مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین
سال:1386 | دوره:11 | شماره:3 (پیاپی 44) |تعداد مقالات:19

زمینه: عفونت باکتریایی هنوز به عنوان یکی از شایع ترین چالش های تشخیصی و درمانی در طب نوزادان باقی مانده و یک علت مهم مرگ و میر نوزادی است.هدف: مطالعه به منظور تعیین نقش پروتئین واکنشی (CRP) C در تشخیص عفونت زودرس نوزادی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 100 نوزاد 1 تا 7 روزه مشکوک به سپسیس زودرس نوزادی بستری شده در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. در بدو پذیرش از تمام نوزادان آزمایش های CRP و کشت خون به عمل آمد و درمان آنتی بیوتیکی وریدی شروع شد. بررسی مجدد 24 ساعت پس از بستری انجام و بر اساس نتایج CRP، کشت خون و حال عمومی نوازد جهت قطع یا ادامه درمان تصمیم گیری شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: حساسیت CRP نوبت اول در تشخیص سپسیس زودرس نوزادی در مقایسه با نتیجه کشت خون قابل محاسبه نبود، ولی ارزش اخباری منفی 97 درصد داشت. CRP نوبت دوم از حساسیت و ارزش اخباری منفی 100 درصد برخوردار بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که منفی بودن مجدد CRP در روز دوم می تواند نشانه عدم وجود سپسیس باشد و در صورت بهبود وضعیت بالینی بیمار، با اطمینان می توان آنتی بیوتیک را قطع کرد.

زمینه: در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) برای رساندن مایعات، فراورده های خونی، داروها و تغذیه، از کاتترهای وریدی به طور گسترده استفاده می شود. آلودگی این کاتترها می تواند با مرگ و میر و طولانی شدن زمان بستری همراه شود.هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع کلونیزاسیون کاتترهای وریدی و باکتریمی ناشی از آن در NICU بیمارستان قدس قزوین انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی که در سال 1384 انجام شد، 100 نوزاد بستری در NICU که به هر دلیل کاتتر آنها خارج شده بود بررسی شدند. 3 سانتی متر نوک هر کاتتر در شرایط استریل بریده و در محیط کشت تایوگلیکولات وارد شد. تا 7 روز بعد چنانچه هر نوع کلنی باکتریایی روی محیط کشت مشاهده می شد، کلنی ها روی محیط های آگار خون دار و مک کانکی کشت داده و هویت و آنتی بیوگرام آن تعیین می شد. از هر یک از این کودکان در فاصله کاتترگذاری تا قبل از خروج کاتتر آنها یک نمونه خون جهت کشت و مطالعه میکروب شناسی تهیه شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی ارایه شدند.یافته ها: از 100 کاتتر کشت شده 35% کلونیزه شده بودند که 19 مورد (52%) استافیلوکوک کوآگولاز منفی بودند. 7 مورد از کشت های خون (7%) مثبت شدند (4 مورد استافیلوکوک کوآگولاز منفی و 3 مورد استافیلوکوک کوآگولاز مثبت) که همه مربوط به نوزادان دارای کاتتر کلونیزه بودند. در میان استافیلوکوک های کوآگولاز منفی، بیشترین مقاومت (100%) مربوط به آمپی سیلین و اگزاسیلین و کم ترین مقاومت (18%) مربوط به وانکومایسین بود.نتیجه گیری: در استفاده از کاتترها در نوزادان باید سود و زیان آن از جهت کاربرد در دستیابی عروقی و نیز خطر باکتریمی سنجیده شود و در صورت ضرورت استفاده، اقدام های کنترلی و مراقبتی شدید اعمال شود.

