دانش آب و خاک (دانش کشاورزی)
سال:1399 | دوره:30 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

کاربرد یافته های تحقیقاتی در مزرعه شرط اولیه برای هر گونه بهبود کمی و کیفی محصولات زراعی است. به منظور بررسی تأثیر یافته های تحقیقاتی بر عملکرد گندم، آزمایشی در دو قسمت از اراضی پایین دست حوضه کرخه با سامانه زهکشی (سایت 1) و بدون سامانه زهکشی (سایت 2) در سال های زراعی 93-1392 و 94-1393 انجام شد. تیمارها شامل کاربرد برخی یافته های تحقیقاتی از جمله تسطیح، بذر گواهی شده، میزان و زمان مناسب کاربرد کود و روش آبیاری مناسب به عنوان تیمار«مدیریت تحقیقاتی» و «مدیریت کشاورز» به عنوان تیمار کشت سنتی بود. نتایج نشان داد که کاربرد یافته های تحقیقاتی در تیمار «مدیریت تحقیقاتی» در مقایسه با «کشت سنتی» در سال 93-1392 باعث افزایش عملکرد دانه به میزان 14 و 44 درصد به ترتیب در سایت 1 و 2 شد. این میزان افزایش برای سال 94-1393 به ترتیب 44 و 52 درصد بود. متوسط عملکرد دانه در سایت 1، در تیمار «مدیریت تحقیقاتی» و تیمار «کشت سنتی» به ترتیب برابر 5/4178 و 0/3321 کیلوگرم در هکتار و این مقادیر برای سایت 2 به ترتیب 5/2976 و 0/1999 کیلوگرم در هکتار تعیین شد. بر اساس محاسبه انجام شده در فصل زراعی 93-1392، افزایش سود خالص در تیمار مدیریت تحقیقاتی به ترتیب 2/1 و 98/1 برابر بیشتر از تیمار «تیمار کشت سنتی» به ترتیب در سایت 1 و 2 بود. کاربرد بسته توصیه شده در تیمار «مدیریت تحقیقاتی» در سال 94-1393، نیز باعث افزایش 69/1 و 86/1 برابری سود خالص نسبت به «تیمار کشت سنتی» به ترتیب در سایت 1 و 2 شد.

محاسبه سرعت طولی در راستای قایم و استخراج نظریه های کاربردی برای آن در طول سالیان در بین مهندسان هیدرولیک رواج داشته است. در بسیاری از تحقیقات پیشین، محققان با تقسیم عمق جریان به چندین قسمت مجزا از کف کانال تا سطح آب اقدام به استخراج روابط کاربردی برای هر قسمت نموده اند. به جز زیرلایه لزج که همگی بر پروفیل خطی سرعت در آن اتفاق نظر دارند، مابقی عمق جریان معمولا با قانون لگاریتمی شبیه سازی می گردد که دقت تخمین سرعت توسط این قانون با فاصله گرفتن از کف کانال کمتر می شود. همچنین قانون لگاریتمی قابلیت شبیه سازی نقطه سرعت بیشینه که در عمقی پایین تر از سطح آب رخ می دهد را نیز ندارد. دراین تحقیق با جمع آوری دوازده سری داده آزمایشگاهی که توسط محققان پیشین و در شرایط آزمایشگاهی مختلف برداشت شده است و همچنین با به کارگیری سه نظریه لگاریتمی، خیزآب و خیزآب اصلاح شده اقدام به شبیه سازی پروفیل های سرعت طولی در راستای قایم گردید. در نهایت مشاهده شد که پروفیل سرعت استخراج شده توسط قانون خیزآب اصلاح شده تطابق بهتری با داده های آزمایشگاهی دارد و قادر به پیش بینی نقطه سرعت بیشینه در عمقی پایین تر از سطح آب است. برای حل معادله مربوط به این نظریه پارامتر های ون کارمن، ضریب قدرت خیزآب و سرعت برشی مجهول فرض گردید و سپس با استفاده از روش بهینه سازی غیرخطی کمترین مربعات اقدام به استخراج مقادیر مربوطه گردید.

