قرآن و طب
سال:1399 | دوره:5 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

هدف هدف از انجام این پژوهش، بررسی پیش بینی تاب آوری بیماران مبتلا به کرونا بر اساس امید، سبک مقابله مذهبی، هوش معنوی و شفقت به خود است. مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل افراد بالای 18 سال ایرانی مبتلا به بیماری کرونا است که 144 نفر با روش نمونه گیری گلوله برفی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش، پرسشنامه ی امید اسنایدر (1991)، سبک مقابله مذهبی پارگامنت (فرم کوتاه) (2000)، هوش معنوی عبدالله زاده (1388)، شفقت به خود (2010) و تاب آوری لیو کانر و دیویسون (2003) مورد استفاده قرار گرفته است. برای بررسی معادله ی خطی متغیرهای مورد مطالعه در راستای پیش بینی تاب آوری، از رگرسیون خطی گام به گام استفاده شد. در این روش به ترتیب متغیرهای پیش بین امید (34/0=β 1) هوش معنوی (47/0=β 2)، شفقت به خود (35/0=β 3) و مقابله مذهبی (19/0=β 4) وارد مدل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که امید، هوش معنوی، شفقت به خود و مقابله مذهبی با تاب آوری رابطه مثبت و معنی دار دارند. به عبارت دیگر افزایش یا کاهش در هر یک از متغیرهای امید، هوش معنوی، شفقت به خود و مقابله مذهبی با افزایش یا کاهش در تاب آوری همراه است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که افراد، هرچه امید بالاتر، سبک مقابله ی مذهبی مثبت تر، هوش معنوی بالاتر و شفقت به خود بیشتری داشته باشند، در شرایط سخت و دشوار ابتلا به بیماری کرونا، تاب آوری بیشتر و عملکرد بهتری دارند.

هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر افسردگی، سلامت روان و سرمایه های روان شناختی در بهبودیافتگان از بیماری کووید-19 می باشد. مواد و روش ها: روش آماری استفاده شده در پژوهش حاضر تحلیل کوواریانس چند متغیره است و روش نمونه گیری نیز، نمونه گیری در دسترس است. جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان بهبودیافته از بیماری کووید-19 که در استان بوشهر ساکن بودند، تشکیل داد. حجم نمونه آماری نیز 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) می باشد. افرادی که در گروه آزمایش قرار گرفتند 14 جلسه 90 دقیقه ای معنویت درمانی را گذراندند. در پژوهش حاضر از پرسشنامه های افسردگی بک، سلامت روان گلدبرگ و سرمایه روان شناختی لوتانز استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج، بین گروه های آزمایش و کنترل در پس آزمون متغیرهای افسردگی، سلامت روان و سرمایه روان شناختی، با کنترل پیش آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (000/0=P). به عبارت دیگر نتیجه ی آزمون چند متغیری، قبل از تعدیل متغیر هم تغییر (سن) با توجه به نمره ی کلی افسردگی، سلامت روان و سرمایه روان شناختی در بین گروه های آزمایش و کنترل معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد معنویت درمانی، درمانی اثربخش در جهت بهبود افسردگی، سلامت روان و ارتقای سرمایه روان شناختی در بهبودیافتگان از بیماری کووید-19 است.

هدف: پژوهش حاضر با هدف ساخت و اعتباریابی مقیاس استرس کرونا (CSS-18) متناسب با سبک زندگی ایرانی انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی و از نوع اعتباریابی بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد ساکن شهر بندرعباس در سال 1399 بودند که 426 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها به روش آنلاین جمع آوری شدند. ابزارهای به کار گرفته شده، مقیاس استرس کرونا (CSS-18) و مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS-21) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. داده ها نیز توسط نرم افزار SPSS-22 وAMOS-23 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی نشان داد که CSS-18با 18 گویه دارای سه عامل حالت های روانی استرس، حالت های جسمانی استرس و رفتارهای مرتبط با استرس است و ضریب آلفای کرونباخ آن ها به ترتیب 92/0، 82/0 و 57/0 و برای کل پرسشنامه 91/0 بود. نتایج بررسی روایی نشان داد که بین CSS-18 با DASS-21 همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، CSS-18 دارای ویژگی های روان سنجی مناسبی است و می توان از آن به عنوان ابزاری مناسب در جهت بررسی استرس کرونا استفاده کرد.

