علوم دارویی (pharmaceutical sciences)
سال:1389 | دوره:16 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: خشونت معناهای گسترده ای دارد و طیف وسیعی از رفتار را شامل می شود. هسته VTA با غالبیت مدارهای نورونی دوپامینرژیک نقش گسترده ای در ناهنجاری های روانی ایفا می کند. بوپروپیون یک داروی ضد افسردگی که به صورت گسترده ای برای ترک سیگار استفاده می شود و تحت نظارت FDA می باشد.روشها: موشهای سفید آزمایشگاهی نژاد ویستار به 5 گروه (کنترل، شاهد و تیمار دارویی با دوز (0.25 و 1.25 و 2.5 mg/µl) تقسیم شدند. تزریق از طریق کانول هادی که طی جراحی استریو تاکسی و در شرایط استریل در هسته VTA مغز قرار گرفته بود انجام شد. گروه شاهد حامل دارو را دریافت کردند و گروه های تیمار دارویی دوزهای مذکور را دریافت کرده اند و گروه کنترل هیچ دارویی را دریافت نکرد. تمام گروه ها شوک الکتریکی کف پا را در درون جعبه استاندارد به صورت mÀ 1 در 20 ثانیه دریافت کردند و همچنین رفتار موشها توسط 3 دوربین دیجیتالی به مدت 15 دقیقه ثبت می شد.یافته ها: نتایج نشان دادند که خشونت در گروه تیمار با کمترین دوز (0.25 mg/µl) کاهش یافت . در حالی که این رفتار با گروه های دیگر متفاوت بود. در سایر گروه ها رفتار خشونت با شدت بیشتری بروز کرد.نتیجه گیری: بوپروپیون در کنترل رفتار خشونت وابسته به دوز نیست. بوپروپیون یک آنتاگونیست استیل کولین است و این نشان می دهد که بوپروپیون می تواند در مهار کردن برخی چرخه های نورونی رفتار خشونت نقش داشته باشد.

زمینه و هدف: کورکوما لانگا گیاه بومی مناطق آسیایی است. این گیاه دارای اثرات ضد التهابی بوده و همچنین رشد و تقسیم سلول های سرطانی را مهار می کند. ماده اصلی موجود در کورکوما لانگا، کورکومین می باشد که قادر است در مسیرهای بیولوژیکی دخالت کند. تلومراز یک کمپلکس ریبونوکلئوپروتئینی است که مانع کوتاه شدن تلومرها در دفعات مکرر تکثیر سلولی می شود .در بیشتر سرطان ها از جمله سرطان پستان بیان و فعالیت این آنزیم افزایش می یابد تا مانع از کوتاه شدن کروموزومها گردد. در این مطالعه به بررسی اثرات مهاری عصاره تام کورکوما لانگا بر بیان و فعالیت تلومراز در مدل سلولی سرطان پستان (MCF-7) پرداخته شده است.روش ها: پس از کشت دادن سلولهای سرطان پستان میزان IC50 با استفاده از تست سایتوتوکسیسیتی تعیین گردید. سپس سلول ها با چند رقت مختلف از عصاره تیمار شدند. میزان مهار شدگی تلومراز در سلول های تیمار شده و همچنین در سلول های کنترل با استفاده از TRAP Assay تعیین گردید.یافته ها: میزان 0.057 mg/ml IC50 تعیین شد. درصد فعالیت نسبی (بیان نسبی) تلومراز (%RTA) در سلول های تیمار شده با عصاره ان-هگزانی کورکوما لانگا با افزایش رقت عصاره کاهش یافت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان پیشنهاد نمود که عصاره تام کورکوما لانگا دارای اثرات مهارکنندگی تلومراز در سلولهای سرطان پستان بوده و می توان از آن در آینده برای طراحی داروهای نوین ضد سرطان پستان بهره برد.