زمینه: زردی طول کشیده به زردیی اطلاق می شود که در نوزادان رسیده بیش از 14 روز و در نوزادان نارس بیش تر از 21 روز طول کشیده باشد. عوامل مختلفی از جمله عفونت های دستگاه ادراری می توانند باعث زردی طول کشیده شوند.هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع عفونت ادراری در نوزادان با زردی طول کشیده انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1384 انجام شد. 230 نوزاد مبتلا به زردی طول کشیده که به درمانگاه بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) شهر زاهدان مراجعه کرده بودند، به روش سرشماری انتخاب شدند. در مرحله اول از تمام نوزادان یک نمونه ادرار با کیسه ادراری تهیه و کشت داده شد و در صورت مثبت شدن کشت ادرار (بیش تر از 105 کلونی از یک پاتوژن) یک نمونه ادرار سوپراپوبیک از این نوزادان تهیه و دوباره کشت داده شد. حتی وجود یک کلونی باکتری پاتوژن در این نمونه کشت ادراری مثبت در نظر گرفته شد. داده ها با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 138 نوزاد (60%) پسر و 92 نوازد (40%) دختر بودند. 17 نوزاد (7.4%) کشت ادراری مثبت و 213 نوزاد (92.6%) کشت ادراری منفی داشتند. عوامل مسبب عفونت ادراری در 13 مورد (76.5%) اشریشیاکولی، 3 مورد (17.6%) کلبسیلا و 1 مورد (5.9%) استافیلوکوکوس اورئوس بود. بین دو جنس پسر و دختر از نظر شیوع عفونت ادراری و نیز نوع میکروارگانیسم مسبب عفونت ادراری اختلاف آماری معنی دار به دست نیامد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، پیشنهاد می شود کشت ادرار جزء بررسی های تشخیصی نوزادان مبتلا به زردی طول کشیده با علت نامشخص قرار گیرد.

زمینه: وزن کم وزن تولد یکی از عوامل خطر اصلی در صدمه و مرگ و میر نوزادان است. ارتباط رویدادهای تنش زای زندگی بر عواقب تولد کاملا آشکار نیست.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط وزن کم زمان تولد نوزاد با رویدادهای تنش زای زندگی مادر انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی در سال 1384 بر روی 1182 زن با بارداری یک قلویی بین 37 تا 42 هفته کامل حاملگی انجام شد که بیماری های شناخته شده جسمی و روانی، سابقه تولد نوزاد با وزن کم و عوارض مامایی نداشتند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه سازگاری مجدد اجتماعی و با مصاحبه در دو زایشگاه قم جمع آوری شدند. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، دقیق فیشر و منتل هنزل تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: فراوانی وزن کم زمان تولد در افراد مورد مطالعه 1.7% بود. میان وزن کم زمان تولد و تغییر تعداد بگو مگو با همسر (p=0.003)، آغاز یا پایان یک دوره تحصیلی (p=0.000) و تغییر محل تحصیل (P=0.02) ارتباط معنی دار آماری به دست آمد. اما میان وزن کم زمان تولد با تعداد و شدت تنش تجربه شده ارتباطی مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود با اطلاع رسانی در مورد نقش رویدادهای موثر در وزن کم زمان تولد در کلاس های آموزشی- مشاوره ای قبل از بارداری و در اولین ملاقات های کنترل بارداری بتوان از پیامدهای سوء احتمالی آن کاست.

زمینه: تغذیه با شیر مادر برای کودک، مادر و جامعه بسیار مفید و مهم است.هدف: مطالعه به منظور تعیین علل قطع زودهنگام شیردهی و انتظارات مادران شیرده از همسر، محل کار و سیستم بهداشتی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در آبان ماه 1383 در سنندج انجام شد، مادرانی که در آبان ماه 1381 زایمان داشته و دارای پرونده بهداشتی بودند، مورد مصاحبه قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه گردآوری و با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از 288 مادر %45.2 بی سواد یا کم سواد (ابتدایی) و %86.1 خانه دار بودند. %49.5 کودکان حدود 6 ماه به طور انحصاری و حدود 80% آنان، 22 تا 23 ماه از شیرمادر تغذیه شده بودند. مدت زمان شیردهی با سواد رابطه معنی دار (p<0.001) و با شغل ارتباط منفی داشت. مهم ترین علت های قطع شیردهی قبل از دو سال عبارت بودند از: تفکر مادر مبنی بر کافی بودن مدت شیردهی (18.9%)، ناکافی بودن شیرمادر (18.9%) و امتناع کودک به دلیل نامعلوم 30.3% .(17%) مادران هیچ گونه حمایتی از سوی شوهران خود احساس نکردند. 43.6% از شوهران خود انتظار کمک در امور منزل، 68.8% مادران شاغل انتظار افزایش مرخصی زایمان و 18.2% توقع برخورد مناسب از سوی مراکز بهداشتی- درمانی را داشتند. 57.1% تا حدودی و فقط 39.7% به بهترین شکل از سوی مراکز بهداشتی درمانی حمایت شده بودند. حمایت مراکز با مدت شیردهی مادران ارتباط معنی دار و مثبت داشت (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، مشاوره اصولی با مادران و بررسی علل امتناع شیرخوار از شیرمادر در رفع مشکلات شیردهی موثر است. افزایش مرخصی زایمان جهت تداوم شیردهی، موثر و افزایش آگاهی پدران در زمینه چگونگی حمایت از مادران لازم است.

