مجله گوش، گلو، بینی و حنجره ایران
سال:1388 | دوره:21 | شماره:2 (پیاپی 56) |تعداد مقالات:10

مقدمه: هم اینکشیمی رادیوتراپی هم زمان به عنوان درمان انتخابی کارسینوم موضعی ناحیه ای نازوفارنکس در نظر گرفته می شود. سلکوکسیب یک مهارکننده انتخابی سیکلواکسیژناز-2 است که می تواند تاثیر رادیوتراپی را تقویت کند. هدف از این مطالعه، تعیین اثر درمانی و عوارض سلکوکسیب در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس می باشد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی، بیماران مبتلا به کارسینوم موضعی تازه تشخیص داده شده نازوفارنکس، وارد مطالعه شدند. در تمام بیماران رژیم درمانی شامل 7 هفته شیمی رادیوتراپی هم زمان با سیس پلاتین مورد استفاده قرار گرفت و فقط در نیمی از بیماران، سلکوکسیب با دوز 100 میلی گرم دو بار در روز به رژیم درمانی اضافه شد. پس از اتمام شیمی رادیوتراپی، تمام بیماران 3 دوره شیمی درمانی ترکیبی با سیس پلاتین و 5- فلوئورویوراسیل را دریافت نمودند. میزان های پاسخ بالینی و عوارض ناشی از درمان در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: 50 بیمار با میانه سنی 43 سال وارد مطالعه شدند. میزان پاسخ کلی (کامل و نسبی) بالینی در هر دو گروه 100 درصد بود (P=1). میزان های پاسخ کامل و نسبی بالینی در گروه مطالعه به ترتیب 64 و 36 درصد و در گروه شاهد به ترتیب 44 و 56 درصد بودند (P>0.25). از نظر عوارض مربوط به درمان، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: این کارآزمایی بالینی نشان می دهد که افزودن سلکوکسیب با دوز 100 میلی گرم دو بار در روز به شیمی رادیوتراپی هم زمان، میزان پاسخ بیشتر و عوارض بالاتر در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس همراه نمی باشد.

مقدمه: استفاده ازغضروف در بازسازی پرده تمپان به خصوص در مواردی مانند اختلال عمل کرد لوله استاش و پروسه های چسبنده معمول می باشد.مزیت غضروف نسبت به غشای مخاطی در این است که به خوبی در محل قرار می گیرد. اما ممکن است عبور صدا از پرده را دچار اختلال کند. هدف از این مطالعه بررسی این امر است که شنوایی به دنبال تمپانوپلاستی با گرافت نازکی از پری کندریوم - غضروف چه تفاوتی با تمپانوپلاستی به وسیله فاسیاتمپورالیس دارد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی در گروهی از بیماران از برش های نازکی از غضروف همراه با پری کندریوم به عنوان گرافت و در گروه دیگر از فاسیای تمپورالیس حین عمل تمپانوپلاستی استفاده شد و نتایج میزان موفقیت ترمیم پرفوراسیون پرده تمپان وSRT  پس از تمپانوپلاستی در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری مقایسه گردید.نتایج: پس از یک سال میزان موفقیت از نظر ترمیم پرفوراسیون در گروه با فاسیا تمپورالیس 98 درصد ودرگروه پری کندریوم غضروف 8.96 درصد بود. میانگین بهبودی  SRTدر گروه غضروف - پری کندریوم 17.9 دسی بل و در گروه تمپورالیس فاسیا 21.6 دسی بل بوده است. مابین میزان بهبودی SRT پس از عمل جراحی در دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد استفاده از گرافت غضروفی حین تمپانوپلاستی علاوه بر قابلیت مناسب در حفظ استحکام پرده تمپان با نتایج شنوایی قابل قبولی همراه است.

