پژوهش حاضر به بررسی تاثیر مداخلات خانواده درمانی راهبردی در اختلافات زناشویی می پردازد. به این منظور 39 زوج از زوجینی که برای حل اختلافات زناشویی به مراکز مشاوره مراجعه کرده بودند، بطور تصادفی در دو گروه آزمایش (21 زوج) و گواه (18 زوج) قرار گرفتند. برای ارزیابی زوجین در این پژوهش از مصاحبه بالینی و آزمون رضایت زناشویی انریچ استفاده شد. ابتدا زوجین با آزمون رضایت زناشویی مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از آن برنامه مداخلات خانواده درمانی راهبردی در مورد گروه آزمایش اجرا گردید، در حالیکه گروه گواه در لیست انتظار بودند و بعد از 6 هفته مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند و گروه آزمایش پس از اتمام درمان مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t و تحلیل واریانس و آزمونهای تعقیبی استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که مداخلات خانواده درمانی راهبردی نه تنها منجر به افزایش رضایت زناشویی در بین گروه آزمایش شده، بلکه تعارضات بین فردی آنان را نیز کاهش داده است، این مداخلات در زنان مؤثرتر بوده است. همچنین نتایج پژوهش مبین آن است که این مداخلات روی مشکلات ارتباطی نسبت به سایر مولفه های سبب شناسی اختلاف، تأثیر بیشتری دارد.