علوم دارویی (pharmaceutical sciences)
سال:1388 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: جهت درمان عفونتهای استافیلوکوکی به ویژه عفونت های پوست و بافتهای نرم اغلب از کلیندامایسین استفاده میشود. در استافیلوکوکها مقاومت به این آنتی بیوتیک می تواند ساختمانی و یا القایی باشد. مقاومت ساختمانی به وسیله روشهای استاندارد براث یا آگار قابل تشخیص می باشد، ولی شناسایی مقاومت القایی با این تست ها امکان پذیر نیست. با استفاده از یک تست ساده Double دیسک دیفیوژن می توان این نوع مقاومت را شناسایی کرد. هدف این مطالعه تعیین میزان مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین در استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بود.روشها: تعداد 100 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اورئوس و 100 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جهت شناسایی مقاومت القایی به کلیندامایسین آزمایش شدند. روش دیسک دیفیوژن با استفاده از دیسک اریترومایسین (15mg) و کلیندامایسین (2mg) طبق دستور العمل CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) انجام شد.یافته ها: در بین ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس 5 ایزوله دارای مقاومت القایی و فنوتیپ D و یک ایزوله دارای فنوتیپ D+ بود در حالی که فقط یک ایزوله از استافیلوکوکوس اپیدرمیس فنوتیپ D را نشان داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که میزان مقاومت القایی در استافیلوکوکوس اورئوس (%6) بیشتر از استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (%1) می باشد و از آنجایی که ایزوله های با مقاومت القایی ممکن است جهش یافته و موجب بروز مقاومت ساختمانی شوند و این امر باعث شکست در درمان می گردد، بنابراین سویه هایی از استافیلوکوکوس اورئوس که در تست های آزمایشگاهی به اریترومایسین مقاوم و به کلیندامایسین حساس باشند لازم است از نظر مقاومت القایی مورد آزمایش قرار گیرند.

زمینه و اهداف: افراد چاق در معرض خطر بسیاری از بیماریهای مزمن و اختلالات متابولیکی و اندوکربنی قرار دارند. اخیرا برخی از مطالعات چاقی را از علل ایجاد اختلال در سیستم اندوکربن ویتامین D معرفی کرده اند؛ کمبود ویتامین D از طریق ایجاد هایپرپاراتیروئیدیسم ثانویه می تواند منجر به تخلیه ذخایر میترالی استخوان گردد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تاثیر مکمل تزریقی کوله کالسیفرول بر سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D و هورمون PTH در زنان چاق و غیر چاق سنین باروری شهر تبریز بوده است.روش ها: این مطالعه مداخله ای، بر روی 86 زن سالم سنین 17-50 سال، انجام یافت. 43 نفر از این زنان مبتلا به چاقی درجه یک و دو (BMI به ترتیب 30-34.9 و 35-39 kg/m2) و 43 نفر دارای وزن طبیعی بودند (BMI= 18.5-24.9 kg/m2). پارامترهای بیوشیمیایی شامل 25 هیدروکسی ویتامین D با روش Chemiluminescence Immuno Assay، PTH با روش Enzyme Linked Immunosorbent Assay (ELISA)، آلکالین فسفاتاز با روش آنزیمی و کلسیم و فسفر سرم با روش رنگ سنجی در هر دو گروه، قبل و دو هفته بعد از تزریق دوز IU 600000 ویتامین D اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D قبل از مداخله در زنان چاق و غیر چاق تفاوت آماری معنی داری نداشت؛ اما میانگین سطح سرمی PTH در زنان چاق بطور معنی داری بیشتر از زنان غیرچاق بود (P<0.05). همچنین سطح سرمی کلسیم، فسفر و آلکالین فسفاتاز نیز در افراد چاق و غیر چاق تفاوت نداشت. تزریق ویتامین D در هر دو گروه باعث افزایش معنی داری در سطح سرمی ویتامین D، کلسیم، فسفر و کاهش معنی داری در سطح سرمی PTH و آلکالین فسفاتاز گردید (P<0.05). پس از تزریق ویتامین D میانگین افزایش سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D در افراد مبتلا به کمبود شدید، متوسط و خفیف و افراد با عدم کمبود، تفاوت معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به اثرات قابل توجه مکمل تزریقی ویتامین D بر سیستم اندوکربن ویتامین D، می توان مکمل یاری با ویتامین D را به عنوان یکی از راههای مناسب رفع کمبود ویتامین D در زنان سنین باروری معرفی کرد.