اخیراً مدل های هوش مصنوعی مثل شبکه عصبی مصنوعی پیشرو و رگرسیون بردار پشتیبان قابلیت بالایی در مدل سازی سری های زمانی غیرخطی هیدرولیکی نشان داده اند. مدل های هوش مصنوعی روش هایی موثر برای بررسی و مدل سازی مقادیر زیادی از داده های دینامیک، غیرخطی و دارای خطا ارائه می دهند. از اینرو در این مقاله مسئله تراوش سد خاکی ستارخان با استفاده از دو مدل جعبه سیاه هوش مصنوعی شبکه عصبی مصنوعی پیشرو و رگرسیون بردار پشتیبان، بر اساس دو سناریو با ترکیب ورودی های مختلف مورد بررسی قرار گرفته و سپس به عنوان یک روش پیش پردازش برای بهبود عملکرد مدل، سری های نوفه با توزیع نرمال، میانگین صفر وانحراف معیارهای مختلف تولید شده و با افزودن آنها به داده های اصلی و تشکیل مجموعه های آموزشی مختلف، شبیه سازی تراوش با استفاده از مدل های هوش مصنوعی انجام شد. در ادامه به عنوان روشی دیگر برای بهبود عملکرد مدل، روش پس پردازش ترکیب مدل با استفاده از خروجی مدل های منفرد به کار گرفته شد. روش ترکیب مدل با استفاده از روش میانگین گیری غیرخطی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی انجام گرفت. نتایج حاکی از آن است که به کار گیری هم زمان هر دو روش جی ترینگ داده ها و ترکیب مدل، باعث بهبود دقت مدل تا 32% در مرحله صحت سنجی می شود.

در دو دهه اخیر استفاده از مدل های عددی برای شبیه سازی هیدرولیک جریان و انتقال رسوب بسیار رواج یافته است. مدل های ریاضی ابزار با ارزشی را برای پیش بینی شرایط جریان و فرایند انتقال رسوب فراهم نموده اند و به نحو گسترده ای در مدیریت و مهندسی آب کاربرد دارند. هدف اصلی این تحقیق، توسعه مدل عددی هیدرودینامیکی یک بعدی و غیرماندگار است، که برای روندیابی جریان و انتقال رسوب به صورت شبه کوپل در سیستم های رودخانه ای مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق، ابتدا مدلی ریاضی توسعه داده شده است، که در آن معادلات سنت ونانت در سیستم های رودخانه ایی حل می-شوند. این معادلات پس از خطی شدن به روش تفاضل های محدود، به صورت نیمه ضمنی و از طریق تکنیک زیگزاگی حل می شوند. پس از حل معادلات و محاسبه خصوصیات هیدرولیک جریان در رودخانه، این مشخصات برای حل معادلات انتقال رسوب استفاده می شوند. از معادله دینامیکی انتقال-پخش و معادله دیفرانسیلی بار بستر به ترتیب برای محاسبه میزان انتقال بار معلق و بار بستر استفاده می شود. بعد از محاسبه میزان انتقال رسوب، از معادله اکسنر برای محاسبه تغییرات ارتفاع بستر در رودخانه استفاده می شود. در نهایت در این تحقیق مدل عددی با مدل هیدرولیکی Hec-Ras مورد مقایسه قرار گرفت که نتایج، دقت بالای مدل عددی را نشان می دهد. تفاوتهایی در مقدار عمق پیش بینی شده برای فرسایش و رسوبگذاری دیده میشود، که این تفاوت به علت اختلاف در مبانی مدلهای عددی ذکر شده و تفاوت ناشی از تعادلی و غیر تعادلی بودن معادله اکسنر دور از انتظار نیست.

