سالمند شناسی
سال:1399 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: سالمندی با تغییرات اجتماعی و روانشناختی همراه است که منجر به شیوع بیشتر بیماری و ناتوانی و کاهش میزان شادکامی درسالمندان می شود. ازآنجاکه سلامت و شادکامی با یکدیگر در ارتباط هستند، این پژوهش باهدف تعیین تاثیر آموزش سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت بر شادکامی سالمندان انجام شد. روش: این کار آزمایی بالینی در 72 سالمند کانون بازنشستگان آموزش و پرورش، تامین اجتماعی و مراکز بهداشتی-درمانی شهرستان رامسر در سال 1396 انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام و نمونه ها با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مشخصات جمعیت شناختی، شادکامی آکسفورد، فعالیت های روزانه زندگی و مقیاس آزمون کوتاه شناختی جمع آوری شدند. پرسشنامه شادکامی آکسفورد در دو مرحله قبل و سه ماه بعد از مداخله، تکمیل گردید. مداخله به صورت برگزاری هشت جلسه آموزش چهره به چهره، در مدت چهار هفته انجام گرفت. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های توصیفی و تحلیلی با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره ی کل شادکامی در گروه آزمون قبل از مداخله 46/4± 16/40 و بعد از مداخله 95/4± 36/48 و در گروه کنترل قبل از مداخله 75/2± 52/38 و بعد از مداخله 37/4± 55/37 بود. نتایج آزمون تی زوجی نشان دهنده اختلاف آماری معنی دار در میانگین نمره ی کل این متغیر قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون 001/0> P و عدم وجود اختلاف آماری معنی دار در گروه کنترل می باشد (2/0= P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش از آموزش سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت، به عنوان یک استراتژی کارآمد و مقرون به صرفه در راستای افزایش میزان شادکامی سالمندان می توان بهره گرفت.

مقدمه: سالمندی یکی از اصلی ترین دوره های حیات آدمی است. این جمعیت رو به افزایش، همواره با مشکلاتی روبرو می باشد و از آنجایی که حضور در فعالیت های ورزشی، به عنوان یک بستر مهم در زندگی افراد سالمند به شمار می رود، سرمایه اجتماعی هر سالمند مهمترین بستری است که فرد بر اساس آن به مشارکت می پردازد. از این جهت، هدف از تحقیق حاضر ارتباط بین سرمایه اجتماعی با میزان مشارکت ورزشی مردان سالمند شهرستان لاهیجان می باشد. روش: این مطالعه یک تحقیق توصیفی-تحلیلی است و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد سالمند شهرستان لاهیجان می باشد. تعداد 227 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و از روش نمونه گیری احتمالی ساده استفاده گردید و از پرسشنامه های استاندارد سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (Nahapiet & Ghoshal) و سنجش مشارکت ورزشی تریل (Trail) به کار گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و PLS استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین سنی سالمندان 66 سال می باشد و میزان تاثیرگذاری سرمایه اجتماعی ساختاری بر توسعه ذهنی مشارکت ورزشی سالمندان (32/2=β و 034/0>P)، تاثیرگذاری سرمایه اجتماعی ساختاری بر توسعه عینی مشارکت ورزشی سالمندان (98/6=β و 014/0>P)، تاثیرگذاری سرمایه اجتماعی ارتباطی بر توسعه ذهنی مشارکت ورزشی سالمندان (71/2=β و 033/0>P)، تاثیرگذاری متغیر سرمایه اجتماعی شناختی بر توسعه ذهنی مشارکت ورزشی سالمندان (98/9=β و 007/0>P) می باشد. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که توسعه سرمایه اجتماعی سالمندان موجبات مشارکت ورزشی بیشتر را فراهم می کند و سرمایه اجتماعی می تواند به عنوان یک متغیر اثرگذار بر مشارکت ورزشی سالمندان تاثیر داشته باشد.