زمینه: خون ریزی رحمی در مصرف کنندگان هورمون درمانی جایگزین (HRT) از علل عمده قطع درمان است و کاهش این عارضه موجب پذیرش بیش تر مصرف هورمون خواهد شد.هدف: مطالعه به منظور مقایسه الگوهای خون ریزی رحمی در هورمون درمانی به روش ترکیبی مداوم و روش دوره ای انجام شد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی نیمه تجربی بر روی 44 خانم یائسه بدون بیماری زمینه ای کم تر از 65 سال مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان بوعلی تهران در سال 81-1380 انجام شد. بیماران بر اساس تمایل خود در دو گروه HRT قرار گرفتند و یک سال پی گیری شدند. یک گروه به روش ترکیبی مداوم روزانه 0.625 میلی گرم استروژن کونژوکه و 2.5 میلی گرم مدروکسی پروژسترون استات خوراکی دریافت کردند. گروه دوم به روش ترکیبی دوره ای روزانه 0.625 میی گرم استروژن کونژوکه و در 14 روز آخر ماه 5 میلی گرم مدروکسی پروژسترون استات خوراکی دریافت کردند. ارتباط خون ریزی با مدت یائسگی و میانگین نمایه توده بدنی بررسی و داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سن یائسگی در گروه مداوم 53±4.7 و در گروه دوره ای 45.2±2.2 سال و اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). میانگین طول مت یائسگی در گروه مداوم 3.8±2.8 و در گروه دوره ای 1.1±0.8 سال و اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01). میانگین نمایه توده بدنی در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی دار نداشت. در پایان یک سال از 22 نفر باقی مانده، در گروه HRT مداوم هیچ یک خون ریزی و لکه بینی نداشتند و از 7 نفر باقی مانده در گروه HRT دوره ای 1 نفر لکه بینی، 5 نفر خون ریزی و 1 نفر آمنوره داشتند. اختلاف میزان بروز خون ریزی بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (p=0.000).نتیجه گیری: خون ریزی های رحمی ناخواسته بعد از حداقل یک سال مصرف هورمون درمانی ترکیبی مداوم کاهش پیدا می کند، ولی با درمان به روش ترکیبی کاهش چندانی ندارد.

زمینه: عفونت دستگاه تناسلی از شایع ترین علل مراجعه زنان به مراکز درمانی است و حدود 75 درصد زنان در طول زندگی خود حداقل یک بار دچار واژینیت کاندیدایی می شوند.هدف: مطالعه به منظور تعیین عوامل ولوواژینیت کاندیدایی در مراجعین به مراکز درمانی قزوین انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در نیمه دوم سال 1384 بر روی زنان مراجعه کننده به مراکز درمانی قزوین انجام شد. از ترشحات واژنی 128 زن که مشکلاتی مانند ترشح، خارش و دیسپارونیا داشتند، با سوآب نمونه برداری شد و پس از بررسی میکروسکوپی از نظر عناصر قارچی، نمونه ها در محیط کشت سابورودکستروز آگار کشت داده شدند. جمع آوری اطلاعات مربوط به سن، روش جلوگیری از بارداری و علایم عفونت واژنی (خارش، سوزش، ترشح، التهاب و قرمزی) با استفاده از پرسش نامه انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از بین 128 زن مراجعه کننده با شکایت های واژنی، 39 مورد (%30.5) در آزمایش مستقیم، 59 مورد (46%) با روش کشت بر محیط سابورودکستروز آگار مبتلا به ولوواژینیت کاندیدایی شناخته شدند. بین کاندیدیازیس واژن و وجود خارش، سوزش، ترشح سفید، قرمزی و التهاب عضو تناسلی رابطه معنی داری به دست آمد 83% .(p<0.05) گونه های مخمری جداشده، کاندیدا آلبیکنس و بقیه از انواع دیگر کاندیدا بودند.نتیجه گیری: اگر چه کاندیدا آلبیکنس عامل اصلی ولوواژینیت کاندیدایی در بیماران بود، اما کاندیداهای دیگری چون کاندیدا گلابراتا، کاندیدا تروپیکالیس، کاندیدا کروزی و کاندیدا پاراپسیلوزیس هم توانستند عامل بیماری باشند.