با توجه به کمبود آب در دهه های اخیر، روش آبیاری زیرسطحی جهت کمک به استقرار و رشد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک مورد توجه ویژه قرار گرفته است. بدین منظور، طرح آزمایشی به صورت بلوکهای کاملاً تصادفی با چهار تکرار در محدوده اراضی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا شد و تأثیر دورهای مختلف آبیاری هر روز، یک روز در میان و هفته ای یک بار تحت شرایط آبیاری زیرسطحی و سطحی بر صفات ارتفاع، قطر طوقه، شاخص کلروفیل نسبی و هدایت روزنه ای گیاه قیچ لوبیایی (Zygophyllum fabago L. ) مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین، شش ماه پس از کاشت گیاه مورد مطالعه، درصد زنده مانی گیاه ثبت گردید. نتایج نشان داد که دور آبیاری اثر معنی دار بر صفات ارتفاع، شاخص کلروفیل نسبی و هدایت روزنه ای گیاه مذکور داشت (P<0. 05)، به طوری که با افزایش دور آبیاری، ارتفاع، قطر طوقه و هدایت روزنه ای کاهش یافت. در حالی که دور آبیاری بر قطر طوقه گیاه قیچ اثر معنی دار نداشت (P>0. 05). هم چنین بیش ترین درصد زنده مانی در تیمار آبیاری زیرسطحی با 100 درصد مشاهده شد و تیمار شاهد با 70 درصد کم ترین درصد زنده مانی را به خود اختصاص داد. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که آبیاری زیرسطحی نسبت به آبیاری سطحی موجب بهبود صفات رشد و زنده مانی گیاه در مناطق خشک و نیمه خشک می شود.

طراحی و اجرای الگوی کشت مناسب به منظور کنترل هر چه بیشتر عوامل محدود کننده و بهره برداری بهینه از منابع آب ضروری است. در این مطالعه بهینه سازی الگوی کشت در شبکه آبیاری و زهکشی قزوین در پنج سطح آبیاری شامل I1، I2، I3، I4 و I5 (به ترتیب تخصیص آب 100، 90، 80، 70 و 65 درصد نیاز آبی گیاه) و سه سطح مختلف کشت شامل S1، S2 و S3 (به ترتیب برابر سطح کشت موجود، 10 درصد افزایش سطح زیر کشت و 10 درصد کاهش سطح زیر کشت نسبت به شرایط موجود) انجام گرفت. مقادیر سطح زیر کشت و میزان آب تخصیصی برای گیاهان با استفاده از مدل برنامه ریزی خطی بهینه شد و تابع هدف، حداکثرسازی سود بود. نتایج بهینه سازی نشان داد که در حالت S2 بیشترین سطح مربوط به گیاهان استراتژیک و در حالت S3 بیشترین سطح به گیاهان با سود بالاتر اختصاص یافت. در حالت S3I1 حداکثر درآمد کل (315 میلیون ریال) در میان تمامی سناریوها را داشت. اختصاص آب در سطح I2ضمن حفظ درآمد، بهره وری اقتصادی را در سطوح مختلف به طور متوسط 82/0 میلیون ریال در مترمکعب آب افزایش داده است. لذا می توان با مصرف آب کم تر و اختصاص سطح زیر کشت کم تر درآمد بیشتری داشت. همچنین تخصیص آب I4 و I5 با توجه به کاهش درآمد و عملکرد توصیه نمی شود. مدل در شرایط کم آبی سطح زیر کشت گیاهان آب بر مثل گوجه، چغندر و یونجه را محدود کرد.