مقدمه: بسیاری از ناتوانی های یک فرد معلول، ناشی از محیط فیزیکی نامناسب است است که با برطرف کردن آن ها می توان فضایی ایجاد کرد که پاسخگوی نیازهای آنان باشد. طراحی فراگیر به ایجاد محیطی گفته می شود که در آن حداکثر امکان دسترسی برای همه افراد، اعم از سالمند، جانباز و معلول، فراهم باشد. هدف این پژوهش تعیین وضعیت طراحی فراگیردر محیط آسایشگاه های جانبازان شهر تهران بود. روش: مطالعه حاضر از نوع مقطعی و جامعه پژوهش شامل تمامی آسایشگاه های جانبازان شهر تهران (در مجموع 4 آسایشگاه) در سال 1395 بود. نمونه ها با روش سرشماری انتخاب شدند. همچنین داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و کاربرد آماره های توصیفی به منظور بررسی شاخص های مرکزی و پراکندگی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، چک لیست ارزیابی تناسب فیزیکی آسایشگاه که شامل 12 خورده مقیاس و 70 آیتم بررسی وضعیت طراحی فراگیر محیط بود. این چک لیست از متوسط شاخص روایی محتوا 0. 91درصد برخوردار است که برای تعیین شاخص روایی محتوایی آن CVI محاسبه شده است. . . یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که در بیشتر آسایشگاه های جانبازان شهر تهران (75درصد)، وضعیت طراحی فراگیر به تفکیک خصوصیات کلی از نظر وجود نمازخانه، آشپزخانه، وسایل سرمایشی و گرمایشی و اتاق مدیریت در وضعیت مطلوبی قرار داشتند و در نیمی از آسایشگاه ها کتابخانه، رختشوی خانه و اتاق استراحت پرسنل مناسب و در دسترس وجود داشت. درحالی که تنها در25 درصد از آسایشگاه ها وسایل اطفاء حریق وجود داشت. همچنین در اکثر آسایشگاه ها (75 درصد) وضعیت طراحی فراگیر به تفکیک رعایت شاخص های تعریف شده در زیرمجموعه های آسایشگاه، ازنظر طراحی فراگیر در اتاق درمان و توانبخشی، ورودی اصلی و حیاط از وضعیت مناسبی برخوردار بودند، اما در عین حال تنها در یکی از آسایشگاه های مورد بررسی، اتاق نشیمن، حمام و پله و سطح شیب دار وضعیت مطلوبی داشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اکثر آسایشگاه های جانبازان شهر تهران از اصول طراحی فراگیر تبعیت نمی کنند. لذا باید شرایط سازگاری جانبازان ساکن آسایشگاه و محیط زندگی آن ها از طریق سیاست گزاری ها و برنامه ریزی های دقیق تر در زمینه مناسب سازی محیط آسایشگاه ها جانبازان فراهم گردد.

مقدمه: بیشتر سالمندانی که دریافت کننده خدمات بهداشتی هستند از بیماری های مزمن و ناتوانی ها رنج می برند و این در حالی است که ارایه دهندگان خدمات سلامتی نگرشهای متفاوتی نسبت به سالمندان دارند. چنین نگرشی می تواند در ارایه خدمات موثر به آنها تاثیر بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی نگرش پرستاران شاغل درمراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل نسبت به سالمندان در سال 1398 انجام گردید. روش کار: این پژوهش به صورت مقطعی از نوع توصیفی است که در سال 1398 در مراکز آموزشی درمانی شهر اردبیل بر روی 164 پرستار انجام شد. روش نمونه گیری به صورت سرشماری انجام گردید. ابزار پژوهش در این مطالعه شامل پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه مقیاس نگرش نسبت به سالمندان کوگان [1] بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده ازآزمون های آمار توصیفی، تی تست و آنالیز واریانس در نرم افزار Spss نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این پژوهش 138 نفر از پرستاران (15/84درصد) نگرش مثبت به سالمندان داشتند. براساس یافته های پژوهش بیشترین درصد نگرش مثبت در بازه سنی 40-31 سال و کمترین نیز در بازه سنی ≤ 41 سال وجود داشت. از نظر جنس نیز مردان نسبت به زنان دارای نگرش مثبت تری به سالمندان بودند و ارتباط معنی دار بود (05/0 ≤ P). نتیجه گیری: نگرش پرستاران شاغل در بخش های اورژانس نسبت به سالمندان مثبت است. با این حال، به دلیل تماس زیاد آنها با افراد مسن، این نمره نگرش کافی نیست. از نتایج به دست آمده می توان به عنوان پایه ای برای تدوین برنامه های ارتقاء نگرش نسبت به سالمندان در مطالعات آینده استفاده کرد.

مقدمه: امروزه با توجه به میزان رشد مورد توجه سالمندان در ایران، بیش از پیش به حفظ و ارتقای سلامت و کیفیت زندگی سالمندان به عنوان یک گروه جمعیتی آسیب پذیر توجه می شود؛ لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه حمایت اجتماعی با استرس دوره سالمندی در سالمندان شهرستان گناباد بود. روش کار: مطالعه توصیفی از نوع همبستگی حاضر با شرکت 153 سالمند تحت پوشش مراکز سلامت جامعه شهرستان گناباد در سال 1396 انجام شد. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، حمایت اجتماعی نوربک (NSSQ) و مقیاس سنجش استرسورهای سالمندی (OASS) در مدت 6 ماه جمع آوری شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS نسخه 20 و با آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها: بر اساس یافته ها میانگین نمره مقیاس استرس کل 35/21± 36/76 که نشان دهنده استرس شدید در سالمندان بود. نتایج نشان داد که مقیاس استرس کل، رابطه معنی دار و معکوسی با بعد عاطفی (184/0-=r، 041/0=P) و مادی (186/0-=r، 024/0=P) حمایت اجتماعی داشت ولی با ابعاد کارکردی، ساختاری و فقدان کل حمایت اجتماعی، رابطه معنی داری وجود نداشت (05/0

