علوم پیراپزشکی
سال:1382 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

هدف: استافیلوکک اورنوس، شایعترین علت عفونت در بیماران بستری است. امروزه افزایش شیوع عفونت بیمارستانی با این میکرو ارگانیسم به همراه افزایش در مقاومت این میکروب نسبت به آنتی بیوتیک ها، مسئله بسیار مهمی است و بیماران همودیالیزی که از نظر سیستم ایمنی نیز تضعیف شده اند، در خظر ابتلا به عفونت استافیلوککی قرار دارند. این مطالعه جهت تعیین شیوع ناقلین بینی این میکروب در بیماران همودیالیزی مزمن بخش همودیالیز بیمارستان لبافی نژاد انجام گرفت. مواد و روشها: روش تحقیق، توصیفی و تکنیک انجام آن مصاحبه ای - مشاهده ای بود. از 96 بیمار همودیالیزی 47 نفر مرد و 49 نفر زن بودند که 44 بیمار (46%) ناقل بینی استافیلوکک ارئوس بودند 5 بیمار (ر (11.36%) با عوامل خطر زمینه ای شامل اعتیاد تزریقی یا سابقه مصرف انسولین به دلیل دیابت داشتند. نتایج: 100% استافیلوککهای اورئوس جدا شده از این بیماران، مقاوم به متی سیلین، 95% مقاوم به اگزاسیلین، 6.81% مقاوم به کلیندامایسین، 6.81% مقاوم به سیپروفلوکساسین و 4.54% مقاوم به ریفامپین بودند و همه میکروب ها نسبت به ونکومایسین، حساس بودند. بحث: با توجه به اینکه بیماران همودیالیزی مزمن به میزان بیشتری در معرض خطر ناقلی استافیلوکک اورئوس هستند و به علت ضعف سیستم ایمنی در معرض ابتلاء به عفونت بوده و نیز توانایی آلوده کرده محیط را داشته و می توانند منبع عفونت استافیلوککی بیمارستانی جهت ابتلا بیماران دیگر به این عفونت شوند، تعیین شیوع ناقلین بینی استافیلوکک اورئوس و همچنین نتایج آنتی بیوگرام به دست آمده از این سوش ها را می توان برای درمان عفونتهای استافیلوککی در این گروه از بیماران به کار برد.

هدف: در این تحقیق تکامی اپیتلیوم نای جنین انسان توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: این پژوهش بر روی 40 جنین سالم 8 الی 28 هفتگی با توجه به آخرین قاعدگی مادر و با بکارگیری روشهای رنگ آمیزی H&E و P.A.S و Mucicarmin و میکروسکوپ فاز کنتراست انجام گردید. نتایج: کلاً می توان 4 مرحله را برای تکامل اپیتلیوم نای در نظر گرفت، مرحله اول تا هفته یازدهم است و نای توسط اپیتلیوم منشوری تمایز یافته پوشیده شده و سلولهای آن مملو از گلیکوژن بودند. اولین جوانه ها (مژهای اولیه) در این دوره دیده شدند. در طول مرحله دوم یعنی هفته 12 تا 19 مژه های ثانوی پدیدار شدند که همان مژه های اصلی اپیتلیوم بودند و نمو مژه ها بسیار بارز بود. اولین سلولهای گابلت در هفته 13 نمایان شدند و در طول هفته های بعد افزایش یافتند. در این مرحله حفرات گلیکوژن کاهش پیدا کردند و حالت مطبق کاذب مشخص شد. مژه ها تا هفته 19 در دیواره خلفی نای بیشتر از دیواره قدامی بودند. مرحله سوم از هفته 20 تا 23 ادام پیدا کرد، در این مرحله مژه ها تراکم بیشتری پیدا کردند و حاشیه مژکی نظم به خود گرفت. به طوری که در هفته 22 هشتاد درصد سلولها مژه دار بودند و سلولهای گابلت ده الی پانزده درصد سلولها را پدید می آوردند و حفرات گلیکوژنی دیده نمی شدند. مرحله چهارم یا مرحله آخر از هفته 24 به بعد بود. در این هفته حاشیه مژکی بلوغ کامل پیدا کرد و نوار تیره رنگی در سیتوپلاسم اپیکال در زیر مژه ها دیده می شد که احتمالاً اجسام قاعده ای بودند. با افزایش سن مژه ها متراکم تر می شدند و مقدار آنها در دیواره خلفی بیشتر از دیواره قدامی بود. بحث: کلاً تشابه زیادی بین انسان و سایر جانوران در رشد مژه ها وجود دارد ولی در انسان بیشتر رشد و تمایز مژه ها در نیمه اول عمر جنین صورت می گیرد. محققین عوامل مختلفی از جمله تبدیل سلولهای گابلت به سلولهای مژه دار، تمایز سلولهای قاعده ای، تحریکات مکانیکی مری، واسطه های شیمیایی آزاد شده توسط شبکه ازوفاژی را در امر تمایز سلولهای مژه دار موثر دانسته اند. یافته ما در این تحقیق عاملی داخلی یعنی گلیکوژن درون ستوپلاسمی بود که در هفته های 10 الی 15 در درون سلولها فراوان بوده و پس از هفته 15 شروع به کاهش کرد و بیشترین کاهش را در هفته های 17 و 18 پیدا کرد. گلیکوژن تا هفته 25 دیگر رویت نمی شد. این زمانها با مراحل رشد مژه ها هماهنگی دارد. احتمالاً میزان گلیکوژن درون سلولی با رشد مژه ها نسبت عکس دارد.