رشد روزافزون جمعیت و افزایش نیازهای آبی، استفاده از منابع آب شیرین بویژه منابع آب زیرزمینی را افزایش داده است. به همین جهت ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی روشی مناسب برای شناخت مناطق آسیب پذیر و محافظت از این منابع به شمار می رود. دشت شبستر در استان آذربایجان شرقی یک منطقه فعال از نظر کشاورزی است و استفاده از منابع آب زیرزمینی در آن به علت کمبود منابع سطحی از اهمیت فوق العاده زیادی برخوردار است. در این مطالعه از چهار چوب عملی دراستیک برای ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت شبستر استفاده شده است. مقدار شاخص آسیب پذیری دراستیک در منطقه مورد مطالعه برابر3/53 تا 3/118محاسبه شد. با توجه به اینکه ضرایب وزنی اختصاص یافته به هر پارامتردراستیک، تا حدودی از روی نظر کارشناسی است بنابراین هدف اصلی این مطالعه بهبود دراستیک با دو مدل شبکه عصبی و عصبی فازی بوده است. ورودی های دراستیک به عنوان ورودی هر دو مدل هوش مصنوعی قرار داده شدند. شاخص دراستیک تصحیح شده با غلظت نیترات به عنوان خروجی مدل ها در نظر گرفته شد. مقادیر نیترات به دو دسته آموزش و آزمایش دسته بندی شد. پس از آموزش هر دو مدل، نتایج مدل در مرحله آزمایش با غلظت نیترات مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد هر دو مدل هوش مصنوعی توانایی بالایی جهت بهبود مدل دراستیک دارند. با این وجود مدل عصبی فازی با داشتن ضریب همبستگی بالاتری با نیترات روشی مناسب جهت ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت شبستر بوده است.

عملکرد گسیلنده های موجود در سیستم های خرد آبیاری بر اساس استهلاک فشار بوده و عدم کارآیی آنها در تنظیم فشار و آبدهی یکنواخت توسط محققان گزارش شده است. در این پژوهش، با هدف ارتقای کارآیی گسیلنده ها در سیستم خرد آبیاری، گسیلنده های جدیدی به نام گسیلنده کنترل کننده حجم آب، طراحی و مورد ارزیابی قرار گرفت. 100 عدد گسیلنده در شرایط مزرعه در یک سیستم خرد آبیاری نصب و حجم آب خروجی تا زمان قطع جریان اندازه گیری شد. آزمایش ها در پنج فشار شامل 5/0، 1، 5/1، 2 و 5/2 اتمسفر با سه تکرار انجام و در هر تکرار زمان قطع جریان گسیلنده ها در پنج موقعیت شامل ابتدا، یک سوم، وسط، دو سوم و انتهای لوله لترال اندازه گیری شد. در نهایت، نتایج به دست آمده براساس استاندارد ASAE ارزیابی گردید. در آزمایش های میدانی بیشینه مقدار ضریب تغییرات برابر 3/3 درصد در فشار 5/0 اتمسفر (فشار حداقل) به دست آمد. بنابراین عملکرد سیستم در تمام فشارها در رده عالی ارزیابی گردید. همچنین حداقل ضرایب یکنواختی توزیع (6/%97 ) و یکنواختی پخش (%91 ) نیز در فشار حداقل 5/0 اتمسفر حاصل شدند که مقادیر بسیار مطلوبی می باشند. در تمامی روابط دبی-فشار، نمای دبی تقریباً برابر 55/0 برآورد گردید. نوع جریان در گسیلنده ها آشفته بود. عملکرد مطلوب گسیلنده مذکور در ایجاد یکنواختی توزیع آب موید این مطلب است که تغییر نگرش در مورد مکانیسم کار گسیلنده ها و توسعه گسیلنده های جدید با مکانیسم کارآمد می تواند کارآیی سیستم های خرد آبیاری را ارتقاء دهد.