زمینه و هدف: در حال استراحت تنفس از بینی روش نرمال تنفس در اکثریت افراد می باشد. در طول ورزش با افزایش تهویه تنفس بینی به دهانی بینی تبدیل می شود که به Oronasal Switching Point (OSP) معروف است. با وجود تحقیقاتی که در شناخت عوامل موثر در این تبدیل حین ورزش انجام گرفته، تاثیر تمرینات تحمل تنفس بینی روی زمان اجباری این تبدیل مورد مطالعه قرار نگرفته است و در این مطالعه این تاثیر مورد ارزیابی قرار گرفت.روشها: ده نفر داوطلب سالم و جوان (5 نفر مذکر و 5 نفر مونث) در سه پروتکل شامل: (1) اندازه گیری تهویه، بار کاری و OSP در حین ورزش، (2) انجام تمرینات تحمل تنفس بینی با شرایط 40 دقیقه در هر روز 3 بار در هفته به مدت 8 هفته و (3) انجام دوباره پروتکل اول شرکت کردند.یافته ها: این مطالعه نشان داد بارکاری و OSP در هر دو جنس در بعد از تمرینات نسبت به قبل از آن افزایش معنی داری داشته و با وجود عدم تغییر در تهویه پایه و حین ورزش در بعد از تمرینات نسبت به قبل از آن شیب تهویه نسبت به زمان تبدیل کاهش معنی داری نشان می دهد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله می توان گفت بارکاری و میزان تهویه هر دو بعنوان عوامل مهم درگیر در OSP مطرح بوده و قادرند زمان اجباری تنفس از طریق بینی را افزایش دهند. لذا از این روش می توان در افزایش زمان تنفس بینی در آسم حین ورزش و یا ورزشکاران استفاده نمود.

زمینه و هدف: سکته قلبی یکی از دلایل عمده مرگ و میر در دنیا می باشد. هدف از اجرای این تحقیق بررسی نقش محافظتی ورزش تردمیل و دیوسژنین بر آنزیمهای قلبی، لیپیدها و لیپوپروتئینها در سکته قلبی ناشی از ایزوپروترنول در موشهای نر نژاد ویستار می باشد.روش ها: آزمایشات بر روی 10 گروه 10 تایی از رتهای ویستار انجام گرفت. گروههای مورد مطالعه شامل گروههای: کنترل (C)، سالین (S)، ال - کروموفور (LC)، دیوسژنین (15 mg/kg/day) حل شده در ال - کروموفور (D)، ورزش (E)، ورزش + دیوسژنین (E+D)، گروهی که به آنها ایزوپروترنول (150 mg/kg) تزریق شده (ISO)، دیوسژنین + ایزوپروترنول (D+ISO)، ورزش + ایزوپروترنول (E+ISO)، ورزش + دیوسژنین + ایزوپروترنول (E+ D+ ISO). پس از پایان آزمایشات تمام رتها بیهوش گردیده و نمونه های خون جهت آزمایشات بیوشیمیایی جمع آوری گردید.یافته ها: ورزش و دیوسژنین، به طور معنی داری میزان LDH را در گروه ISO کاهش دادند، اما فقط ورزش سطح CK-MB را پایین آورد. ورزش و دیوسژنین، میزان کلسترول توتال سرمی را کاهش و HDL-C را افزایش دادند (p<0.05). در گروه ورزش وزن افزایش یافت اما دیوسژنین در گروههای ورزش باعث کاهش وزن به طور معنی داری گردید (p<0.05).نتیجه گیری: یافته های ما اثر مثبت ورزش و دیوسژنین در آسیب قلبی ناشی از ایزوپروترنول را نشان داد. این اثر ممکن است در نتیجه تغییرات مثبت در متابولیسم لیپیدها باشد.

