مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1400 | دوره:28 | شماره:1 (مسلسل 99) |تعداد مقالات:9

سابقه و هدف: اختلال بیش فعالی/کمبود توجه (ADHD: Attention Deficit Disorder with Hyperactivity) نوعی اختلال عصب روان شناختی در بین کودکان می باشد که ممکن است منجر به اختلال در فعالیت های روزمره آن ها شود. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مصرف پیریدوکسین بر درمان و کاهش شدت علائم اختلال کمبود توجه/بیش فعالی در کودکان تحت درمان با ریتالین انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی از بین کودکان 5 تا 12 سال مبتلا به ADHD مراجعه کننده به درمانگاه نورولوژی اطفال، 50 کودک به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه درمانی مساوی تقسیم گردیدند. یک گروه فقط تحت درمان با ریتالین و گروه دوم همزمان تحت درمان ریتالین و پیریدوکسین قرار گرفتند. تغییر شدت علائم بیماری در ابتدا و انتهای درمان با استفاده از پرسشنامه کانرز (Conners) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بیماران در دو گروه درمانی از نظر سن و جنس همسان بودند. در هر دو گروه درمانی، میانگین نمره شدت بیماری نسبت به قبل از مداخله (به ترتیب 92/23 و 12/32 واحد) کاهش یافته بود (001/0P<). همچنین در کودکان مبتلا به ADHD با تظاهر ترکیبی پرتحرکی و کم توجهی، بین شدت علائم در دو گروه پس از مداخله (میانگین شدت علائم به ترتیب 09/65 و 00/54) تفاوت آماری معناداری مشاهده شد (006/0P=). نتیجه گیری: افزودن قرص پیریدوکسین به رژیم درمانی کودکان 5 تا 12 سال مبتلا به ADHD با تظاهر ترکیبی، کاهش بیشتر شدت علائم و افزایش اثربخشی درمان را به دنبال دارد.

سابقه و هدف: کروناویروس 2019 (COVID-19: Coronavirus disease 2019) در اثر نارسایی تنفسی معمولاً باعث مرگ بسیاری از افراد شده و به کارگیری روش قرنطینه کردن موجب محروم شدن افراد از ساخت ویتامین D3 می گردد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت ویتامین D3 و ریسک ابتلا به COVID-19 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه مورد-شاهدی حاضر در بیمارستان "بوعلی سینا" قزوین طی شهریور ماه سال 1399 انجام شد. گروه مورد، بیماران مبتلا به COVID-19 مراجعه کننده به این مرکز بودند. گروه شاهد نیز از بین مراجعه کنندگان غیر مبتلا به COVID-19 انتخاب شدند. در این مطالعه سطح سرمی ویتامین D3 شرکت کنندگان مورد بررسی قرار گرفت و نتایج ثبت گردید. داده های به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل گردیدند. یافته ها: گروه مورد که نتیجه آزمایش COVID-19 آنها مثبت بود، 81 نفر و گروه شاهد، 77 نفر بودند. 67 نفر از شرکت کنندگان در مطالعه مرد و 91 نفر زن بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان 40/14± 80/44 سال بود. از کل بیماران مبتلا به COVID-19، 66 نفر (5/81 درصد) دچار کمبود ویتامین D3 بودند؛ در حالی که در گروه شاهد، 44 نفر (1/57 درصد) کمبود ویتامین D3 داشتند (001/0P=). نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که ویتامین D3 یک عامل حفاظتی قابل قبول در مقابل بیماری COVID-19 است و کمبود آن موجب افزایش احتمال ابتلا به این بیماری خواهد شد.