هدف: همه گیر بودن بیماری کووید 19 در کل کشورهای جهان، سلامت روان شناختی و جسمی افراد جوامع را به خطر انداخته است و به­ دلیل ماهیت مرموز، غیرقابل کنترل، پیش بینی ناپذیری و قابلیت انتشار سریع، زمینه را برای گسترش مشکلات روان شناختی در بعد سبک زندگی افراد فراهم آورده است. هدف از این پژوهش، تحلیل تجارب زیسته افراد در بعد سبک زندگی در دوران همه گیری بیماری کرونا بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش شناسی، کیفی از نوع پدیدارشناسی بود. تعداد 31 نفر از افرادی که به بیماری کووید 19 مبتلا نشده بودند، به عنوان نمونه با روش نمونه گیری هدفمند و تا رسیدن به اشباع اطلاعاتی انتخاب شد. اطلاعات حاصل از پژوهش با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری و جهت تحلیل این اطلاعات از روش تحلیل مضمون استفاده شد. یافته ها: یافته های حاصل از مصاحبه های شرکت کنندگان در پژوهش نشان داد که یکی از تأثیرات بیماری کرونا، تغییر در سبک زندگی افراد جامعه بوده است. این تغییر می تواند به شکل های مختلفی از قبیل: تغییر در روند عادی زندگی، مشکلات برنامه ریزی، تغییر در تحصیل فرزندان، ناتوانی در برنامه ریزی و کاهش کنترل بر زندگی بروز پیدا کند. نتیجه گیری: برای پیشگیری و کنترل زندگی بهتر است که شرایط کاری منعطف، آموزش های مهارت های زندگی، سبک زندگی خلاقانه و غنی سازی اوقات فراغت در دستور کار افراد جامعه قرار گیرد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی نقش یاد خدا در حفظ آرامش و سلامت روانی و معنوی انسان در زمان شیوع و همه گیری ویروس کووید 19 است. مواد و روش ها: این پژوهش با روش مطالعه کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون قرآنی و روایی و علمی داده های لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: ویروس کووید 19 و همه گیری آن تأثیرات زیادی بر سبک زندگی بشر داشته است. یکی از این تأثیرات، احیای روحیه معنویت گرایی و خداجویی است؛ به گونه ای که بسیاری از ابنای بشر نجات خود از این بلا را تنها در اختیار خداوند متعال می دانند. یافته ها نشان می دهد که توکل، از مصادیق ذکر الهی است و انسان متوکل، با سپردن مشکلات به دست قدرت الهی، بر سختی هایی هم چون بیماری کووید 19 فائق می آید. نتیجه گیری: ذکر خدا، نیایش و مناجات به درگاه الهی، از عوامل مهم کسب آرامش روانی در زمان شیوع ویروس کووید 19 است. نماز که خداوند در قرآن کریم فرمان به استعانت از آن در برابر مشکلات داده است، از عوامل مهم رسیدن به آرامش روانی محسوب می شود و انسان به وسیله نماز می تواند بر تبعات جسمی و روحی ناشی از شیوع ویروس کووید 19 فائق آید. مشکلاتی از قبیل بیماری ها موجب بیدار شدن فطرت بشری شده است و با بیداری فطرت، انسان ها می توانند با دعا و ذکر الهی، به آرامش روحی و روانی برسند.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی نقش یاد خدا در حفظ آرامش و سلامت روانی و معنوی انسان در زمان شیوع و همه گیری ویروس کووید 19 است. مواد و روش ها: این پژوهش با روش مطالعه کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون قرآنی و روایی و علمی داده های لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: ویروس کووید 19 و همه گیری آن تأثیرات زیادی بر سبک زندگی بشر داشته است. یکی از این تأثیرات، احیای روحیه معنویت گرایی و خداجویی است؛ به گونه ای که بسیاری از ابنای بشر نجات خود از این بلا را تنها در اختیار خداوند متعال می دانند. یافته ها نشان می دهد که توکل، از مصادیق ذکر الهی است و انسان متوکل، با سپردن مشکلات به دست قدرت الهی، بر سختی هایی هم چون بیماری کووید 19 فائق می آید. نتیجه گیری: ذکر خدا، نیایش و مناجات به درگاه الهی، از عوامل مهم کسب آرامش روانی در زمان شیوع ویروس کووید 19 است. نماز که خداوند در قرآن کریم فرمان به استعانت از آن در برابر مشکلات داده است، از عوامل مهم رسیدن به آرامش روانی محسوب می شود و انسان به وسیله نماز می تواند بر تبعات جسمی و روحی ناشی از شیوع ویروس کووید 19 فائق آید. مشکلاتی از قبیل بیماری ها موجب بیدار شدن فطرت بشری شده است و با بیداری فطرت، انسان ها می توانند با دعا و ذکر الهی، به آرامش روحی و روانی برسند.

هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری با محوریت مبانی دینی بر افسردگی و اضطراب دختران نوجوان در ایام شیوع کرونا است. مواد و روش ها: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری شامل کلیه دختران نوجوان 16 تا 18 ساله ی مقطع متوسطه دوم در سال تحصیلی 1398-99 در شهر اصفهان می باشد. 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارها پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه اضطراب بک بود. داده های به دست آمده در دو سطح آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد آموزش شناختی رفتاری با محوریت مبانی دینی بر افسردگی و اضطراب دختران نوجوان تأثیر داشته است. میزان این تأثیر در افسردگی 7/24 درصد و در اضطراب 4/30 درصد بوده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج اضطراب و افسردگی دختران نوجوان اصفهان بر اساس آموزش شناختی رفتاری با محوریت مبانی دینی در ایام شیوع کرونا کاهش یافته است.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی عمیق استرس ناشی از COVID-19و جایگاه سلامت معنوی در مدیریت استرس ناشی از این ویروس انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه طبیعت گرایی با بهره گیری از روش کیفی به بررسی استرس ناشی از COVID-19 پرداخت. اشباع با بررسی مصاحبه عمیق نیم ساختاریافته 20 شرکت کننده به روش الکترونیکی حاصل شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که عامل اصلی استرس نگرانی در خصوص زندگی پس از مرگ، در مورد اطرافیان و نگرانی در مورد مراحل بیماری است. افراد با تقویت سلامت معنوی و سلامت عقل خود سعی کنند استرس ناشی از COVID-19 را که در قالب سه بعد نگرانی برای اطرافیان، نگرانی برای عاقبت خود و نگرانی از ابتلا بیماری است، مدیریت کنند. سلامت معنوی با دوری از منفعت طلبی، تسلیم، توکل، تفویض امور به خدا، تحمل سختی ها، رهایی از اضطراب و افسردگی (سلامت روانی)، همراه است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد آن نوعی از سلامت معنوی که همراه با افزایش سلامت عقل و رعایت پروتکل های بهداشتی باشد، در مدیریت استرس اهمیت دارد. هم چنین ارائه ی آگاهی لازم درباره مراحل و شناخت دقیق بیماری به کاهش اضطراب بیماران کمک می کند.