زمینه و هدف: ایبوپروفن دارویی است که بامهار آنزیمهای سیکلواکسیژناز I و II و ممانعت از سنتز پروستاگلاندین ها می تواند فرآیندهای ترمیمی را در بافتهای سخت و نرم تحت تاثیر قرار دهد. از آنجایی که بدنبال اعمال جراحی لثه سرعت بخشیدن به روند ترمیم جهت برقراری مجدد عملکرد فیزیولوژیک بافت ضروری است، این بررسی انجام گرفت.روش ها: در این تحقیق اثرات بالینی و هیستوپاتولوژیکی داروی ایبوپروفن روی زخم تجربی لثه خرگوش در یک مطالعه دوسوکور روی 15 سر خرگوش نر سفید نیوزلندی که توسط پانچ بیوپسی شماره 6 و تیغ بیستوری شماره 11 پاپیل سمت راست فک پایین آنها برداشته شده بود، بررسی گردید. خرگوش ها در سه گروه مساوی قرار داده شده و به گروه اول ایبوپروفن با دوز 20 mg/kg/day، به گروه دوم ایبوپروفن با دوز 10 mg/kg/day و به گروه سوم دارونما بوسیله گاواژ از راه خوراکی به مدت 12 روز تجویز شد. سپس در روز 13 نمونه برداری انجام یافت و تحت بررسی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفت.یافته ها: از نظر بالینی و ماکروسکوپی از روز 5 بعد از ایجاد زخم تفاوت معنی داری بین گروه شاهد و گروههای تیمار از لحاظ ترمیم دیده می شد که میزان ترمیم وابسته به دوز بود. از لحاظ میکروسکوپی میزان اپیتلیالیزاسیون، کلاژنیزاسیون و فیبروپلازی در نماهای ریزبینی گروه تیمار با دوز بالا بیشتر از گروه تیمار با دوز پایین و آن هم بیشتر از گروه شاهد بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01).نتیجه گیری: این بررسی نشن داد که داروی ایبوپروفن بر روند التیام بافت لثه تاثیر مثبت داشته و این اثر وابسته به دوز می باشد.

زمینه و هدف: هیپرکلسترولمی باعث آسیب وازودیلاتاسیون وابسته به آندوتلیوم در عروق کرونری و محیطی انسان می شود. این آسیب در آندوتلیوم عروق، اولین گام در ایجاد پلاک های آترواسکلروزی است. در این مطالعه اثرات درمانی داروی آتورواستاتین و آب معدنی جرموک در پیشگیری از آسیبهای آندوتلیوم ناشی از هیپرکلسترولمی در رت مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: در این تحقیق از 24 رت نر گونه SD با محدوده وزنی 100-150 گرم استفاده شد. حیوانات بصورت تصادفی در 4 گروه شش تایی تقسیم گردیدند. هر گروه به مدت 60 روز تحت رژیم غذایی پرکلسترول (%2) و درمان مربوطه قرار گرفتند. پس از این مدت از گروه های مختلف بافت شریان آئورت سینه ای جدا و به مدت 60 دقیقه در محلول کربس 37 درجه سانتیگراد و گاز کاربوژن) %95 اکسیژن و %5 دی اکسیدکربن (تحت کشش اولیه 2 گرم تثبیت شدند. پاسخ انقباضی عروق در بافت های مورد نظر پس از انتقال به ارگان بس و اتصال به ترانس دیوسر ایزومتریک به محرک های کلرید پتاسیم و فنیل افرین اندازه گیری شد. عملکرد عروق با رسپانس شلی وابسته و غیر وابسته به آندوتلیوم آنها در انقباض ناشی از فنیل افرین به ترتیب با استفاده از کارباکول و سدیم نیتروپروساید مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها به صورت Mean ± SEM بیان و با استفاده از t-test مزدوج آنالیز گردید p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: با ایجاد هیپرکلسترولمی، وازودیلاتاسیون وابسته به آندوتلیوم عروق در پاسخ به کارباکول به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.001). آب معدنی جرموک تقریبا به اندازه آتورواستاتین مانع آسیب وازودیلاتاسیون وابسته به آندوتلیوم گردید و پاسخ عروقی این گروهها به کارباکول و سدیم نیتروپروساید با گروه کنترل (سالم) اختلاف معنی داری نداشت (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که در پیش گیری از اختلال عملکرد آندوتلیوم ناشی از هیپرلیپیدمی، داروی آتورواستاتین موثرتر عمل می کند. آب معدنی جرموک نیز با توجه به ترکیب شیمیایی خاص آن مانع آسیب آندوتلیوم گردید و عملکرد آنرا در سطح گروه سالم حفظ کرد. لذا مطالعه بالینی آب معدنی جرموک و داروی اتورواستاتین در انسان پیشنهاد میگردد.