سابقه و هدف: درماتیت سبورئیک یکی از شایعترین بیماریهای التهابی پوست است که غدد سباسه را تحت تأثیر قرار میدهد. هرچند نقش دقیق ویتامین D در این بیماری مشخص نمی باشد؛ اما در برخی از مطالعات، سطح سرمی پایین ویتامین D در بیماران درماتیت سبورئیک مشاهده شده است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی همراهی کمبود ویتامین D و درماتیت سبورئیک انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی مورد-شاهدی که در بیمارستان "سینا" همدان انجام شد، 39 بیمار مبتلا به درماتیت سبورئیک و 39 فرد سالم که به لحاظ سن و جنس همسانسازی شده بودند، از نظر سطح سرمی ویتامین D مقایسه شدند. نتایج با استفاده از نرمافزار SPSS 16 آنالیز گردیدند. یافته ها: دو گروه مطالعه از نظر سن، جنسیت، سطح تحصیلات، محل سکونت و شغل، اختلاف آماری معناداری نداشتند. میانگین سطح سرمی ویتامین D در گروه مورد برابر با 56/5± 82/11 و در گروه کنترل معادل 79/6± 38/21 نانوگرم بر میلی لیتر بود (001/0P=). در گروه مورد و کنترل به ترتیب 18 نفر (2/46 درصد) و 1 نفر (6/2 درصد) کمبود ویتامین D؛ 20 نفر (3/51 درصد) و 34 نفر (2/87 درصد) سطح ناکافی ویتامین D؛ 1 نفر (6/2 درصد) و 4 نفر (3/10 درصد) سطح کافی ویتامین D داشتند؛ بدینترتیب، سطح ویتامین D در گروه مورد به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (001/0P=). طول مدت بیماری و شدت آن با ویتامین D، ارتباط معناداری را در گروه مورد نشان نداد (05/0P>). نتیجه گیری: براساس یافتههای این مطالعه، بیماران درماتیت سبورئیک سطح سرمی ویتامین D کمتری نسبت به جمعیت عادی دارند که ممکن است با پاتوژنسیته این بیماری ارتباط داشته باشد.

سابقه و هدف: پره اکلامپسی یکی از مهم ترین عوارض بارداری بوده و در 8-2 درصد از کل بارداری ها مشاهده می شود. پره اکلامپسی شدید عوارض مادری و نوزادی بسیاری را به همراه دارد که در نوع زودرس، بیشتر می باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی پیامدهای مادری و نوزادی درمان انتظاری در پره اکلامپسی شدید قبل از 34 هفته انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده 55 مادر مبتلا به پره اکلامپسی شدید قبل از 34 هفته تحت درمان انتظاری و نوزادان آن ها طی سال های 98-1393 در کاشان مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات استخراج شده از پرونده ها شامل: متغیرهای جمعیت شناختی مادر و نوزاد، پیامدهای مادری و پیامدهای نوزادی بود. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS 16 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردیدند. سطح معناداری معادل 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان ابتلا به تشنج، خونریزی پس از زایمان، بستری در ICU و افت پلاکت به ترتیب 5/5، 1/8، 6/3 و 3/7 درصد بود. 9/10 درصد از مادران دچار نارسایی کلیوی و به همین میزان دچار افزایش آنزیم های کبدی و همولیز شده بودند. میزان ابتلا به سندروم زجر تنفسی و آپگار پایین در نوزادان به ترتیب 7/44 و 7/12 درصد بود. 4/6 درصد از نوزادان دچار تشنچ و پنوموتوراکس شده بودند و مورتالیته نوزادی در 4/6 درصد از موارد مشاهده گردید. یافته ها حاکی از آن بودند که پیامدهای مادری با سن بارداری و پیامدهای نوزادی با تعداد زایمان ارتباط معناداری ندارند (05/0P>)؛ اما پیامد نارسایی کلیه با تعداد زایمان ارتباط معناداری داشت (023/0P=)؛ به طوری که تمام مادرانی که نارسایی کلیه داشتند، در بین نولی پارها بودند. علاوه براین پیامدهای مرگ نوزادی، سندروم زجر تنفسی، وزن کم هنگام تولد، آپگار پایین دقیقه 5 و پنوموتوراکس، ارتباط معناداری با سن بارداری داشتند (05/0P<)؛ به طوری که هرچه سن بارداری هنگام زایمان کمتر بود، پیامدهای ذکر شده بیشتر می شد. نتیجه گیری: درمان انتظاری در پره اکلامپسی با شروع زودرس برای نوزادان مفید می باشد و در صورت پایش های دقیق و منظم در مراکز مجهز، عوارض مادری افزایش نخواهد یافت.