زمینه: در سال های اخیر مطالعه های زیادی در مورد اثرات سلولی میکروویو در موجودات زنده انجام شده است و اثرات فرکانس، توان زمان پرتوگیری و مدولاسیون امواج بر بافت های مختلف بررسی شدند.هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر فرکانس، توان، مدولاسیون و زمان پرتوگیری بر تغییرات میکرونوکلئوس و شاخص تقسیم هسته ای در لنفوسیت های موش انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1384 در تهران انجام شد. در این تحقیق 48 سر موش نر دو ماهه از نژاد Balb/c در شرایط مختلف در معرض میکروویو قرار گرفتند. سپس با استفاده از روش ارزیابی میکرونوکلئوس، میانگین میکرونوکلئوس و شاخص تقسیم هسته ای در گروه های مواجهه و شاهد ارزیابی شد.یافته ها: میکروویو سبب ایجاد تغییر در میانگین میکرونوکلئوس و شاخص تقسیم هسته ای در گروه های مواجهه نسبت به گروه شاهد شد. تغییرات میکرونوکلئوس در گروه های مواجهه نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود، ولی تفاوت شاخص تقسیم هسته ای در گروه های مواجهه نسبت به گروه شاهد معنی دار بود و میکروویو سبب کاهش شاخص تقسیم هسته ای در لنفوسیت شد.نتیجه گیری: میکروویو در شرایط به کار رفته در این تحقیق سبب تغییر میکرونوکلئوس در لنفوسیت ها نمی شود، اما شاخص تقسیم هسته ای لنفوسیت ها را کاهش می دهد.

زمینه: تشخیص زودرس بیماری های عروق کرونر می تواند به انجام اقدام های درمانی موثرتر منجر شود. کلسیفیکاسیون عروق کرونر به عنوان یکی از شاخص های غیرتهاجمی مطرح است.هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین کلسیفیکاسیون عروق کرونر با تنگی عروق کرونر در بیماران با درد تیپیک قلبی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1383 در بیمارستان چمران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. 760 بیمار کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر به دنبال درد تیپیک قفسه سینه از نظر وجود کلسیفیکاسیون این عروق با فلوروسکوپی بررسی شدند. پس از اخذ رضایت نامه کتبی، روی تخت آنژیوگرافی (پس از expose و پیش از قراردادن کاتتر آنژیوگرافی) از بیماران یک فیلم فلوروسکوپی گرفته شد و بعد با روش judkins آنژیوگرافی شدند. نتایج آنژیوگرافی و فلوروسکوپی به صورت مجزا و توسط دو پزشک متخصص قلب که پزشک معالج بیمار نبودند، ثبت شد. در صورت وجود تنگی بیش از 75 درصد در هر کدام از عروق کرونر اصلی، بیمار در گروه با درگیری عروق کرونر قرار می گرفت. داده ها با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 402 بیمار (52.9%) آنژیوگرافی غیرطبیعی داشتند. ارزش اخباری مثبت کلسیفیکاسیون عروق کرونر 81.8% و ارزش اخباری منفی آن 26% بود. در این بررسی ارزش اخباری مثبت و منفی در زنان به ترتیب 87.1% و 63.4% و در مردان 79.7% و 47.3% بود. همچنین بالاترین ارزش اخباری آزمون (100 درصد) در جمعیت زیر 40 سال دیده شد. در این بررسی کلسیفیکاسیون عروق کرونر در بیماران با درگیری عروق کرونر 5.4 برابر بیش تر از افراد با آنژیوگرافی طبیعی بود.نتیجه گیری: با توجه به ارزش اخباری بالای کلسیفیکاسیون عروق کرونر در فلوروسکوپی جهت تعیین درگیری عروق کرونر، می توان از آن به عنوان یک شاخص جایگزین در غربال گری با روش های غیرتهاجمی بهره جست.