زمینه و هدف: گیاه پرسیاوشان (Adiantum capillus-veneris) از جمله گیاهانی است که در طب سنتی ایران مورد استفاده بوده است و خواص متعددی مانند خلط آور و تب بر برای آن قایل شده اند. از طرفی به دلیل مصرف بی رویه و غیرمنطقی داروهای صناعی، میزان مقاومت دارویی باکتری های بیماری زا در حال افزایش است و نیاز به یافتن ترکیبات جدید می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر گیاه پرسیاوشان روی سه گونه باکتری بیماری زای شایع (استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیاکلای وسودووناس ائروژینوزا) در محیط آزمایشگاه بود.روش ها: عصاره اتانولی گیاه پرسیاوشان توسط یکی از شرکتهای داروسازی به روش پرکولاسیون تهیه شد و در چهار رقت خالص، یک دوم، یک چهارم و یک هشتم با آب مقطر استریل رقیق گشت. سپس دیسکهای بلانک در عصاره ها به مدت یک روز قرار گرفتند. سوش های استاندارد باکتری های مورد نظر در محیط کشت مولرهینتون آگار کشت داده شدند و دیسک های حاوی عصاره روی محیط قرار گرفتند. برای مقایسه از دیسک آنتی بیوتیک جنتامایسین استفاده شد. قطر هاله عدم رشد در اطراف دیسک ها پس از یک روز گرمخانه گذازی در دمای 37 درجه خوانده شد.یافته ها: با توجه به آزمایشات انجام شده، عصاره اتانولی گیاه پرسیاوشان هیچ گونه اثر ضدباکتریایی در مقابل باکتری های ذکر شده از خود نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از عدم اثربخشی عصاره اتانولی گیاه پرسیاوشان بر باکتری های مذکور بود. از سوی دیگر هر سه باکتری نسبت به دیسک آنتی بیوتیک جنتامایسین کاملا حساس بودند. از آن جایی که این گیاه در طب سنتی استفاده زیادی دارد، پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در مورد اثرات ضدباکتریایی آن انجام شود.

زمینه و هدف: گیاه پلانتاگوپسیلیوم جزء گیاهان بومی ایران بوده و مولد نوعی پلیمر است که فاقد سمیت و عوارض نامطلوب برای بیماران می باشد. علاوه بر آن میزان پلیمر حاصله از این گیاه نیز نسبتا بالا می باشد. هدف از این مطالعه استفاده از پلیمر گیاهی ارزان قیمت حاصل از گیاه پلانتاگوپسیلیوم بعنوان چسباننده و باز کننده در فرمولاسیون قرص استامینوفن می باشد. این پلیمر از نظر خصوصیات بازکنندگی و چسبانندگی با اکسیپیانهای مورد استفاده در داروسازی مقایسه شده است. از بین چسباننده های متداول PVP و نشاسته انتخاب شد و از بین بازکننده ها نیز اکدیزول و نشاسته انتخاب گردید.روش ها: برای نتیجه گیری اینکه پلیمر گیاهی در مجاورت پرکننده محلول در آب بهتر عمل می کند یا در مجاورت پرکننده نامحلول در آب، از 2 نوع پرکننده لاکتور و DCP استفاده گردید. برای انتخاب بهترین فشار برای قرص زنی فرمولاسیونهای بدون ماده موثر و حاوی لاکتوز یا DCP به عنوان رقیق کننده، پلیمر گیاهی یا نشاسته یا PVP به عنوان چسباننده و پلیمر گیاهی یا نشاسته یا اکدیزول به عنوان بازکننده تهیه شد. فرمولاسیونهای کامل حاوی پلیمر گیاهی با مقادیر مختلف %2.5 و %5 در حضور پرکننده های لاکتوز یا DCP با فرمولاسیونهای حاوی نشاسته (با مقادیر مختلف %2.5 و %5) مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بهترین فشاری که در آن زمان باز شدن در حداقل مطلوب و سختی در محدوده موردنظر باشد، فشار 100 بار می باشد. بهترین مقدار پلیمر گیاهی که در آن درصد آزادسازی ماده دارویی در بالاترین میزان و سختی نیز تا حد ممکن بالا باشد، %5 برای پلیمر گیاهی بود.