تربیت بدنی توجه ویژه شود.

مقدمه: تنش از مشکلات رایج در دوران نوجوانی و زمینه ساز بسیاری از اختلالات خلقی و اضطرابی است؛ که نیازمند مداخلات به هنگام می باشد. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی "درمان پذیرش و تعهد" بر علایم تنش در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول انجام شد. روش کار: این پژوهش یک طرح نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود که در سال تحصیلی 1398-1399در جامعه آماری دانش آموزان دختر، مقطع متوسطه اول شهرستان صومعه سرا انجام شد. 40 تن از دانش آموزان در این پژوهش شرکت داشتند که به شیوه تصادفی ساده به روش قرعه کشی در 2 گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. اما در مرحله پس آزمون هر کدام از گروه ها به 16 تن کاهش یافتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی و "سیاهه علایم تنش" (Stress Symptoms Inventory) استفاده شد. شاخص روایی محتوا و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه آلفا کرونباخ و ثبات به روش باز آزمایی بررسی و تایید شد. پس از دریافت پیش آزمون، گروه مداخله طی 8 جلسه تحت "درمان پذیرش و تعهد" قرار گرفت. در طول این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد، سپس هر دو گروه پس آزمون را تکمیل کردند. تحلیل داده ها در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 21 انجام شد. یافته ها: "درمان پذیرش و تعهد" نقش موثری بر کاهش علایم جسمانی (001/0=P، 855/68=F) و شناختی (001/0=P، 458/22=F)، رفتاری (001/0=P، 472/33=F) و همچنین نمره کلی (001/0=P، 221/78=F) گروه مداخله داشته است. اما مداخله تاثیری بر علایم عاطفی نداشت (062/0=P، 795/3=F). در مجموع "درمان پذیرش و تعهد" توانسته است 73/0 از تغییرات نمره کلی علایم تنش را در گروه مداخله تبیین کند. نتیجه گیری: "درمان پذیرش و تعهد" نقش موثری در کاهش علایم تنش در نوجوانان داشته است. پیشنهاد می شود که درمانگران و ارایه دهندگان خدمات سلامت به اهمیت این درمان برای کاهش تنش در نوجوانان توجه داشته باشند.

مقدمه: انگیزه خدمت، بعنوان یکی از مهم ترین راه های توسعه سازمانی شناخته شده است. از سوی دیگر استقرار مدیریت خطا در سازمان راهکاری است که عجین شدن در کار را تسهیل نموده است. هدف این مطالعه، تعیین همبستگی مدیریت خطا با انگیزه خدمت عمومی و نقش میانجی عجین شدن در کار و تعدیل گری جنسیت در پرستاران بیمارستان تامین اجتماعی شهر سیرجان در سال 1398می باشد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی می باشد و جامعه آماری، شامل تمامی پرستاران بیمارستان تامین اجتماعی شهر سیرجان است. تعداد نمونه آماری با استفاده از جدول Krejcie & Morgan 140 تن و روش نمونه گیری به شیوه تصادفی ساده (قرعه کشی) است. ابزار گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه جمعیت شناختی و "پرسشنامه مدیریت خطا" (Error Orientation Questionnaire)، "مقیاس انگیزه خدمت عمومی" (Public Service Motivation Scale)" و "مقیاس عجین شدن در کار" (Work Engagement Scale) بود. روایی محتوا و روایی صوری به روش کیفی و روایی همگرا، روایی واگرا، اندازه گیری شد. پایایی ابزارها به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ و پایایی ترکیبی اندازه گیری شد. تحلیل دادها در نرم افزارهای اس پی اس اس22 و پی ال اس3 انجام شد. یافته ها: مدیریت خطا با عجین شدن در کار با مقدار (372/0=r، 356/5=t)؛ و نیز عجین شدن در کار با انگیزه خدمت عمومی با مقدار (761/0=r، 276/25=t) هبستگی داشت. بعلاوه، مدیریت خطا با انگیزه خدمت عمومی از طریق نقش میانجی عجین شدن در کار با مقدار (510/0=r، 022/6=t)، نقش تعدیل گری جنسیت زنان بین مدیریت خطا و عجین شدن در کار با مقدار (348/0=r، 220/3=t) همبستگی داشت. نتیجه گیری: مدیریت خطا با انگیزه خدمت عمومی و نقش میانجی عجین شدن در کار با تعدیل گری جنسیت در بین پرستاران زن بیمارستان تامین اجتماعی سیرجان همبستگی معناداری داشته است. لذا پیشنهاد می شود جهت افزایش مدیریت خطا و انگیزه خدمت عمومی در بیمارستان ها، از تخصیص پاداش و تشویق استفاده شود.