زمینه: دیابت نوع یک، به طور شایع با بیماری های خودایمن تیرویید همراه است. استعداد ژنتیکی تولید اتوآنتی بادی در این بیماری ها بسیار متغیر است.هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه دیابت نوع یک با کم کاری تیروییدی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی که در سال 1384 در بیمارستان بوعلی سینای قزوین انجام شد، 65 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک و 65 فرد غیردیابتی از نظر سطوح آنتی بادی ضد پراکسیداز (anti-TPO) و TSH بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در بین 65 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک، 18 نفر (27.7%) سطوح افزایش یافته anti-TPO و 18 نفر (27.7%) سطوح غیرطبیعی TSH داشتند. در این گروه، 11 نفر (16%) کم کاری تیروییدی بارز و 7 نفر (10.8%) کم کاری تیروییدی تحت بالینی داشتند. میانگین سطوح anti-TPO در بیماران با کم کاری تیروییدی بارز، بالاتر از بیماران با کم کاری تیروییدی تحت بالینی بود. 238.18±223.69) در مقابل 36.38±22.46 واحد در میلی لیتر) (p<0.05). در بین 11 بیمار با کم کاری تیروییدی بارز، 9 نفر (81.8%) سطوح غیرطبیعی anti-TPO داشتند، در حالی که anti-TPO مثبت در 57% بیماران مبتلا به کم کاری تیروییدی تحت بالینی دیده شد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، برای کشف اولیه بیماری خود ایمن تیرویید در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک، اندازه گیری anti-TPO و TSH به خصوص در زمان شروع یا تشخیص دیابت نوع یک پیشنهاد می شود.

زمینه: امروزه سوء مصرف مواد و مساله اعتیاد از مرزهای بهداشتی- درمانی فراتر رفته و به یک معضل درمانی- اجتماعی تبدیل شده است. نظر به افزایش تعداد مصرف کنندگان مواد مخدر و امکانات محدود زمان، به کارگیری روش سم زدایی با هزینه کم تر، پایایی بیش تر و عارضه کم تر ترک و محرومیت مواد، ضروری به نظر می رسد.هدف: مطالعه به منظور مقایسه کلونیدین و بویره نورفین از نظر درمان و عوارض دارویی در سم زدایی تریاک انجام شد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 1384 در بخش روان پزشکی بیمارستان امیرکبیر اراک انجام شد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده و حجم نمونه در هر گروه 38 نفر بود که اثر هر گروه دارویی و عوارض جانبی آن در هر گروه ارزیابی شد. داده ها با آزمون های توصیفی و مجذور کای و با تعیین شدت ارتباط (RR) تجزیه و تحلیل شدند. اصول اخلاقی اعلامیه هلسنیکی در کلیه مراحل تحقیق رعایت شد.یافته ها: 36 نفر (94.8%) از گروه بوپره نورفین و 32 نفر (84.3%) از گروه کلونیدین سم زدایی را با موفقیت به پایان بردند. از گروه بوپره نورفین 2 نفر و از گروه کلونیدین 6 نفر عود مجدد داشتند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. بیشترین شدت محرومیت در گروه کلونیدین بود که اختلاف معنی داری با گروه بوپره نورفین داشت (p<0.01). عوارض دارویی از قبیل کاهش فشار خون، سردرد، تسکین دهندگی، گیجی، خشکی دهان، تهوع و یبوست در طول دوره سم زدایی در گروه کلونیدین بیش تر از بوپره نورفین بود، ولی تعریق در گروه بوپره نورفین شدت بیش تری نسبت به گروه کلونیدین داشت.نتیجه گیری: اثر بوپره نورفین و کلونیدین در درمان سم زدایی مواد افیونی یکسان است. ولی علایم محرومیت مواد افیونی بعد از ترک با بوپره نورفین سریع تر بهبود می یابد و قابل تحمل تر است. همچنین عوارض دارویی آن کم تر از کلونیدین است.