نتیجه گیری: پلیمر گیاهی حاصل از گیاه پلانتاگوپسیلیوم از نظر قدرت رهاسازی دارو و میزان سختی که به قرص می دهد قابل مقایسه با نشاسته بوده و در مواردی حتی بهتر از آن نیز عمل می کند.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر ماینوسایکلین بر علایم سندرم محرومیت مرفین در موش صحرایی نر می باشد.روشها: موشهای صحرایی نر سفید در محدوده وزنی 275-225 گرم به طور تصادفی انتخاب و رژیم های دارویی سالین (1ml/kg, i.p.) یا سالین (1ml/kg, i.p.) + مرفین (10mg/kg, i.p.) یا ماینوسایکلین (10, 20, 40 mg/kg, i.p.) + مرفین (10 mg/kg, i.p.) را به مدت 9 روز (هر 12 ساعت) دریافت کردند. جهت ایجاد وابستگی به مرفین حیوانات طی 9 روز (روز اول: 5 mg/kg، روز دوم و سوم: 10 mg/kg، روز چهارم و پنجم: 15 mg/kg، روز ششم و هفتم: 20 mg/kg، روز هشتم و نهم: 25mg/kg) دو بار در روز (هر 12 ساعت) به شکل زیر جلدی دریافت کردند، که روز نهم فقط دوز صبحگاهی تجویز شد. برای القا سندرم محرومیت یک دوز نالوکسان (4 mg/kg) به صورت داخل صفاتی 1 ساعت بعد از دوز صبحگاهی مرفین در روز نهم تزریق می شود و علایم سندرم محرومیت (Wet Dog Shake, Genital Grooming, Abdomen Writhing, Jumping, Rearing) که نشانگر وابستگی هستند، جهت ارزیابی به مدت 60 دقیقه ثبت گردید.یافته ها: بررسیها نشان دادند در گروههایی که ماینوسایکلین + مرفین دریافت کرده بودند میزان وابستگی به مرفین و علایم سندرم محرومیت به صورت معنی داری کاهش یافت.نتیجه گیری: ماینوسایکلین سبب کاهش علایم سندرم محرومیت مرفین شده است و احتمالا اثر آن بر مسیر نیتریک اکساید و گلوتامات در این نقش موثر است.

زمینه و هدف: نفوذپذیری روده ای یا توانایی مولکول دارو برای عبور از غشاهای بیولوژیکی یکی از فاکتورهای مهم بیوفارماسیوتیکسی برای بررسی جذب دارو و مکانیسم های دخیل در آن می باشد. اخیرا نقش ترانسپورترهای انتقال به خارج (Efflux) در تعیین نفوذپذیری و بهره دهی درمانی داروها بسیار مورد توجه بوده است. در تحقیق حاضر نقش مهاری P-gp بر میزان جذب دیگوکسین با استفاده از اریترومایسین بعنوان مهارکننده های پمپ برگشتی روده ای بصورت کمی مورد مطالعه قرار گرفته است تا ضمن بررسی مکانیزم تداخل، قدرت تاثیر این دوماکرولید بر جذب روده ای دیگوکسین نیز مورد مقایسه قرار گیرد.روشها: برای انجام آزمایشات از ژژنوم کانوله شده موش صحرایی استفاده شده است. بدین صورت که بخش مورد نظر با محلول دیگوکسین با غلظتهای مختلف (20، 15، 10 و 5 میکروگرم بر میلی لیتر) همرا یا بدون ماکرولید مورد برسی پرفوزه شده و نمونه گیری از کانول خروجی انجام و داروی باقیمانده در روده اندازه گیری گردیده است. برای تعیین مقدار دارو در کلیه نمونه ها از روش کروماتوگرافی فاز معکوس استفاده شده است.