مجله تحقیقات پزشکی صارم (دانشنامه صارم در طب باروری)
سال:1397 | دوره:3 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

اهداف: استرپتوکوک گروه B (GBS) یک دیپلوکوک گرم مثبت است، که قادر به کلونیزه شدن در دستگاه تناسلی زنان است و می تواند از طریق کانال تناسلی به نوزاد منتقل شود و عوارض مختلفی از جمله سپتیسمی ایجاد نماید. با توجه به اهمیت سپتیسمی و عوارض آن، این مطالعه با هدف بررسی شیوع GBS در واژن زنان باردار در هفته 37-35 بارداری انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی که از ابتدای سال 1390 تا پایان شهریور 1391 انجام شد، 1610 زن باردار که در هفته 37-35 حاملگی به منظور مراقبت های بارداری به کلینیک پری ناتال بیمارستان فوق تخصصی زنان، زایمان و نازایی صارم شهر تهران مراجعه کرده بودند، مطالعه شدند. نمونه ترشحات واژن زنان باردار پس از کشت، با استفاده آزمون های کاتالاز و CAMP و رنگ آمیزی گرم بررسی شد. میزان شیوع و یافته های دموگرافیک با استفاده از نرم افزار SPSS 18 بررسی شد. یافته ها: شیوع GBS در میان زنان باردار در هفته 37-35 حاملگی 119 مورد (7/4%) بود. 96/5% حاملان GBS در دامنه سنی 45-21 سال قرار داشتند که 57% موارد زیر 30 سال و 43% بیش از 30 سال سن داشتند. سطح تحصیلات 90% زنان حامل GBS، لیسانس و پایین تر بود. در 97% زنان باردار حامل GBS، هیچ بیماری زمینه ای مشاهده نشد. تمام 119 بیماری که از نظر GBS مثبت شده بودند طی حاملگی وزن گیری مناسبی داشتند. در زنان باردار حامل GBS، 91% موارد هیچ سابقه نازایی نداشتند. نتیجه گیری: شیوع استرپتوکوک گروه B در زنان باردار در هفته 37-35 بارداری 7/4% است که نسبت به کشورهای دیگر پایین تر است.

اهداف: زنان نابارور مبتلا به بیماری اندومتریوز برای بارداری پس از درمان، معمولاً به روش های کمک باروری مانند IVF نیاز دارند. هدف از این مطالعه بررسی میزان باروری به روش تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم در زنان پس از درمان بیماری اندومتریوز در مقایسه با زنان سالم بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی گذشته نگر، 150 نفر از زنان با بیماری اندومتریوز که با پروتکل درمانی بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران درمان شده بودند (گروه مداخله)، از نظر میزان باروری با روش تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم با 150 زن سالم (کاندید تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم به علت فاکتور مردانه آزواسپرمی انسدادی) به عنوان گروه کنترل مقایسه شدند. داده ها از طریق ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن، آزمون من ویتنی، آزمون دقیق فیشر و مجذور کای در نرم افزار SPSS 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تعداد تخمک های بالغ به دست آمده از گروه مداخله به طور معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (0/036=p)؛ با این وجود، میزان موفقیت در بارداری آن ها تفاوت معنی داری با گروه کنترل نشان نداد (0/397=p). تعداد کل تخمک ها و تخمک های بالغ به دست آمده از زنان در گروه مداخله، همبستگی معکوس و معنی داری با درجه بیماری داشت (به ترتیب 0/04=p و 0/016=p). نتیجه گیری: میزان باروری به روش تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم در زنان پس از درمان بیماری اندومتریوز در مقایسه با زنان سالم تفاوتی ندارد.

اهداف: یکی از مشکلات مهم در فرآیند درمانی باروری درشیشه، شکست مکرر در لانه گزینی جنین بدون علت شناخته شده است. با توجه به اهمیت عوامل ایمونولوژیک، تعدیل سیستم ایمنی به منظور پذیرش جنینی رویکرد درمانی مناسبی به نظر می رسد که یکی راهکارهای آن روش درمانی ایمن سازی لنفوسیتی است. هدف این مطالعه بررسی میزان موفقیت روش درمان ایمن سازی لنفوسیتی در بیماران شکست مکرر باروری درشیشه غیرقابل توضیح با استفاده از روش درمانی بود. مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای غیرتجربی روی 61 بیمار (زوج نابارور) دارای سابقه 2 بار شکست در باروری درشیشه یا بیشتر، طی یک دوره 2ساله از ابتدای سال 1389 تا 1391 در بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران انجام شد. زنانی که آزمون کراس مچ لنفوسیتی آنها برای آنتی بادی سیتوتوکسیک ضدآنتی ژن پدری منفی بود برای بررسی روش درمانی ایمن سازی لنفوسیتی انتخاب شدند. داده ها با کمک آمار توصیفی و تحلیلی و با استفاده از نرم افزار SPSS 13 بررسی شدند. یافته ها: میانگین تعداد جنین های منتقل شده به ترتیب برای جنین تازه و فریزشده، 3/17 و 1/5 عدد و میزان بارداری برحسب هر سیکل درمانی ایمن سازی لنفوسیتی، 31/1% به دست آمد. میزان موفقیت برحسب تولد نوزاد ترم به ازای هر سیکل درمانی ایمن سازی لنفوسیتی در کل 26/23% برآورد شد. رابطه معنی داری بین مثبت شدن آزمایش HCG- و طول دوره ناباروری، تعداد فولیکول های به دست آمده، جنین خارج شده از انجماد یا تعداد جنین منتقل شده به دست نیامد (0/05