مقدمه: مدیریت سبز بکارگیری موثر و کارآمد همه امکانات، منابع مادی و انسانی برای هدایت و کنترل سازمان جهت نیل به اهداف زیست محیطی می باشد. هدف پژوهش حاضر طراحی و روان سنجی "مقیاس مدیریت سبز اماکن و تاسیسات ورزشی ایران" بود. روش کار: پژوهش حاضر به روش روش شناسی است که در 2 بخش کیفی و کمی انجام گرفته است. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل اعضای هییت علمی رشته مدیریت اماکن و تاسیسات ورزشی، محیط زیست و مدیریت محیط زیست از دانشگاه های منتخب و مدیران ارشد اداره کل ورزش و جوانان بودند. در بخش کیفی، 12 تن به روش غیرتصادفی و به صورت گلوله برفی از جامعه مذکور، انتخاب شد. داده ها در بخش کیفی با مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. در بخش کمی، شاخص روایی محتوای مقیاس به روشBausell Waltz & و روایی صوری به روش کیفی توسط 15 تن سنجیده شد. روایی سازه، به روش تحلیل عاملی اکتشافی با 220 تن (به روش نمونه گیری غیر تصادفی سهمیه ای) از جامعه فوق بررسی شد. بعلاوه، روایی ملاکی همزمان با "مقیاس مدیریت منابع سبز" با 30 تن محاسبه گردید. پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ و پایایی ترکیبی با 30 تن محاسبه شد. داده های کیفی به روش تحلیل محتوا و داده های کمی در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 20 انجام شد. یافته ها: از یافته های بخش کیفی، "مقیاس مدیریت سبز اماکن و تاسیسات ورزشی ایران" با43 عبارت بدست آمد. سپس در بخش کمی با انجام روایی محتوا و صوری، 22 عبارت در این مرحله باقی ماند. نتایج روایی سازه به روش تحلیل عاملی اکتشافی 21 عبارت و 6 زیرمقیاس را نشان داد. همبستگی نمره بین مقیاس طراحی شده با ابزار ملاک روایی ملاکی همزمان، 78/0 حاصل شد. پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ بین 70/0 تا 87/0 و پایایی ترکیبی بین 83/0 تا 91/0 حاصل شد. نتیجه گیری: "مقیاس مدیریت سبز اماکن و تاسیسات ورزشی ایران" با 21 عبارت و 6 زیرمقیاس از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. پیشنهاد می شود از این مقیاس به منظور سنجش مدیریت سبز اماکن و تاسیسات ورزشی ایران بهره گرفته شود.

مقدمه: بهبود رابطه والد-فرزندی از طریق مداخلات مناسب نقش موثری در کاهش مشکلات هیجانی و رفتاری نوجوانان دارد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی "آموزش مدیریت والدین" و "طرحواره درمانی گروهی" به والدین بر انگیزه تحصیلی و نافرمانی مقابله ای فرزندان نوجوان آن ها با اختلال سلوک می باشد. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه والدین نوجوانان دختر و پسر 13 الی 16 سال دارای اختلال سلوک شهر اهواز در سال تحصیلی 1398 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 60 تن از آن ها انتخاب و یکی از والدین آن ها به صورت تصادفی ساده با استفاده از جدول اعداد تصادفی در 2 گروه مداخله و یک گروه کنترل (هر گروه 20 تن) قرار گرفتند. گردآوری داده ها با پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس انگیزه تحصیلی" (Academic Motivation Scale) و "سیاهه رفتار نافرمانی مقابله ای" (Oppositional Defiant Behavior Inventory) انجام شد. روایی ابزار ها بر اساس روایی محتوا به روش کیفی، پایایی به روش ضریب توافق کاپا و همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ محاسبه شد. گروه های مداخله (والدین) تحت "آموزش مدیریت والدین" (9 جلسه 60 دقیقه ای) و "طرحواره درمانی گروهی" (8 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزارها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون توسط فرزندان نوجوان آن ها تکمیل شد. تحلیل داده ها با در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 22 انجام شد. یافته ها: هر 2 مداخله "آموزش مدیریت والدین" و "طرحواره درمانی گروهی" در والدین بر افزایش انگیزه تحصیلی و کاهش نافرمانی مقابله ای فرزندان نوجوان آن ها با اختلال سلوک اثربخش بودند (01/0>P). همچنین "آموزش مدیریت والدین" نسبت به "طرحواره درمانی گروهی"، تاثیر بیشتری بر افزایش انگیزه تحصیلی فرزندان نوجوان آن ها با اختلال سلوک داشته است (01/0>P). نتیجه گیری: "آموزش مدیریت والدین" و "طرحواره درمانی گروهی" به والدین از مداخلات موثر بر افزایش انگیزه تحصیلی و کاهش نافرمانی مقابله ای در نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک است. جهت بهبود عملکرد تحصیلی این نوجوانان اجرای مداخلات ذکر شده بر روی والدین آن ها توصیه می شود.