یافته ها: نفوذ پذیری روده ای دیگوکسین در هر چهار غلظت بکار رفته از آن در حضور اریترومایسین و کلاریترومایسین افزایش قابل توجهی یافته است (t-student test, P<0.05). اگر چه اختلاف قابل توجهی در Peff های حاصل شده از غلظتهای مختلف به کار برده از دیگوکسین مشاهده نشد که نشاندهنده عدم وابستگی نفوذپذیری دیگوکسین به غلظت است. بعلاوه اختلاف معنی داری در میزان قدرت اثر کلاریترومایسین و اریترومایسین بر جذب روده ای دیگوکسین مشاهده نگردید (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله حداقل بخشی از تداخلات بالینی مشاهده شده مابین اریترومایسین و دیگوکسین و همچنین کلاریترومایسین و دیگوکسین، به تداخل آنها در سطح جذب مربوط است. بعلاوه بر اساس داده های بدست آمده دیگوکسین در کلاس II سیستم BCS (محلولیت کم و نفوذپذیری بالا) جای گرفته و جذب آن تحت تاثیر اریترومایسین و کلاریترومایسین قرار می گیرد. بنابراین در تجویز همزمان ماکرولیدها با دیگوکسین و در تنظیم دوز دارویی باید به این تداخل مهم توجه نمود.

زمینه و هدف: امروزه هایپرلیپیدمی یکی از بیماری های رایج دنیا است که می تواند منجر به ناهنجاری هایی نظیر آتروسکلروز و بیماری عروق کرونر شود. دانه گیاه Securigera securidaca در طب سنتی ایران برای درمان چربی خون بالا کاربرد دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره دانه این گیاه بر روی عملکرد رگ آئورت در موش های صحرایی تحت رژیم غذایی پرکلسترول است.روشها: حیوانات به مدت 36 روز زژیم پرچرب و گروه های درمان دو هفته آخر این رژیم، عصاره تام دانه گیاه با دوزهای مختلف به صورت خوراکی دریافت نمودند. در پایان خون گیری وریدی و جداسازی شریان آئورت سینه ای انجام گرفت. بخشی از بافت آئورت مورد بررسی هیستولوژیکی نیز قرار گرفت. پاسخ عروقی در بافت های ایزوله به کلرید پتاسیم و فنیل افرین اندازه گیری شد و ارزیابی عملکرد اندوتلیوم عروق با بررسی اثر شل کنندگی کارباکول و سدیم نیترو پروساید در انقباض ناشی از فنیل افرین انجام گرفت.یافته ها: این مطالعه نشان می دهد که در مقایسه با گروه سالم، رگ های آئوریت جدا شده از موش های صحرایی تحت رژیم غذایی پرچرب نسبت به کلرید پتاسیم و فنیل افرین کاهش پاسخ قابل توجهی نشان میدهند. این کاهش در پاسخ به فنیل افرین در کلیه گروه های دریافت کننده رژیم پرچرب نسبت به گروه سالم معنی دار بود (P<0.001). عصاره گیاه در جبران این کاهش تاثیری نداشت. با ایجاد هایپر کلسترولمی، وازودیلاتاسیون وابسته به اندوتلیال عروق در پاسخ به کارباکول به طور قابل توجهی کاهش یافت (P<0.001) و عصاره دانه گیاه با دوز mg/kg 100 همانند لواستاتین به صورت معنی داری (P<0.05)، وازودیلاتاسیون وابسته به اندوتلیال را بهبود بخشید. وازودیلاتاسیون مستقل از اندوتلیال در پاسخ به سدیم نیتروپروساید با دوزهای تجمعی در گروه های مختلف تفاوت معنی داری نشان نداد (P>0.05). در مطالعه هیستولوژیکی تجمع کم و بیش چربی در اطراف شریان آئورت در تمامی گروه های تحت رژیم پرچرب دیده شد لیکن ضایعات آتروسکلروتیک مشاهده نشد و عصاره دانه گیاه بر روی این تجمع چربی تاثیری نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که عصاره دانه گیاه سکوریژرا سکوریداکا ضمن کاهش معنی دار کلسترول LDL و تری گلیسرید، توانسته است در موش های صحرایی با چربی سرمی بالا عملکرد وابسته به اندوتلیوم عروقی را بهبود ببخشد.

