مطالعات قبلی نشان داده اند که سیستم نورآدرنرژیک در اثرات بی دردی و همچنین القاء و بیان وابستگی فیزیکی به او پیوئید ها مداخله دارند. هدف از مطالعه ی حاضر مشخص کردن این نکته است که آیا سیستم آلفا- آدرنرژیک در بروز خواص پاداشی او پیوئیدها به روش ترجیح مکان شرطی شده درموش کوچک آزمایشگاهی ماده نقش دارد یا خیر؟(نتایج قبلی نشان داده است که جنسیت بر اثرات پاداشی مورفین بی تاثیر است). نتایج نشان داد که، دوزهای مختلف مورفین (8-0/5 mg/kg) به صورت زیر جلدی، توانست ترجیح مکان شرطی شده وابسته به دوزی را از خود نشان دهد . فنیل افرین(آگونیست گیرنده های آلفا- آدرنرژیک) در دوزهای 3% mg/kg ، 0.1 و 3/0 به صورت داخل صفاقی سبب کاهش بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین گردید. در حالی که تجویز داخل صفاقی آنتاگونیست گیرنده های آلفا- یک آ درنرژیک یعنی پراوازوسین(0.1, 0.05, 0.01 mg/kg) انرژی بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین نداشت. تجویز کلونیدین (آگونیست گیرنده های آلفا- دو آدرنرژیک) در دوزهای 0.001،0.0005،0.0001 mg/kg ، سبب کاهش بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین گردید. این در حالی بود که آنتاگونیست گیرنده های آلفا- دوآدرنرژیک یعنی یوهمبین، اثری بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین نداشت. تجویز فنیل افرین در روزهای آموزش به همراه مورفین در دوزهای 3%، 0.1 و 3/0 سبب افزایش معنی دار کسب ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین گردید. تجویز پرازویسن(0.1, 0.05, 0.01 mg/kg) سبب کاهش معنی دار کسب ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین گردید. استفاده از کلونیدین (0.0001،0.0005،0.001 mg/kg) سبب کاهش معنی دار کسب ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین شد. تجویز یوهمبین(0.05, 0.01, 0.005 mg/kg) سبب افزایش کسب ترجیح مکان شرطی ناشی از مورفین گردید. هیچ کدام از داروها اثر القاء ترجیح یا تنفر مکان شرطی شده را از خود نشان نداده اند. از این آزمایشات نتیجه می گیریم که داروهای مؤثر بر گیرنده های آلفا- آدرنرژیک می توانند بر هر دو پدیده ی کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین مؤثر باشند.