زمینه: امروزه بیماران آگاهی بیش تری در مورد خدمات پزشکی و حقوق خود کسب کرده اند. بنابراین لازم است تمام اعضای گروه ارایه مراقبت به بیمار از ضوابط و مقررات قانونی مربوط به حقوق بیماران آگاه باشند تا در جهت ارایه خدمات با کیفیت و توام با احترام به بیماران گام بردارند.هدف: مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی مدیران بیمارستان های دولتی و خصوصی تهران از حقوق بیمار انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی در بیمارستان های دولتی و خصوصی تهران در سال 1383 انجام شد. ابزار سنجش، پرسش نامه ای شامل 14 سوال درباره مشخصات فردی مدیران بیمارستان و 36 سوال در 5 حیطه تخصصی حقوق بیمار بود که روایی و پایایی آن تایید شد. داده ها با آزمون آماری مجذور کای و دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: %23 مدیران بیمارستان های خصوصی از سطح آگاهی خوب، 54% از آگاهی متوسط و 23% از آگاهی ضعیف برخوردار بودند. 34.5% مدیران بیمارستان های دولتی از سطح آگاهی خوب، 48.5% از آگاهی متوسط و 17% از آگاهی ضعیف برخوردار بودند. بین میزان آگاهی مدیران از حقوق بیماران در بیمارستان های دولتی و خصوصی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت. بیش ترین میزان آگاهی مدیران در حیطه "حق دسترسی بیمار به خدمات درمانی" و کم ترین آن نیز در حیطه "حق آگاهی بیمار" بود.نتیجه گیری: به طور کلی مدیران بیمارستان های تهران آگاهی خوبی نسبت به حقوق بیمار نداشتند. بنابراین در زمینه ارتقای آگاهی مدیران بیمارستان از حقوق بیمار باید تدابیر جدی اندیشید و به اجرا گذاشت.

همه گیرشناسی جغرافیایی را می توان شاخه ای از همه گیرشناسی توصیفی قلمداد نمود که به بررسی توزیع جغرافیایی میزان ابتلا و میرایی می پردازد و مهم ترین کاربرد آن دستیابی به سرنخ هایی جهت تعیین علل بیماری ها، آسیب ها یا مرگ و میرهاست. انواع مطالعه های همه گیرشناسی جغرافیایی طی چند دهه اخیر با پیشرفت چشمگیری روبه رو شده است. از آنجا که پژوهشگران از نقشه های گوناگونی برای نمایش داده های خود سود می برند، متخصصین مراقبت های بهداشتی می باید با انواع این نقشه ها و نقاط قوت و ضعف هر یک از آنها آشنایی لازم را به دست آورند. این مقاله به مرور مهم ترین انواع نقشه های مورد استفاده در پژوهش های مرتبط با سلامت، چگونگی تهیه و موارد کاربرد آنها می پردازد.

این مطالعه با هدف ارزیابی مهارت های ارتباطی همه 110 نفر کارورزان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین با بیماران در سال 1383 انجام شد. به طور همزمان 110 بیمار نیز به طور تصادفی از همین بیمارستان ها انتخاب شدند. 38.18% کارورزان همواره با بیمار سلام و احوال پرسی و تنها 1.82% خود را به بیمار معرفی می کردند. 21.82% همواره از خود حساسیت نشان می دادند و 10.91% همواره بیمار را از ابهام خارج می کردند. 23.64% اجازه پرسیدن هر سوالی را به بیمار می دادند. از نظر بیماران 49.09% در مورد مشکل خود تفهیم می شدند، 52.73% می توانستند همه سوال های خود را بپرسند و 61.82% کارورزان از خود حساسیت و دلسوزی نشان می دادند. بنابراین پیشنهاد می شود که آموزش ارتباط مناسب با بیماران در برنامه آموزشی کارورزان گنجانده شود.

این مطالعه به منظور ارزیابی پروپوزال و گزارش طرح های تحقیقاتی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. تمام پروپوزال (68 مورد) و گزارش نهایی (28 مورد) طرح های مصوب سال های 1382 تا 85 بررسی شدند. جمع آوری داده ها با تکمیل برگه وارسی طبق نظر داوران طرح ها بود. رشته تحصیلی آنها در 17.6% موارد فارماکولوژی و 11.8% علوم تشریح بود. از نظر نوع مطالعه، 35.5% طرح های تحقیقاتی تجربی بودند تنها 13.2% طرح های تحقیقاتی در مجامع علمی یا مجلات انتشار یافته بودند. بیش ترین اشکال پروپوزال ها در روش نمونه گیری و در اهداف و فرضیات و بیش ترین اشکال گزارش های نهایی در چکیده بود. به نظر می رسد اساتید راهنما باید بر اهمیت نگارش صحیح و علمی پروپوزال و گزارش طرح بر اساس یک چارچوب واحد تاکید نمایند.