هدف: فرایند یاددهی/ یادگیری در روشهای آموزش سنتی که معلم، محور اصلی آموزش است، بر اساس دانش و کنترل معلم است. یادگیرندگان در این روش، غیر فعال بوده و تحت تأثیر عملکردها و افق دید معلم هستند، به مسئله از دید وی می نگرند و فرصت و شرایطی برای کندوکاو و تفکر عمیق درباره موضوع یا مشکل ندارند. آموزش بر اساس روشهای تدریس فعال (از قبیل مشکل گشایی) یادگیرنده را در شرایط پژوهش و کاوش فرضیه های خود از طریق شواهد جمع آوری شده قرار می دهد. هدف کلی این پژوهش، مقایسه دو روش آموزش بر اساس مشکل گشایی بر میزان یادگیری دانشجویان دوره کارشناسی پیوسته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی است. فرضیه این پژوهش، افزایش یادگیری دانشجو در روش آموزش براساس مشکل گشایی نسبت به روش سخنرانی است. مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه شبه تجربی است که به منظور تعیین و مقایسه میزان یادگیری دانشجویان پرستاری از طریق دو روش آموزش سخنرانی و مشکل گشایی (مبتنی بر حل مسئله) انجام شد. تعداد 35 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی درس بیماریهای داخلی جراحی IV (مبحث سیستم عصبی) به طور تصادفی انتخاب شده و پس از برگزاری آزمون مقدماتی، به طور تصادفی در دو گروه شاهد (تدریس به روش سخنرانی) و گروه تجربه (تدریس به روش مشکل گشایی) قرار گرفتند. گردآوری اطلاعات از طریق فرم اطلاعاتی (شامل 12 سؤال در زمینه مشخصات فردی)، آزمون مقدماتی (شامل سؤالات 4 گزینه ای و تشریحی)، نمرات کوئیز (4 هفته پس از آموزش)، میان ترم (8 هفته پس از آموزش) و پایان ترم انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل شاخصهای پراکندگی (SD) و مرکزی (X) در خصوص آزمونهای قبل و بعد از آموزش در هر یک از گروهها استفاده شد. برای آزمون فرض یعنی وجود اختلاف معنی دار بین میزان یادگیری از طریق دو روش آموزش از آزمون آماری t استفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری: میانگین نمرات قبل و بعد از آموزش در گروههای آموزش به روش سخنرانی و مشکل گشایی بیانگر تأثیر آموزش بر میزان یادگیری دانشجویان است. آزمون آماری t اختلاف معنی داری بین نمرات کوئیز دانشجویان در گروه سخنرانی و مشکل گشایی نشان داد. بدین معنی که نمرات دانشجویان در گروه سخنرانی، بیشتر از گروه مشکل گشایی بود. بین نمرات میان ترم و پایان ترم دو گروه، اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در مجموع، میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون دانشجویان در دو گروه سخنرانی و مشکل گشایی، اختلاف معنی داری نداشت. به این ترتیب، فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه یادگیری دانشجویان در روش مشکل گشایی، بیشتر از روش سخنرانی است (0.05=P) رد می شود. از سوی دیگر می توان نتیجه گرفت که روش مشکل گشایی می تواند به اندازه روش سخنرانی بر میزان یادگیری دانشجویان تأثیرگذار باشد.