در این تحقیق، الگوریتم کلونی زنبور عسل مصنوعی، برای حل مساله بهینه سازی بهره برداری از سیستم تک مخزنه استفاده شده است. بدین منظور، با ایجاد اصلاحاتی در الگوریتم پایه کلونی زنبور عسل مصنوعی، الگوریتم اصلاحی کلونی زنبور عسل مصنوعی معرفی شد. مساله بهره برداری بهینه ساده و برقابی از سیستم سد تک مخزنه سد دز (در دو دوره زمانی 5 و 20 ساله) حل و نتایج آن با سایر یافته های دیگران مقایسه شد. برای حل دو فرمولبندی ارائه شد که در فرمولبندی اول، مقدار آب خروجی از مخزن سد و در فرمولبندی دوم حجم ذخیره مخزن سد به عنوان متغیر تصمیم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در حل مساله بهره برداری ساده 5 و 20 ساله با استفاده از فرمولبندی اول، مقادیر تابع هدف الگوریتم اصلاحی کلونی زنبور عسل مصنوعی نسبت به الگوریتم پایه به ترتیب، %94/9 و %266/55 بهبود یافته و در حل مساله بهره برداری ساده 5 و 20 ساله با استفاده از فرمولبندی دوم، درصد بهبود مقادیر تابع هدف به ترتیب، برابر با %63/14 و %18/7 بود. علاوه بر این، در حل مساله بهره برداری برقابی 5 و 20 ساله با استفاده از فرمولبندی اول، مقادیر تابع هدف الگوریتم اصلاحی کلونی زنبور عسل مصنوعی نسبت به الگوریتم پایه به ترتیب %76/7 و %47/26 بهبود یافته و در حل مساله بهره برداری برقابی 5 و 20 ساله با استفاده از فرمولبندی دوم، درصد بهبود مقادیر تابع هدف به ترتیب، برابر با %79/3 و %49/25 بود. در مجموع، مقایسه نتایج نشان دهنده آن است که با استفاده از الگوریتم اصلاحی کلونی زنبور عسل مصنوعی نتایج مناسب تر و با هزینه محاسباتی کمتر در مقایسه با الگوریتم پایه حاصل شده است که در آن نتایج فرمولبندی اول از دوم مناسب تر است.

با توجه به اهمیت نقشه های پتانسیل آب زیرزمینی در اکتشاف، بهره برداری و مدیریت منابع آب زیرزمینی، در این پژوهش نقشه پتانسیل آب زیرزمینی حوزه آبخیز بالخلوچای تهیه شد. بدین منظور از 6 معیار و 12 زیرمعیار مؤثر بر نفوذپذیری و تغذیه آب زیرزمینی استفاده گردید. نقشه معیارها و زیرمعیارها با استفاده از نقشه های پایه موجود، مدل هیدرولوژیکی WetSpa و تکنیک های RS و GIS در فرمت رستری تهیه شدند. وزن هر یک از معیارها و زیرمعیارها با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی تعیین شد و نقشه پتانسیل آب زیرزمینی از تلفیق نقشه های معیار و زیرمعیار ها بر اساس وزن های اختصاص داده شده، تهیه شد. نتایج نشان داد که 53/10 و 61/14 درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه به ترتیب دارای پتانسیل آب زیرزمینی بالا و خوب بوده که در بخش های شرقی و جنوب غربی حوزه آبخیز قرار گرفته و در ارتباط با سنگ های نفوذپذیر و شیب ملایم هستند. همچنین بیش از 50 درصد منطقه دارای پتانسیل آب زیرزمینی کم است که در ارتباط با سنگ های با نفوذپذیری کم در دامنه های پرشیب و کوهستانی است.

از جمله سازه های اقتصادی مستهلک کننده انرژی جریان عبوری از روی سرریز های بلند، پرتابه های جامی هستند که جریان ریزشی باعث وقوع آبشستگی در حوضچه پایین دست آنها می شود. در این تحقیق تغییرات بستر حوضچه بصورت حفره آبشستگی در پایین دست سرریز سیفونی همراه با پرتابه مورد بررسی قرار گرفته است. ابعاد و موقعیت به صورت آزمایشگاهی و تئوریکی آنالیز شدند. نتایج آزمایشگاهی نشان داد بیشینه عمق آبشستگی تابعی از شدت جریان و عمق پایاب است. هم چنین زاویه پرتاب باکت روی فاصله های پشته بالادست و کف حفره از لبه سرریز بیشترین تاثیر را داشت. طول حفره، فاصله انتهای پشته پایین دست تا لبه سرریز و فاصله بیشینه عمق آبشستگی تا لبه سرریز تابعی از شرایط هیدرولیکی بودند و کمترین تاثیر را از زاویه پرتابه و اندازه ذرات رسوبی بستر داشتند. ارتفاع پشته بالادست ضریب همبستگی زیادی با زاویه پرتابه دارا بود. ارتفاع پشته پایین دست متاثر از دبی و عمق پایاب بود. بر مبنای تحلیل تئوریکی و با استفاده از تئوری پی باکینگهام معادلات خطی سه متغیره برای پیش بینی خصوصیات ابعاد و موقعیت حفره و پشته ها بدست آمد. مقایسه نتایج حاصل از مقادیر پیش بینی و اندازه گیری شده موید دقت مناسب معادلات استخراج شده بود.

