بیماریهای گیاهی
سال:1391 | دوره:48 | شماره:4 (پیاپی 192) |تعداد مقالات:9

کلون های مختلف شته سبز هلو (Myzus persicae)، ناقل اصلی ویروس برگ قاشقی سیب زمینی، در تولید مثل، سازگاری روی میزبان، مقاومت به حشره کش ها و انتقال ویروس متفاوت هستند. در این بررسی شاخص های زیستی مهم مرتبط با افزایش جمعیت درپنج ژنوتیپ مهم اسکاتلندی شته سبز هلو شامل ژنوتیپ های A، B، C، J، و I مورد ارزیابی قرار گرفتند. ژنوتیپ های مورد بررسی به روش انگشت نگاری جدا کننده های بین ژنی دی.ان.ای ریبوزومی (ribosomal DNA intergenic spacer fingerprinting) متمایز شده اند. شاخص های زیستی مورد ارزیابی شامل: مدت زمان تولد تا بلوغ، تولید روزانه پوره، مدت زمان تولید پوره، تولید کل پوره و طول عمر هر ژنوتیپ بود. این شاخص ها با قرار دادن پوره های سن چهارم هر ژنوتیپ روی برگ های بریده کلزا و سیب زمینی به عنوان میزبان اندازه گیری شدند. تعداد پوره های تولید شده توسط هر یک از شته های مورد بررسی به طور روزانه شمارش شده و از روی برگ ها حذف می شدند. این شمارش و ثبت تا زمان مرگ هر شته ادامه داشت. مدت زمان تولد تا بلوغ هر ژنوتیپ نیز با قرار دادن یک پوره یک روزه روی برگ های بریده گیاهان مذکور و ثبت مدت زمانی که به بلوغ می رسیدند تعیین شد. نتایج تفاوت های معنی داری را بین شاخص های زیستی ژنوتیپ های مورد بررسی آشکار نمودند. ژنوتیپ A یکی از مولد ترین ژنوتیپ ها روی هر دو میزبان و ژنوتیپ B روی سیب زمینی ازمولد ترین ژنوتیپ ها بود. این دو ژنونیپ هم چنین نسبت به سایرین در برابر حشره کش ها مقاوم تر و ناقلین موثرتری برای ویروس برگ قاشقی سیب زمینی هستند. بنابراین وجود چنین ژنوتیپ های بسیار مولد، با کارائی بالای انتقال ویروس و مقاوم به حشره کش ها می تواند خطری بالقوه در گسترش این ویروس باشند. این امر ضرورت شناسایی ژنوتیپ های مختلف شته سبز هلو و دیدبانی مداوم ترکیب جمعیتی ژنوتیپ های مختلف آن را از نظر مقاومت به حشره کش ها، کارائی انتقال ویروس و توانائی افزایش جمعیت در هر منطقه مشخص می سازد. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است

این اد-این برای MS Excel 2007 و برازش داده های فراوانی وقوع گیاهان بیمار، علف های هرز، حشرات و نماتودها در هر واحد نمونه برداری ایجاد گردید. توزیع های احتمال مانند توزیع دوجمله ای، پواسن، دوجمله ای منفی و دوجمله ای بتا توزیع های آماری گسسته هستند و به ترتیب برای توصیف الگوهای پخش داده های دودوئی به صورت یکنواخت، تصادفی و کپه ای مانند وقوع گیاهان بیمار، علف های هرز، حشرات و نماتودها در کادر مناسب اند. برنامه FDD (دریافت برنامه FDD از سایت مجله بیماری های گیاهی ایرانhttp://www.irjpp.ir/FDD  و یا با مکاتبه با پست الکترونیک هر یک از نویسندگان با ذکر ماخذ امکان پذیر است) که مخفف برازش توزیع گسسته می باشد برنامه ای سهل و روان و قابل انعطاف برای کاربر است که مشاهدات را به صورت جدول داده خام و یا جدول فروانی قبول می کند. برنامه پارامترهای توزیع و خطاهای معیار آنها را براورد با روش Maximum likelihood برآورد می کند و مقادیر تئوریک (قابل انتظار) هر توزیع را بسته به تعداد توزیعی که از لیست انتخاب شود تخمین می زند. این برنامه آماره های معنی دار بودن نیکوئی برازش برای آزمون فرض صفر نیکوئی برازش توزیع مورد آزمایش بر داده های مشاهده شده را مانند آماره کی دو و نسبت لگاریتم بزرگی درست نمائی محاسبه و به کاربر می دهد. برای سهولت و سرعت بررسی به وسیله کاربر، یک نمودار میله ای از فراوانی مقادیر دیده شده و فراوانی های مورد انتظار بر اساس توزیع های مورد آزمایش نیز در خروجی تهیه و به کاربر ارائه می شود. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است

