مجله روانشناسی
سال:1382 | دوره:7 | شماره:4 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:6

پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثر آهنگ زیارت کعبه در سلامت عمومی حجاج طراحی و اجرا گردید. از 200 نفر حجاج یکی از کاروانهای حج تمتع سال 1380، 100 نفر شامل 58 نفر مرد و 42 نفر زن به عنوان نمونه در دسترس، انتخاب و یک هفته قبل از عزیمت به مدینه منوره، پرسشنامه سلامت عمومی به عنوان پیش آزمون و پس از اتمام مناسک حج و یک روز قبل از عزیمت به کشور، مجددا همان پرسشنامه به عنوان پس آزمون جهت سنجش سلامت روان آنان اجرا گردید. داده های جمع آوری شده بوسیله آزمون t وابسته و t تک نمونه ای مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهند که نمره کل سلامت عمومی آزمودنیها در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری بیشتر شده است. این تفاوت معنادار در خرده مؤلفه های "نشانه های بدنی" و " اضطراب و بیخوابی" نیز مشاهده می گردد. از دیگر یافته های پژوهش حاضر اینست که عامل جنس و سطح تحصیلات در نتایج به دست آمده موثر نبوده اند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اعتبار و روائی مقیاس تجدید نظر شده اضطراب آشکار کودکان (RCMAS) بود. برای این منظور در یک بررسی 196 نفر دانش آموز در مطالعه اعتبار مشارکت نمودند. اعتبار مقیاس اضطراب آشکار کودکان از دو طریق آزمون- آزمون مجدد و دو نیمه کردن، بررسی گردید که به ترتیب ضرایب اعتبار 67/0 و 66/0 بدست آمد. برای مطالعه روائی مقیاس حاضر، 45 نفر کودک و نوجوان که از اختلاف اضطراب رنج می بردند، به همراه 45 نفر کودک و نوجوان بهنجار که به لحاظ سن و جنس یکسان سازی شده بودند، شرکت نمودند. روائی مقیاس اضطراب آشکار کودکان از دو طریق روائی تفکیکی و همبستگی گویه های مقیاس با نمره کل مقیاس محاسبه گردید. آزمون t مستقل، جهت بررسی روائی تفکیک بین دو گروه بیماران اضطرابی و افراد بهنجار نشان داد که مقیاس اضطراب آشکار کودکان، قادر است بین دو گروه تفکیک قائل شود (P<0.001). همچنین نتیجه مطالعه حاضر نشان داد که تمام گویه های مقیاس با نمره کل مقیاس همبستگی رضایت بخش را دارا می باشند. بررسیهای جزئی تر نشان داد که علاوه بر آن که نمره کل مقیاس قادر است بیماران اضطرابی را از افراد بهنجار متمایز سازد. خرده مقیاس های آن و اکثر گویه های این مقیاس نیز، قادر به تفکیک بیماران اضطرابی از افراد بهنجار هستند. بنابراین براساس مطالعه حاضر، مقیاس اضطراب آشکار کودکان واجد شرایط لازم برای استفاده در ارزیابی های بالینی و پژوهشهای روانشناختی می باشد.

در شرایط طبیعی، تقریباً تمام انرژی لازم توسط سلولهای مغز، به وسیله گلوکز تامین می شود و یکی از عواملی که امکان دارد تحت تاثیر مقدار گلوکز در دسترس مغز قرار گیرد، فعالیتهای ناشی از دقت و توجه مغز است. در یک فرد طبیعی، غلظت گلوکز خون در طی 24 ساعت یکسان نیست، به طوری که این غلظت در ساعت 4 تا 5 صبح به کمترین میزان خود می رسد و این زمان، ساعت اوج کار برای پرسنل پرستاری شبکار می باشد و کاهش قند خود در این ساعت می تواند تا حد زیادی دقت که لازمه کار حساس پرستاری است را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش، که یک مطالعه تجربی است تاثیر مقدار غلظت گلوکز خون بر میزان دقت و توجه پرسنل پرستاری شبکار سنجیده شده است. بدین منظور 60 نفر از پرسنل پرستاری بیمارستانهای شهر دامغان به دو گروه 30 نفری آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا غلظت گلوکز خون آنها اندازه گیری شد، سپس با استفاده از آزمون بوناردل، دقت همه افراد سنجیده شد، بعد به گروه آزمایش، گلوکز خوراکی (75/1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و به گروه کنترل دارونما (ساخارین) داده شد. پس از یک ساعت مجدداً دقت همه افراد با استفاده از آزمون هانری پیرن، اندازه گیری گردید و این روند در سه نوبت انجام شد و نتایج حاصل با استفاده از آزمون آماری t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه نهایی این بود که افزایش غلظت گلوکز خون باعث افزایش میزان دقت در پرسنل پرستاری شبکار می شود (P=<0.001).