در سال های اخیر پدیده تغییراقلیم منجر به تغییرات قابل توجهی در منابع آب های سطحی و زیرزمینی شده است. با توجه به این که آب های زیرزمینی یکی از مهم ترین منابع آب شیرین در هر منطقه می باشد بررسی اثرات تغییر اقلیم در آب های زیرزمینی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مطالعه، اثر تغییر اقلیم بر نوسانات آبخوان دشت سراب در آینده (2050-2021 میلادی)، تحت تاثیر مدل های جفت شده جوی-اقیانوسی (AOGCM) بررسی شده است. بدین منظور، داده های تغییراقلیم حاصل از 16 مدلجفت شده جوی – اقیانوسی تحت سناریوهای انتشار A2 و B1 در دو دوره زمانی 2015-1986 و 2050-2021 برای منطقه مورد مطالعه وزن دهی شدند. سپس بر مبنای وزن مدل های اقلیمی و مقادیر پیش بینی شده توسط آن ها در دوره زمانی2050-2021، تغییرات بارندگی و دما در سطوح احتمال مختلف 10، 50 و 90 درصد محاسبه گردید. برای ریزمقیاس نمایی مقادیر بارش و دما در دوره زمانی 2050-2021، از روش ریزمقیاس نمایی آماری مدل مولد آب و هوا (LARS-WG) استفاده شد. با استفاده از شبکه عصبی NARX و مدل MODFLOW مقادیر رواناب روزانه و نوسانات سطح ایستابی آبخوان نیز تخمین زده شد. نتایج نشان داد، در بیشتر نقاط آبخوان، تحت هر دو سناریو سطح ایستابی نسبت به سال مبنا (2001) از 0 تا 10 متر کاهش خواهد یافت که این روند کاهشی، تحت سناریوی B1بیشتر از سناریوی A2 است.

به منظور بررسی تأثیر دور آبیاری بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد و درصد روغن کلزا(Brassica napus L. ) در منطقه حاجی آباد هرمزگان، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار دور آبیاری شامل آبیاری پس از 50 (T1)، 75 (T2)، 100 (T3) و 125 (T4) میلیمتر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد اثر دور آبیاری بر عملکرد دانه، وزن هزار دانه و تعداد خورجین در بوته معنی دار بود. تیمار دور آبیاری اثر معنی داری بر طول خورجین، تعداد دانه در خورجین، درصد روغن دانه و ارتفاع بوته نداشت. با کاهش دور آبیاری تا 75 میلیمتر تبخیر تجمعی از تشت (T2)، کاهش معنی داری در هیچیک از صفات اندازه گیری شده ایجاد نشد لیکن آبیاری با دور کمتر از مقدار یاد شده ( T3و T4) موجب کاهش معنی دار عملکرد دانه از طریق کاهش وزن هزار دانه و تعداد خورجین در بوته گردید. بیشترین عملکرد دانه (2563 کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار T2 بود که اختلاف معنی داری با تیمار T1 نداشت ولی از کارایی مصرف آب بالاتری برخوردار بود. بنابراین، تیمار T2 (آبیاری پس از 75 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاسA ) که معادل دور 14، 20 و 24 روز در ما ه های آبان، آذر و دی، 16 تا 20 روز در بهمن و نیمه اول اسقند ماه، 14 روز در نیمه دوم اسفند و 9 روز در فروردین به عنوان دور آبیاری مناسب کلزا در منطقه حاجی آباد قابل توصیه است.