سفیدک کرکی آفتابگردان یکی از بیماری های مهم این محصول در استان آذربایجان غربی، به شمار می آید که در شرایط مساعد آب و هوایی برای گسترش بیماری، اپیدمی های خسارت زایی را ایجاد می نماید. با توجه به این که برای کنترل موثر بیماری های گیاهی کاربرد ارقام مقاوم یکی از روش های موثر و سالم در کنترل بیماری است، بنابراین ارزیابی مقاومت یا حساسیت ارقام نسبت به بیماری سفیدک کرکی آفتابگردان، در جهت تولید و استفاده از ارقام مقاوم در برنامه های اصلاح نباتات، می تواند نقش مهمی داشته باشد. لذا در طول فصل زراعی سال 1387، مقاومت هفت رقم گرده افشان باز و دو هیبرید آفتابگردان رایج کشت در استان آذربایجان غربی نسبت به نژاد 100 شبه قارچ Plasmopara halstedii شناسایی شده در ارومیه با کاربرد روش غوطه ور کردن کامل گیاهچه ها در سوسپانسیون اسپور مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی ها نه علامت از علائم ماکروسکوپیک آلودگی به بیماری شامل مرگ گیاهچه، اسپورزایی روی برگ ها، اسپورزایی روی کوتیلدون و برگ ها، کوتولگی، موزاییک یا رنگ پریدگی برگ ها، بد شکلی، وجود زخم روی هیپوکوتیل و بالاخره کاهش رشد ریشه، روی بوته های مایه زنی شده، بر اساس نمره دهی در نظر گرفته شدند. ارقام و هیبریدهای آفتابگردان با استفاده از میزان شاخص شدت بیماری حاصل از امتیازهای این علائم، در پنج گروه مقاوم، نیمه مقاوم، نیمه حساس، حساس و فوق حساس قرار گرفتند. براین اساس ارقام رکورد، آرماویرسکی، آجیلی (آلستار)، ابلق، و پسته ای حساس، هیبریدهای ایروفلور و آذرگل نیمه مقاوم و ارقام مستر و لاکومکا مقاوم ارزیابی شدند. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است