مقدمه: تومورهای سینوس های نازال و پارانازال معمولا به صورت علایم غیراختصاصی و خوش خیم بروز می کنند. لذا اکثر بیماران در مراحل بسیار پیشرفته و غیرقابل علاج قطعی مراجعه می کنند. در این مطالعه علایم بالینی، نوع آسیب شناسی و درمان بدخیمی های سینوس های پارانازال در بیماران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بررسی شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی با بررسی اطلاعات استخراج شده از پرونده های بیماران مبتلا به کانسرهای سینوس های پارانازال که در فاصله سال های 86 - 1379 در بیمارستان های امیر اعلم و امام خمینی بستری شدند انجام پذیرفت.نتایج: از 75 بیمار مورد مطالعه 47 نفر مرد و 28 نفر زن بودند. میانگین سنی افراد 14.1±55 سال بود. شایع ترین سینوس درگیر، سینوس ماگزیلاری (86.7%) بوده و 18 نفر هم زمان درگیری سایر سینوس ها را داشتند. شایع ترین آسیب شناسی (40%) کارسینوم سلول سنگفرشی و شایع ترین علامت بالینی انسداد بینی بود (28%) و پس از آن دوبینی و تورم صورت بود. 42 نفر از بیماران در بدو مراجعه درگیری چشمی و 46 نفر هم متاستاز دور دست داشتند. رزکسیون تومور در 11 نفر از بیماران به روش آندوسکوپیک انجام شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که وجود درگیری چشمی و متاستاز دوردست در تعداد زیادی از بیماران مبتلا به کانسرهای سینوس های پارانازال حین مراجعه، نشان دهنده عدم توجه به علایم غیراختصاصی این بیماری می باشد که خود لزوم آموزش بیشتر علایم و نشانه های این بیماران را مورد تاکید قرار می دهد.

مقدمه: آسیب زنجیره استخوانچه ای از علل شایع کاهش شنوایی در بیماران عفونت مزمن گوش میانی (COM) است. اگرچه تشخیص قطعی آن حین عمل داده می شود، ولی پیش بینی وضعیت زنجیره قبل از عمل در تصمیم گیری بازسازی شنوایی و تعیین پیش آگهی شنوایی کمک کننده است. در این مطالعه به مقایسه مقادیر ادیومتری باتون خالص(PTA)  قبل از عمل بیماران COM با وضعیت استخوانچه ای آن ها حین جراحی پرداختیم.روش کار: 97 بیمار مبتلا به COM که برای اولین بار تحت جراحی گوش قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند و پرسش نامه ای شامل متغیرهای قبل از عمل، نتایج آزمون های ادیومتری و یافته های حین عمل برای تمام بیماران تکمیل گردید.نتایج: میانگین جز، انتقالی کاهش شنوایی (ABG) و آستانه شنوایی از راه استخوان (BC) و آستانه شنوایی از راه هوا (AC) قبل از عمل در 97 بیمار مورد بررسی به ترتیب 35.17، 13.13 و 48.30 بود. در صورت وجود و یا عدم وجود کلستئاتوم یا بافت گرانولاسیون یا اتوره فعال میانگین آستانهAC و BC و ABG بیماران تفاوت معنی دار آماری نداشت. در خوردگی استخوانچه ای میانگین آستانه های AC و BC به طور معنی داری بالاتر بود ولی ABG تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد در ارزیابی قبل از عمل، بیماران جهت پیش گویی وضعیت استخوانچه ای بهتر است به هر 3 پارامتر توجه شده و به استفاده از ABG به تنهایی که در کلینیک متداول تر است، اکتفا نگردد.

مقدمه: رینوسینوزیت قارچی آلرژیک (AFRS) شایع ترین فرم رینوسینوزیت های قارچی در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم می باشد و با توجه به بروز بالای آن در مناطق با آب و هوای گرم و مرطوب، در مطالعه حاضر میزان شیوع AFRS در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم در شهر ساری مورد ارزیابی قرار گرفته است.روش کار:در طول یک سال 134 نمونه (لاواژ، موسین و بافت) به دست آمده از سینوس های پارانازال 50 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم جمع آوری شده و مورد بررسی آسیب شناسی بافتی و قارچ شناسی با روش های رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، پریودیک اسیدشیف، کالکوفلوروایت و پتاس 20 درصد و هم چنین کشت قرار گرفتند. اندازه گیری IgE توتال نیز در تمام بیماران انجام شد.نتایج: از50 بیمار مورد مطالعه، 12 بیمار (24%) یافته های بالینی، آسیب شناسی بافتی، قارچ شناسی و رادیوگرافی مبنی بر رینوسینوزیت های قارچی آلرژیک داشتند. اسمیر قارچ در تمام نمونه های این بیماران از نظر حضور قارچ مثبت بود و 58.34 درصد بیماران کشت مثبت داشتند. شایع ترین قارچ جدا شده آسپرژیلوس فلاووس (33.34%) بود. IgE توتال در 16.66 درصد بیماران، AFRS بالاتر از حد طبیعی بود. پولیپ بینی، موسین ائوزینوفیلیک و سابقه آتوپی در تمامی بیماران مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که رینوسینوزیت های قارچی آلرژیک یک اختلال شایع در بین بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن می باشد. پولیپوز سینونازال و آتوپی در سابقه تمامی افراد مبتلا به AFRS مشاهده گردید، لذا استفاده از آن به عنوان یک معیار تشخیصی مهم مورد تاکید قرار می گیرد.

