حکمرانی آب به طیفی از سیستم های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و اداری گفته می شود که منابع آب و سیستم های انتقال آب را در سطوح مختلف جامعه مدیریت و توسعه می دهد. ازاین رو حکمرانی آب بیشتر در مورد روش ه ای تصمیم گیری است مانند اینکه چگونه، توسط چه کسی و تحت چه شرایطی این تصمیمات گرفته می شود. یکی از دلایل ناکامی در مسیر توسعه، نداشتن الگوی ملی و بومی برای حکمرانی متناسب با ارزش های اجتماعی و سازگار با شرایط فرهنگی و تاریخی ایران می باشد. در این پژوهش به فراتحلیل نظریه های حوزه حکمرانی و مدیریت منابع آب در ایران پرداخته شده و صورت بندی منظمی از آن ها ارایه شده است. همچنین بااستفاده از نرم افزار تحلیل داده های کیفی MAXQDA به تحلیل کیفی حکمرانی آب در ایران پرداخته شد. مقاله ها براساس اینکه به چه موضوع یا سوالی درباره حکمرانی آب پرداخته اند در سه دسته چیستی، چرایی و چگونگی قرار گرفته اند. در میان پژوهش ها، فزونی و غلبه پژوهش هایی که به سوال های چیستی و چرایی حکمرانی آب پرداخته اند، به چشم می خورد این نوع پژوهش ها بیشتر در حوزه نظریه آزمایی قرار می گیرند و به نظریه سازی و ارایه نظریه منجر نمی شوند. درحالی که ارایه الگوی جدیدی برای حکمرانی آب کشور به صورت کمرنگ تری در پژوهش ها ارایه شده است. بنابراین ضرورت دارد مردم هر کشوری با توجه به شرایط خودشان به تدوین روش توسعه و پیشرفت کشور اقدام نمایند و به طور مسلم تا زمانی که الگوی مناسبی با شرایط ایران ایجاد نشود، این مفاهیم گره ای از کار باز نمی کند.