به منظور ارزیابی اثر تغییر شیوه آبیاری از جویچه ای به قطره ای روی رشد طولی شاخه ها، کارایی مصرف آب و عمق توسعه ریشه، در تاک های رقم بیدانه سفید، آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. این تحقیق در سال های زراعی 94-1393 و 95-1394 و در شهرستان ملایر صورت گرفت. تیمارهای آبیاری شامل: آبیاری جویچه ای (I1)، آبیاری قطره ای به همراه جویچه ای (I2)، بابلر (I3)، قطره ای 1 – سه قطره چکان/بوته-(I4)، ترکیب قطره ای سطحی و زیر سطحی (I5)، قطره ای 2 – پنج قطره چکان/بوته-(I6) و قطره ای 3 – هشت قطره چکان/بوته-(I7) بود. نتایج نشان داد تاک هایی که به صورت قطره ای آبیاری شده بودند از نظر طول شاخه، سطح برگ و مصرف آب کاهش معنی داری نسبت به آبیاری جویچه ای داشتند. به طوری که میانگین پارامترهای اشاره شده در طول دوره آزمایش برای آبیاری جویچه ای (I1) طول شاخه 133 سانتی متر، سطح برگ 1/11 متر مربع در تاک و حجم آب مصرفی 5375 متر مکعب در هکتار بوده و در تیمارهای قطره ای این پارامترها به ترتیب 121، 5/6 و 3625 بدست آمد، هم چنین بین پارامتر های اشاره شده همبستگی مثبت وجود داشت. نتایج نشان داد که تیمارهای آبیاری I6 و I7 به ترتیب با 31 و 29 تن در هکتار نسبت به آبیاری جویچه ای با 24 تن در هکتار، عملکرد بیشتری را به خود اختصاص داده بودند، در حالی که سایر تیمارهای قطره ای عملکرد کمتری نسبت به تیمار جویچه ای داشتند. از نظر کارایی مصرف آب شیوه آبیاری I6 با 3/10 و آبیاری I1 با 9/4 کیلوگرم بر متر مکعب آب مصرفی، به ترتیب بیشترین و کمترین کارایی را در سال دوم داشتند. توصیه می شود که در تغییر شیوه آبیاری تاک های مسن از جویچه ای به قطره ای، برای استفاده بهینه از منابع آب، از شیوه آبیاری قطره ای 2 (I6) با پنج قطره چکان در بوته استفاده شود. در انتهای آزمایش نمونه برداری های انجام شده از ریشه تاک نشان داد که شیوه های آبیاری قطره ای باعث سطحی شدن ریشه می گردد.

معمولا آبگیرهای جانبی برای انتقال و انحراف جریان از کانال های اصلی و رودخانه ها مورد استفاده قرار می گیرند. در مطالعه حاضر، با استفاده از نرم افزار FLOW-3D میدان جریان شبیه؜ سازی گردید. همچنین برای مدل؜ سازی تغییرات سطح آزاد جریان از روش جزء حجم سیال (VOF) استفاده گردید. آشفتگی میدان جریان نیز با استفاده از مدل؜ های آشفتگی k-ε استاندارد و RNG k-ε تخمین زده شد. بر اساس نتایج مدل سازی، مدل آشفتگی k-ε استاندارد پارامترهای هیدرولیکی جریان را با دقت بیشتری تخمین زد. به عنوان مثال، مقدار MAE برای مدل های آشفتگی k-ε استاندارد و RNG k-ε جهت شبیه؜ سازی پروفیل سطح آزاد آب به ترتیب مساوی 166/0 و 201/0 محاسبه گردید. نتایج مدل سازی نشان داد که مدل عددی میدان جریان را با دقت قابل قبولی شبیه سازی کرد. به عنوان مثال مقادیر RMSE، MAE و R برای شبیه سازی تغییرات سطح آب داخل کانال فرعی به ترتیب مساوی 164/0، 158/0 متر و 997/0 می باشد. سپس اثرات چهار زاویه آبگیری مختلف برابر 30، 45، 75 و 90 درجه بر روی الگوی میدان جریان مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج مدل سازی، بالاترین مقدار سرعت متوسط عمقی برای مدل با زاویه آبگیری 45 درجه بدست آمد. در بین مدل های با زاویه آبگیری 30، 45 و 75 درجه، حداکثر مقدار تنش برشی برای مدل با زاویه آبگیری 45 درجه پیش بینی گردید.