زمینه و هدف: در این مطالعه تاثیر گرانولاسیون بر خصوصیات گرانولها و ویژگیهای پرس پذیری سه نوع هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC F4M و HPMC E4M و HPMC K4M) با ویسکوزیته یکسان و حاوی نسبتهای متفاوت از استخلاف های متوکسی و هیدروکسی پروپیل، بررسی گردید.روش ها: گرانولها با دو روش گرانولاسیون خشک و مرطوب تهیه و سپس توزیع اندازه ذره ای، خصوصیات مکانیکی (سختی، yield point و الاستیک مدولوس)، دانسیته بالک و Tap، Carr’s index و سرعت جریان گرانولها تعیین شد. گرانولها و پودرها در نیروی های مختلف پرس گردیده و قرصهای حاصله از نظر سختی بررسی شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که گرانولاسیون باعث افزایش در میانگین اندازه ذره ای و در نتیجه بهبود قابلیت جریان می شود ولی اثر گرانولاسیون مرطوب در این زمینه مشهودتر بود. گرانولهای حاصل از HPMC K4M دارای بزرگترین اندازه ذره ای و بهترین سرعت جریان بودند. گرانولهای حاصل از گرانولاسیون مرطوب، سخت و با خصوصیات شکننده بودند، ولی گرانولهای تهیه شده به روش خشک، از سختی کمتری برخوردار بوده و دارای ماهیت پلاستیکی بودند. گرانولهای حاصل از HPMC E4M از کمترین استحکام برخوردار بودند. قرصهای حاصل از پودر HPMC بالاترین سختی را داشته و گرانولاسیون باعث کاهش در سختی قرصها گردید. این کاهش در مورد گرانولاسیون مرطوب چشمگیرتر بود. روند سختی قرصهای حاصل از پودر و گرانول به صورت HPMC K4M>HPMC F4M>HPMC E4M بود.نتیجه گیری: خصوصیات فیزیکومکانیکی گرانولهای HPMC و فرم پرس شده آنها به روش گرانولاسیون و نوع HPMC وابسته می باشد.

زمینه وهدف: نتایج ضد و نقیضی در مورد اثرات مثبت ترکیبات مختلف منیزیم خوراکی در پیشگیری از سردردهای میگرنی گزارش شده است. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اکسید منیزیم در پیشگیری از حملات میگرنی بزرگسالان انجام یافت.روش ها: طی یک کارآزمایی بالینی تصادفی، علاوه بر درمان روتین، اکسید منیزیم خوراکی با دوز 500 mg/day به مدت دو ماه به 77 بیمار بزرگسال مبتلا به میگرن (33 نفر در گروه مداخله و 44 نفر در گروه شاهد) با میانگین سنی 34.10±9.61 سال، تجویز شد و تاثیر آن بر تکرر، مدت، شدت و نمایه میگرن و نیز بر سطح منیزیم تام سرم مورد ارزیابی قرار گرفت. قد و وزن بیماران اندازه گیری و نمایه توده بدنی محاسبه شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که با وجود کاهش معنی دار تکرر، مدت، شدت و نمایه میگرن، در هر دو گروه مداخله و شاهد نسبت به قبل از مداخله، کاهش حداقل %50 حملات میگرنی در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد صرفا از نظر تعداد (P<0.01) و شدت (P<0.05) حملات مابین دو گروه معنی دار بود و تفاوت روزهای سردرد و نمایه میگرن، از لحاظ آماری معنی دار نبود. میزان منیزیم تام سرم نیز، در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری (P<0.001) یافت.نتیجه گیری: علیرغم نتایج مثبت این مطالعه، برای استفاده روتین از مکمل اکسید منیزیم همراه با درمان دارویی در پیشگیری و کنترل حملات میگرن بزرگسالان، مطالعات بیشتری ضروری به نظر می رسد.