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر بخشی روش های مشاوره گروهی و اقتصاد ژتونی در کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر بود. برای این منظور چهار مدرسه ویژه دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر در شهر مشهد به طور تصادفی انتخاب شدند. براساس اجرای پرسشنامه رفتاری کودکان راتر (1967)، سی نفر از دانش آموزانی که مشکلات رفتاری داشتند، شناسایی و آنگاه افراد مورد مطالعه به طور تصادفی به سه گروه ده نفری تفسیم شدند. گروه آزمایش اول استفاده کننده از روش مشاوره گروهی، گروه آزمایشی دوم استفاده کننده از روش اقتصاد ژتونی و گروه سوم به عنوان گروه کنترل مشخص گردیدند. همچنین با استفاده از آزمون نقاشی آدمک گودیناف و ماتریس های پیش رونده ریون، سن هوشی افراد مورد مطالعه همتا سازی شد. در گروه آزمایشی اول، آزمودنی ها طی هشت هفته در شانزده جلسه مشاوره گروهی شرکت کردند. در گروه آزمایشی دوم افراد مورد مطالعه طی هشت هفته در مقابل بروز رفتارهای مطلوب توسط معلم، ژتون دریافت می کردند. نتایج به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک عاملی نشان داد که : الف - بین اثر بخشی استفاده از روش مشاوره گروهی و روش اقتصاد ژتونی در کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان عقب مانده ذهنی تفاوت معناداری وجود نداشت. ب - مقایسه نتایج در گروه آزمایشی اول و گروه کنترل، تفاوت ها به نفع گروه آزمایشی اول معنادار بود. ج - مقایسه نتایج در گروه آزمایشی دوم و گروه کنترل نیز، تفاوت ها به نفع گروه آزمایشی دوم معنادار بود.

هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای عوامل تنیدگی زا و شیوه های مقابله با عوامل تنیدگی زا در دختران فراری و عادی شهر تهران می باشد. در این پژوهش از یکسو میزان عوامل تنیدگی زای دختران فراری و عادی و از سوی دیگر شیوه های مقابله ای آنان مورد مقایسه قرار گرفته است. در پژوهشی حاضر که یک مطالعه پس رویدادی است و برای آزمون فرضیه ها تعداد 90 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند (45 نفر دختر فراری و 45 نفر دختر عادی) نمونه دختران فراری از زندانها و مراکز نگهداری بهزیستی و دخترانی که یک بار سابقه فرار داشتند و تحویل به خانواده می شدند، انتخاب گردید و نمونه دختران عادی با خصوصیاتی مشابه دختران فراری از دبیرستانهای دخترانه منطقه 6 تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. تمام آزمودنی ها با استفاده از "مقیاس رویدادهای زندگی ویژه نوجوانان" و "پرسشنامه شیوه های مقابله" مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که بین عوامل تنیدگی زا و شیوه های مقابله با عوامل تنیدگی زا در دختران فراری و عادی تفاوت معناداری وجود دارد.

در سالهای اخیر با افزایش رشد جمعیت سالمندی و همچنین افزایش امید به زندگی، نگرش نسبت به سالمندی متحول شده است. طرح الگویی تحت عنوان سالمندی موفق ضمن آنکه حاکی از تغییر در نگرش نسبت به سالمندی است، تلاشی در جهت افزایش کیفیت سالمندی محسوب می شود. از جمله تصورات رایجی که درباره سالمندی متداول بوده است، کاهش عملکردهای شناختی در دوره سالمندی است. اعتقاد به کاهش عملکردهای شناختی در دوره سالمندی که گاهی همراه با شواهدی از یافته های علمی مطرح شده و گاهی نیز مورد نقد و بررسی قرار گرفته است، طی سالهای اخیر استقراری نسبی یافته است. هدف این تحقیق، تحلیل ماهیت هوش در دوره سالمندی و بررسی نقش هوش در سالمندی موفق بوده است. جامعه آماری، سالمندان 60 ساله و بالاتر شهر شهرکرد بودند. نمونه گیری تحقیق طی دو مرحله انجام شد؛ در مرحله نخست، 200 سالمند به روش خوشه ای تصادفی از مناطق مختلف شهر انتخاب و سالمندان موفق و غیرموفق از بین آنها شناسایی شدند. در مرحله بعد عملکرد هوشی 60 نفر از سالمندانی که جزء دو گروه سالمندان موفق و غیر موفق بودند، با استفاده از آزمون کتل اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با روشهای مختلف آماری همچون آزمون t، ازمون F به همراه آزمون تعقیبی توکی و رگرسیون چند گانه انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد هوشی سالمندان در گروههای سنی مختلف، تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارد و این می تواند بدان معنا باشد که عملکرد هوشی سالمندان پس از 60 سالگی لزوماً کاهش نمی یابد. همچنین تحلیل اطلاعات با استفاده از رگرسیون چندگانه نشاند داد، عملکرد هوشی سالمندان موفق به طور معنی داری بهتر از سالمندان غیر موفق بوده است.