مقدمه: پایداری ازدواج نیازمند آگاهی از تاثیر انتخاب های خود است. "واقعیت درمانی" می تواند در کاهش بی میلی زناشویی موثر باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "واقعیت درمانی" بر بی میلی زناشویی و بهزیستی روانشناختی زنان متاهل بود. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمام زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز خدمات مشاوره و روانشناختی مهرانا در سال 1399-1398 بود. از میان آن ها 30 تن به روش در دسترس انتخاب شدند. با گمارش تصادفی ساده به روش قرعه کشی و همگن سازی سن در 2 گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس بی میلی زناشویی" (Marital Disaffection Scale) و "مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف-نسخه تجدیدنظر شده" (Ryff Psychological Well-Being Scale-Revised Form) بود. روایی ابزارها و بسته آموزشی با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. "واقعیت درمانی" برای گروه مداخله در 8 جلسه انجام شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد. یافته ها: "واقعیت درمانی" بر زیرمقیاس های بی میلی جسمی (001/0=P، 026/170=F)، بی میلی هیجانی (001/0=P، 657/225=F) و بی میلی روانی (001/0=P، 719/46=F) اثر کاهنده داشت. "واقعیت درمانی" با زیرمقیاس های تسلط بر محیط (001/0=P، 25/43=F)، پذیرش خود (001/0=P، 60/43=F)، رابطه مثبت (001/0=P، 80/36=F)، هدف در زندگی (001/0=P، 21/39=F)، رشد شخصی (001/0=P، 32/150=F) و خودمختاری (001/0=P، 21/62=F) اثر افزاینده داشت. نتیجه گیری: "واقعیت درمانی" سبب کاهش زیرمقیاس های بی میلی زناشویی و افزایش بهزیستی روانشناختی زنان متاهل شد. پیشنهاد می شود که در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی، " واقعیت درمانی" برای زوجین متعارض ارایه شود.

مقدمه: چاقی از مهم ترین مشکلات بشری است که سلامتی جسمی و روانی را به خطر می اندازد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی "درمان مبتنی بر دلبستگی" و "رفتاردرمانی مناظره ای" بر سبک های پاسخ به غذا و ولع غذا دختران نوجوان مبتلا به چاقی بود. روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر ساری در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 36 دختر نوجوان مبتلا به چاقی بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به روش تصادفی ساده در 3 گروه شامل، گروه اول تحت "درمان مبتنی بر دلبستگی"، گروه دوم تحت "رفتاردرمانی مناظره ای" و پیگیری (2ماهه) و گروه کنترل قرار گرفتند. جمع آوری داده ها به وسیله پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس سبک های پاسخ به غذا" (Food Response Styles Scale) و "پرسشنامه ولع غذا"، (Food-Cravings Questionnaire) انجام شد. روایی ابزارها سنجیده نشده و به پژوهش های پیشین اکتفا شد و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ بررسی شد. هر 2 گروه مداخله، آموزش در 10 جلسه (90 دقیقه ای) دریافت کردند. داده ها در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه 23 تحلیل شد. یافته ها: هر 2 روش درمانی در سبک های پاسخ به غذا و ولع غذا با اثربخشی معناداری همراه بودند (01/0>P). همچنین نتایج نشان داد که "رفتاردرمانی مناظره ای" در مقایسه با "درمان مبتنی بر دلبستگی" در سبک های پاسخ به غذا و ولع غذا اثربخشی بیشتری داشته است. نتایج پیگیری 2 ماه مداخله نشان دهنده ثبات درمان می باشد (01/0>P). نتیجه گیری: هر 2 روش "درمان مبتنی بر دلبستگی" و "رفتاردرمانی مناظره ای" بر سبک های پاسخ به غذا و ولع غذا در دختران نوجوان مبتلا به چاقی موثر می باشند. لذا پیشنهاد می شود روش های فوق در مراکز درمانی غدد و چاقی برای نوجوانان مبتلا به چاقی استفاده شود.