زمینه و هدف: مطالعات قبلی ما نشان داد که افزایش گلوکوکورتیکوئیدهای خون در طی استرس شدید یا به دنبال تزریق کورتیکوسترون به خاطرآوری حافظه را تخریب می کند. هدف این مطالعه بررسی اثـر مهار سنتز گلوکوکورتیکوییدها بر به خاطرآوری و باز تثبیت حافظه بود.روش ها: در این مطالعه تجربی، 80 سر موش  صحرایی نر ویستار (200- 220 گرم) در مدل یادگیری احترازی غیرفعال (1 میلی آمپر و 3 ثانیه) آموزش گرفتند. در آزمایش 1 به خاطرآوری حافظه 48 ساعت پس از آموزش در حالی که 90 دقیقه قبل از آن، متی راپون (25، 50 و 100 میلی گرم به عنوان مهارگر سنتز گلوکوکورتیکوئید) تزریق شد، ارزیابی گردید. در آزمایش 2 بلافاصله بعد از فعال سازی حافظه سیکلوهگزامید (2.8 میلی گرم به عنوان شاهد) و متی راپون (100 میلی گرم) یا حامل آنها داخل صفاقی تزریق شد و بازتثبیت حافظه در روزهای 2، 9 و 11 بعد از آن بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق متی راپون قبل از فعال سازی در دوز های 25 و 100 میلی گرم موجب اختلال در بخاطرآوری و سپس باز تثبیت حافظه می شود ولی با دوز 50 میلی گرم اثر معنی داری نداشت. تزریق آن با دوز 100 میلی گرم بعد از فعال سازی نیز موجب اختلال در باز تثبیت حافظه شد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که مهار سنتز تولید گلوکوکورتیکوئیدها قبل و بعد از فعال سازی حافظه بخاطرآوری و باز تثبیت حافظه را مختل می کند و این اثر به فرم U شکل دیده می شود.

زمینه و هدف: گیاه شیر مرغ دیهیمی، یکی از گیاهان دارویی مورد استفاده در طب سنتی ایران است. این گیاه به طور گسترده برای درمان بیماریهای تنفسی و التهابی استفاده می شود. مطالعات گذشته بر روی گونه های دیگر این گیاه فعالیت ضد سرطانی و سایتو توکسیک را نشان دادند. اگرچه مکانیسم دقیق آن مشخص نشده است. در مطالعه حاضر، اثر مهارکنندگی رشد و القا آپوپتوز عصاره متانولی گیاه شیر مرغ دیهیمی بر روی سلولهای سرطانی WEHI-164 مدل فیبروسارکوما، یکی از انواع سرطان های بافت نرم بررسی شد.روش ها: آزمایشMTT  برای بررسی خاصیت سایتو توکسیسیتی و قابلیت زیست پذیری سلولهای  WEHI-164در زمانهای 6 و 12 و 24 ساعت در غلظتهای متفاوت از عصاره متانولی صورت گرفت. روش ELISA برای مطالعه القا آپوپتوز در طی 12 ساعت در غلظتهای مختلف نیز انجام شد.یافته ها: نشان دادند که عصاره متانولی گیاه شیر مرغ دیهیمی توانایی مهار رشد و خاصیت سایتوتوکسیک در سلولهای WEHI-164 را در هر سه زمان ذکر شده را دارد. عصاره متانولی سبب تغییر مورفولوژی سلولها به صورت سلولهای آپوپتوزی می شود.نتیجه گیری: افزایش غلظت عصاره و زمان سبب کاهش قابلیت زیست پذیری سلولها می شود. همچنین عصاره متانولی گیاه شیر مرغ دیهیمی سبب القا آپوپتوز در این رده سلولی گردید. به طور کلی، تمامی این اثرات بستگی به غلظت عصاره متانولی گیاه شیر مرغ دیهیمی دار .(P< 0.01) د

زمینه و هدف: آسکوربات یک تنظیم کننده عصبی بوده و قادر به مهار آنزیم سازنده نیتریک اکسید  (NOS)می باشد. در این مطالعه نقش مسیر نیتریک اکساید (NO) در اثرات ضد دردی اسید آسکوربیک (AA) مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: در این مطالعه تجربی، جهت ایجاد درد عصب سیاتیک در پای چپ موش های صحرایی نر توسط 4 گره شل بوسیله نخ بخیه 0.4 تحت فشار قرار گرفت (مدل(CCI . دو هفته پس از CCI، حیوانات 1، 5 یا10 mg/kg  اسید آسکوربیک و یا نرمال سالین دریافت کردند و 15 و 30 دقیقه پس از آن هیپرآلژزیای حرارتی و مکانیکی و همچنین آلودینیای مکانیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی نقش NO در هفته دوم پس ازCCI ،  30دقیقه بعد از تزریق AA و یا نرمال سالین، (500mg/kg)  L-arginine و یا L-NAME (20mg/kg) به صورت داخلی صفاقی تزریق شد و 20 دقیقه پس از آن تست های سنجش درد انجام شد.یافته ها: تزریق داخل صفاقی اسید آسکوربیک در مقادیر 5 mg/kg و 10 ولی نه  1 mg/kgباعث افزایش آستانه درد شد. تزریق AA به میزان 5 mg/kg باعث مهار اثر دردزای L-arginine و تقویت اثرات ضد دردی L-NAME شد و میزان درد در این گروه ها تفاوت معنی داری را نسبت به گروه دریافت کننده سرم فیزیولوژیک نشان داد.نتیجه گیری: تزریق اسید آسکوربیک باعث کاهش درد ایجاد شده پس از آسیب عصبی می شود. این اثر وابسته به مقدار بوده و حداقل قسمتی از آن مربوط به مهار مسیر NO میباشد.