مقدمه: زخم های دهانی همواره یکی از شایع ترین ضایعات دهانی و علل مراجعه بیماران به بخش بیماری های دهان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع انواع مختلف زخم های دهانی در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندان پزشکی مشهد انجام پذیرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی و گذشته نگر بر روی پرونده 294 بیمار مبتلا به زخم دهانی که مابین سال های 1380 تا 1386 به بخش بیماری های دهان دانشکده دندان پزشکی مشهد مراجعه نموده بودند صورت پذیرفت. اطلاعات از پرونده بیماران استخراج شده و با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: آفت شایع ترین زخم دهانی را در افراد مراجعه کننده تشکیل می داد (27.9%). میزان بروز زخم های دهانی در زنان بیشتر از مردان بود. شایع ترین محل زخم های دهان (44.2%) در زبان بود و بیشترین زخم های دهانی در سن 21 تا 40 سال دیده شد. هم چنین زخم های دهانی بیشتر به صورت متعدد (76%) در دهان دیده شد.نتیجه گیری: زخم های دهانی از شایع ترین علل مراجعه بیماران به بخش بیماری های دهان می باشد. با توجه به تفاوت های جغرافیایی، مطالعات اپیدمیولوژیک می تواند کمک شایانی به تشخیص این دسته از ضایعات نماید.

مقدمه: استافیلوکوک طلایی یکی از شایع ترین علل عفونت های بیمارستانی است که می تواند منجر به مرگ و میر قابل توجهی شود. پیش گیری از ابتلای بیماران به عفونت های ناشی از استافیلوکوک طلایی جایگاه ویژه ای در کنترل عفونت های بیمارستانی دارد که قدم اول، شناسایی و بررسی مخازن این باکتری در بیمارستان ها می باشد.روش کار: در مرحله اول، نمونه ها به صورت تصادفی از دست کارکنان بخش های مختلف بیمارستان امام رضا (ع) مشهد اخذ شد. سپس از کارکنان که کشت دست آن ها قبل و بعد از شستشو از نظر آلودگی با استافیلوکوک طلایی مثبت بود، نمونه بینی اخذ و به وسیله آزمایشات بیوشیمیایی استافیلوکوکوس آرئوس های جدا شده از بینی افراد شناسایی شدند.نتایج: از 90 نفری که در مرحله اول انتخاب شدند، 35 نفر در هر دو نوبت، نمونه دست آلوده داشتند که از میان آن ها نمونه بینی در 28 نفر از نظر استافیلوکوک طلایی مثبت شد. ارتباط معنی داری از نظر آماری بین تعداد حاملین بینی و آلودگی دست ها مشاهده شد، اما بین حاملین بینی و یا آلودگی دست ها با جنس، شیفت کاری، شغل و بخش محل کار ارتباط معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که حاملین بینی استافیلوکوک طلایی می توانند باعث آلودگی دست ها به این باکتری شده و این امر به انتشار این باکتری به خصوص در محیط بیمارستانی کمک می نماید.

مقدمه: شوانومای قدیمی نوع نادری از شوانوما است که در حفره دهان به ندرت ایجاد می شود. از لحاظ بافت شناسی این تومور می تواند با یک تومور مزانشیمال بدخیم اشتباه شود. لذا تشخیص و افتراق آن ها از یکدیگر ضروری است.معرفی بیمار: بیمار آقای 40 ساله ای بود که با شکایت تورم تدریجی بدون درد در ناحیه لثه زبانی سمت چپ فک پایین با شروع از  5سال پیش مراجعه کرده بود. در رادیوگرافی پری آپیکال، علایمی از تحلیل استخوانی مشاهده نگردید. پس از برداشتن ضایعه در بررسی میکروسکوپی، پرولیفراسیون سلول های شوان با آتی پی و مناطق هیالینیزه، میگزوئید وکلسیفیکاسیون مشاهده شد. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی شدید S-100 تشخیص فوق را تایید نمود.