بیماری بوته میری خیار از جمله عوامل محدود کننده کشت خیار که باعث خسارت قابل توجهی در گلخانه های تجاری می شود. به منظور شناسایی عوامل بیماری زا، نمونه برداری و جداسازی عامل بیماری طی سال های 1388 تا 1390 از گلخانه های تجاری خیار در رفسنجان انجام شد. تعداد 23 جدایه پیتیوم با استفاده از محیط کشت انتخابی جداسازی و بیماریزایی جدایه ها روی گیاهچه های خیار ارزیابی و اثبات گردید. شناسایی بیمارگر بر اساس ریخت شناسی پرگنه، ویژگی های میکروسکوپی و روش مولکولی انجام شد. بر اساس ویژگی های میکروسکوپی گونه P. aphanidermatum شناسایی گردید. توالی نوکلئوتیدی دی ان ای ناحیه ترانوبسی شونده داخلی ریبوزومی (rDNA-ITS) جدایه های انتخابی تعیین و به بانک ژن ارسال گردید. جستجوی تشابه با GenBank-BLAST با استفاده از توالی ناحیه rDNA-ITS نشان داد که P. aphanidermatum ثبت شده در بانک ژن با شماره ثبت AB355599 شبیه ترین توالی (بیش از 99 درصد تشابه) به جدایه به دست آمده می باشد. شناسایی و ردیابی مولکولی P. aphanidermatum از بافت آلوده بر اساس تکثیر قطعه اختصاصی از ناحیه rDNA-ITS با استفاده از آغازگر اختصاصی Paph54F/ITS2 انجام و اختصاصیت و حساسیت آغازگر بررسی شد. نتایج نشان داد که جفت آغازگر مزبور برای ردیابی بیمارگر P. aphanidermatum بسیار اختصاصی و قادر به تکثیر قطعه 200 جفت بازی می باشد. از طرفی قادر به ردیابی کمتر از 200fg از DNA خالص بیمارگر در PCR معمولی می باشد. استفاده از آغازگر طراحی شده زمینه ردیابی P. aphanidermatum از بافت، آلوده را فراهم می نماید و هیچ باندی در تکثیر با DNA به دست آمده از بافت خیار سالم دیده نمی شود. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است

در طی سال های 1384-1387 نمونه هائی از خاک، برگ و میوه انجیر از انجیرکارهای استهبان در استان فارس و انجیرهای خشک از فروشگاه های شهرستان شیراز جمع آوری گردید. نود و چهار جدایه گونه های Aspergillus از نمونه های مذکور جداسازی شدند. بر اساس خصوصیات کشت، دمای رشد و مشخصات ریخت شناختی گونه های Aspergillus با درصد جداسازی به شرح زیر تشخیص داده شدند: A. flavus (35.1) A. carbonarius (7.44) A. alliaceus (3.13)، A.fumigatus (6.38)، A. japonicas (4.25)، A. niger var niger (39.6)، A. ochraceus (2.13)، A. terreus (2.13) گونه های A. japonicus و A. ochraceus به ترتیب برای ایران و استان فارس فلور قارچی جدید هستند. تنوع ژنتیکی جمعیت A.flavus از بستره های مختلف با استفاده از جهش یافته های نیت و تولید زهرابه آنها تعیین گردد. هفت گروه های سازگاری رویشی (VCGs) در بین جهش یافته های نیت تشخیص داده شدند. قدرت تولید زهرابه به آفلاتوکسین در جدایه های A.flavus با استفاده از محیط کشت عصاره مخمر، ساکاروز آگار حاوی 0.2 درصد methylated-b-clodextrin در شیشه ارزیابی گردید. بین گروه های VCG و تولید زهرابه قارچی در جدایه ها رابطه وجود داشت. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است

انتشار Phytophthora parsiana گونه جدید گرمادوست درچند استان های جنوبی کشور و دامنه میزبانی چوبی آن در شرایط مایه زیاد بیمارگر در گلخانه مطالعه گردید. فعالیت بیمارگر در طول آزمایش در خاک مایه زنی شده ردیابی شد. از میان گیاهان چوبی مایه زنی شده بادام از تمام گونه ها حساسیت بیشتری داشت. از 24 گونه گیاهان چوبی شدت بیماری از زیاد به کم به ترتیب بادام، زرد آلو، پسته رقم سرخس، بادام پوست کاغذی، خربزه درختی، خنجوک، پسته رقم بادامی، انبه، بنه، چنار، انجیر و گردو بود. بیمارگر فقط از درختان پسته و خاک باغ های پسته رفسنجان در استان کرمان و از هرات در استان یزد جداسازی شد و برای استان اخیر گزارشی جدید است. از خاک باغ های استان فارس و بوشهر و آب های جاری در استان فارس بیمارگر مذکور جداسازی نگردید. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است