زمینه و هدف: لیندن ترکیب اورگانوکلره ای می باشد که به طور وسیعی در کشاورزی و در صنایع داروسازی به عنوان ضد شپش (شامپو) و ضد جرب (لوسیون) مورد استفاده قرار می گیرد. گاهی اوقات لیندن از طریق استنشاق، جذب و موجب مسمومیت می گردد. هدف از این تحقیق بررسی اثرات حفاظتی ان- استیل سیستئین  (NAC)روی آسیب ناشی از لیندن در سلولهای تراشه و ریه موش صحرایی می باشد.روش ها: ابتدا  250mg/kgاز NAC و نیم ساعت بعد40 mg/kg لیندن به روش داخل صفاقی تزریق شدند. بعد از 24 ساعت حیوانات بوسیله اتر کشته و ریه و تراشه آنها در فرماالین 10% فیکس گردید. بعد از تهیه قاطع میکروسکوپی، برای بررسی هیستوپاتولوژی از رنگ آمیزی (H&E Hematoxylin & Eosin) و برای مطالعه سیتو شیمیایی از رنگ آمیزی AB (Alcian Blue) و PAS (Periodic Acid Schiff) استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه دریافت کننده لیندن، آسیب در بافت ریه به صورت تورم سلولی، ایجاد واکوئل، کاهش قدرت رنگ پذیری در سلول های پنوموسیت نوعII ، ضخیم شدن دیواره آلوئولی و آسیب به سلولهای مژه دار و غیره مژه دار می باشد.در گروهی که لیندن و NAC دریافت نموده اند، آسیب کمتری در ریه و تراشه ملاحظه گردید.نتیجه گیری: نتایج نشان داده که لیندن موجب آسیب سلولهای سیستم تنفسی می شود. مکانیسم اثر لیندن مشخص نمی باشد ولی گزارش شده که لیندن در کبد تحت تاثیر آنزیم های میکروزومال کبدی متابولیزه شده و به ترکیبات واسطه ای واکنشگر تبدیل شده و این ترکیبات موجب کاهش گلوتاتیون سلولهای کبدی و در نتیجه موجب آسیب سلولی می گردند. NAC با افزایش مقدار گلوتاتیون کبدی باعث کاهش آسیب ناشی از لیندن خواهد شد.

زمینه و هدف: نیکوتین به عنوان یکی از ترکیبات با قابلیت جذب و سمیت بالا است که علاوه بر جذب ریوی در افراد سیگاری به راحتی از سد جفتی نیز می گذرد و بر تکامل جنین اثر می گذارد. در این مطالعه اثر تجویز نیکوتین مادری بر تغییرات کلاژن نوع IV و تاثیر آن بر فرایند آلوئول سازی و برونکوژنز ریه نوزادان موش ارزیابی گردید.روش ها: موشهای حامله نژاد balb/c به دو گروه تجربی و دو گروه کنترل تقسیم شدند. به گروه تجربی 1 از روز پنجم تا پایان دوره حاملگی روزانه 3mg/kg نیکوتین بصورت داخل صفاقی تزریق گردید و در گروه تجربی 2 این عمل تا دو هفته پس از زایمان ادامه یافت. گروههای کنترل نیز حجم مشابهی از نرمال سالین دریافت نمودند. در پایان دوره، ریه نوزادان جهت مطالعه ایمونوهیستوشیمی مورد فیکس و آماده سازی قرار گرفت.یافته ها: واکنش کلاژن در غشای پایه برونشیال و ماده خارج سلولی پارانشیم ریوی نوزادان گروههای تجربی نسبت به کنترل افزایش معنی داری داشت. همچنین در ریه گروههای تجربی نشانه هایی از تغییر مدل آلوئولی و برونکوژنز غیر طبیعی دیده شد که این امر در گروه تجربی 2 بیشتر قابل مشاهده بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد چنانچه مادران حامله در معرض نیکوتین مستمر قرار گیرند، افزایش کلاژن غیر متعارفی در غشای پایه آلوئلی و ماده خارج سلولی ریوی فرزندان آنها پدید می آید که به تغییر در مدل آلوئولی و برونکوژنز آنها منجر می شود.