سابقه و هدف: خودکشی به دلایل متعددی از وراثت و عوامل بیولوژیک گرفته تا عوامل محیطی رخ می دهد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح سرمی ویتامین D، فریتین و هموگلوبین در افراد با اقدام به خودکشی و مقایسه آن با گروه شاهد انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه علی-مقایسه ای حاضر سطح سرمی ویتامین D، فریتین و هموگلوبین 60 فرد اقدام کننده به خودکشی بستری در بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) رفسنجان در شش ماه اول سال 1399 با 60 نفر از بستگان بیماران منتخب بدون سابقه اقدام به خودکشی مقایسه گردید. گروه شاهد، پرسشنامه افکار خودکشی Beck را تکمیل نمودند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آماری مربع کای، آنوا، t مستقل، Mann– Whitney و Kruskal-Wallis استفاده شد. یافته ها: سطح سرمی ویتامین D افراد اقدام کننده به خودکشی، پایین تر از افراد گروه شاهد بود (025/0=P). در بین افراد 35-15 سال، سطح سرمی ویتامین D افراد اقدام کننده به خودکشی، پایین تر از افراد گروه شاهد بود (039/0=P). همچنین سطح سرمی فریتین گروه اقدام کننده به خودکشی، پایین تر از گروه شاهد محاسبه گردید (003/0=P). سطح سرمی فریتین افراد 35-15 سال اقدام کننده به خودکشی (003/0=P)، مردان اقدام کننده به خودکشی (003/0=P) و زنان اقدام کننده به خودکشی (045/0=P) به طور معنا داری کمتر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن بودند که کمبود ویتامین D و کم خونی می تواند یکی از عوامل همبسته با خودکشی باشد؛ از این رو لازم است نسبت به شناسایی این اختلالات در افراد با مشکلات روان شناختی از جمله افسردگی اقدام شود تا در صورت وجود، درمان به موقع صورت گیرد.

سابقه و هدف: هریک از سرطان ها دارای یافته های هیستوپاتولوژیک مخصوص به خود می باشند که تعیین کننده نوع رژیم درمانی و سیر بیماری هستند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین هیستوپاتولوژیک انواع سرطان های ژنیکولوژی در ارتباط با بیماران بستری شده در بیمارستان بقیه الله (عج) طی یک بازه زمانی نه ساله صورت گرفت. مواد و روش ها: مطالعه گذشته نگر حاضر مبتنی بر داده های بیمارستانی می باشد که در ارتباط با بیماران بستری شده در بیمارستان بقیه الله (عج) طی سال های 98-1390 که تحت هرگونه عمل درمانی و تشخیصی سرطان های ژنیکولوژی قرار گرفته بودند، انجام شده است. با مراجعه به سیستم یکپارچه بایگانی بیمارستان، اطلاعات بیماران از سیستم مذکور استخراج گردید. یافته ها: در بازه زمانی سال های 98-1390، 404 بیمار مبتلا به سرطان های ژنیکولوژیک تشخیص داده شدند. در میان این سرطان ها، سرطان تخمدان با فراوانی 212 بیمار (5/52 درصد) شایع ترین سرطان ژنیکولوژیک بود. در بین بیماران مبتلا به سرطان تخمدان، انواع Serous Adenocarcinoma و Endometrioid Adenocarcinoma با تعداد (درصد) 137 (6/64) و 29 (7/13) به ترتیب بیشترین فراوانی پاتولوژی را داشتند. میانگین (انحراف معیار) سنی کل بیماران مبتلا به سرطان ژنیکولوژیک، 88/55 (51/11) بود و یک روند نسبتاً افزایشی طی سال های مذکور در مراجعه کنندگان مبتلا به سرطان تخمدان مشاهده گردید. نتیجه گیری: سرطان تخمدان با یافته پاتولوژی Serous Adenocarcinoma، شایع ترین نوع سرطان تشخیص داده شده است. روند نسبتاً افزایشی طی دوره نه ساله و الگوی سنی مشاهده شده می تواند تأکیدی بر اهمیت گسترش و انجام برنامه های به موقع غربالگری و درمانی باشد.

سابقه و هدف: lncRNA (Long non-coding ribonucleic acid) به عنوان کنترل کننده اساسی ژن ها و مارکرهای پیش آگهی در سرطان های مختلف شناسایی شده است. در این مطالعه، اثر تخریب NEAT1 lncRNA (Nuclear Paraspeckle Assembly Transcript 1) با استفاده از سیستم CRISPR/Cas9 (Clustered regularly interspaced short palindromic repeats/ CRISPR associated protein 9) در رده سلولی PC-3 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، پلاسمیدهای نوترکیب حامل sgRNA (Single guide RNA) در سیستم CRISPR طراحی و ساخته شدند. سلول های رده سرطان پروستات PC-3 با وکتورهای نوترکیب، ترانسفکت شده و میزان بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز با استفاده از روش q-PCR (Quantitative polymerase chain reaction) سنجیده شد. از آزمون های انکسین، MTT و خراش سلولی به ترتیب برای بررسی فعالیت های آپوپتوزی، زیستایی و تکثیر سلولی و مهاجرت سلولی استفاده گردید. یافته ها: تخریب ژن NEAT1 با روش CRISPR/Cas9 سبب تغییرات محسوس در بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز گردید؛ به طوری که بیان ژن های P21، BCL2 و BIRC5 کاهش یافت و بیان P53 و BAX افزایش پیدا کرد. علاوه براین در سلول های گروه تیمار، میزان تکثیر و مهاجرت سلولی نسبت به گروه کنترل کاسته شد. افزایش آپوپتوز در سلول های ویرایش ژن شده نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. نتیجه گیری: NEAT1 به عنوان یک انکوژن، نقش مهمی در تومورزایی دارد و تخریب آن سبب کاهش بقا و مهاجرت سلولی و نیز افزایش آپوپتوز سلول های سرطانی می شود.