مقدمه: افسردگی یکی از اختلالات شایع دوره پس از زایمان است همچنین، زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان دارای مشکلاتی در تنظیم هیجانی هستند. هدف پژوهش پیش بینی افکار پارانویید بر اساس سبک های دلبستگی با میانجیگری اجتناب تجربی در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان در سال 1397 بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان با تشخیص افسردگی پس از زایمان مراجعه کننده به پایگاه های سلامت استان تهران در سال 1397 بود که از میان آن ها 250 تن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه افسردگی بک" (Beck Depression Inventory)، "مقیاس دلبستگی بزرگسالان تجدیدنظر شده"(Revised Adult Attachment Scale)، "پرسشنامه چندبعدی اجتناب تجربی" (Multidimensional Experiential Avoidance Questionnaire) و "مقیاس پارانویید" (Paranoia Scale) صورت گرفت. روایی ابزارها با استفاده از روایی سازه به روش تحلیل عامل تاییدی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ تایید شد. داده ها در نرم افزار اس پی ا س اس نسخه 26 و آموس 26 تحلیل شدند. یافته ها: الگوی معادلات ساختاری با استفاده از شاخص های آماری نشان داد سبک دلبستگی ایمن (223/0-=β ، 05/0≥ P)، سبک دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی (506/0=β ، 05/0≥ P)، سبک دلبستگی اجتنابی (212/0=β ، 01/0≥ P) به اجتناب تجربی دارای هبستگی معنادار هستند. همچنین ضرایب مستقیم اجتناب تجربی به افکار پارانویید (445/0=β ، 01/0≥ P) معنادار است. همچنین نتایج ضرایب مسیر غیرمستقیم بین سبک دلبستگی ایمن (099/0=β ، 001/0≥ P)، سبک دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی (225/0=β ، 001/0≥ P) و سبک دلبستگی اجتنابی (094/0=β ، 001/0≥ P) با افکار پارانویید معنادار است. نتیجه گیری: اجتناب تجربه ای یک متغیر میانجی در رابطه سبک های دلبستگی با افکار پارانویید در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان محسوب می شود. بنابراین، سبک دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی به ادراک تهدید در موقعیت های آشفتگی ساز در کنار دیدگاه منفی نسبت به خود منجر به تجربه خشم، اجتناب تجربی و متعاقبا تجربه افکار پارانوییدی بیشتر می شود. پیشنهاد می شود مداخلات روان شناختی در کاهش افسردگی پس از زایمان استفاده شود.

مقدمه: رضایت زناشویی و تمایز یافتگی خود از عوامل تعیین کننده در حفظ و استحکام خانواده می باشند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "خانواده درمانی کارکردی" بر روی تمایز یافتگی خود و رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد قم است. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد شهر قم بود. از این تعداد 30 دانشجو به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به روش قرعه کشی در گروه مداخله و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه تمایز یافتگی خود" (Differentiation of Self Inventory) و "مقیاس رضایت زناشویی انریچ" (Enrich Marital Satisfaction Scale) بود. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب الفا کرونباخ اندازه گیری شد. برای جمع آوری داده ها، آموزش "خانواده درمانی کارکردی" به گروه مداخله در 9 جلسه 90 دقیقه اجرا شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد. یافته ها: "خانواده درمانی کارکردی" بر افزایش تمایز یافتگی خود موثر است (P = 0/000, F=111/2) و بین مراحل ارزیابی تمایز یافتگی خود بین گروه های مداخله و کنترل، تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین "خانواده درمانی کارکردی" بر افزایش رضایت زناشویی موثر است (P= 0/000, F= 22/1) و بین مراحل ارزیابی رضایت زناشویی بین گروه های مداخله و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و این تاثیر پایدار است. نتیجه گیری: "خانواده درمانی کارکردی" موجب افزایش رضایتمندی زناشویی و تمایز یافتگی خود دانشجویان متاهل می شود. لذا آموزش روش ذکر شده، در ارتقای رضایتمندی زناشویی و تمایز یافتگی خود افراد متاهل پیشنهاد می شود.