اهداف: روش های مختلفی برای سرکلاژ در زنان دارای مشکل نارسایی سرویکس ارایه شده اند. این روش ها با پیامدهای بالینی مختلفی همراه هستند. سرکلاژ به روش مک دونالد بیش از سایر روش ها مورد پذیرش است. هدف این مطالعه مقایسه پیامدهای بالینی سرکلاژ درمانی به روش مک دونالد کلاسیک در مقایسه با مک دونالد اصلاح شده بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر یک مطالعه تحلیلی از نوع مطالعات کوهورت گذشته نگر بود که در آن 105 بیمار بارداری که با نارسایی سرویکس طی یک سال در بیمارستان فوق تخصصی صارم تحت عمل سرکلاژ درمانی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. بیماران در دو گروه به روش مک دونالد اصلاح شده (69 نفر) و روش مک دونالد کلاسیک (36 نفر) سرکلاژ شدند. اطلاعات مورد نیاز از پرونده های بیماران و همچنین تماس تلفنی با آنها گردآوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و GraphPad Prism 6 و به کارگیری آزمون های T استیودنت، دقیق فیشر و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: سرکلاژ اصلاح شده در سن حاملگی بالاتری نسبت به سرکلاژ معمولی انجام شده بود (0/0001=p). وقوع زایمان پره ترم در گروه سرکلاژ کلاسیک بیشتر بود، اما از لحاظ آماری این اختلاف معنی دار نبود (0/0601=p). افزایش طول سرویکس در سرکلاژ با روش اصلاح شده مک دونالد در مقایسه با روش کلاسیک بیشتر بود (0/0257=p) و تفاضل طول سرویکس قبل از سرکلاژ درمقایسه با بعد از آن نیز در گروه مک دونالد اصلاح شده بزرگتر بود (0/0001=p). نتیجه گیری: روش مک دونالد اصلاح شده به دلیل امکان ایجاد طول سرویکس بلندتر درمقایسه با روش مک دونالد کلاسیک، گزینه درمانی مناسب تری است، ولی ازنظر نتایج زایمان زودرس تفاوتی بین این دو روش ندارد.

اهداف: زایمان زودرس (پره ترم لیبر) از شایع ترین علل مرگ ومیر نوزادان است. احتمال وقوع لیبر زودرس در حضور برخی از عوامل در مادران افزایش می یابد. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی عوامل مادری موثر در زایمان زودرس (پره ترم لیبر) انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که از نوع توصیفی-تحلیلی و گذشته نگر بود، عوامل مادری در پره ترم لیبر در سال 1393 روی 2432 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی صارم شهر تهران بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران و برخی از فاکتورهای خطر پره ترم لیبر با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری شد. داده ها از طریق آزمون های من ویتنی، دقیق فیشر و مجذور کای با استفاده از نرم افزار SPSS 22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: شیوع پره ترم لیبر در میان این جمعیت 237 (9/75%) بود. عوامل مادری نظیر BMI، سن (بالای 35 سال)، سابقه بیماری تیروئید، سابقه مرگ داخل رحمی جنین (IUFD)، PROM، بروز پره اکلامپسی، سابقه زایمان یا پاریته، حاملگی دو یا چندقلویی و کاهش حجم مایع آمنیوتیک ارتباط معنی داری با وقوع پره ترم لیبر داشتند (p<0/05). سایر عوامل مادری شامل سابقه فشار خون پیش از بارداری، سابقه سقط قبلی، سابقه ابتلا به دیابت و سابقه حاملگی خارج رحمی رابطه معنی داری با وقوع پره ترم لیبر نداشتند. نتیجه گیری: عوامل مادری از قبیل BMI، سن، سابقه بیماری تیروئید، سابقه IUFD، PROM، بروز پره اکلامپسی، سابقه زایمان یا پاریته، حاملگی دو یا چندقلویی و کاهش حجم مایع آمنیوتیک بر وقوع پره ترم لیبر موثر هستند.