هدف: استئوپروز یا پوکی استخوان یک بیماری مولتی فاکتور مزمن است که مشخصه اصلی آن کم شدن دانیسته استخوان است. افراد مبتلا به این بیماری دچار عوارض ناتوان کننده ای مانند شکستگی های استخوانی می شوند. این بیماری و عوارض آن، همچون بسیاری از بیماریهای دیگر، تا حدود زیادی قابل پیشگیری می باشند. اصل مهم در پیشگیری شناخت طرز فکر، روش زندگی و عادات روزانه افراد و بهبود کیفیت و کارآیی آنها می باشد. این اصل در قالب مطالعات KAP قابل انجام است. هدف پژوهش حاضر بررسی سطح آگاهی، نگرش و عملکرد زنان شهر تهران در مورد پوکی استخوان می باشد. مواد و روشها: 250 زن با دامنه سنی 69- 16 سال به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. پس از ثبت مشخصات عمومی افراد، پرسشنامه بررسی KAP در اختیار آنها قرار گرفت که خود شامل سه بخش مجزا بود: 1- چهارده سؤال با گزینه های صحیح، غلط و نمی دانم برای بررسی سطح آگاهی 2- دوازده سؤال با گزینه های صحیح، غلط و نمی دانم برای ارزیابی سطح نگرش و باورها 3- هجده سؤال با گزینه های صحیح و غلط برای بررسی وضعیت عملکرد امتیاز (1+) برای هر پاسخ صحیح، (1-) برای هر پاسخ غلط و (0) برای پاسخ نمی دانم در نظر گرفته شد. نتایج: سطح آگاهی افراد در این مطالعه 92.86% تا 50-% بود، دامنه نگرش 81.82% مشاهده گردید. همچنین در مورد عملکرد هم دامنه به دست آمده 107.69% تا 53.85% بود. سطح تحصیلات و وضعیت تأهل افراد ارتباطی را با سطح آگاهی، نگرش و عملکرد آنها نشان نداد (P<0.05). وضعیت اشتغال نمونه ها با آگاهی و نگرش آنها ارتباط نداشت ولی با عملکرد رابطه معنادار نشان داد (P=0.011). بحث: براساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر، سطح آگاهی جامعه زنان مورد بررسی، در مقایسه با سایر جوامع شرقی از حد مطلوبی برخوردار است، اما در مورد سطح نگرش و عملکرد میانگین نمرات به دست آمده کمتر از سطح آگاهی است. یافته اخیر مشابه نتایج به دست آمده در سایر جوامع است. لزوم بررسی های بیشتر در این زمینه و همچنین ارتقاء سطح KAP جامعه زنان در مورد پوکی استخوان، بخصوص از طریق رسانه های عمومی توصیه می شود.

هدف: شایع ترین نوع سوء استفاده در کودکان و مشکل ترین نوع از نظر تشخیص و مداخله درمانی سوء استفاده هیجانی است. نوعی از آزار که به نظر می رسد گرچه نسبت به سایر موارد سوء رفتار ارتباط قوی تری با عملکرد روانی فرد در دراز مدت داشته باشد، اما مورد غفلت از طرف متخصصین بالینی قرار گرفته است. معرفی مورد: مورد کودک 8 ساله ای است که با شکایت آزار جنسی توسط همسایه ها، بوسیله مادر به درمانگاه روانپزشکی کودک ارجاع شده بود. معاینه و مصاحبه با کودک و مادر و اخذ اطلاعات از پدر نشان داد که مادر مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو با هذیان گزند و آسیب با محتوی آزار جنسی کودک می باشد، کودک هیچ علامتی را به نفع آزار جنسی نشان نمی داد بلکه مشکل اصلی او محدودیت ارتباطی شدید اعمال شده از سوی مادر بود. نتایج: مادر با تشخیص اختلال اسکیزوافکتیو تحت درمان با پیموزاید و کاربامازپین قرار گرفت. همچنین مداخله در خانواده با تمرکز بر افزایش ارتباط کودک با پدر و همشیره ها و کاهش میزان مراقبت و مخافظت شدید اعمال شده از سوی مادر صورت گرفت. پس از سه ماه بهبودی نسبی در مادر بخصوص در بینش نسبت به بیماری، اجازه ارتباط گروهی بیشتر به کودک و کاهش سرزنش و شماتت او مشهود گشت. بحث: گرچه بسیاری از این بیماران از نظر آسیب احتمالی جسمی به فرزند خود مورد ارزیابی قرار می گیرند ولی آزار هیجانی به کودکان معمولاً مخفی باقی می ماند. نگارندگان توجه ویژه روانپزشکان را به چنین ارتباطات احتمالی و جستجوی سوء استفاده هیجانی در کودک به منزله نوعی پیشگیری اولیه جلب می نمایند.