آلودگی به داکسی نیوالنون در 227 نمونه گندم استان های گلستان، اردبیل، آذربایجان و 154 نمونه جو استان گلستان در سال 1385 با استفاده از روش الایزا تعیین گردید. داکسی نیوالنون در 44.97% نمونه های گندم جمع آوری شده از استان گلستان در سطح 18.53 تا 192.81 و با متوسط 40.99 نانوگرم در گرم ردیابی شد. هم چنین 78.36% نمونه های جو استان گلستان در دامنه ای معادل 15.19 تا 280.6 و متوسط 57.60 نانوگرم در گرم آلوده بودند. داکسی نیوالنون در نمونه های گندم محصول آذربایجان غربی ردیابی نگردید و فقط یک نمونه محصول آن سال آذربایجان شرقی آلوده بود، در حالی که 92.30% نمونه های استان اردبیل در سطحی معادل 32 تا 316 و با متوسط 130.23 نانوگرم در گرم آلوده بود. میزان آلودگی گندم و جو محصول سال 1385 استان های شمال و شمال شرق کشور از حد مجاز تعریف شده دنیا بسیار پایین تر بود. در سال 1390 مجددا تعداد 35 نمونه گندم در فصل برداشت و پس از چهار ماه انبار داری از پارس آباد مغان در استان اردبیل جمع آوری و از نظر آلودگی به Fusarium graminearum و داکسی نیوالنول بررسی گردید. میزان درصد وقوع آلودگی گندم آبی به F. graminearum برابر 70.91% و داکسی نیوالنون در 90% نمونه های گندم مرحله برداشت در سطحی معادل 1.06 تا 2.06 میکروگرم بر گرم ردیابی شد، این آلودگی در نمونه های گندم بعد از انبارداری به سطحی معادل 3.08 تا 7.49 میکروگرم بر گرم افزایش یافته بود. توانایی تولید داکسی نیوالنول توسط 29 جدایه F. graminearum جمع آوری شده از مناطق شمال و شمال شرق کشور معادل 17.82تا 2397.33 نانوگرم در گرم بود. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است

در این مطالعه 10 رقم انگور شامل: یاقوتی سیاه، عسکری زرقان، خلیل بوانات، بی دانه قرمز قزوین، بی دانه سفید قزوین، یاقوتی سفید، ریش بابا، رطبی، سیاه سی سخت و سیاه و هم چنین 14 گونه درخت شامل: هلو، سیب، زردآلو، بید، چنار، انجیر، سنجد،نارون، اقاقیا، توت، پسته، بادام، زبان گنجشک و انار انتخاب و از نظر میزان آلودگی به دو گونه Neofusicoccum parvum و Diplodia seriata که از درختان انگور با علائم زوال در ایران جداسازی شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. عمل مایه زنی با قرار دادن یک بلوک میسلیومی چهار میلی متری از محیط کشت هفت روزه جدایه ها در زخم های مصنوعی ایجاد شده در قلمه های ریشه دار شده انگور و شاخه های درختان به ترتیب در شرایط گلخانه ای و مزرعه ای انجام شد. علائم خارجی بیماری و طول لکه های ایجاد شده بعد از چهار ماه مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده D. seriata در همه تیمارها، لکه های کوچک تری را نسبت بهN. parvum  ایجاد نمود هر چند که نسبت به شاهد تفاوت معنی داری را نشان داد. بزرگ ترین و کوچک ترین لکه های تولید شده توسط هر دو گونه به ترتیب بر روی ارقام یاقوتی سیاه و سیاه دیده شد. بر اساس نتایج به دست از مایه زنی درختان در شرایط مزرعه ای، هر دو گونه کوچک ترین لکه ها را روی انار ایجاد کردند. در این خصوص بزرگ ترین لکه های ایجاد شده توسط N. parvum و D. seriata به ترتیب روی شاخه های پسته و سیب دیده شد. به طور کلی این مطالعه نشان داد که وجود D. seriata و N. parvum در پوشش گیاهی و باغ های نزدیک به تاکستان ها، به عنوان یک میزبان متناوب، می تواند سلامتی باغ های انگور را تحت تاثیر قرار دهد. .اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است