سابقه و هدف: امروزه افزایش مقاومت میکروارگانیسمها نسبت به آنتیبیوتیکهای رایج یکی از چالشهای مهم درمانی است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج آنتیبیوگرام دو نوع دیسک آنتیبیوتیکی و صحتسنجی به روش E. test در ارتباط با باکتری های دارای الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی زیاد انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر به روش سرشماری از فروردین 1395 تا فروردین 1398 در ارتباط با 176 نمونه از بیماران بستری در بخشهای مختلف بیمارستان "سینا" در شهر همدان انجام شد. بیماران با نتیجه کشت مثبت وارد مطالعه شدند و آزمون آزمایشگاهی آنتیبیوگرام با استفاده از دو نوع دیسک روی نمونهها انجام شد. در ادامه، صحتسنجی در موارد دارای اختلاف معنادار به روش E. test صورت گرفت. نتایج با استفاده از نرمافزار SPSS 16 در سطح اطمینان 95 درصد توصیف و تحلیل شدند. یافته ها: از میان 176 بیمار، 80 نفر (4/45 درصد) مرد و 96 نفر (5/54 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران 47/20± 44/62 سال بود. شایعترین محل کشت به ترتیب تراشه (5/45 درصد) و ادرار (6/42 درصد) و شایعترین میکروارگانیسمهای کشت شده به ترتیب اشریشیا کلی (5/33 درصد)، کلبسیلا (5/29 درصد) و آسینتوباکتر (8/18 درصد) بودند. بالاترین ضریب همبستگی نتایج به روش دیسک دیفیوژن در آنتیبیوتیکهای لووفلوکساسین (00/1=r)، پیپراسیلین (917/0=r)، سیپروفلوکساسین (907/0=r) و کوتریموکسازول (904/0=r) و کمترین ضریب همبستگی در ایمیپنم (634/0=r)، سفوکسیتین (556/0=r) و سفتریاکسون (552/0=r) مشاهده شد. نتیجه گیری: بر مبنای یافته ها، اختلافات معناداری بین نتایج آنتیبیوگرام در دیسکهای ایرانی و وارداتی مشاهده گردید که پس از صحتسنجی با آزمونE. test، درصد توافق به نفع دیسکهای خارجی بود.

سابقه: خال ملانوسیتی مادرزادی بزرگ، ناشی از جهشهای سوماتیکی داخل رحمی در ژنهای دخیل در مسیر سیگنالی پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن؛ نوعی ضایعه ملانوسیتی نادر با شیوع 1 در هر 20000 تولد زنده است که به هنگام تولد یا کمی پس از آن ظاهر میشود. معرفی بیمار: بیمار یک نوزاد ترم پسر با خال ملانوسیتی مادرزادی بزرگ ناشی از زایمان سزارین یک مادر 33 ساله بود. در معاینه اولیه صورتگرفته توسط پزشک اطفال، الگوی موزائیک پوستی در ناحیه تنه نوزاد مشاهده گردید. پوست تیرهرنگ و خشن این ناحیه با همراه داشتن چند ضایعه برجسته زگیلی شکل و مرزهای مشخص، ضایعه خال ملانوسیتی مادرزادی بزرگ را تأیید نمود. نتیجه گیری: این ضایعه با وجود نادر بودن، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد؛ زیرا ممکن است با عوارض شدیدی همچون ملانوم بدخیم همراه باشد؛ از این رو لازم است با آگاهی از ماهیت ضایعه، مدیریت درمانی مناسبی برای بیماران اتخاذ گردد.