مقدمه: افزایش سن به دلیل همراه بودن با کاهش تحرک با بیماری های متابولیکی ازجمله کبدچرب همراه می باشد. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه تمرینات مقاومتی متداول و کلاستر با باندکشی بر شاخص های متابولیکی-کبدی و عملکرد جسمانی زنان سالمند است. روش: در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور 66 زن سالمند 65 تا80 سال به صورت تصادفی به 3 گروه تمرینات سنتی (25نفر)، کلاستر (25نفر) و کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هر هفته) تحت تمرین های مقاومتی یکسان الاستیک باند با فواصل استراحتی متفاوت قرارگرفتند. تست های عملکردی و نمونه های خون قبل و پس از پروتکل گرفته شدند. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه جهت مقایسه های بین گروهی و آزمون T همبسته جهت مقایسه های درون گروهی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری در وزن (296/0=P)، شاخص توده بدن (412/0=P)، قد (845/0=P)، تری گلیسیرید (166/0=P)، و آنزیم های کبدی AST(596/0=P)، ALT (571/0P=)، GGT(774/0=P) و شاخص های جدید کبد چرب FLI (135/0=P)، شاخص استیاتوز فرامینگهام FSI (445/0=P) وشاخص استیاتوزکبدی HSI (909/0=P) بین گروه های پژوهش وجود نداشت. نتیجه گیری: بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد تفاوت در فواصل استراحتی در تمرینات مقاومتی سنتی و کلاستر تاثیری بر ترکیب بدنی، آنزیم های کبدی و شاخص های جدید کبد چرب ندارد.

مقدمه: تشخیص و طبقه بندی افسردگی به عنوان شایعترین اختلال روانشناختی غیرطبیعی در سالمندان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف تحقیق استفاده از سیستم ANFIS برای پردازش خودکار اطلاعات به منظور ارایه الگوریتم مناسب برای پیش بینی افسردگی سالمندان بود. روش کار: مطالعه کاربردی حاضر در مرکز نگهداری سالمندان شهرستان گنبد کاووس انجام شد. تعداد 30 سالمند به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و داده ها به روش مصاحبه بالینی و استفاده از مقیاس GDS جمع آوری گردید. از نرم افزار MATLABR2016b برای پیاده سازی معادلات و توابع تعریف شده در لایه های سیستم ANFIS استفاده شد. با استفاده از تکنیک همبستگی پیرسون، 6 متغیر بالینی موثر در افسردگی سالمندان به عنوان ورودی مدل ANFIS انتخاب شدند. داده ها به صورت تصادفی و به نسبت 30: 70 به دو گروه آموزش و آزمایش تقسیم شدند. ارزیابی عملکرد سیستم با استفاده از ماتریس آشفتگی و منحنی راک بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوریتم سیستم ANFIS و طراحی شده در نرم افزار MATLAB با حساسیت بالاتر از56/92 % و با متمم ویژگی بالاتر از 68/89 % و سطح زیر منحنی بین 83/0 تا 1 در تشخیص و طبقه بندی افسردگی سالمندان از دقت قابل قبولی برخوردار بود. بعلاوه، ارزیابی مدل توسعه یافته نشان داد که توانسته است سطوح افسردگی سالمندان را در مقایسه با پرسشنامه GDS و مصاحبه بالینی بطور صحیح و با دقت بالا پیش بینی و طبقه بندی کند. مدل فقط در متمایزسازی سطح کم افسردگی از سطح نرمال با یک خطای غیر معنادار روبرو بود که توسط متخصصین به کمک علایم بالینی در زمان مصاحبه قابل اصلاح است. نتیجه گیری: سیستم طراحی شده دقت تشخیص متخصص را افزایش داده و می تواند به عنوان یک دستیار قابل اطمینان طی فرآیند مراقبت های اولیه سلامت روان به عنوان یک ابزار غربالگری برای شناسایی زود هنگام اختلالات روانشناختی استفاده شده و به موقع درمان متناسب شروع گردد. در نهایت در سطح برنامه ریزی کلان، به جای هدردادن وقت و هزینه زیاد برای تشخیص و طبقه بندی اختلال، می توان آن را صرف ارزیابی تصمیم پروتکل درمانی گرفته شده کرد و اصلاحات لازم را برای بهبود عملکرد سازمان انجام داد.

مقدمه: چالش های فراروی سالمندان که گاهی به عدم انطباق مثبت و سازگاری با این حوادث و همچنین احساس ناتوانی در مقابل شرایط و موقعیت ها منجر می شود، می تواند رضایت مندی در دوره سالمندی را دستخوش تغییر قرار دهد. هدف از مطالعه حاضر پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس تاب آوری و امیدواری در سالمندان و میزان ارجحیت نقش امیدواری در پیش بینی رضایت از زندگی بوده است. روش: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفیتحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان شهرخرم آباد در سال 1398 بود. حجم نمونه 357 نفر تعیین شد و انتخاب نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انجام گرفت. داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد امیدواری میلر (1988)، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان، در نسخه 21 نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: از مجموع319 نفرسالمند شرکت کننده در پژوهش، 148 نفر مرد و 171 نفر زن بوده و در محدوده سنی 60-93 سال قرار داشتند. همچنین نتایج نشان داد بین تاب آوری و امیدواری با رضایت از زندگی رابطه معناداری وجود دارد و متغیرهای تاب آوری (15/0=β ) و امیدواری (47/0=β ) به طور قابل ملاحظه ای قادر به پیش بینی رضایت از زندگی در سالمندان هستند (01/0