مقدمه: آندومتریوز بیماری شایع زنان در سنین باروری است که با رشد بافت شبه آندومتر و استرومایی خارج از حفره رحمی شناخته می شود. این عارضه یکی از علل مهم ناباروری نیز محسوب می گردد. علت آندومتریوز به طور کامل مشخص نمی باشد، اما مقالات متعددی سیستم ایمنی را در پاتوژنز این بیماری دخیل می دانند. همچنین آندومتریوز به عنوان یک بیماری التهابی شناخته شده است و نقص در عملکرد و پاسخ سیستم ایمنی در آن مشهود است. بر این اساس، گسترش آندومتریوز ممکن است توسط فاکتورهای ایمونولوژیک متعددی نظیر ایجاد اتوآنتی بادی، عدم شناسایی و پاکسازی سلول های آندومتر خارج رحمی توسط سیستم ایمنی، تحت تأثیر قرار گیرد. در مقاله حاضر، دانش اخیر پیرامون نقش عوامل ایمونولوژیک در زنان با عارضه آندومتریوز مطرح می گردد که مبنایی برای توسعه روش های جدید مدیریت و درمان بیماران مذکور خواهد بود. در این مطالعه مروری، مطالب پایه از کتب مرجع و مطالب جدید از پایگاه اطلاعاتی Pubmed، Science Direct و Google Scholar در محدوده زمانی 2015-1980 جستجو شدند. نتیجه گیری: عوامل ایمونولوژیک می توانند به عنوان فاکتورهای حائز اهمیت در پیشگیری و درمان در آندومتریوز مطرح شوند. همچنین انجام مطالعات بالینی می تواند به درک بهتر مکانیسم اثر و نقش فاکتورهای ایمونولوژیک در پیشگیری و درمان بیماری آندومتریوز کمک نماید.

مقدمه: در سده اخیر علاوه بر تاسیس بیمارستان های دولتی، مراکز درمانی و مریض خانه هایی نیز از کیسه فتوت خیرین به صورت موقوفه یا ملی(خصوصی غیر دولتی) بنا گردیدند، با فعالیت این مراکز بخشی از مشکلات و آلام مردم التیام بخشیده شد و با مرور ایام برخی ازاین مراکز ضمن توسعه کماکان فعالیت مستمر دارند و از تعداد محدودی نیز، فقط نامی در میراث مکتوب یا به صورت آثار در دل تاریخ ماندگار است. از جمله مراکزی که صرفاً در تاریخ می شود جستجو کرد، مریض خانه توتیا است که به همت دکتر محمدعلی خان توتیا تاسیس گردید. گرچه در این مقاله سعی بر آن است، تاریخچه مریض خانه توتیا به طور کامل تدوین شود، ولی با کمال تاسف جز چند سند و کتابچه ای که از تاریخچه مریض خانه در آرشیو ملی بود، از بررسی سایر نشریات و کتابها اطلاعاتی بدست نیامد، از این رو اسناد ذکر شده را به عنوان سنگ بنای مقاله تاریخچه مریض خانه توتیا قرار دادیم، امید است در آتیه با آماده شدن سایر اسناد فهرست نشده از روند اجرایی و مدت فعالیت این مرکز بهداشتی تاریخچه کاملی نگاشته شود. نتیجه گیری: در قرن جاری علاوه بر بیمارستان های دولتی، چند مریض خانه وقفی و ملی (خصوصی-غیر دولتی) تاسیس شدند، یکی از آن ها، مریض خانه توتیا بود که به همت دکتر محمدعلی خان توتیا – از فارغ التحصیلان استانبول-با همکاری جمعی از اطبای اروپایی-با بهره گیری از تجهیزات روز دنیا در سال 1309 در تهران دایر گردید و طبق اسناد موجود فعالیت اجرایی مریض خانه و نشریه صحت نمای ایران به صاحب امتیازی ایشان تا سال 1313 ادامه داشته است ولی از آن پس اطلاعی از فعالیت آن نیست. تلاش نگارنده بر آن است صرفاً نامی و یادی از مریض خانه توتیا بصورت مکتوب در تاریخ ماندگار شود.

شرح مورد: درمان قطعی کیست های طحال معمولاً جراحی است. یکی از روش هایی که در این گونه موارد به کار می رود برداشت کیست از طریق لاپاراسکوپی است. بیمار دختر 15 ساله ای بود که با شکایت از درد مزمن شکمی LUQ )ربع فوقانی چپ شکم(، به بیمارستان فوق تخصصی صارم مراجعه کرد. بررسی های اولیه حاکی از عدم تروما و سابقه عفونت در بیمار بود. شرح حال بیمار نیز هیچ گونه سابقه حساسیت غذایی و دارویی نشان نداد. آزمایش های بیمار نیز بیانگر نرمال بودن همه آزمایش های او از جمله اوره، کراتینین، سدیم، پتاسیم، پلاکت، هموگلوبین و. . . بود. پزشک در معاینات شکمی مشکوک به یک توده در ناحیه چپ شد که در سونوگرافی یک توده تشخیص داده شد. هیچ یافته غیر طبیعی از احشاء دیگر شکم دیده نشد و در نهایت برای بیمار درخواست MRI شد. با تشخیص وجود کیست حجیم در طحال، برداشتن کیست از طریق لاپاراسکوپی انجام شد. نتیجه گیری: کیست های طحال جزو کیست های نادری هستند که ممکن است در حالت عادی تشخیص داده نشود و فقط زمانی که بیمار از درد شکایت دارد و یا خونریزی غیرعادی بدهد تشخیص داده می شود. لاپاراسکوپی روشی کم خطر و مؤثر برای برداشتن کیست های طحال است.