هدف: با توجه به تکرار اپیدمی های وبا در ایران و کشورهای مجاور و مرگ و میر آن، بر آن شدیم تا برای اولین بار در ایران فنوتیپ سروتایپهای Ogawa, Inaba از بیوتایپهای التور و کلاسیک ویبریوکلرا O1 با میکروسکوپ الکترونی Transmission. Scanning مورد بررسی قرار دهیم. این تحقیق به روش توصیفی انجام گرفته است. قابل ذکر است که سروتایپ Inaba بیوتایپ التور ویبریوکلرا O1 بعنوان سویه اپیدمی وبا در ایران در سال 1378 شناخته شده است. مواد و روشها: تحقیق بر روی 4 سوش عامل پاندمیهای ششم و هفتم کلرا و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی انجام گرفته است. از 4 سوش سروتایپهای Inaba, Ogawa بیوتایپهای التور و کلاسیک 10 بار عمل فیکساسیون تکرار شد و هر بار چندین بلوک تهیه گردید که از کل 35 بلوک تهیه شده ده برش مناسب از باکتری در انبوهی از پروتئینها بدست آمد. یافته ها و نتیجه گیری: با توجه به ابعاد بدست آمده از دو سروتایپ بیوتایپهای التور و کلاسیک ویبرکلرا و طول و تعداد و موقعیت فلاژل و انبوهی ریبوزمها در آنها و جداول ارائه شده سروتایپ Inaba التور بزرگتر از سروتایپ Ogawa التور و از سروتایپهای کلاسیک بزرگتر هستند، فلاژل آن نیز بزرگتر مشاهده شد. بنا به تصاویر بدست آمده ژنوم بیوتایپ کلاسیک، فشرده تر از التور دیده می شود.

هدف: شواهد بسیاری نشان می دهد که مصرف مکمل کلسیم احتمالاً موجب دگرگونی در سطح چربیهای سرم و کاهش خطر بیماریهای قلبی عروقی می شود. در این پژوهش تأثیر مصرف روزانه 1000 میلی گرم مکمل کلسیم بر سطح HDLc ، LDLc ، آپولیپوپروتئین (APOAIAl)، آپولیوپروتئین (APOBB)، نسبت LDLc/HDLc و نسبت APOAI/APOB در زنان جوان سالم مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: 53 زن سالم 30-18 ساله و نرمولیپیدمی به صورت تصادفی به دو گروه مورد و گواه تقسیم شدند. گروه مورد روزانه 1000 میلی گرم کلسیم (چهار کلسیم 625 میلی گرمی کربنات کلسیم) را در طول چهار هفته (طول یک عادت ماهیانه) دریافت کردند. گروه گواه در این مدت دارونما (دکستروز) با شرایط کاملاً مشابه دریافت کردند. HDLc به روش آنزیمی و ApoB و ApoAI به روش ایمینوتوربیدیمتری در آغاز و پس از مکمل یاری اندازه گیری شد.نتایج: در شروع پژوهش هیچ گونه ارتباطی بین فراسنجهای سرمی و کلسیم دریافتی از راه غذا وجود نداشت. ضریب همبستگی HDLc با LDLc و ApoB با ApoAI پس از مداخله در هیچ یک از گروهها نسبت به قبل از مداخله تغییر نکرد. در مقایسه با گروه گواه، مکمل کلسیم باعث افزایش نسبت (ApoAI/ApoB (0.32 واحد، (P<0.05) و کاهش (ApoB (13.7 میلی گرم درصد، ( P<0.01) در گروه مورد شد. تغییر در میزان کلسترول تام، LDLc, HDLc, LDLc, ApoAI از نظر آماری معنی دار نبود.بحث: نتایج این پژوهش نشان می دهد که مصرف مکمل کلسیم باعث کاهش مقدار ApoB و افزایش نسبت ApoAI/ApoB می شود. چنین به نظر می رسد که مصرف مکمل کلسیم احتمالاً برای افرادی که کمتر از میزان توصیه شده کلسیم دریافت می کنند مفید باشد.

هدف: ژیاردیا لامبلیا در تمام دنیا گسترده و عفونتهای ناشی از آن هم در کشورهای پیشرفته و هم در حال توسعه شایع است. در حال حاضر، ژیاردیازیس توسط مترونیدازول، فورازولیدون یا تینیدازول درمان می شود. مواد و روشها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 183 بیمار که دارای کیست یا تروفوزئیت ژیاردیا در مدفوع خود بودند، صورت گرفت. بیماران به طور تصادفی در سه گروه درمانی قرار گرفتند. داروها مطابق دوزاستاندارد تجویز و نتایج حاصله مورد قضاوت قرار گرفتند. نتایج: بررسی گروههای مختلف در نهایت نشان داد که اثر درمانی مبندازول 89 درصد، آلبندازول 93 درصد و مترونیدازول 95.5 درصد بوده است. ولی این اختلاف از نظر آماری، معنی دار نبود. عوارض جانبی در بیماران درمان شده با مبندازول 27.3 درصد در آلبندازول 19.7 درصد و در گیرندگان مترونیدازول 39 درصد بود این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.01). بحث: براساس یافته های حاصل از پژوهش هر سه داروی مورد بررسی در درمان ژیاردیازیس مؤثر هستند، اما به علت کمتر بودن عوارض جانبی آلبندازول، این دارو به عنوان درمان انتخابی پیشنهاد می شود.